Autoriteit Persoonsgegevens 6 juli 2017, IEF 17003; IT 2325; z2017-02053 (Dutch FilmWorks) Dutch FilmWorks B.V.(hierna af te korten: DFW) is een Nederlandse filmproducent die deze verwerking wenst te verrichten met als doel het bestrijden van onrechtmatige verspreiding van auteursrechtelijk beschermde werken en het behartigen van de eigen auteursrechtelijke belangen. DFW is voornemens om gegevens te verzamelen van personen die bestanden uitwisselen via het internet door middel van bittorrent netwerken. Zij heeft daartoe een Protocol ingediend. Stap 1:Vastleggen van gegevens door een bewerker, op basis van eigen onderzoek; Stap 2: DFW ontvangt gegevens van bittorrent-gebruikers die vermoedelijk haar auteursrechten schenden; Stap 3: DFW benadert de betrokkene. Op grond van het voorgaande concludeert de AP dat de door de melder beschreven werkwijze voor online handhaving van intellectuele eigendomsrechten voldoende waarborgen bevat, die nodig zijn om een behoorlijke en zorgvuldige verwerking van persoonsgegevens mogelijk maken, zoals bedoeld in artikel 6 Wbp. Belanghebbenden kunnen binnen zes weken na publicatie in de Staatscourant van dit ontwerpbesluit om de beschreven verwerking rechtmatig te verklaren, mondeling of schriftelijk hun zienswijze naar voren brengen bij de AP (artikel 3:15 Awb).

Vzr. Rechtbank Amsterdam 10 april 2017, IEF 17002 (X tegen Buma-SENA) Muziekauteursrechtlicentie. Contractenrecht. Dwangsommen. Sinds 2003 is SCOEZH meerdere malen veroordeeld tot het betalen van licentievergoeding gebaseerd op reclame-inkomsten en werd haar verboden muziek te gebruiken waarop auteursrechten rusten. Opnieuw in 2016 is SCOEZH en W als middellijk bestuurder verboden op straffe van dwangsommen en lijfsdwang [IEF 15970, bekrachtigd [IEF 16245] inbreuk te maken op muziekauteursrechten. W vordert opheffing van gelegden beslagen. Er zijn door W geen nieuwe feiten en omstandigheden gesteld dat de dwangsom dient te worden opgeheven. Het is niet aannemelijk dat de studio- en zendapparatuur niet meer door SCOEZH worden gebruikt; ook is het aannemelijk dat W indirect reclameinkomsten ontvangt. De voorzieningenrechter weigert de gevraagde voorzieningen.

Rechtbank van Koophandel Brussel 22 juli 2016, IEF 16991; IEFbe 2279 (Honda tegen Queengarden) Modellenrecht. Queengarden is invoerder en distributeur van motorfietsen. Eiser stelt dat verweerder motorfietsen te koop aanbiedt (het model Urban M3 en 125CC) waarbij een inbreuk zou worden gemaakt op het intellectuele eigendomsrechten op de Honda MSX 125 motorfiets, namelijk de Uniemodellen 'algemeen uitzicht', 'stroomlijnlap' en 'koplamp'. Anders dan verweerder aanvoert is de geïnformeerde gebruiker niet alleen de professionele handelaar maar ook de gepassioneerde kenner en motorfietsenamateur. De rechter volgt verweerder ook niet in het argument dat de creatievrijheid bij het ontwerpen van motorfietsen klein is. Deze is eerder ruim. De kenmerkende elementen van het beschermde model van Honda worden in grote mate overgenomen wat voor dezelfde algemene indruk zorgt. Al deze elementen resulteren in eenzelfde totaalindruk van beide motorfietsen bij de geïnformeerde gebruiker. Stopzetting van voormelde inbreuk wordt bevolen.

Hof Den Haag 1 augustus 2017, IEF 17001; ECLI:NL:GHDHA:2017:2191 (Borr€ls tegen BRRLS) Begroting proceskosten ex 1019h Rv. De rechtbank oordeelde dat BORREL-merken en BRRLS niet te kwader trouw zijn geregistreerd [IEF 14472]. Geïntimeerde betwist het bestaan van een licentieovereenkomst; ook als wel sprake zou zijn van een licentieovereenkomst is de licentiehouder niet bevoegd een verbodsactie in te stellen; hij is wel bevoegd onder bepaalde voorwaarden een vordering tot schadevergoeding of winstafdracht in te stellen (artikel 2.32 BVIE). Het gevorderde merkinbreukverbod wordt dus niet toegewezen. Omdat er sprake is van een eenvoudige bodemzaak waarin het ging om wie rechthebbende was op de merken en eventuele handelsnamen is appellant terecht in de kosten veroordeeld. De proceskostenveroordeling wordt verlaagd van €13.451,94 naar €2.758.

