Dossiers

Hof 's-Hertogenbosch 3 juni 2016, IEF ; ECLI:NL:GHSHE:2016:2190 (bedrijf tegen Inspecteur Belastingdienst)
Fiscaal. Belasting. In het kort: Gelet op de verklaring van belanghebbende tijdens de zitting dat belanghebbende het merkenrecht terug wilde en daarom niet bereid was het niet-betaalde deel van de vergoeding onvoorwaardelijk, dat wil zeggen met behoud van het merkenlicentierecht van het bedrijf, kwijt te schelden acht het Hof aannemelijk dat belanghebbende niet onvoorwaardelijk heeft afgezien van de betaling van de onder 4.2 vermelde betalingstermijnen. Nu eind 2008 het bedrijf de beëindiging van de licentieovereenkomst niet erkende en zij evenmin afstand had gedaan van het merkenrecht zijn de voorwaarden waaronder belanghebbende definitief wilde afzien van de vermelde betalingstermijnen niet vervuld.

Alhoewel de temperatuur langzaam opkruipt in de aanloop van een veelbelovende zomer, valt deze weersverandering in het niet bij de ‘hitte’ die gevoeld werd tijdens het Zomer IE Forum gehouden op 7 juli 2016.* Het was een heuse bonte boel in het Volkshotel in Amsterdam. Panelleden vlogen elkaar bijna in de haren, sappige details werden onthuld over de jonge jaren van de panelleden door onze dagvoorzitter Dirk Visser en soms leek zelfs tijdens dit grote debat de vrijheid van meningsuiting in het geding te zijn door domweg de microfoon niet af te staan aan een ander panellid en zo de informatiestroom te ‘blokkeren’. De middag stond in het teken van de ons inmiddels vertrouwde onderwerpen hyperlinken, tussenpersonen en ‘the value gap’ verdedigd door de ons nog meer vertrouwde sprekers – hoe kan het ook anders – in ons kleine IE-landje. Alhoewel, de term ‘the value gap’ als zodanig is nog niet zo bekend, maar als we Christiaan Alberdingk Thijm moeten geloven, klinkt deze term van zichzelf al zo goed in de oren, dat als die nog niet bekend was, het na het lezen van dit artikel het weldra is. Het Verenigd Koninkrijk was namelijk niet de EU uitgestapt als niet die hele ‘Brexit’ versus ‘Bremain’ campagne was gestart: wie kan er nu voor een ‘Bremain’ zijn, dat klinkt toch gewoon niet?

Prejudicieel gestelde vragen aan HvJ EU 2016, C-291/16 (Schweppes)
Uitputting van het merk 'Schweppes'. De zaak gaat over Spaanse importeurs van in VK geproduceerde Schweppes tonic water, waarbij het merk "Schweppes" in eigendom is van verschillende bedrijven in Spanje en het VK. via Gov.uk:

1. Is it compatible with Article 36 of the Treaty on the Functioning of the European Union and with Article 7(1) of Directive 2008/95/EC and Article 15(1) of Directive 2015/2436 for the proprietor of a trade mark in one or more Member States to prevent the parallel import or marketing of products coming from another Member State, bearing a trade mark which is identical or practically identical, owned by a third party, when the said proprietor has promoted a global trade mark image associated with the Member State from which the products that it intends to prohibit come?

Prejudiciële vragen gesteld aan HvJ EU 19 april 2016, C-230/16; IEF 16093; IEFbe 1860 (Coty tegen Parfümerie Akzente)
Mededingingsrecht. Distributie. Luxe-imago merken. Gestelde vragen.

1) Kunnen selectievedistributiestelsels voor de verkoop van luxe en prestigieuze artikelen die primair tot doel hebben het “luxe-imago” van de artikelen in stand te houden, worden beschouwd als een mededingingsfactor die verenigbaar is met artikel 101, lid 1, VWEU?

Merkhouders en houders van andere IE-rechten kunnen de verhuurder van een markthal dwingen om nieuwe IE-inbreuken te voorkomen. Deze week gaf het Hof van Justitite van de EU groen licht voor deze route. De uitspraak volgt op een actie van o.a. Tommy Hilfiger, Lacoste en Burberry tegen Delta Center, de huurder van een Praagse markthal. Delta Center verhuurde kraampjes onder aan telkens wisselende partijen, die op hun beurt namaak merkkleding verhandelden. Zodra de merkhouders in actie kwamen, was de onderhuurder met de noorderzon vertrokken. De volgende dag zat er een andere (of dezelfde) onderhuurder met min of meer dezelfde voorraad.

