Oude spoortracé herontwikkelen tot toeristisch wandel- en fietstraject is beproefd concept

Vzr. Rechtbank Noord-Nederland 20 april 2016, IEF 15899; ECLI:NL:RBNNE:2016:1862 (St. Noord-Friesche Lokaal Spoorwegmij tegen Gemeente Leeuwarderadeel)
Auteursrecht. Gestelde inbreuk op auteursrecht op het plan tot hergebruik van het oude spoortracé Leeuwarden-Anjumen en brochure is niet aannemelijk. Eiser stelt dat de brochure van de gemeente inbreuk maakt op de auteursrechten van NFLS, omdat het plan voor het gebruik van het spoortracé door eiser is bedacht en uitgewerkt. Zoals de gemeente terecht heeft aangevoerd, is het idee om een oude spoorlijn die nog steeds deels in het landschap aanwezig is en die onder meer voert langs diverse (her- of verbouwde) oude stations, historische monumenten en natuurgebieden nieuw leven in te blazen door deze te herontwikkelen tot en toeristische trekpleister door het mogelijk te maken over dit traject te (spoor)fietsen of te wandelen, een beproefd concept dat al vele malen eerder is bedacht en uitgevoerd op diverse plekken in Nederland en daarbuiten.

4.5. De voorzieningenrechter begrijpt het standpunt van [eisers] aldus dat hij niet betoogt dat hij ten aanzien van elk van deze elementen van zijn plan afzonderlijk aanspraak kan maken op auteursrechtelijke bescherming, maar dat de specifieke combinatie van deze elementen wel het resultaat is van de subjectieve, creatieve keuzes van hem, zodat hij wat betreft deze combinatie van elementen in zijn plan wél aanspraak kan maken op auteursrechtelijke bescherming. Voor zover [eisers] wel heeft bedoeld te betogen dat hij ten aanzien van elk van voormelde elementen van zijn plan afzonderlijk aanspraak kan maken op auteursrechtelijke bescherming, heeft hij dit standpunt, in het licht van de gemotiveerde betwisting door de gemeente onvoldoende onderbouwd. De gemeente heeft naar het oordeel van de voorzieningenrechter op goede gronden betoogd dat deze elementen ieder afzonderlijk niet het resultaat zijn van de subjectieve, creatieve keuzes van [eisers] maar al voorkomen in reeds bestaande plannen en concepten. De voorzieningenrechter gaat er daarom voorshands vanuit dat [eisers] ten aanzien van voormelde elementen van zijn plan afzonderlijk geen aanspraak kan maken op auteursrechtelijke bescherming.

4.6. De voorzieningenrechter is voorts van oordeel dat voormelde elementen evenmin een unieke en specifieke combinatie vormen die aan het plan een oorspronkelijk karakter geven. Zoals de gemeente terecht heeft aangevoerd, is het idee om een oude spoorlijn die nog steeds deels in het landschap aanwezig is en die onder meer voert langs diverse (her- of verbouwde) oude stations, historische monumenten en natuurgebieden nieuw leven in te blazen door deze te herontwikkelen tot en toeristische trekpleister door het mogelijk te maken over dit traject te (spoor)fietsen of te wandelen, een beproefd concept dat al vele malen eerder is bedacht en uitgevoerd op diverse plekken in Nederland en daarbuiten. [eisers] heeft in zijn plan geen creatieve elementen aan dit beproefde concept toegevoegd die maken dat dit plan is aan te merken als een auteursrechtelijk beschermd werk.

4.13. Wanneer de brochure van NFLS uit 2011 vergeleken worden met de brochure 'Wandel-Fietspad Spoortracé Stiens-Jelsum', blijkt dat de omvang, de lay-out, de afbeeldingen, de teksten en de plaatsing van de teksten sterk van elkaar verschillen. Beide partijen hebben in hun brochures weliswaar gebruik gemaakt van foto's van het spoor uit het verleden, maar dat is op zich inherent aan de respectieve plannen als zodanig, die in de respectieve brochures worden omschreven (het ontwikkelen van een nieuwe gebruiksfunctie van de voormalige spoorlijn). Ook het feit dat in de brochure van NFLS wordt gesproken over de ontwikkeling van het voormalige spoortracé als "toeristisch kralensnoer" en in de brochure van de gemeente staat vermeld dat het wandel-fietspad over het oude tracé toeristen de kans biedt kennis te maken met enkele van de belangrijkste "monumentale parels" van de provincie, is onvoldoende om te kunnen concluderen dat de totaalindruk van de brochure van de gemeente te weinig verschilt van de totaalindruk van de brochure van NFLS om de brochure van de gemeente als een zelfstandig werk aan te kunnen merken. De voorzieningenrechter wijst er overigens op dat, zoals de gemeente heeft betoogd, in het stedenbouwkundig rapport van 31 augustus 2004 dat in opdracht van de gemeente is opgesteld, als bedoeld in r.o. 2.1., ook al werd gesproken over "een ketting (…) waar veel kralen aan geregen kunnen worden" onder verwijzing naar de bijzondere plekken die aan het spoor grenzen. De slotsom is derhalve dat de gemeente met haar brochure geen inbreuk maakt op het auteursrecht dat rust op de brochure van NFLS.