Herkomstaanduidingen  

"The geographical area defined by the Greek legislation covers only the territory of mainland Greece and the department of Lesbos. Extensive grazing and transhumance, central to the method of keeping the ewes and goats used to provide the raw material for making Feta cheese, are the result of an ancestral tradition allowing adaptation to climate changes and their impact on the available vegetation. This has led to the development of small native breeds of sheep and goats which are extremely tough and resilient, fitted for survival in an environment that offers little food in quantitative terms but, in terms of quality, is endowed with an extremely diversified flora, thus giving the finished product its own specific aroma and flavour. The interplay between the natural factors and the specific human factors, in particular the traditional production method, which requires straining without pressure, has thus given Feta cheese its remarkable international reputation.

En over het argument dat Feta tot soortnaam is verworden zegt het het Hof van Justitie: "In other Member States, feta is commonly marketed with labels referring to Greek cultural traditions and civilisation. Thus, consumers in those Member States perceive feta as a cheese associated with Greece, even if in reality it has been produced in another Member State. As regards Denmark, the Court notes that the relevant Danish legislation does not refer to ‘feta’ but to ‘Danish feta’, which would tend to suggest that in Denmark the name ‘feta’, by itself, has retained a Greek connotation." Lees arrest hier, persbericht hier.

1: ‘Kent u de recente berichten over het mogelijk vervallen van de beschermende regelgeving voor «boerenkaas»?’

Minister Veerman: ‘Ja’

2: ‘Is het juist dat op 1 januari 2006 de Nederlandse overheidsregeling afloopt die de naam «boerenkaas» beschermt en dat de Europese regeling die daarvoor in de plaats moeten komen niet per 1 januari van kracht is waardoor de continuïteit in de bescherming voor de boerenkaas ontbreekt?’

Minister Veerman:  ‘De Nederlandse overheidsregeling waar u op doelt is de tijdelijke Landbouwkwaliteitsregeling kaas. In de regeling wordt een groot aantal kwaliteitseisen gesteld aan zuivelproducten en worden enkele specifieke kwaliteitseisen gesteld aan boerenkaas. Deze eisen behelzen geen dwingende Europese voorschriften, maar regelen meer dan de Europese regelgeving voorschrijft. De Landbouwkwaliteitsregeling kaas is een tijdelijke regeling die per 1 januari 2006 komt te vervallen. Dit is aangekondigd in mijn brief van 8 april 2004 aan de Tweede Kamer inzake de vermindering van regelgeving en administratieve lasten (pakketbrief). Het bedrijfsleven heeft vanuit de eigen verantwoordelijkheid in 2003 bij de Europese Commissie een aanvraag ingediend voor de bescherming van de benaming van boerenkaas op basis van de EUverordening inzake de specificiteitscertificering voor landbouwproducten. De behandeling van deze aanvraag heeft vertraging opgelopen vanwege de grote achterstanden bij de Europese Commissie bij de afhandeling van dergelijke aanvragen. Inmiddels blijkt dat ondanks herhaaldelijk aandringen bij de Commissie door het Ministerie van LNV de aanvraag niet voor 1 januari 2006 zal worden afgehandeld.’

3: ‘Bent u bereid de nodige maatregelen te treffen zodat de beschermende status van het product boerenkaas gecontinueerd wordt totdat de Europese regelgeving van kracht wordt? Zo ja, middels welke maatregelen? Zo neen, waarom niet?’

Minister Veerman: ‘Ik zal bij de Commissie blijven aandringen op een spoedige behandeling van de aanvraag voor Europese bescherming van boerenkaas. Om te voorkomen dat een leemte ontstaat in de bescherming van boerenkaas, ben ik bereid de Landbouwkwaliteitsregeling kaas te verlengen totdat de Europese bescherming van kracht wordt.’

Vo 2081/92 van de Raad van 14 juli 1992 beschermd geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen waarvoor er een verband bestaat tussen de kenmerken van het product en de geografische oorsprong ervan.

Reeds in 1996 werd op verzoek van Griekenland de benaming "feta" geregistreerd, in 1999 werd deze verordening om formele redenen nietig verklaard door het Hof. De Commissie nam vervolgens maatregelen om deze gebreken te herstellen en dit leiidde tot een Verordening waarin de naam "feta" in het register van oorsprongebamingen werd ingeschreven. Duitsland en Denemarken verzochten om nietigverkalring van deze verordening.

De A-G oordeelt dat het woord "feta"  geen soortnaam vormt omdat  "het woord "feta" binnen de grenzen van de Gemeenschap niet algemeen wordt gebruikt omdat het onlosmakelijk wordt geassocieerd met een bepaald voedingsmiddel, namelijk de kaas die in een groot gebied in Griekenland wordt bereid met schapenmelk of een mengsel van schapen- en geitenmelk, door middel van een natuurlijk en ambachtelijk procédé waarbij de kaas uitlekt zonder druk."

Na afweging van 1) het traditionele karakter van de benaming, 2) de aanduiding van een levensmiddel dat afkomstig is uit bepaalde gebieden, 3) de kwaliteit die aan het geografische mileiu toe te schrijven is en 4) de productie, verwerking en bereiding in een bepaald gebied, komt de A-G tot het oordeel dat het woord "feta" voldoet aan de voorwaarden om te worden beschouwd als een traditionele benaming, die met een oorsprongsbenaming kan worden gelijk gesteld en daarom over het gehele grondgebied van de Gemeenschap moet worden beschermd. Lees persbericht  of conclusie (nog niet in het Nederlands of Engels beschikbaar)