Rechtbank Midden-Nederland 29 september 2020, IEF 19491, ECLI:NL:RBMNE:2020:4237 (X tegen AVROTROS) Kort geding. AVROTROS is van plan in een uitzending van het tv-programma Opgelicht?! aandacht te besteden aan de activiteiten van eiser die onder valse voorwendselen huurovereenkomsten aanbood en (ten onrechte) huurpenningen en borg incasseerde. Volgens AVROTROS heeft eiser zich ook in het verleden al meerdere malen schuldig gemaakt aan oplichting. AVROTROS wil in de uitzending van Opgelicht?! van 29 september 2020 aandacht besteden aan de zaak en tijdens die uitzending zullen onder andere ook op 15 september 2020 gemaakte opnames worden uitgezonden. Eiser wil dat met deze procedure voorkomen.

Rechtbank Den Haag 14 oktober 2020, IEF 1940, LS&R 1869; ECLI:NL:RBDHA:2020:10160 (Menzis tegen AstraZeneca) Via Rechtspraak.nl. Het farmaceutisch bedrijf AstraZeneca heeft door de opbrengsten uit de verkoop van haar geneesmiddel Seroquel® ten onrechte winst gemaakt ten koste van zorgverzekeraar Menzis. Het gaat om tabletten Seroquel® in een vertraagde afgifte variant, waarbij het medicijn geleidelijk aan het lichaam wordt afgegeven. Door met een achteraf ongeldig bevonden octrooi concurrenten van de markt te weren, heeft AstraZeneca een exclusieve positie op de Nederlandse markt gehouden. Daardoor was het medicijn alleen beschikbaar voor een (relatief) hoge prijs. Menzis vergoedde deze hoge prijs aan haar verzekerden. Deze uitspraak betekent dat AstraZeneca ten koste van Menzis is verrijkt en daarom een nog nader te bepalen bedrag aan schade aan Menzis moet vergoeden.

Ktr. Rechtbank Amsterdam 13 oktober 2020, IEF 19489, IT 3274; ECLI:NL:RBAMS:2020:4966 ( Smart Exist c.s. tegen Facebook) Eiseres Smart Exit behartigt de belangen van ondernemers op het gebied van horeca, toerisme en ‘leisure’, met name, maar niet uitsluitend in verband met de gevolgen van de uitbraak van COVID-19. Eiseres Viruswaarheid strijdt voor het behoud van de democratische rechtsstaat waarin een ieder de mogelijkheid heeft om zich in vrijheid te ontplooien en een leven te leiden met eigen overtuigingen en meningen. Facebook werkt, samen met onder andere de WHO en de Europese Commissie, aan het beperken van de verspreiding van onjuiste informatie over COVID-19. Zij verwijdert ‘posts’, pagina’s, groepen of profielen die voldoen aan dat criterium, waaronder berichten van eisende partijen. De vraag die voorligt, is of het recht op vrijheid van meningsuiting betekent dat een ieder, via elk medium of platform, zijn mening onbeperkt moet kunnen uiten. Er wordt geoordeeld dat de vrijheid van meningsuiting niet absoluut is en mag worden ingeperkt ten behoeve van de rechten van anderen en de volksgezondheid. Facebook handelt door haar COVID-19 beleid te hanteren voorshands niet in algemene zin in strijd met hetgeen – naar huidige opvattingen – maatschappelijk betamelijk is. De bezwaren tegen het COVID-19 beleid van Facebook worden afgewezen. Facebook mag pagina’s offline halen die in strijd zijn met haar eigen COVID-19 beleid.

Ktr. Rechtbank Limburg 30 september 2020, IEF 19486, IT 3273; ECLI:NL:RBLIM:2020:7293 (Overnemen blogs) Auteursrecht. Eiser heeft geconstateerd dat (delen van) door haar geschreven blogs zijn overgenomen in een aantal advertenties op de Google Business pagina van gedaagde. Eiser vordert veroordeling van gedaagde tot betaling van € 875,00 wegens schending van haar auteursrecht, € 875,00 wegens inbreuk op haar persoonlijkheidsrecht en € 1.750,00 wegens vermindering van exclusiviteit, opgelopen reputatieschade en misgelopen opdrachten. Gedaagde heeft onder meer betwist dat de blogs van eiser afkomstig zijn. Als onvoldoende inhoudelijk betwist komt vast te staan dat de teksten van eiser zijn en dat het auteursrechtelijk beschermde werken zijn. De schending van de Auteurswet staat daarmee vast. Dat er geen sprake is van opzet aan de kant van gedaagde is niet relevant. Bij gebrek aan een onderbouwde weerlegging van de stellingen van eiser worden de gevorderde bedragen geheel toegewezen.