Pre-publicatie noot Berichten IE juli 2016; Dirk Visser; Rechtspraak Handelsnaamrecht Nr. 29 Rechtbank Den Haag 15 juni 2016, IEF 16003, ECLI:NL:RBDHA:2016:6475 (Parfumswinkel tegen ANS Trading)
Dit vonnis is noot-waardig. Ten eerste omdat de recht- bank het ‘Artiestenverloningen-criterium’ van toe- passing acht op een geschil over twee beschrijvende handelsnamen. En ten tweede omdat zij dat criterium naar de mening van de annotator vervolgens onjuist, althans onbegrijpelijk toepast. Ten derde omdat het een mooie aanleiding is om te bepleiten dat het begrij- pelijker en eleganter is om officieel te erkennen dat enig onderscheidend vermogen voor handelsnaam- rechtelijke bescherming vereist is.

In het Artiestenverloning-arrest (ECLI:NL:HR:2015:3554) is door de Hoge Raad overwogen (r.o. 3.4.4.): (...)

HR 8 juli 2017, IEF 16089; IEFbe 1859; ECLI:NL:HR:2016:1431 (Diageo tegen Simiramida-04)
Na HvJ EU [IEF 15118], Conclusie AG. Merkenrecht. Erkenning buitenlands vonnis. Openbare orde-exceptie (art. 34, onder 1, EEX-Vo). De onjuiste toepassing van het Europese recht – art. 5 lid 3 Merkenrichtlijn – door de rechtbank te Sofia is geen grond voor toepassing van de openbare orde-exceptie als bedoeld in art. 34, aanhef en onder 1, EEX-Vo. Op Diageo rust de plicht om alle nationaal beschikbare rechtsmiddelen aan te wenden; dat heeft ze nagelaten omdat het zinloos zou zijn geweest. Artikel 14 Handhavingsrichtlijn jo. 1019h Rv ziet mede op de kosten die Simiramida in Nederland maakt in kader van haar schadevergoedingsvordering en het verweer die Diageo maakt voor het verweer daartegen.

1. Met plezier reageer ik desgevraagd op Lotte Anemaets verslag van de recente VvA-vergadering van 3 juni 2016, gewijd aan het thema Dienst of goed? Digitale distributie van werken, op IE-Forum van 1 juli jl. Centraal stond daarbij het in voetnoot 1 bij het verslag vermelde spraakmakende UsedSoft-arrest van het Hof van Justitie EU.

Zoals uit het verslag blijkt en ook te verwachten viel, passeerden in de inleidingen zowel als in de daarop volgende discussie de inmiddels bekende argumenten pro en contra de door het Hof in zijn uitspraak ingeslagen weg voor het openleggen van de gemeenschappelijke markt voor tweedehands software. (1)

Wat de discussie echter niettemin interessant maakte, was de daarin opgeworpen vraag of de door inleider Antoon Quaedvlieg aan het Hof toegeschreven verstandsverbijstering verondersteld moest worden alleen betrekking te hebben op de doorverkoop van software of dat ook andere digitale producten, zoals cd’s, dvd’s of e-books, onder het nieuwe distributie- en uitputtingsregiem zouden vallen.

R. Zipora, 'Muziekauteursrecht in het digitale domein', juni 2016.
In juni 2016 heeft Rita Zipora haar masterdiploma behaald aan de popopleiding van het Conservatorium van Amsterdam (CvAPop). Voor het afstuderen schreef zij een scriptie over muziekauteursrecht in het digitale domein. Zij interviewde voor- en tegenstanders van auteursrecht en de Safe Harbour-constructie zoals werknemers en bestuursleden van Buma/Stemra, van GESAC in Brussel. Specialisten, zoals hoogleraar en anti-auteursrecht auteur Joost Smiers, Buma/Stemra lobbyist Robbert Baruch, Google interim manager public affairs Edo Haveman en verschillende lobbyisten in Brussel, werkzaam bij het Europees Parlement, zijn hiervoor geraadpleegd.

Grofweg heeft de moderne songwriter last van 3 zaken: (1) Piraterij; (2) Auteursrecht-masterrechtverdelingen en (3) Safe Harbour-constructie.

De kans is groot dat er in oktober iets gaat veranderen in Europese regelgeving en dat we over een aantal jaar dit ook gaan terugzien in de muzieksector: dat bedrijven die veel geld verdienen aan muziek en andere culturele content hun winsten gaan delen. Want muziek en kunst is waardevol. In the meantime, hier een infographic die ik maakte over waar wij songwriters en muzikanten blij van worden:

HvJ EU 7 juli 2016, IEF 16086; IEFbe 1856; C-567/14; ECLI:EU:C:2016:526 (Genentech)
Octrooirecht. Royalty's. Prejudiciële vragen over doorbetaling vaste royalty's bij retroactieve nietigverklaring van de octrooien.

Artikel 101 VWEU moet aldus worden uitgelegd dat het er niet aan in de weg staat dat krachtens een licentieovereenkomst als aan de orde in het hoofdgeding, de licentienemer wordt verplicht royalty’s te betalen voor het gebruik van een geoctrooieerde technologie gedurende de volledige looptijd van deze overeenkomst, wanneer het in licentie gegeven octrooi nietig wordt verklaard of daarop geen inbreuk wordt gemaakt, indien de licentienemer deze overeenkomst binnen een redelijke termijn vrij kon opzeggen.