Rechtbank Den Haag 11 juli 2018, IEF 17828; ECLI:NL:RBDHA:2018:8298 (Syngenta tegen Zeenop) Merkrecht. Syngenta is fabrikant van gewasbeschermingsmiddelen. Ze biedt onder meer Syngenta en Amistar aan. Amistar is een van de producenten die Syngenta-merken op de markt brengt. ZeeNop is een groothandel in gewasbestrijdingsmiddelen. Ze hebben een vergunning voor het middel Amiplus. Amiplus betreft het door Syngenta geproduceerde Amistar in de fles zoals deze door Syngenta in Frankrijk op de markt is gebracht, met daarop door ZeeNop nieuw aangebrachte etiketten en een door haar daarbij gevoegde gebruiksaanwijzing. Syngenta vordert inbreuk op het merk te staken en gestaakt te houden. De vordering wordt toegewezen omdat op de nieuwe verpakking niet duidelijk wordt vermeld wie het product heeft omgepakt en wie de fabrikant is.

HvJ EU 5 juli 2018, IEF 17826; C-217/17 P; ECLI:EU:C:2018:534 (Jägermeister tegen EUIPO). Modellenrecht. Jagermeister heeft bij EUIPO twee aanvragen ingediend van bekers als gemeenschapsmodellen. EUIPO wijst de aanvragen af omdat het niet duidelijk is met betrekking tot welk voorwerp bescherming is verzocht. Het Gerecht EU wijst de vordering af [ECLI:EU:T:2017:68]. Jagermeister vordert vernietiging van het besluit. De vordering wordt afgewezen, omdat er bij de inschrijving geen afbeelding is toegevoegd die het model duidelijk identificeert.

Vzr. Rechtbank Oost-Brabant 6 juli 2018 IEF 17825; ECLI:NL:RBOBR:2018:3293 (Bomitex tegen Twinkeltje) Handelsnaamrecht. Bomitex exploiteert een kledingzaak genaamd 't Winkeltje in Uden. Twinkeltje verkoopt dames- en kindermode, wooninrichtingen en accessoires in Den Bosch. Op 9 mei 2018 adverteerde Twinkeltje met de mededeling dat ze een dameskledingwinkel zou gaan openen in Uden. Bomitex heeft direct bezwaar gemaakt tegen het gebruik van de handelsnaam Twinkeltje. Dit verzoek is niet gehonoreerd en in het pand in Uden hangen posters met de mededeling dat Twinkeltje daar een winkel gaat openen. De twee vestigingen van Twinkeltje in Den Bosch hebben niet tot verwarring onder het publiek geleid omdat de bekendheid van 't Winkeltje zich beperkt tot Uden en omgeving. Maar nu Twinkeltje de bedoeling heeft zich met een damesmodezaak te vestigen in Uden, en bovendien in de straat waar 't Winkeltje sinds 1974 met haar (dames)modezaak gevestigd is, wordt aangenomen dat er verwarring bij het publiek te vrezen is. De vordering wordt toegewezen, omdat voldoende aannemelijk is geworden dat verwarring bij het publiek is te vrezen.

Hof 's-Hertogenbosch 10 juli 2018, IEF 17824; IT 2600; ECLI (Newsconnection tegen Stichting BREIN) Auteursrecht. Zie eerder IEF 16448. Rechtspraak.nl: BREIN vordert afgifte van identificerende gegevens (zoals betaalgegevens, IP adressen, namen en e-mailadressen) van drie klanten van Usenetprovider, die onder aliassen opereren. Die drie klanten hebben illegaal duizenden auteursrechtelijk beschermde films en tv-series geüpload. Daarnaast vordert BREIN dat Usenetprovider haar bedrijfsvoering op een bepaalde manier inricht. In hoger beroep heeft zij die laatste vordering concreter gemaakt, namelijk dat Usenetprovider bij de verkoop van haar diensten geverifieerde identificerende gegevens registreert, dat zij bepaalde afspraken maakt met een partij van wie zij serverruimte huurt en dat zij de abonnementen van gebruikers van wie zij niet over geverifieerde identificerende gegevens beschikt, beëindigt.

