Belgische rechter: publiekrechtelijke vergunning kan ‘ouder recht’ zijn

Vzr. Ondernemingsrechtbank Brussel 18 september 2025, IEF 22954; LS&R 2316; IEFbe 3992; A/2025/00161 (Huvepharma tegen EMDOKA). Huvepharma is een farmaceutisch concern dat humane én diergeneeskundige producten ontwikkelt en commercialiseert. Eén van zijn merken is "DOXORAL", een diergeneeskundig product. EMDOKA specialiseert zich in de ontwikkeling, registratie en commercialisering van diergeneeskundige producten. Eén van die kernproducten is DOXYRAL. Toen Huvepharma het merk "DOXORAL" deponeerde, stelde EMDOKA oppositie in bij het BBIE deze oppositie werd afgewezen. Later heeft zij ook een nietigheidsprocedure gestart tegen het merk, deze werd ook afgewezen. Merkhouder Huvepharma vordert EMDOKA te staken met het gebruik van het teken DOXYRAL. EMDOKA voert verweer: ze is in bezit van verschillende vergunningen die kunnen worden geïnterpreteerd als een ouder recht van lokale betekenis. Ook voert zij opnieuw nietigheid van het merk aan, terwijl Huvepharma daartegenover stelt dat die vordering verjaard zou zijn. De rechtbank behandelt eerst de kwestie van verjaring. Een merk kan op absolute gronden steeds worden aangevochten, ongeacht het tijdsverloop. Relatieve gronden daarentegen kunnen wel verjaren: de UMVo bepaalt dat een vordering na vijf jaar gedogen niet meer kan worden ingesteld. De vordering tot nietigverklaring is dus niet verjaard. De rechtbank oordeelt dat "DOXORAL" een eigen klankkleur en visuele vorm heeft en daarmee voldonde onderscheidend vermogen heeft. De nietigheidsvordering wordt afgewezen.  

De volgende vraag waar de rechter zich over moet buigen is of de houder van een later Uniemerk het gebruik kan verbieden van een door de Belgische en Europese geneesmiddelen regelgeving goedgekeurde productbenaming, die al vóór de depotdatum van het Uniemerk in gebruik was, en waarvan het gebruik voortvloeit uit wettelijke verplichtingen. Bij diergeneesmiddelen is de naam niet alleen een marketingkeuze. De benaming wordt door de bevoegde autoriteiten beoordeeld en goedgekeurd. Er wordt een vergunning verleend. Met deze vergunning verkrijg je het recht om het diergeneesmiddel in België op de markt te brengen (onder de vergunde naam). Het Uniemerkenrecht is geen manier om de werking van de diergeneesmiddelenwetgeving te doorkruisen. Het begrip "ouder recht" uit artikel 9 lid 2 UMVo zegt niet dat het om een IE-recht moet gaan. Ook een publiekrechtelijk verleende vergunning die het gebruik van een productbenaming verplicht stelt, kan een ouder recht vormen. Omdat het gebruik van de benaming DOXYRAL in België ouder is en berust op een publiekrechtelijke vergunning, kan de merkhouder zijn verbodsrecht niet inroepen. Het merk en het teken mogen naast elkaar bestaan. De rechtbank wijst de vordering van Huvepharma af. 

73. De dd. Voorzitter weegt ten slotte de betrokken belangen. De naamstabiliteit van diergeneesmiddelen dient de volks- en dierengezondheid: dierenartsen, apothekers en gebruikers moeten producten kunnen identificeren aan de hand van de vergunde benaming, die door de overheid is getoetst op onder meer verwarringsrisico. Een geforceerder naamswijziging of het opleggen van een verbod op het gebruik van de vergunde naam zou het voorschrijf- en aflevergedrag verstoren, de traceerbaarheid bemoeilijken en de farmacovigilantie ondermijnen. Het is niet proportioneel om op grond van een later Uniemerk, dat buiten België gebruikt wordt en dat geen VHB zou krijgen wegens verwarringsgevaar, in België een verbod af te dwingen dat rechtstreeks ingaat tegen de gereguleerde en vergunde praktijk dei sinds jaren openbaar en zonder misleiding wordt gevolgd. De evenredigheidstoets valt hier ondubbelzinnig in het voordeel van verweerster uit.