Auteursrecht  

Hof Amsterdam 19 november 2024, IEF 22435, IT 4702; ECLI:NL:GHAMS:2024:3207 (Payingit c.s. tegen Workrate). Workrate biedt een softwarepakket aan onder de naam Workstate. Rond 2008 heeft het bedrijf nieuwe software ontwikkeld onder de naam Workmate. Vervolgens is Workrate de software commercieel gaan exploiteren. Hiervoor is Usemate B.V. opgericht, waarna de software van naam is veranderd. Deze heet nu Usemate. Enige tijd later is dit bedrijf van naam veranderd en heet het nu PayingIT. Daarna is er een nieuw bedrijf opgericht, PayingIP. De aandelen van zowel PayingIT als PayingIP worden gehouden door verschillende natuurlijke personen en worden indirect bestuurd door de bedrijven van deze aandeelhouders. Gezamenlijk worden PayingIT, PayingIP, de aandeelhouders en hun bedrijven PayingIT c.s. genoemd. Na de oprichting van PayingIP is er een koop- en licentieovereenkomst overeengekomen tussen alle partijen. Hierbij is onduidelijkheid ontstaan over de uitleg van deze overeenkomst wat betreft de omvang van het overgedragen auteursrecht. De broncode van de Workstate-software overlapt gedeeltelijk met die van de Usemate-software. Alle applicaties draaien op dezelfde broncode, die is uitgeschreven in een document (hierna: het document).

Rb. Noord-Holland 11 december 2024, IEF 22433; ECLI:NL:RBNHO:2024:12600 (Videma tegen gedaagde). Videma verleent auteursrechtelijke licenties voor het vertonen van televisieprogramma’s. Deze licenties verleent zij onder meer aan horecagelegenheden, in opdracht van de rechthebbenden op deze filmwerken. Een medewerker van Videma heeft geconstateerd dat gedaagde in 2022 in haar café een WK-voetbalwedstrijd heeft vertoond voor gasten, zonder daarvoor over een licentie te beschikken. Videma heeft gedaagde vervolgens de gelegenheid geboden om alsnog een licentie aan te schaffen voor het jaar 2022. Gedaagde heeft uiteindelijk in 2023 gereageerd en een licentieovereenkomst met Videma gesloten voor het jaar 2022. De factuur voor deze overeenkomst heeft gedaagde echter niet betaald. Videma vordert dit bedrag nu bij de kantonrechter, samen met buitengerechtelijke incassokosten en rente.

Rb. Overijssel 13 december 2024, IEF 22432; ECLI:NL:RBOVE:2024:6663 (Eiser tegen gedaagde) Eiser is professioneel fotograaf en heeft in opdracht van een bedrijf een aantal foto’s gemaakt, waaronder de foto die in deze zaak centraal staat. Gedaagde heeft de foto van eiser gebruikt bij een artikel op zijn website. Bij de foto staat de naam van eiser niet vermeld, maar deze is wel opgenomen in de metadata. Eiser heeft geen toestemming gegeven voor het gebruik van de foto. Hij heeft gedaagde hiervan op de hoogte gesteld en aangegeven dat hij het gebruik van de foto financieel met hem wenst te regelen, waarop gedaagde de foto van zijn website heeft verwijderd. Gedaagde weigert echter schadevergoeding te betalen, waarop eiser deze in deze zaak vordert.

Rb. Amsterdam 22 november 2024, IEF 22421; ECLI:NL:RBAMS:2024:7235 (Fraude inburgeringsexamens) Naar aanleiding van het onderzoek Benbrook, waarin onderzoek is gedaan naar grootschalige fraude met inburgeringsexamens en facturen van lessen, zijn vier verdachten gedagvaard. Een van deze verdachten is een bedrijf met rechtspersoonlijkheid dat zich volgens het OM schuldig heeft gemaakt aan mensensmokkel, valsheid in geschrift en het inbreuk maken op het auteursrecht van een ander. Twee van de verdachten zijn bestuurders en feitelijk leidinggevenden van het bedrijf, en het OM stelt dat de laatste verdachte medepleger is van de door het bedrijf gepleegde strafbare feiten. Alle verdachten worden vrijgesproken van mensenhandel, omdat de rechtbank dit niet bewezen acht. Het bedrijf en zijn bestuurders worden veroordeeld voor het medeplegen van valsheid in geschrift dan wel het feitelijk leidinggeven aan het medeplegen.

