Rechtbank Den Haag 19 juni 2019, IEF 18534, LS&R 1717; ECLI:NL:RBDHA:2019:6107 (Pemetrexed) Eli Lilly tegen Fresenius Kabi. Anders dan het Hof Den Haag in de kort geding procedure [IEF 17690] en verschillende buitenlandse rechters, oordeelt de rechtbank dat de beschermingsomvang van het octrooi beperkt is tot het gebruik van pemetrexed disodium en dus dat het door Fresenius gebruikte pemetrexed tromethamine buiten de beschermingsomvang valt. De rechtszekerheid dient te prevaleren boven een ruime beschermingsomvang, gelet op onder meer de volgende – in onderling verband te beschouwen - omstandigheden:
- het verleningsdossier waarin een bewuste keuze is gemaakt voor pemetrexed disodium
- het tijdens verlening berusten in een tot pemetrexed disodium  beperkte claim
- de omschrijving die wel andere ruimere definities bevat, bijvoorbeeld van vitamine B12
- het feit dat Lilly een deskundige octrooiaanvrager is ( want een farmaceutische grootmacht)
- equivalente zouten tijdens de prioriteitsdatum voor de vakman voorzienbaar waren.
Onder deze omstandigheden staat naar het oordeel van de rechtbank de rechtszekerheid ook in de weg aan aanvullende bescherming onder het equivalentie bereik. Afwijzing van de vorderingen van Lilly met veroordeling in de proceskosten ad € 400.000.

Rechtbank Den Haag 12 juni 2019, IEF 18532, RB 3324; ECLI:NL:RBDHA:2019:5988 (PopSockets tegen VOF) Merkenrecht. Modellenrecht. Inbreuk. PopSockets verkoopt een button en houder in een combi-pack dat achterop een mobiele telefoon of een ander elektronisch apparaat kan worden aangebracht en is houder van de merken en het model. De VOF exploiteert een groot- en detailhandel in partijgoederen en verkoopt deze goederen via internet en op markten. De VOF plaatst op Facebook en Marktplaats advertenties waarin zij namaak Popsockets te koop aanbiedt. VOF heeft inbreuk heeft gemaakt op de Uniemerken.

HvJ EU 13 juni 2019, IEF 18531, IEFbe 2901, IT&R 2802; ECLI:EU:C:2019:498 (Google LLC tegen Duitsland) Prejudiciële beslissing. Telecommunicatiedienst. Richtlijn 2002/21/EG. Google is een internetzoekmachine en een e‑maildienst, genaamd Gmail. Met Gmail kunnen gebruikers e‑mails en data via het internet verzenden en ontvangen. Om van deze dienst gebruik te maken moet de gebruiker een e‑mailaccount aanmaken waardoor hij kan beschikken over een adres op basis waarvan hij wordt geïdentificeerd als afzender en ontvanger van e‑mails. Het gaat in deze zaak tussen Google LLC en Duitsland over het BNetzA besluit, waarbij wordt vastgesteld dat de e-maildienst Gmail van Google een telecommunicatiedienst is en Google om die reden op straffe van een dwangsom wordt gelast de verplichting tot kennisgeving na te komen. De BNetzA is van mening dat Gmail een telecommunicatiedienst is in de zin van § 6, lid 1, TKG. Google is van mening dat Gmail geen telecommunicatiedienst is, omdat met deze dienst geen signalen worden overgebracht. Het verzoek om prejudiciële beslissing betreft de uitlegging van de kaderrichtlijn over het begrip telecommunicatiedienst. Beantwoording van de prejudiciële vragen:

Wat maakt copycats succesvol, bezien vanuit de consument?; Grensoverschrijdende bevoegdheid in merkenzaken (forumshoppen of toch niet?); Het strategisch inzetten van beschermingsregimes, en: Content filtering in copyright, een model voor het merkenrecht?
Deze onderwerpen en meer komen aan de orde tijdens het Benelux Merkencongres op donderdag 20 juni, samengesteld door Tobias Cohen Jehoram en Martin Senftleben.

Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Eindhoven 13 juni 2019, IEF 18530, IT&R 2801, LS&R 1716; ECLI:NL:TGZREIN:2019:36 (Klaagster tegen verpleegkundige Bemoeizorg) Tuchtrecht. Gegevensuitwisseling. Privacy. Berisping. Klaagster is door de woningbouwvereniging aangemeld bij Bemoeizorg wegens vreemd gedrag. Verpleegkundige heeft klaagster toegewezen gekregen als cliënte. Tussen klaagster, de verpleegkundige en derden hebben gesprekken plaatsgevonden en op basis daarvan is een aanmeldingsformulier gemaakt. In dit formulier staan gegevens van klaagster, waaronder een diagnose, die zijn uitgewisseld met de gemeente. Klaagster stelt dat de verpleegkundige zich niet aan zijn geheimhoudingsverplichting heeft gehouden en haar privacy heeft geschonden. De verpleegkundige stelt dat er geen vertrouwelijke gegevens zijn uitgewisseld. De klacht wordt gedeeltelijk gegrond verkaard. Bemoeizorg krijgt maatregel van berisping opgelegd.

