Hof oordeelt dat gebruik Only for Men teken geen merkinbreuk vormt

Hof Den Haag 16 januari 2024, IEF 21870; ECLI:NL:GHDHA:2024:51 (OFM c.s. tegen Bestseller c.s.) Het gaat in deze zaak om de vraag of OFM c.s. tekort is geschoten in de nakoming van een overeenkomst met Bestseller c.s. over het gebruik van het teken Only for Men, ingeschreven in 2007. Ook is de vraag of OFM c.s. met het teken inbreuk heeft gemaakt op het merk ONLY van Bestseller c.s Partijen hebben na inschrijving van het ‘2007-merk’ in een overeenkomst getekend met afspraken over het gebruik van het merk. Voor de rechtbank vordert Bestseller c.s. dat verklaard wordt dat OFM c.s. toerekenbaar gekort is geschoten in de nakoming van deze overeenkomst. Hierin werd afgesproken dat OFM c.s. alleen het origineel gedeponeerde merk zou gebruiken. In 2012, 2016 en 2019 deponeerde zij echter nog drie ander merken met de tekst ‘Only for Men’. In eerste aanleg is geoordeeld dat OFM c.s. inbreuk heeft gemaakt op de merkrechten van het ONLY-merk. OMF c.s. is hiertegen in hoger beroep gekomen.

De rechtbank en het hof hebben daarnaast geconcludeerd dat de Overeenkomst tussen Aktieselskabet en OFM c.s. zich specifiek richt op het gebruik van het gewijzigde logo van het 2007-merk, met strikte beperkingen op de vormgeving en het lettertype. OFM c.s. betoogt dat de Overeenkomst hun toestaat het teken "Only for Men" te gebruiken, mits het in een specifiek lettertype wordt weergegeven, ook buiten het gewijzigde logo om. Bestseller c.s. betwist deze lezing en benadrukt dat de Overeenkomst enkel toestemming verleent voor het gebruik van het gewijzigde logo, zoals gespecificeerd in de bijlage. De discussie concentreert zich op de interpretatie van verschillende clausules van de Overeenkomst, waarbij de rechtbank en het hof bij hun beoordeling de nadruk leggen op de taalkundige betekenis, de omstandigheden van het geval, en de redelijkheid en billijkheid. Het hof bevestigt dat de Overeenkomst enkel toestemming geeft voor het gebruik van het gewijzigde logo en wijst de grieven van OFM c.s. af, evenals de vorderingen van Bestseller c.s.

Wat betreft de merkinbreuk oordeelt het hof als volgt. Hoewel er enige visuele en fonetische overeenstemming is tussen de tekens en het merk, is er geen begripsmatige overeensteming. Het hof concludeert dat er geen sprake is van merkgebruik door OFM c.s. Zij heeft geen eigen kledinglijn en de tekens worden alleen gebruikt ter onderscheiding van de onderneming. Ook als er wel sprake van merkgebruik zou zijn, acht het hof dat dit niet leidt tot toewijzing van de vorderingen, nu dit niet zou leiden tot verwarringsgevaar bij het publiek. Dit betekent dat de overige vorderingen van Beststeller c.s. evenmin kunnen worden toegewezen.

6.18 Overigens is het hof - indien wel moet worden uitgegaan van enige mate van overeenstemming - van oordeel dat geen sprake is van verwarringsgevaar bij het betrokken publiek. Zoals hiervoor overwogen moet de globale beoordeling wat de visuele, auditieve of begripsmatige gelijkenis betreft, berusten op de totaalindruk die door de merken wordt opgeroepen, waarbij rekening moet worden gehouden met hun onderscheidende en dominerende bestanddelen. Het hof gaat daarbij uit van een normaal aandachtsniveau van het relevante publiek en niet van een relatief hoog zoals OFM c.s. heeft gesteld. Het gaat hier immers niet om exclusieve dure kleding maar om kleding in het (hogere) middensegment. In dit geval komt het bestanddeel only zowel voor in het merk als in de tekens waarbij aangenomen kan worden dat in de tekens de letter M en de woorden Brands.Style.Life een ondergeschikte positie innemen en het publiek daaraan minder aandacht zal geven. Ook als er vanuit wordt gegaan dat ONLY een bekend merk is, geldt dat het bestanddeel only geen duidelijke betekenis voor kleding heeft en overigens een gangbaar Engels woord is dat ook veelvuldig in combinatie met andere Engelse woorden in onderscheidingstekens wordt gebruikt. Daar staat tegenover dat in de omstreden tekens de woordcombinatie “Only for men” in relatie tot kleding wel een duidelijke, onmiddellijk begrijpelijke betekenis heeft, namelijk dat die kleding “alleen voor mannen” bestemd is. Beststeller c.s. heeft gewezen op het gevaar dat een consument op grond van de omstreden tekens een OFM-winkel binnenstapt in de veronderstelling daar ONLY-producten van Beststeller c.s. te kunnen aanschaffen, maar OFM c.s. wijst er terecht op dat die verwarring zich niet kan voordoen omdat de kleding onder het ONLY-merk alleen voor vrouwen bestemd is. Bestseller c.s. voert ook aan dat ONLY een bekend merk is en dat het publiek daarom kan aannemen dat het teken “Only for Men” een sublijn is van ONLY voor mannen, maar heeft dat niet voldoende toegelicht. Het hof onderschrijft dat standpunt overigens ook niet omdat het ONLY-merk altijd in hoofdletters wordt gebruikt, Bestseller c.s. al een parallelle kledinglijn heeft onder het merk “ONLY & SONS” en OFM c.s. de woorden “Only for Men” gebruikt in combinatie met “Brands.Style.Life” dan wel met de kleine of grote M en overigens onder die tekens slechts kleding van (merken van) derden verkoopt. Gelet op het uitgesproken begripsmatige verschil is het hof van oordeel dat bij het normaal oplettende publiek geen reëel verwarringsgevaar zal bestaan. Bestseller c.s. heeft nog gesteld dat vanwege een commerciële relatie in het verleden tussen partijen het relevante publiek kan denken dat de tekens een sub-brand van Bestseller c.s. zijn. Bestseller c.s. heeft haar stelling echter niet onderbouwd, terwijl OFM c.s. heeft betwist dat partijen ooit een commerciële relatie hebben gehad met betrekking tot het merk ONLY zodat het hof aan die stelling voorbij gaat. De grieven 7 tot en met 12 van OFM c.s. slagen dus.