Rb. Midden Nederland 4 september 2024, IEF 22411; ECLI:NL:RBMNE:2024:5304 (KHN tegen gedaagde). Gedaagde heeft een lidmaatschapsovereenkomst afgesloten met KHN. Hierdoor heeft KHN muziekinstellingen betaald voor de auteursrechten van de achtergrondmuziek die in het café van gedaagde werd afgespeeld. Deze kosten zijn vervolgens doorberekend aan gedaagde, maar hij heeft deze factuur niet betaald. In deze procedure vordert KHN alsnog betaling hiervan. Gedaagde stelt dat hij de lidmaatschapsovereenkomst had opgezegd en dat hij niet wist dat KHN de muziekrechten namens hem betaalde. Hij zou zelf de kosten aan Buma en Sena hebben voldaan en dacht dat de facturen van KHN betrekking hadden op de lidmaatschapsbijdrage. Gedaagde heeft dit echter onvoldoende onderbouwd. Ook heeft gedaagde de opzegging niet kunnen bewijzen, waardoor deze niet kan worden vastgesteld. De verweren van gedaagde slagen dus niet, waardoor hij gehouden is de vordering van KHN te voldoen.

Hof Amsterdam 23 juli 2024, IEF 22407; ECLI:NL:GHAMS:2024:2077 (Appellant tegen geïntimeerden). Geïntimeerden zijn onderdeel van een werkmaatschappij die zich richt op de productie van televisieprogramma’s. Appellant heeft voor geïntimeerden gewerkt. Appellant heeft geïntimeerden benaderd met een zelfbedacht format voor een televisieprogramma, wat uiteindelijk 'Paleis voor een Prikkie' is gaan heten. Hierover hebben de partijen een exploitatieovereenkomst gesloten, waarbij ze de eigendomsrechten op het format gelijkelijk (50/50) hebben verdeeld. Het programma werd uitgezonden door SBS/Talpa. Appellant stelt dat zij bij het sluiten van de exploitatieovereenkomst een onjuiste voorstelling van zaken had. Zij was niet op de hoogte van de inhoud van de afspraken die geïntimeerden inmiddels met SBS/Talpa hadden gemaakt, waarbij de formatinkomsten volgens appellant grotendeels aan SBS/Talpa zijn toegekend. Appellant vordert daarom vernietiging of (subsidiair) ontbinding van de exploitatieovereenkomst, alsmede schadevergoeding. De rechtbank heeft de vorderingen van appellant deels toegewezen en de overeenkomst gedeeltelijk ontbonden. Appellant heeft tegen dit vonnis hoger beroep ingesteld. Zij vordert primair verklaringen voor recht dat geïntimeerden zonder toestemming het format van Paleis voor een Prikkie hebben geëxploiteerd of (exploitatie)rechten hebben verleend aan derden, en dat de exploitatieovereenkomst tot stand is gekomen door bedrog, dwaling of schending van het auteurscontractenrecht.

Rb. Gelderland 30 oktober 2024, IEF 22402; ECLI:NL:RBGEL:2024:7548 (EBS tegen Gedaagden) EBS is een onderneming die zich bezighoudt met de ontwikkeling en productie van bouwmaterialen. Zij biedt onder andere een combi-dakvoetprofiel aan. Dit heeft zij ingeschreven als model bij het BBIE. De gedaagden bestaan uit meerdere ondernemingen in de bouw- en industriesector, die onder andere vergelijkbare dakvoetprofielen produceren en leveren. EBS heeft een sommatiebrief aan de gedaagden gestuurd met de mededeling dat zij door de productie en verkoop van de dakvoetprofielen inbreuk maken op de Benelux-modelinschrijving, het niet-geregistreerde gemeenschapsmodel en het auteursrecht van EBS op haar dakvoetprofiel. De gedaagden hebben EBS geïnformeerd dat er volgens hen geen sprake is van een geldig modelrecht of auteursrecht. EBS vordert in kort geding staking van het produceren en verhandelen van de dakvoetprofielen, omdat dit volgens haar een inbreuk vormt op haar modelrechten, auteursrechten en er sprake is van slaafse nabootsing.