Het hof oordeelt dat het uitgangspunt is dat Usenetprovider de gevraagde gegevens van de drie inbreukmakers dient te verschaffen. Voor zover zij niet zelf over alle benodigde gegevens beschikt omdat zij gebruik maakt van de diensten van een derde, moet zij ervoor zorgen dat zij over die gegevens kan beschikken. Usenetprovider heeft onder meer aangevoerd dat BREIN (eerst) die derde partij had moeten aanspreken, maar het hof is het daar niet mee eens. De vordering van BREIN dat Usenetprovider haar bedrijfsvoering zo moet inrichten als BREIN heeft aangegeven, wordt afgewezen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 3 juli 2018, IEF 17823, ECLI:NL:RBAMS:2018:4665 (Eiser tegen IOS Press) Contractrecht. Uitgeverij IOS Press wordt gedagvaard door de hoofdredacteur van tijdschrift JIN. In augustus 2016 hebben ze een uitgeefovereenkomst gesloten waarbij is besloten dat de eiser hoofdredacteur zou blijven van JIN en IOS Press eindredactiewerkzaamheden zou gaan verrichten en JIN zou uitgeven. JIN wil de overeenkomst ontbinden omdat IOS Press niet voldeed aan verplichtingen, ongecorrigeerde artikelen publiceerde en geen toegang tot uiteindelijke gepubliceerde artikelen verschafte. De vraag is of de uitgeefovereenkomst ontbonden mag worden. Er is geoordeeld dat IOS Press in de nakoming van haar voormelde kernverplichtingen is tekortgeschoten en dat deze tekortkoming een zo groot gewicht heeft dat de uitgeefovereenkomst ontbonden kan worden. 

Lezingen van Peter van Schelven, Antoon Quaedvlieg, Willem Grosheide, Bernt Hugenholtz, Dirk Visser. Afgelopen woensdag 6 juni werd er afscheid genomen van Hendrik Struik bij CMS door middel van een feestelijk afscheidsseminar onder leiding van Peter van Schelven. Peter begon de middag en nam ons mee in de carrière van Hendrik Struik. Na zijn studie aan de Vrije Universiteit begon Hendrik Struik 34 jaar geleden bij CMS, toen nog Derks & Partners genaamd, waar hij zijn hele carrière heeft gewerkt en is uitgegroeid tot een topadvocaat. Collega's kennen Hendrik als iemand die zeer van taal houdt. Hij kan goed en strak schrijven en dat blijkt des te meer uit zijn (onder collega’s bekende) uitspraak: “Ik ga nog even punaises poetsen”. Maar naast een topadvocaat en een taalfreak, blijkt Hendrik Struik tevens een zeer goede tekenaar. De aanwezigen werden door Peter van Schelven getrakteerd op een geweldige slideshow van tekeningen, met als topstuk de Domtoren van het logo van de Jonge Balie van Utrecht, getekend door Hendrik Struik. Na de inleiding van Peter van Schelven volgden er presentaties van maar liefst vier professoren over het werkbegrip in de Auteurswet.

