Vzr. Rechtbank Gelderland 17 juli 2019, IEF 18999; ECLI:NL:RBGEL:2019:5946 (Soliditry c.s. tegen De Persgroep) Soliditry B.V. is een vennootschap die bestuurder is van verschillende organisaties die zich bezighouden met vastgoedontwikkeling, -financiering en de juridische aspecten daarvan. De Persgroep is uitgever van onder andere het dagblad De Gelderlander. Zij exploiteert daarnaast de websites Gelderlander.nl, Destentor.nl, AD.nl en Topics.nl. Twee leidinggevenden van Centurion veroordeeld wegens onder meer en kort gezegd, feitelijk leiding geven aan de oplichting door Centurion van een groot aantal beleggers. De Persgroep heeft artikelen gepubliceerd over dat Soliditry criminele activiteiten zou hebben gepleegd. Er wordt geoordeeld dat de artikelen over Soliditry verwijderd dienden te worden, waarbij Solidity c.s. als brein achter oplichting werden neerggezet.

Rechtbank Den Haag 5 februari 2020, IEF 18998, IT 3028; ECLI:NL:RBDHA:2020:865 (NJCM c.s. tegen de Staat) NJCM c.s. is een coalitie van maatschappelijke organisaties en twee natuurlijke personen en tevens eiser in deze zaak. Het Systeem Risicoindicatie (hierna: SyRI) is een wettelijk instrument dat de overheid gebruikt ter voorkoming en bestrijding van fraude op het terrein van de sociale zekerheid en inkomensafhankelijke regelingen, de belasting- en premieheffing en de arbeidswetten. Het gaat volgens de wetgever om technische infrastructuur en de bijbehorende procedures waarmee in een beveiligde omgeving anoniem data kunnen worden gekoppeld en geanalyseerd, zodat risicomeldingen kunnen worden gegenereerd.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 21 januari 2020, IEF 18996, LS&R 1784, IEFbe 3033; ECLI:NL:RBMNE:2020:214 (VUB c.s. tegen QVQ) Vrije Universiteit Brussel (hierna: VUB) is houdster van de basis octrooifamilie voor de zware-keten antilichamen, de VHH’s (hierna: de Hamers-octrooien). Ablynx is een biofarmaceutisch bedrijf en tevens eigenaar van een sublicentie voor de Hamers-octrooien met het doel de Nanobody technologie te kunnen exploiteren voor medische toepassingen. QVQ is een serviceonderneming die zich bezighoudt met het ontwikkelen en produceren van VHH’s voor andere ondernemingen op het gebied van medische producten, farmaceutische processen en voeding.

Het auteurs- en naburig recht is in beweging. Terecht is er daarbij de afgelopen jaren meer aandacht voor de inkomenspositie van auteurs en artiesten. In het beleidsstreven de inkomenspositie van kunstenaars te verbeteren is het auteursrecht (en zeker het auteurscontractenrecht) een belangrijk instrument. Toch werkt dat in de praktijk nog niet optimaal. Zoals ook het auteursrecht op internet een lastige kwestie blijft. Een uitdaging dus voor de komende jaren.

Berlijnse muren
Zoals toenmalig Euro-commissaris Neelie Kroes in 2010 constateerde: “Ons huidige gefragmenteerde auteursrechtensysteem is slecht aangepast op de essentie van kunst. Kunst kent geen grenzen. In plaats daarvan hebben intermediairs een belangrijkere rol dan artiesten. Het irriteert het publiek dat het vaak geen toegang heeft tot het werk dat artiesten aan willen bieden, een vacuüm dat gevuld wordt door illegale content. Artiesten lopen daardoor de vergoeding mis die ze verdienen.”

Lees hier de hele speech van Erwin Angad-Gaur van 3 februari jl. tijdens de jubileumbijeenkomst van de Federatie Auteursrechtbelangen in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag.

Vzr. Rechtbank Gelderland 4 februari 2020, IEF 18995 (Droomparken c.s. tegen Lacet) Droomparken exploiteert vakantieparken in Nederland en verhuurt op haar vakantieparken diverse recreatiewoningen. Droomparken is tevens licentienemer van Somnium, die de recreatiewoning genaamd Cube Elite op de markt heeft gebracht en deze verhuurt op de vakantieparken van Droomparken. Lacet produceert en verkoopt vakantiewoningen en heeft op enig moment de recreatiewoning genaamd Lacet Bixx op de markt gebracht. Droomparken c.s. beweert dat Lacet met de Lacet Bixx inbreuk maakt op de auteursrechten op de Cube Elite en daarmee onrechtmatig handelt jegens Droomparken c.s.