Slimme ontwikkelaars, juristen, data science studenten gezocht! Op 27 en 28 september organiseert Legal Intelligence in Clink Hostel (twee minuten van Amsterdam centraal) een hackathon. Tijdens de 48 uur durende hackathon gaan verschillende teams aan de slag met de opengestelde datasets (openbare juridische content, uitgevers content, onze API) en strijden om de hoofdprijs van €5000,-. Interesse? Mail hackathon@legalintelligence.com

Vzr. Rechtbank Amsterdam 18 juli 2017, IEF 16999; ECLI:NL:RBAMS:2017:5104 (eiser tegen AFC Ajax) Contractenrecht. Voetbalclub Ajax mocht de samenwerking met een kledingproducent opzeggen nadat deze verkeerd bedrukte Ajax-kleding op een braderie te koop had aangeboden. Het mag zo zijn dat eiser al sinds 1989 de sportkleding voor Ajax bedrukt, de contractuele relatie tussen partijen dateert van 2012. Ajax heeft altijd een eigendomsrecht behouden op de restartikelen. Eiser heeft van meet af aan voor Ajax gehouden. Bij deze uitkomst behoeft hetgeen partijen hebben aangevoerd in het kader van het merkrecht geen bespreking meer.

Vzr. Rechtbank Den Haag 28 juli 2017, IEF 16998; ECLI:NL:RBDHA:2017:8486 (Mobile Sanitary Solutions tegen TWT Verhuur) Octrooirechten. MSS is houdster van het Europese octrooi EP 2 780 515 B1 met als titel “Mobile sanitary unit for accommodating at least three sanitary facilities”. TWT voert met succes verweer dat conclusie 1 niet inventief is. Uitgaande van DE 263 als meest nabije stand van de techniek en gesteld voor de vraag hoe de bekende mobiele sanitaire inrichting met drie toiletten eenvoudig verkleinbaar te maken, ligt de gepretendeerde uitvinding volgens conclusie 1 van EP 515 voor de gemiddelde vakman, met gebruikmaking van zijn algemene vakkennis, voor de hand. De ‘teaching’ van DE 263 ziet op hoe de gemiddelde vakman een mobiele unit eenvoudig kan verkleinen, kort gezegd neerkomend op het bekende principe van het boodschappenklapkrat. De vorderingen worden afgewezen.

Hof Amsterdam 25 juli 2017 en Rechtbank Amsterdam 12 oktober 2016, IEF 16997 (Stichting COEZH tegen Buma) Naburig recht. Scoezh heeft een omroepvergunning voor een niet-landelijk commercieel radiostation Fresh FM. De Omroepproducent verzorgt daadwerkelijk de webcasting, maar is een aparte rechtspersoon dan Scoezh. De sterke verwevenheid tussen Omroepproducent, directeur en dat Scoezh blijkt ook uit de domeinnaamregistratie op naam van Scoezh dat zij wist en meewerkte aan webcasting. Er was geen licentie voor webcasting of een vorm van openbaarmaken via de website. Hoewel Scoezh erkent een bedrag van tenminste €76.506 verschuldigd te zijn, maar niet heeft betaald of aangeboden te betalen, kan Buma in redelijkheid toestemming/licentie voor nieuwe uitzendingen weigeren totdat daadwerkelijk is betaald. Het Hof bekrachtigt het vonnis.

BPatG 28 juni 2017, IEF 16996; IEFbe 2288 (Deutsche SiSi-Werke tegen riha Wesergold) Merkenrecht. Vormmerk. De uitspraak van het Bundespatentgericht van 28 juni 2017 inzake Deutsche SiSi-Werke Betriebs GmbH tegen Riha WeserGold Getränke GmbH & Co. KG betreffende het vormmerk op het Capri Sun stazakje van SiSi-Werke Betriebs GmbH. Dit vormmerk is door het Bundespatentgericht nietig verklaard op grond van de techniek-exceptie. Onder meer heeft het Bundespatentgericht geoordeeld dat de rechte zijkanten technisch zijn bepaald. Het Bundespatentgericht heeft tevens geoordeeld dat tegen deze uitspraak geen beroep meer openstaat.

Mede in het licht van het Daiichi-arrest (HvJ EU 18 juli 2013, C-414/11)?

Artikel ingezonden vanwege het derde IE-Zomerforum rondom modellenrecht/slaafse nabootsing. Ik ben van mening dat Slaafse nabootsing niet behoort tot het door het HvJ EU uit te leggen EU-recht voor zover dit EU-recht betrekking heeft op het harmoniseren van het recht van de EU-lidstaten. Als men de redeneerwijze van het HvJ in het Daiichi-arrest volgt dan zou men tot de conclusie kunnen komen dat op grond van art. 3 jo. art. 207 VWEU in samenhang met art. 10bis VvP en art. 2 TRIPs in zaken van Slaafse nabootsing de exclusieve bevoegdheid bij HvJ ligt. In het Daiichi-arrest schaart het Hof de TRIPs-overeenkomst immers onder het begrip “handelsaspecten van intellectueel eigendom” van art. 207 VWEU.[1] Art. 2 TRIPs verplicht de leden van de TRIPs-overeenkomst art. 10bis VvP na te leven. Art. 10bis VvP verplicht de leden om “alle daden die verwarring zouden kunnen verwekken” te “verbieden”.