Vzr. Rechtbank Rotterdam 6 juli 2018 IEF 17821 (Van der Leeden mandwerk tegen Gebr. De Boon) Auteursrecht. Van der Leeden is een groothandelsbedrijf dat zich richt op het produceren en verhandelen van artikelen van hout, kurk, riet en vlechtwerk. Groothandel Gebr. De Boon richt op het verhandelen van (huis)dierbenodigdheden. Van der Leeden sommeert Gebr. De Boon om de verkoop van de poezenmand (Boony-versie 1) te staken omdat deze nagenoeg identiek is aan de poezenmand van Leenden. Ze hebben afgesproken dat Gebr. De Boon de voorraad nog mag verkopen. Later werd geconstateerd dat Gebr. De Boon de poezenmand nog steeds aanbood en tevens een nieuwe versie (Boony-versie 2). Van der Leeden vordert met onmiddellijke ingang handelingen te staken en gestaakt te houden. De vordering ten aanzien van Boony-versie 1 wordt afgewezen omdat niet onvoldoende aannemelijk is dat deze nog wordt geproduceerd en/of te koop wordt aangeboden. Ten aanzien van Boony-versie 2 wordt vordering toegewezen omdat een wijziging aan de voorkant van de poezenmand niet wegneemt dat de overeenstemmende totaalindrukken hetzelfde zijn.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant 4 juli 2018, IEF 17820; ECLI:NL:RBZWB:2018:4156 (Converse en Kesbo Sport tegen curator Sporttrading c.s. en FM Fashion) Zie eerder IEF 13012. Uitputting. Merkenrecht. Bij tussenvonnis is geoordeeld dat de redelijkheid en billijkheid tot een andere bewijslastverdeling nopen. Converse c.s. is belast met bewijs dat de door Sporttrading c.s. verhandelde schoenen afkomstig zijn van een organisatie die zich bezighoudt met grootschalige fraude. Zij slaagt er niet in het bewijs hiervan te leveren. Op grond van het deskundigenrapport kan niet worden vastgesteld dat de door Sporttrading c.s. verhandelde schoenen zonder toestemming (of medewerking van een licentiehouder) van Converse zijn geïmporteerd en verder binnen de EER zijn verhandeld. Dat betekent dat het beroep op de uitputtingsregel van art. 2.23 lid 3 BVIE slaagt en er geen sprake is van merkinbreuk. De vorderingen van Converse c.s. worden afgewezen. De gevorderde proceskosten van totaal € 467.114,73 worden redelijk en evenredig geacht.

Rechtbank Den Haag 27 december 2017, IEF 17819; ECLI:NL:RBDHA:2017:16565 (Yildiz c.s. tegen A c.s.) Mediarecht. Onrechtmatige daad. Yildiz is een multinationale onderneming van Turkse origine en houdt zich bezig met productie, distributie en export van levensmiddelen. A c.s. exploiteert een supermarkt en in die supermarkt worden soepen van Yildiz c.s. verkocht. Deze soepen zijn op de markt gebracht als halal. Op de verpakking van de soepen voor de Europese markt is een ingrediëntenlijst vermeld in veertien talen. Een periode heeft de Nederlandse tekst, voor zover hier van belang als volgt geluid: “Heeft varkensvet of zijn derivaten bevatten”. A c.s. heeft op 10 september 2015 op zijn openbare Twitter-account een tweet geplaatst met daarbij een beëdigde vertaling van de Nederlandse tekst op het etiket. In de Turkse lijst met ingrediënten staat juist dat het product geen varkensvet of andere varkensmiddelen bevat. Volgens Yildiz c.s. gaat het om een vertaalfout. Om te beoordelen of er door A c.s. onrechtmatig is gehandeld moet een belangenafweging plaatsvinden tussen het recht op bescherming van eer en goede naam en de uitingsvrijheid. In dit geval weegt de uitingsvrijheid van A c.s. zwaarder. Hij stond in zijn recht om via Twitter deze kwestie onder de aandacht te brengen. Yildiz c.s., die als onderneming ook zelf de publieke ruimte opzoekt, dient te dulden dat zij kritisch wordt gevolgd. De vorderingen van Yildiz c.s. worden afgewezen.

Hof Den Haag 3 juli 2018, IEF 17818; ECLI:NL:GHDHA:2018:1773 (P tegen iFacilitate) Auteursrecht. Op de foto van iFacilitate is zonder toestemming de tekst "Fortunate Gold" toegevoegd, wat kan worden aangemerkt als een wijziging ex 25 lid 1 sub c Aw. De kantonrechter hanteert de tarieven conform Stichting Foto Anoniem voor foto's van een model op site en facebook [IEF 16481]. Geen van de grieven slagen. Het hof verwijst de zaak naar de rol voor akte om zich uit te laten over de proceskosten. Van de inzender: De kantonrechter (1.) heeft geoordeeld dat er inbreuk op het auteursrecht en op de persoonlijkheidsrechten van de (professionele) fotograaf heeft plaatsgevonden door gebruik zonder toestemming en verminking van een foto, (2) dat gedaagde schadevergoeding moest betalen, berekend conform de tarieven van Stichting Foto Anoniem en (3.) dat gedaagde de proceskosten van eiser (fotograaf) moest betalen ex artikel 1019h Rv. Het hof heeft dit oordeel bevestigd en geoordeeld dat de grieven daartegen van de inbreukmaker niet slagen.