Vzr. Rechtbank Den Haag 3 mei 2017, IEF 16777 (verzoeker Affolter tegen Ceraglass c.s.) Vervolg op IEF 15723. Verpanding van octrooien. Affolter heeft sinds juni 2015 diverse malen verzocht om terugbetaling van zijn lening. Ceraglass heeft tot op heden geen aflossingen op de lening van Affolter verricht. Er is nog een tweede pandrecht van VA Banque. De hoogte van de verpande vordering overtreft ruim het bedrag dat op een de door een notaris gehouden veiling geboden van € 80.000,-. Het verzoek ex 3:251 BW tot verblijven aan pandhouder wordt toegewezen. De voorzieningenrechter bepaalt dat de Octrooien met de nummers 1017444 en 1017697 aan Affolter zullen verblijven in de zin van art. 3:251 BW en op naam van hem mogen worden gezet in de daartoe bestaande octrooiregister(s). Va Banque moet de uitoefening van haar pandrecht op de Octrooien voor de duur van 12 maanden na heden opschorten. Beschrijving van de inzender, zie hieronder.

Gerecht EU 10 mei 2017, IEF 16776; IEFbe 2162; IT 2273; ECLI:EU:T:2017:323; T-754/14 (Stop TTIP) Vrijheid van meningsuiting. Media. TTIP Het Gerecht van de Europese Unie verklaart het besluit nietig waarbij de Commissie registratie heeft geweigerd van het Europees burgerinitiatief „Stop TTIP”. Volgens de Europese Commissie valt dat initiatief namelijk buiten het kader van haar bevoegdheden om een voorstel in te dienen voor een rechtshandeling van de Unie ter uitvoering van de Verdragen. Het burgerinitiatief vormt geen onaanvaardbare inmenging in het verloop van de wetgevingsprocedure, maar zwengelt op rechtmatige wijze en tijdig een democratisch debat aan. Lees verder

Hof 's-Hertogenbosch 2 mei 2017, IEF 16775; ECLI:NL:GHSHE:2017:1897 (StudentDownUnder Ltd tegen Intern Ltd) Verbintenissenrecht. Partijen zijn actief in het regelen van stageplaatsen in Australië en Nieuw-Zeeland. Na de samenwerking gaan de partijen uit elkaar met een vaststellingsovereenkomst waarin is opgenomen dat er afstand van IE-rechten wordt gedaan en niet langer gebruik wordt gemaakt van foto's. De boete uit de boeteclausule voor het gebruik een foto op de website zou €15.000 zijn, maar wordt door de rechtbank gematigd tot €2.000. De vaststellingsovereenkomst is een zakelijke overeenkomst tussen twee professionele partijen waarbij de bedoeling voorzat de geschillen tussen partijen definitief te beëindigen. De beslissing van de rechtbank, die de boete heeft gematigd, kan niet in stand blijven. Het hof veroordeelt geïntimeerde tot betaling van €15.000,00.

Uit het persbericht: De tweede John J. Allen beurs ter waarde van EUR 10.000 is toegekend aan Lotte Anemaet (30 jaar). "Lotte, werkzaam als onderzoeker/docent aan de VU, [red. en hoofdredacteur van de rubriek Auteursrechtdebat op deze website] schrijft momenteel haar proefschrift over de perceptie van de consument in het merkenrecht, meer specifiek over de normatieve en empirische benadering hiervan. De John J. Allen beurs maakt het mogelijk dat zij, ter afronding van haar proefschrift, enige maanden onderzoek gaat doen aan het prestigieuze Max Planck Instituut in München", aldus Anne Marie Verschuur, advocaat bij NautaDutilh en een van de initiatiefnemers van de beurs: "Lotte's goed uitgewerkte onderzoeksopzet, aanstekelijke liefde voor het IE-recht en reeds indrukwekkende cv maken dat de commissie de John J. Allen Scholarship graag aan haar toekent."

In de middag van 8 mei ondertekenden Lily Knibbeler, algemeen directeur KB, en Kees Schaepman, vicevoorzitter van de Nederlandse auteursrechtorganisatie Stichting Lira, een overeenkomst waarmee de auteursrechten van schrijvers van in Nederland uitgegeven tijdschriften en boeken die niet meer commercieel verkrijgbaar zijn voor de Digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren (DBNL) collectief geregeld worden. De overeenkomst markeert een belangrijk moment voor de DBNL: eerder gedigitaliseerde teksten (voornamelijk uit tijdschriften) kunnen nu online beschikbaar worden gesteld. Lees verder

Op 12 april 2017 heeft (demissionair) Minister Kamp een wetsvoorstel met een regeling voor franchiseovereenkomsten naar de Tweede Kamer gestuurd[2]. Het wetsvoorstel introduceert een nieuwe Titel 6 in Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek, waardoor (een deel van) de Nederlandse Franchise Code (NFC)[3] van toepassing zal zijn op alle franchiserelaties. De NFC is de afgelopen periode echter fel bekritiseerd. Naast de vele inhoudelijke bezwaren die men ten aanzien van de NFC kan hebben, lijkt het wetsvoorstel ook anderszins tot ongewenste situaties te leiden. In dit artikel delen wij een aantal voorlopige observaties.

