Korting op licentievergoedingen komt te vervallen wegens uitblijven betalingen

Rb. Rotterdam 15 november 2024, IEF 22412; ECLI:NL:RBROT:2024:11575 (Eiseressen tegen gedaagde). Eiseres 1 en eiseres 2 vorderen, op grond van de tussen partijen gesloten licentieovereenkomst, betaling van € 290,12. Dit betreft een vervallen korting die inbegrepen was bij de verschuldigde licentievergoedingen voor het ten gehore brengen van muziek op adres 1. Daarnaast vorderen zij een vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten, rente en proceskosten. Eiseressen hanteren in bepaalde gevallen een korting van 33,33%, maar deze vervalt wanneer de facturen niet tijdig worden betaald. Volgens eiseressen is het kortingsbedrag dan meteen opeisbaar. Gedaagde stelt dat hij de factuur niet heeft ontvangen en daarom geen kans heeft gehad om de korting te verzilveren. De factuur is namelijk naar adres 2 verzonden in plaats van naar adres 1. De afzender mag er echter van uitgaan dat de factuur is aangekomen wanneer deze naar een adres is verzonden dat eerder of onlangs is gebruikt. Daarnaast hebben eiseressen de facturen ook digitaal verzonden. Om deze redenen worden de vorderingen toegewezen.

2.3. [eiseres 1] en [eiseres 2] voeren aan dat zij in bepaalde gevallen een korting van 33,33% hanteren. Deze korting vervalt bij niet tijdige betaling van de factuur en/of wanneer de overige voorwaarden niet worden nageleefd, het kortingsbedrag is dan direct opeisbaar. [gedaagde] heeft de factuur niet voor 19 februari 2024 betaald waardoor de korting is komen te vervallen. Dit is door [eiseres 1] en [eiseres 2] medegedeeld op de factuur van 08 maart 2024. [gedaagde] stelt dat zij de factuur niet heeft binnengekregen en hierdoor geen kans heeft gehad om de korting te verzilveren. De adressering van de facturen staat op het adres [adres 2] in Bleiswijk, in plaats van [adres 1] in Bleiswijk. Als hoofdregel geldt, dat de afzender moet aantonen dat de factuur is verzonden naar een adres waarvan aangenomen mag worden dat de wederpartij deze mocht ontvangen en dat de factuur daar ook is aangekomen. Wanneer de factuur wordt gestuurd naar een onlangs of eerder gebruikt (e-mail)adres, dan mag er in principe van uitgegaan worden dat de verklaring is aangekomen. Dit laatste is hier het geval. Al vanaf 2020 sturen [eiseres 1] en [eiseres 2] facturen digitaal naar het e-mailadres van [gedaagde] en deze zijn aangekomen en betaald. Er is ook geen reactie gegeven op de herinneringsmail van 23 februari 2024, waar [gedaagde] nog een kans kreeg om met korting te betalen. Door bovenstaande punten wijst de kantonrechter de vorderingen toe.