BGH 1 juni 2017, IEF 16844; IEFbe 2195 (Metall auf Metall III) Uit het persbericht: Vgl. IEF 12135. Eisers zijn leden van de muziekgroep Kraftwerk. Zij hebben in 1977 een plaat uitgebracht waarop onder andere het muziekwerk “Metall auf Metall” staat. Gedaagden hebben een rythmereeks van ongeveer 2 seconden elektronisch gekopieerd en deze voortdurend herhaald voor het nummer “Nur mir”. Het BGH oordeelt in Metall auf Metall II dat eiser in zijn “Tonträgerherstellerrecht” is aangetast (§ 85 Abs. 1 UrhG) door het gebruik van de betreffende twee maten. Gedaagden kunnen zich niet met succes beroepen op het “Recht zur freien Benutzung”. Nu worden er ten derde malen vragen gesteld (NL vertaling hieronder):

Nach Ansicht des BGH stellt sich zunächst die Frage, ob ein Eingriff in das ausschließliche Recht des Tonträgerherstellers zur Vervielfältigung seines Tonträgers aus Art. 2 Buchst. c Richtlinie 2001/29/EG** vorliegt, wenn seinem Tonträger kleinste Tonfetzen entnommen und auf einen anderen Tonträger übertragen werden, und ob es sich bei einem Tonträger, der von einem anderen Tonträger übertragene kleinste Tonfetzen enthält, im Sinne von Art. 9 Abs. 1 Buchst. b Richtlinie 2006/115/EG*** um eine Kopie des anderen Tonträgers handelt.

Vzr. Rechtbank Oost-Brabant 29 december 2016, IEF 16843; ECLI:NL:RBOBR:2016:7386 (DYOH) Zie ook IEF 16365. Kort geding. Onrechtmatige vergelijkende reclame-uitingen en misleidende reclame-uitingen. Partijen verkopen voedingssupplementen en vitamineproducten. Eiseres vordert gedaagden te veroordelen zich in de toekomst te onthouden van het doen van zulke reclame-uitingen en gedaagden te veroordelen tot het verzenden van een rectificatiebrief en tot het plaatsen van een brief op de website van gedaagden. De voorzieningenrechter oordeelt dat voldoende aannemelijk is dat gedaagde zich aan het doen van de door eiseres gestelde onrechtmatige reclame-uitingen schuldig heeft gemaakt en heeft de vorderingen voor zover die zijn ingesteld tegen deze gedaagde toegewezen. De vorderingen tegen de overige gedaagden zijn afgewezen.

Vzr. Rechtbank Limburg 16 februari 2017, IE 16842; ECLI:NL:RBLIM:2017:1419 (Aliter Curari tegen Health Programs) Zie eerder IEF 16192 en IEF 16365. Kort geding. Distributierecht. Aliter Curari vordert Health Programs te bevelen dat alle ten laste van eisers gelegde beslagen op te heffen en om Health Programs te bevelen zich te onthouden van negatieve uitlatingen in welke vorm en via welk medium ook. Alleen de beslagen ten aanzien van Aliter Curari kunnen worden gehandhaafd, de overige beslagen moeten worden opgeheven. De vordering tot onthouding van negatieve uitlatingen wordt tevens afgewezen omdat deze te algemeen is geformuleerd.

Rechtbank Den Haag 7 juni 2017, IE 16839; ECLI:NL:RBDHA:2017:5959 (Boskalis tegen Dredging) Intellectueel-eigendomsrecht. Boskalis vordert vernietiging van het Nederlandse deel van een Europees octrooi ingediend door Dredging betreffende een paalwageninstallatie van een baggerschip. Er is geen sprake van ongeoorloofde toegevoegde materie, geen uitbreiding van de beschermingsomvang en wel sprake van inventiviteit. De nietigheidsvordering van Boskalis wordt daarom afgewezen.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 17 mei 2017, IEF 16840; ECLI:NL:RBMNE:2017:2687 (Rapper tegen Avrotros) Kort geding. Sprake van een uitzending van EenVandaag van Avrotros waarin een clip werd getoond van eiser. Het ging hier om twee Syriëgangers in die clip. Hun gezichten waren onherkenbaar. Het gezicht van eiser was echter wel herkenbaar, waardoor het misverstand ontstond dat eiser een Syriëganger was. Eiser heeft daarom een vordering ingediend tot het uitzenden van een rectificatie in het programma EenVandaag. AvroTros heeft met haar uitzending niet voldoende zorgvuldig gehandeld, maar door een reeds uitgezonden rectificatie en het eigen gedrag van betrokkene nadien, is er geen grond tot toewijzing van de gevorderde rectificatie.