Vzr. Rechtbank Den Haag 22 mei 2019, IEF 18529; ECLI:NL:RBDHA:2019:5188 (Petsbelle tegen EBI) Auteursrecht. Modelrecht. Petsbelle ontwerpt en verhandelt kattenkrabpalen. EBI houdt zich onder meer bezig met de im- en export van dierenbenodigdheden. EBI heeft een bepaald model kattenkrabpaal op de markt gebracht. Petsbelle vordert iedere inbreuk van zowel auteursrechten als gemeenschapsmodelrechten van Petsbelle te staken en gestaakt te houden, alsmede iedere slaafse nabootsing van de krabpalen te staken. Het lukt Petsbelle niet om de inbreuken aan te tonen. Openbaarmaking van geregistreerd gemeenschapsmodel langer dan één jaar voor aanvraag levert geen nieuwheid op. Ten aanzien van niet-geregistreerde model- en auteursrechten is het houderschap onvoldoende onderbouwd gelet op het reeds voor dagvaarding bekende verweer dat de kattenkrabpalen zijn ontworpen in dienstverband van gedaagde. Er is geen inbreuk op de overige rechten want de algemene- en totaalindruk wijken voldoende af in verhouding tot het verschil van de betreffende krabpaal en het vormgevingserfgoed daarvan. Beroep op slaafse nabootsing is afgewezen.

Gerecht EU 13 juni 2019, IEF 18528, IEFbe 2900; ECLI:EU:T:2019:417 (Visi/one tegen EUIPO) Modellenrecht. Visi/one GmbH heeft bij het EUIPO de inschrijving aangevraagd en verkregen van het litigieus model. Dit model wordt gebruikt voor onder andere informatieschermen en reclameborden voor voertuigen. EasyFix GmbH voerde een vordering tot nietigverklaring van het ligitieuze model in, omdat het niet nieuw zou zijn en geen eigen karakter zou hebben. Visi/ OneGmbH stelt tegen de beslissing op de nietigheid beroep in bij het EUIPO en voert vier middelen aan: 1) onjuiste beoordeling van het bewijsmateriaal inzake de openbaarmaking van een „ouder model”, in strijd met artikel 7, lid 1, van verordening nr. 6/2002; 2) schending van het in artikel 62, tweede volzin, van deze verordening neergelegde recht om te worden gehoord; 3) schending van de in artikel 62, eerste volzin, van die verordening neergelegde motiveringsplicht, en 4) onjuiste beoordeling van het eigen karakter van het litigieuze model, in strijd met artikel 6 en 25, lid 1, onder b), van die verordening. Alle middelen zijn ongegrond verklaard.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 12 juni 2019, IEF 18527; ECLI:NL:RBMNE:2019:2684 (ZorgDomein tegen Het Zorg Domein) Inbreuk. Merkenrecht. Domeinnaam. Handelsnaamrecht. ZorgDomein biedt een online platform aan in de zorg, waarmee zorgverleners patiënten kunnen verwijzen naar andere zorgverleners en gebruikt ZorgDomein als handelsnaam. Het Zorg Domein adviseert organisaties in de ouderen- en gehandicaptenzorg over organisatieveranderingen en gebruikt als handelsnaam Het Zorg Domein. Het is waarschijnlijk dat een bodemrechter het merk van ZorgDomein nietig zal verklaren op grond van art. 2.2bis lid 1 sub c BVIE, omdat het merk uitsluitend bestaat uit benamingen die de kenmerken van de diensten van ZorgDomein kunnen aanduiden. De vorderingen van ZorgDomein worden wel toegewezen voor zover deze zijn gebaseerd op art. 5 Hnw, omdat Het Zorg Domein inbreuk maakt op de handelsnaam van ZorgDomein. Omdat de domeinnaam hetzorgdomein.nl de handelsnaam van Het Zorg Domein bevat, mag zij deze domeinnaam ook niet meer gebruiken. Het Zorg Domein is geen houder van deze domeinnaam maar wordt veroordeeld om het bedrijf The Media House op te dragen deze domeinnaam door te halen of over te dragen aan ZorgDomein.

Hof 's-Hertogenbosch 11 juni 2019, IEF 18526, RB 3323; ECLI:NL:GHSHE:2019:2115 (Obscura tegen ID & Concept Styling) Deze zaak gaat over inbreuk op auteursrecht op foto’s. De rechthebbende stelt dat de foto’s in 2011 korte tijd op de website van de gedaagde hebben gestaan en, na een sommatie van de rechthebbende, weer zijn verwijderd. De gedaagde betwist dat de foto’s ooit op haar website hebben gestaan. De stellingen van partijen over de feiten en de door partijen overgelegde bewijsmiddelen, met name verklaringen van getuigen, staan lijnrecht tegenover elkaar. De zaak spitst zich toe op de vraag of partijen hebben voldaan aan hun verplichtingen ingevolge art. 21 Rv. Ten aanzien van gedaagde wordt geconcludeerd dat de geloofwaardigheid van haar stellingen ernstig in het geding is. Het verweer van gedaagde kan niet langer als voldoende onderbouwd worden beschouwd.

Drie stellingen, drie panels, volgens jaarlijkse traditie: het IE zomerforum van deLex, onder leiding van Dirk Visser. Dit jaar met een eeuwenoud thema dat actueel lijkt te worden in het auteursrecht: schuld en boete.

Stelling 1: “Fotoauteursrecht en de schadeclaim-industrie: een onvoorspelbare markt, maar is er een oplossing?”
Met een toename van zoektochten door fotografen en advocaten naar inbreukmakende foto’s op het internet neemt ook het aantal schadevergoedingszaken toe.