Tot nu toe is franchise niet bij wet geregeld en worden franchiseovereenkomsten beheerst door het algemene overeenkomstenrecht. Dit betreft met name regelend recht, waardoor voor partijen een grote mate van vrijheid bestaat dergelijke afspraken naar eigen inzicht in te richten. Dit maakt dat de (politieke) opinie is dat er (te) veel macht bij franchisegevers ligt en regelmatig sprake is van “misstanden”. Hoewel de in dat kader door franchisenemers aangespannen rechtszaken veelal verloren werden, stonden zowel franchisegevers als franchisenemers positief tegenover een door de branche via zelfregulering op te stellen gedragscode. Een schrijfcommissie, die bestond uit vertegenwoordigers van beide zijden stelde vervolgens een gedragscode op, de NFC. De begin 2016 aan Minister Kamp aangeboden versie van de NFC zou een evenwichtige samenwerking tussen franchisegevers en franchisenemers moeten bevorderen. Hiervan is echter geen sprake. De NFC kende dan ook geen mandaat en draagkracht vanuit de zijde van franchisegevers en ook vanuit de hoek van franchisenemers klonk (weliswaar in veel mindere mate) kritiek. Wetenschappers en franchiseadvocaten hebben kritiek op het niet transparante en onevenwichtige totstandkomingsproces van de NFC en waarschuwen dat de NFC zowel voor franchisegevers als franchisenemers nadelig zal uitpakken.

Vragen aan HvJ EU, 2017, IEF 16770; IEFbe 2158; C-129/17 (Mitsubishi Shoji Kaisha and Mitsubishi Caterpillar Forklift Europe) Merkenrecht. Kan een merkhouder zich verzetten tegen debranding door een derde partij wanneer de goederen nooit eerder in de EER verhandeld zijn geweest, met het oog op importeren of het verkopen van goederen in de EER. Maakt het uit of daarbij sprake is van rebranding door de derde partij? Maakt het enig verschil of de geïmporteerde goederen op basis van hun uiterlijk verschijning of het model door de relevante gemiddelde consument geïdentificeerd zullen worden als afkomstig van de merkhouder? De gestelde vragen:

1. (a) Do the articles 5 of Directive 2008/95/EC and 9 of Council Regulation (EC) No 207/2009 of 26 February 2009 on the Community trade mark (codified version) cover the right of the trade-mark proprietor to oppose the removal, by a third party, without the consent of the trade-mark proprietor, of all signs identical to the trade marks which had been applied to the goods (debranding), in the case where the goods concerned have never previously been traded within the European Economic Area, such as goods placed in a customs warehouse, and where the removal by the third party occurs with a view to importing or placing those goods on the market within the European Economic Area?

Rechtbank Amsterdam 3 mei 2017, IEF 16769; IEFbe 2157 (Verweij Fashion tegen Giordano Germany; Verweij Fashion tegen Giordano Enterprises) Merkenrecht. Giordano Germany is houdster van diverse woord/beeldmerken. Verweij en Giordano zijn in onderhandeling over een distributieovereenkomst voor de Benelux. In de onderhandeling wordt aangekondigd oppositie te gaan voeren tegen de merkaanvragen door Verweij. Er is geen normaal gebruik gemaakt van het merk ex 2.26 BVIE. Echter de correspondentie met een aantal (potentiële) distributeurs is geen normaal gebruik. Dat zij sedert jaren via het platform Aliexpresse een Nederlandtalige en Franstalige website exploiteert, daar in euro's wordt afgerekend en met iDeal - een op Nederland gerichte betalingswijze - kan worden afgerekend, is een door Aliexpress aangeboden optie. Die is onafhankelijk van de exploitant van de betreffende sub-site. Het duidt dus niet op de intentie om zich op de Beneluxmarkt te richten. In HA ZA 15-1010 worden de internationale merkinschrijvingen vervallen verklaart. In zaak HA ZA 16-1 wordt de doorhaling van het Beneluxwoordmerk bevolen.

Vzr. Rechtbank Den Haag 8 mei 2017, IEF 16768; ECLI:NL:RBDHA:2017:4688 (Fort Oranje tegen Staat der Nederlanden) Mediarecht. De minister heeft een bezoek gebracht aan de camping. Hierbij was media aanwezig. In een interview met televisiezender Omroep Brabant heeft de minister uitlatingen gedaan. De voorzieningenrechter heeft ter terechtzitting, in aanwezigheid van partijen, de beelden van het interview van de minister met Omroep Brabant bekeken. Op grond van haar eigen waarneming is zij met de Staat van oordeel dat de uitlatingen van de minister betrekking hebben op Fort Oranje. De uitlatingen van de minister niet onrechtmatig en daarom is er geen aanleiding voor rectificatie.

Vzr. Rechtbank Den Haag 1 mei 2017, IEF 16767; IEFbe 2155; RB 2845; ECLI:NL:RBDHA:2017:4450 (Secrid tegen X) Secrids productlijn begon in 2009 met de Cardprotector, een kaarthouder voor maximaal 6 kaarten van het sandaard creditcardformaat en is uitgebreid met de Miniwallet. Secrid is houdster van octrooi EP 2 434 922 B1 en Benelux modelregistratie 38548-01. Octrooi- en modelrechtinbreuk op deze kaarthouder en wallet wordt aangenomen. Uit de overlegde videobeelden blijkt ook van ongeoorloofde vergelijkende reclame op een braderie, nu de inbreukmakende kaarthouders aan de man worden gebracht met misleidende mededelingen: "Het is gewoon hetzelfde materiaal, wat ik zeg. Exact hetzelfde, alleen het enige wat zij hebben is met verf hebben ze hier Figuretta of Secrid hebben ze erop gezet. Dat is het verschil."