Donderdag 26 november is het tijd voor een nieuwe editie van het Nationaal Mediarechtcongres van deLex!
Dagvoorzitters Remy Chavannes en Madeleine de Cock Buning staan ook deze keer garant voor een inspirerend programma, met experts uit omroep, wetenschap en advocatuur.

Op het programma:
Uitwerking en reikwijdte van de Digital Services Act, de Stimuleringsmaatregel culturele producties, (quota, investeringsplicht en andere maatregelen), de implementatie van de DSM-richtlijn, audiovisueel contractenrecht en meer.

De sprekers en panelleden:
Bero Beyer (Filmfonds) Remy Chavannes (Brinkhof), Madeleine de Cock Buning (Netflix/UU), Arie Landsmeer (Nederlandse Concentproducenten), Anke Strijbos (Brinkhof), Suzanne Teijgeler (Discovery Benelux) Jasmijn Touw (Netflix) en Roland Wigman (Versteeg, Wigman, Sprey). De afsluiter? Dat is nog een verrassing, waarover binnenkort meer.

Op locatie of offline: we zorgen voor een interactieve bijeenkomst, met onderling contact en veel ruimte voor discussie en vragen.
Inschrijven kan via de website.

HR 9 oktober 2020, IEF 19483; ECLI:NL:HR:2020:1588 (Montis tegen Klaver) Auteursrecht. Opnieuw mag de Hoge Raad zich buigen over de vraag of de Charly-stoel van Montis in Nederland auteursrechtelijke bescherming geniet. De geschilpunten zijn voor een deel dezelfde als in de eerdere zaak Montis/Verweerster [IEF 19168]. Maar in deze zaak is ook een nieuw hoofdstuk toegevoegd: na zich aanvankelijk te hebben beroepen op het Nederlandse en vervolgens op het Duitse auteursrecht, doet Montis in onderhavige zaak tegen Klaver een beroep op het Franse auteursrecht. De vraag die in cassatie centraal staat is of het auteursrecht op de Charly-stoel van Montis herleeft op grond van art. 51 lid 1 Auteurswet wegens auteursrechtelijke bescherming in Frankrijk. Het hof [IEF 18212] had geoordeeld dat dit niet het geval was. De conclusie van de A-G [IEF 19295] tot verwerping van het cassatieberoep wordt gevolgd. Op grond van artikel 81 lid 1 RO kan de klacht niet leiden tot vernietiging van het arrest van het hof.

Minister Dekker gaf vorige week antwoord op Kamervragen over het voorstel van een aantal hoogleraren [IEF 19392] voor een wijziging van de Auteurswet in verband met online classroom use.

Vraag 1
Bent u bekend met het voorstel van 24 hoogleraren om artikel 12, vijfde lid van de Auteurswet uit te breiden? 1)
Antwoord op vraag 1
Ja.

Vraag 2
Klopt het dat de vrijstelling van artikel 12, vijfde lid van de Auteurswet, die regelt dat in de klas en tijdens college teksten, afbeeldingen en films mogen worden getoond zonder dat daar toestemming van of betaling aan auteursrechthebbenden voor nodig is, niet geldt voor onderwijs op afstand?
Antwoord op vraag 2
Het interpreteren van de inhoud en strekking van het geldende artikel 12, vijfde lid, van de Auteurswet is aan de rechtsprekende macht voorbehouden. Ik kan daaraan geen authentieke wetsinterpretatie geven. Met de hoogleraren ben ik wel van mening dat het - zeker in tijden van corona, maar ook daarna - duidelijk moet zijn dat onderwijs op afstand kan worden verzorgd en dat daarbij teksten en afbeeldingen en filmfragmenten moeten kunnen worden gebruikt zonder dat daarvoor toestemming van rechthebbenden is benodigd of betaling van een vergoeding aan rechthebbenden is verschuldigd. Ik zal dit daarom in de wet verduidelijken, ook al heeft mij (gelukkig) nog niet het bericht bereikt dat rechthebbenden tegen het verzorgen van onderwijs op afstand al dan niet ondersteund door presentaties drempels zouden hebben opgeworpen.

