Henk Westbroek: de strijd om de kruimels gaat losbarsten

Van alle groepen mensen die beklagenswaardig zijn – zoals afstammelingen van slaven, klimaatsceptici en mensen die een venijnig filmpje van de SP geestig vinden – is de kaste van columnisten met kop en schouders het meest beklagenswaardig. Met de regelmaat van het bioritme en briljant beargumenteerd schrijven zij de waarheid op. Dat Donald Trump er beter aan zou doen om iets anders te willen, dat Vladimir Poetin er veel beter aan zou doen om af te treden – om maar eens twee herkenbare voorbeelden te geven.
Om daarna – ondanks het onweerlegbare gelijk – nul keer serieus genomen te worden. Omdat de Donald om je schaterlacht en Vladimir inwendig op je spuugt. Vindt u het gek dat van de 11219 Nederlandse columnisten ruim 84 procent op het randje van een burn-out balanceert?

En dat die 9424 zielenpieten net niet het ravijn in duikelen omdat hier geestelijke ondersteuning in de bekwame handen van zielzorgers, therapeuten en psychiaters gelegd kan worden; mits de zorgverzekering dat toestaat.
Toen ik dan ook in mijn vorige bijdrage beargumenteerde dat de EU een stupide beslissing dreigde te nemen. Door wetgeving voor te stellen die het stelen en transporteren van auteursrechtelijk beschermde werken van kunstzinnige aard – zoals foto’s, films, boeken en muziek – aan banden legt. En dat wetsartikel – hoe stom kun je zijn – artikel 13 te noemen. Het ongeluksgetal der ongeluksgetallen immers. Toen maakte ik me op voor mijn wekelijkse bezoek aan de psychiater.
Een maand later kon ik dat bezoek annuleren want het Europarlement had naar me geluisterd. Door wetsartikel 13 op het nippertje om te dopen tot artikel 17. Dat wetsartikel werd aangenomen in het Europees parlement omdat de honderden miljoenen kostende lobby van YouTube en Facebook nét niet genoeg Europarlementariërs over de streep haalde. Van de Nederlandse Europarlementariërs kozen trouwens alleen die van het CDA de goede kant. De SP en de CU stemden neutraal en de rest van onze Nederlandse parlementariërs vond het uit naam van de internetvrijheid acceptabel dat diefstal zou blijven bestaan.
Hun opvatting werd inhoudelijk gevoed door Bits of Freedom, wat een organisatie is die royaal gesponsord wordt door de KPN. Want de KPN
is voor internetvrijheid. Zoals de vrijheid om uw computer van spionerende cookies te voorzien. Zodat aan belangstellenden het weetje te verkopen is dat u een artikel over witte port las en even later op een andere site zuurvrije dildo’s in de hogere prijsklasse bekeek. Nou ja, artikel 17 werd dus aangenomen.
Maar omdat bij Europarlementariërs van links en van rechts de motivatie ontbreekt om kunstenaars een fatsoenlijke boterham te laten
verdienen, kwam niemand op het idee om voor te schrijven welk percentage van de Facebook- en YouTube-heffing voor de kunstenaars zijn moet. Wat wél bedacht werd? Dat nationale regeringen de vergoeding voor thuiskopie – die onlangs volledig naar de muziekauteurs moest gaan op basis van een uitspraak van het Europese hof – weer als vanouds ook aan de uitgevers kunnen geven. Welke kruimels zullen dan wel extra op het bord van de kunstenaars komen? Daar gaat keihard om gevochten worden. Het schijnt dat de muziekproducenten de strijd ingaan met de onverbiddelijke logica dat 17 - 13 gewoon 4 is. En dat muziekproducenten derhalve op logische gronden 96 procent van alle muziekinkomsten toekomt. 

Deze bijdrage is geschreven door Henk Westbroek en verschijnt volgende week in Performers Magazine 2, 2019.