Conclusie PG HR 31 maart 2017, IEF 16841 (Pretium tegen Avrotros) Mediarecht. Verborgen camera. Artikel 10 EVRM. Het televisieprogramma TROS Radar heeft met een undercover-rapportage in een callcenter de wijze waarop een telefoonbedrijf klanten werft aan de kaak willen stellen. Het gaat hier om de vraag hoever de bescherming onder artikel 10 EVRM reikt voor met een verborgen camera gefilmd materiaal. Daarnaast is aan de orde of het hof een vordering op grond van artikel 843a Rv tot afgifte van dat materiaal kon afwijzen op de grond dat het beoogde bewijs ook langs een andere weg, door het horen van getuigen, kan worden verkregen. Conclusie van de PG is verwerping van het principaal en incidentaal cassatieberoep.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 6 juni 2017, IEF 16838; IEFbe 2194; ECLI:NL:RBAMS:2017:3912 (Stichting Expertisecentrum Discriminatie tegen Artikel 1) Merkenrecht. Politieke partij Artikel 1 moet binnen een maand haar naam wijzigen. De huidige naam lijkt te veel op de naam van onderzoeksinstituut Art. 1 en maakt daarmee inbreuk op het merkrecht van de Stichting Expertisecentrum Discriminatie (SED), waar Art. 1 deel van uitmaakt. Haar reële en gerechtvaardigde belang is dat niet de indruk ontstaat dat zij gelieerd is aan een politieke partij, waardoor verwarring ontstaat over haar onafhankelijke positie. Zij heeft belang bij snelle duidelijkheid hierover naar de buitenwereld. Het belang van SED weegt om deze redenen zwaarder dan dat van Artikel 1.

Centrale Raad van Beroep 20 april 2017, IEF 16831; LS&R 1455; ECLI:NL:CRVB:2017:1534 (Medisch centrum octrooi-revenuen) Als randvermelding. Niet-ontvankelijkverklaring bezwaar. Bij brief heeft appellante het college van bestuur van de Universiteit Leiden te kennen gegeven in overleg te willen treden over de mogelijkheden om de Uitvindersregeling. De kwestie is overgedragen aan het Medisch centrum en het college wijst appellante erop dat zij, als zij meent aanspraak te kunnen maken op revenuen van het gevestigde octrooi, zich tot haar (voormalige) werkgever, het [Medisch centrum], dient te wenden. De Raad is met de rechtbank en het college van oordeel dat de mededelingen in de brief van 30 oktober 2014 niet kunnen worden aangemerkt als (publiekrechtelijke) rechtshandelingen, nu zij niet op enig rechtsgevolg zijn gericht.

Hof Arnhem-Leeuwarden, 21 maart 2017, IEF 16837; RB 2877; ECLI:NL:GHARL:2017:2332 (Propaangas prijsvergelijking) Hoger beroep kort geding. Misleidende vergelijkende reclame. Zie eerder IEF 15689. In hoger beroep heeft geïntimeerde voldoende aannemelijk gemaakt dat zij niet met een dagprijs werkt, maar dat dit afhankelijk is van factoren van de klant zoals volume van de gastank, jaarlijkse afname, locatie van de gastank etc. Het argument van appellant dat geïntimeerde zich op deze manier makkelijk kan onttrekken aan een prijsvergelijking wordt afgewezen. Verder wordt in het midden gelaten of de levering van propaangas onder de werking van artikel 6:236 sub j BW valt. Als dit al zo is, dan geldt dat niet in alle gevallen zonder meer vast staat dat een meerjarige overeenkomst zonder maandelijkse opzegtermijn onredelijk bezwarend is. Dit geldt bijvoorbeeld niet voor klanten die geen consumenten zijn. Het hof bekrachtigt het bestreden vonnis.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 1 mei 2017, IEF 16829; ECLI:NL:RBMNE:2017:2615 (eiser tegen AvroTros) Belangenafweging tussen artikel 8 en 10 EVRM. Vordering tot verwijdering uitzending van de website van TrosOpgelicht?! en publiceren van rectificatie. Het wordt als feit gepresenteerd dat eiser in de kranten die hij uitgaf content plaatste die hij van internet haalde. In de uitzending wordt een beeldfragment uitgezonden van een interview met de zwager waarin de zwager zegt dat het op hem overkwam alsof content van internet gehaald wordt om de krant te vullen. Dat is een persoonlijke kwalificatie van de zwager en geenszins door AvtroTros als feit gepresenteerd. De in uitzending gedane uitingen grotendeels worden voldoende onderbouwd. De gedane uitingen, die niet geheel lijken te kloppen, zijn niet van wezenlijk belang en vormen niet de kern van de uitzending. Desondanks is de voorzieningenrechter voorshands van oordeel dat de uitzending overall gezien niet onrechtmatig is, nu de relatie met de (ex-)echtgenoot slechts een klein onderdeel betrof en het zwaartepunt van de uitzending lag op de zakelijke handelswijze van [eiser] . In dit kader overweegt de voorzieningenrechter nog dat iemand die zakelijk opereert meer kritiek heeft te dulden dan iemand die als privé-persoon handelt. Gegeven inzicht in het persoonlijk leven was niet nodig, maar maakt uitzending niet onrechtmatig want was niet van wezenlijk belang en vormt niet de kern van de uitzending.