Parket bij de HR 28 augustus 2020, IEF 19487; ECLI:NL:PHR:2020:743 (Eiseres tegen CCC) Merkenrecht. Handelsnaamrecht. Zie eerder [IEF 18884] en [IEF 16780]. Eiseres en CCC zijn ondernemingen in touringcardiensten. Deze zaak ziet op een familiegeschil tussen kleinkinderen over het gebruik van de naam van eiseres voor busvervoer. In cassatie staat in het principaal beroep in de eerste plaats de vraag centraal of er sprake is van een “ouder recht van slechts plaatselijke betekenis” in de zin van art. 2.23 lid 2 (oud) BVIE. De A-G concludeert tot het stellen van een prejudiciële vraag aan het Hof van Justitie EU over de Merkenrichtlijnpendant hiervan (art. 6 lid 2 Merkenrichtlijn 98/104/EEG) voor een geval als het onderhavige, waarin sprake is van voor-voorgebruik van de handelsnaam door de merkhouder. Volgens de A-G behoort een beroep op voorgebruik in de zin van deze bepaling door CCC anders dan het Haagse hof heeft gedaan, niet te worden gehonoreerd indien eiseres als merkhouder voor-voorgebruiker is. Die prejudiciële kwestie moet tot klaarheid komen, voordat principale onderdelen I en II  ten aanzien van art. 2.23 lid 2 BVIE definitief kunnen worden besproken. De overige klachten in het principaal beroep over rechtsverwerking en in het voorwaardelijk incidenteel cassatieberoep ziet de A-G (nog) niet slagen.

Hof Den Haag 6 oktober 2020, IEF 19484, RB 3445; ECLI:NL:GHDHA:2020:1920 (Gemeente Rotterdam tegen MailDB c.s.) Kort geding. MailDB c.s verspreiden onder meer ongeadresseerd reclamedrukwerk in Nederland en de zogenoemde nee/nee en nee/ja-stickers en in Amsterdam de ja-sticker. Sinds 1993 kent Nederland voor de verspreiding van ongeadresseerd drukwerk een zogenoemd opt-out systeem: ongeadresseerd drukwerk mag worden bezorgd, tenzij de bewoner of gebruiker met een sticker op de brievenbus kenbaar heeft gemaakt dit niet te willen ontvangen. De gemeenteraad van Rotterdam wil overgaan op een opt-in systeem. MailDB c.s. betogen onder meer dat de tijd tussen de ingangsdatum (1 april 2020) en de datum waarop het besluit tot wijziging van de Afvalvordering is genomen (12 december 2019) te kort is voor het implementeren van het opt-in systeem en het aanpassen van de bedrijfsvoering. De vorderingen worden afgewezen. Zo hadden MailDB c.s. zich geruime tijd kunnen voorbereiden op de invoering van het opt-in systeem, omdat zij al lang voor het besluit van de gemeenteraad van 12 december 2019 hadden kunnen en moeten voorzien dat de gemeente het opt-in systeem zou gaan invoeren.

Alfredo dos Santos Gil heeft een noot geschreven bij de uitspraak van de Hoge Raad in Lira tegen Ziggo [IEF 19456] en bij het Implementatiewetsvoorstel richtlijn online omroepdiensten van 8 oktober 2020. 'De Hoge Raad heeft op 2 oktober jl. kort en krachtig het arrest van het hof bevestigd over de verschuldigdheid van kabelvergoedingen aan rechtenorganisatie Lira. Lira stelde over voldoende rechten te beschikken om voor al haar aangesloten (scenario)schrijvers een collectieve vergoeding te kunnen eisen voor kabeldoorgifte in de periode tussen oktober 2012 en juli 2015. Dat bleek niet het geval te zijn.