Rechtbank Noord-Nederland 18 december 2018, IEF 18993; ECLI:NL:RBNNE:2018:5659 (Kunstenaar tegen ROC) Eiser is een kunstenaar die een kunstwerk voor het ROC had gemaakt. Dit kunstwerk is meerdere malen doelwit geweest voor diefstal, waardoor het ROC uiteindelijk is overgegaan tot verwijdering van het kunstwerk. Eiser vordert schadevergoeding hiervoor, onder meer vanwege onrechtmatig handelen en misbruik van recht door het ROC. Er wordt geoordeeld dat verwijdering c.q. vernietiging van het kunstwerk inderdaad misbruik van recht c.q. onrechtmatig handelen door het ROC oplevert. Hierbij was van belang dat het ROC heeft nagelaten eiser op de hoogte te stellen van de achtereenvolgende diefstallen die hadden plaatsgevonden en van het uiteindelijk slopen en afvoeren van de resterende delen van het kunstwerk. Hierdoor is er onvoldoende rekening gehouden met de belangen van eiser, waardoor eiser is aangetast in zijn persoonlijkheidsrecht.

Vzr. Rechtbank Zeeland-West-Brabant 30 januari 2020, IEF 18994, IT 3027; ECLI:NL:RBZWB:2020:318 (WSG tegen ouders) WSG heeft wegens het oordeel van de kinderrechter een kind van eisers uit huis geplaatst. Eisers - de ouders van wie het kind uit huis is geplaatst - hebben deze uithuisplaatsing gefilmd en op Facebook geplaatst. Daarnaast hebben de ouders een brief van WSG inhoudende een verzoek tot verwijdering van het filmpje ook op Facebook geplaatst. WSG vordert verwijdering van de publicatie van het filmpje en de brief. Bij beoordeling of deze publicaties verwijderd dienen te worden moet de vrijheid van meningsuiting tegenover het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer en het door WSG specifiek ingeroepen recht op bescherming van de goede naam/reputatie worden afgewogen. Er wordt geoordeeld dat uit de feiten blijkt dat het belang van WSG en haar medewerkers prevaleert boven het belang van de ouders en dat de ouders door de publicatie van de video en de brief onrechtmatig jegens WSG en haar medewerkers handelt.

HvJ EU 30 januari 2020, IEF 18991, LS&R 1782, IEFbe 3032; ECLI:EU:C:2020:52 (Generics UK e.a.) De Competition Appeal Tribunal heeft het Hof een prejudiciële vraag gesteld over de wettigheid van een besluit van de Competition and Markets Authority betreffende overeenkomsten tot schikking van een octrooigeschil gericht aan een aantal fabrikanten van generieke geneesmiddelen en aan de farmaceutische groep GlaxoSmithKline (hierna: GSK). Samenvattend gaan de vragen over de criteria aan de hand waarvan beoordeeld kan worden of een overeenkomst tot schikking van een geschil tussen de houder van een farmaceutisch octrooi en een fabrikant van generieke geneesmiddelen in strijd is met het mededingingsrecht van de Unie.

Ik heb de titel van mijn pleidooi voor vanavond (het IE-Diner van deLex, red.) niet zelf bedacht. Het is de titel van een boekje van prof.mr. O.A. Haazen uit 2013, waarin hij pleit voor de invoering van disclosure (of, zo u wilt, discovery) in Nederland.  Ik pleeg dus geen plagiaat, maar heb een rechtvaardiging om met Haazen’s veren te pronken.

In de komende 10 minuten ga ik napleiten. Maar, dat is niet gericht op mijn tegenpleiters in de zaken waar ik op zal doelen. Zij hebben hun werk uitstekend gedaan en de rechters gebruikt om mijn cliënten en mij het leven lastig te maken. Het napleiten is dus vooral gericht op die rechters. Bovendien gaat het niet – of tenminste niet alleen – om mijn zaken, maar om de zaken van alle rechthebbenden en, zoals dat tegenwoordig heet, rechtmatige houders van bedrijfsgeheimen die het bewijs van inbreuk rond proberen te krijgen en dan liefst voordat hun advocaten met pensioen gaan.

Lees hier de speech van Wouter Pors tijdens het IE-Diner gisteravond.

In december, op de vrijdag voor kerst, zat ik op kantoor nog wat te werken. Aan een pro bono-zaak. Een mevrouw van een kleine goededoelenorganisatie had mij in paniek opgebeld. Ze had een brief ontvangen van een advocatenkantoor. In de brief werd namens een fotograaf aanspraak gemaakt op een bedrag van EUR 1.200, want er zou inbreuk zijn gemaakt op auteursrechten. De foto was weliswaar als gratis aangeboden, maar volgens de toepasselijke Creative Commons-licentie had dan wel de naam van de fotograaf bij de foto moeten worden geplaatst – en tja, dat was niet gebeurd. Nu wilde de fotograaf geld zien – en hij werd in dat streven bijgestaan door niet 1, niet 2, maar 3 van onze onvolprezen Nederlandse IE-collega’s.

Lees hier de speech van Daniël Haije tijdens het IE-Diner afgelopen donderdag.