Rb. Amsterdam 20 november 2024, IEF 22394, IT 4683; ECLI:NL:RBAMS:2024:6885 (Pictoright tegen Meta). De Rechtbank Amsterdam beoordeelt in dit tussenvonnis de inspanningen van Meta om een licentieovereenkomst met Pictoright te sluiten. Pictoright, een auteursrechtenorganisatie die de rechten van visuele makers beheert, stelt dat Meta auteursrechten van haar leden schendt door hun werken zonder toestemming op Facebook en Instagram te exploiteren. Pictoright eist een verklaring voor recht dat Meta schadeplichtig is en een passende licentievergoeding moet betalen. De rechtbank concludeert dat zowel Facebook als Instagram kwalificeren als online diensten voor het delen van inhoud in de zin van artikel 29c Auteurswet (Aw). Deze platforms richten zich op het opslaan en toegankelijk maken van een grote hoeveelheid door gebruikers aangeboden werken van letterkunde, wetenschap of kunst voor het publiek. Hierbij ordenen en promoten zij deze werken met een winstoogmerk. Door deze kwalificatie moet de rechtbank bepalen of Meta zich naar beste vermogen heeft ingespannen om een licentieovereenkomst met Pictoright te sluiten. Meta stelt voor om de economische waarde van het Pictoright-repertoire vast te stellen via een Data Discovery-methode. Pictoright betwist echter de betrouwbaarheid van deze methode en weigert verdere medewerking.

HvJ EU 14 november 2024, IEF 22389, IEFbe 3831; ECLI:EU:C:2024:951 (Reprobel tegen Copaco). Reprobel is een collectieve beheersorganisatie voor de rechten van auteurs en uitgevers die door de Belgische Staat is belast met de inning en verdeling van de vergoeding ter billijke compensatie van auteurs en uitgevers. Copaco weigert Reprobel de bedragen te betalen die zij verschuldigd is. Volgens Copaco heeft artikel 5, lid 2, onder a) en b), van richtlijn 2001/29 directe werking en kan het hierdoor worden ingeroepen tegen Reprobel, waardoor Copaco de bedragen niet hoeft te betalen. Als distributeur van IT-producten voor ondernemingen en consumenten verkoopt Copaco namelijk ook reproductieapparatuur, zoals fotokopieerapparaten en scanners. Tot eind 2016 was zij Reprobel om die reden forfaitaire vergoedingen verschuldigd voor de reproductie van door auteursrechten of naburige rechten beschermde werken. Reprobel betwist het standpunt van Copaco door erop te wijzen dat lidstaten zelf bevoegd zijn om deze bepalingen vast te stellen en de compensatie te bepalen. Daarnaast stelt Reprobel dat deze richtlijn niet van toepassing is op haar, omdat zij een privaatrechtelijke vereniging is. Hierdoor heeft de ondernemingsrechtbank Gent de behandeling van de zaak geschorst en het Hof van Justitie verzocht om een prejudiciële beslissing over deze vragen te nemen.

Rb. Rotterdam 1 november 2024, IEF 22378; ECLI:NL:RBROT:2024:11137 (Stichting BREIN tegen Odido) Het is mogelijk voor abonnees van Odido om gebruik te maken van de diensten van een BitTorrent-indexeringswebsite (hierna: het Platform). Op dit Platform worden auteursrechtelijk beschermde werken, zoals films, TV-series en e-books uitgewisseld en beschikbaar gesteld. Het is op dit Platform makkelijk voor gebruikers om deze werken te vinden. De werken kunnen op dit Platform gratis worden gedownload of gestreamd zonder toestemming van de rechthebbenden. Stichting BREIN vordert dat Odido wordt bevolen om het Platform te blokkeren en geblokkeerd te houden zodat er er geen inbreuk meer gemaakt wordt op de auteurs- en naburige rechten van de rechthebbenden wiens belangen BREIN behartigt.  BREIN heeft aannemelijk gemaakt dat het Platform auteursrechtelijk beschermde werken zonder toestemming openbaar maakt en dat Odido, door toegang te bieden, als tussenpersoon en daarmee inbreukmaker kan worden aangemerkt. Odido heeft dit niet weersproken.