HvJ EU 30 januari 2024, IEF 21953, IEFbe 3724; ECLI: ECLI:EU:C:2024:101 (Bonnanwalt tegen EUIPO). In deze zaak wordt ingegaan op de genuanceerde interpretatie van het begrip “advocaat” binnen de context van het EU-recht. In casu werd door Bonnanwalt intrekking van het Uniemerk “tagesschau” gevorderd wegens non-usus. Het EUIPO trok het Uniemerk slechts gedeeltelijk in, waartegen Bonnanwalt in beroep ging en de zaak uiteindelijk bij het Hof terechtkwam. Het Gerecht achtte het beroep niet-ontvankelijk, op grond van een gebrek aan behoorlijke vertegenwoordiging in de zin van art. 51, lid 1, van het Reglement voor de procesvoering van het Gerecht en art. 19, leden 3 en 4, van het Statuut van het Hof van Justitie. De kern van het door het Gerecht gewezen arrest was het waargenomen gebrek aan onafhankelijkheid van de advocaat van Bonnanwalt, die werkte voor een kantoor dat eigendom was van de directeur van Bonnanwalt. De directeur van appellant was dus tevens de leidinggevende van het advocatenkantoor dat appellant vertegenwoordigede. Dit zou volgens het Gerecht leiden tot gelijklopende belangen tussen het advocatenkantoor en Bonnanwalt.

Rb. Rotterdam 6 maart 2024, IEF 21942, IT 4493; ECLI:NL:RBROT:2024:1771 (Eisers tegen gedaagde). Gedaagde heeft een boek gepubliceerd waarvan de voorkant en één van de pagina’s een foto van eiser bevat. Eisers staan afgebeeld onder de kop "hoofdrolspelers" een worden veelvoudig in het boek genoemd. Eisers stellen dat zij in het boek beschuldigd worden van corruptie en betrokkenheid bij een inbraak en een mislukte moordaanslag. Eisers vorderen primair een publicatieverbod voor het boek, wegens schending van het portretrecht en zo ook het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer. De voorzieningenrechter oordeelt dat wegens het actuele openbaar belang in Suriname, namelijk corruptie, sprake is van grote journalistieke vrijheid. Daarnaast zijn de grenzen van toelaatbare kritiek ruimer als het gaat om kritiek op personen in de publieke belangstelling. Het handelen van gedaagde is niet onnodig diffamerend en/of buitensporig. Het recht op vrijheid van meningsuiting van gedaagde weegt in dit geval zwaarder dan het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van eisers. De eis wordt afgewezen.

HvJ EU Conclusie A-G 22 februari 2024, IEF 21951, IEFbe3723; ECLI:EU:C:2024:151 (GEMA tegen GL). GEMA is een organisatie voor het collectieve beheer van auteursrechten op het gebied van muziek en heeft bij de Duitse bodemrechter een vordering tot schadevergoeding ingesteld tegen GL, de exploitant van een appartementsgebouw, op grond dat laatstgenoemde in die appartementen televisietoestellen ter beschikking stelt die zijn uitgerust met een kamerantenne waarmee uitzendingen kunnen worden ontvangen. Omdat in onderhavige zaak geen sprake is van een “centrale ontvangst” en de rechter eraan twijfelt of dit een mededeling aan het publiek is, heeft zij het HvJ EU de volgende vraag gesteld:

Is er sprake van een mededeling aan het publiek in de zin van artikel 3 van [richtlijn 2001/29] wanneer de exploitant van een flatgebouw televisietoestellen in het flatgebouw ter beschikking stelt die elk door middel van een kamerantenne uitzendingen ontvangen zonder een centrale ontvangst voor de doorgifte van de signalen?”

Beste Young Members,

Het eerste Young AIPPI bezoek van 2024 komt eraan. Op vrijdag 19 april 2024 om 14:30 zijn de Young Members uitgenodigd om langs te komen bij de jaarlijkse bijeenkomst van REACT in de Hallen, in Amsterdam. Dit bezoek biedt een mooie gelegenheid om te leren over de praktische kant van handhaving van IE-rechten en daarnaast weer gezellig samen te komen met andere Young Members.

REACT is een stichting (“not-for-profit organization”) met meer dan 30 jaar ervaring in het bestrijden van piraterij. Als IE-geïnteresseerden weten we maar al te goed hoe groot de handel in namaakgoederen wereldwijd is. REACT zet zich in alle rechthebbenden, consumenten en overheden te beschermen tegen de negatieve gevolgen van handel in namaakgoederen. Bovendien blijft REACT zich innoveren met betrekking tot de aanpak van juridische, milieu-, verwijderings- en recyclingkwesties die voortvloeien uit schendingen van IE-rechten. REACT is internationaal actief en werkt samen met meer dan 120 landen (en douaneautoriteiten).

Rb. Den Haag 13 maart 2024, IEF 21949; C/09/613559 (Essity tegen MTS) Essity Hygiene and Health AB (hierna: Essity) maakt deel uit van een wereldwijd opererende onderneming op het gebied van hygiëne- en gezondheidsproducten. Zij is octrooihoudster van het Europees octrooi EP 1 795 479 B1 (hierna: het octrooi). Het onderwerp van het octrooi is een “eindplug” die in een arreteermechanisme van een dispenser geplaatst wordt. M.T.S. Euro Products BV (hierna: MTS) verhandelt handdoekpapierrollen (met eindplugs) en biedt deze aan via haar website. Essity heeft proefaankopen gedaan bij MTS en vordert aan de hand hiervan (onder meer) een inbreukverbod en schadevergoeding wegens inbreuk op haar octrooi. MTS stelt in reconventie dat het octrooi niet nieuw en ook niet inventief is.

Op 28 februari 2024 overleed onverwachts en veel te jong prof. mr. Antoon Quaedvlieg. Antoon was vanaf 1990 hoogleraar Privaatrecht, in het bijzonder handels- en economisch recht, industrieel eigendom en auteursrecht aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij was een zeer geliefd docent, die vele generaties Nijmeegse studenten enthousiast heeft gemaakt voor het recht van intellectuele eigendom. Antoon was van 2004 tot 2011 voorzitter van de Vereniging voor Auteursrecht en van 1992 tot 2002 lid van de redactie van AMI, de voorloper van Auteursrecht. Hij was tevens redactielid van Berichten Industriële Eigendom (BIE), waarvoor hij talrijke annotaties schreef. Van 2010 tot 2022 was hij lid van de Commissie Auteursrecht, het adviesorgaan van het ministerie van Justitie. Hij was, kortom, van grote betekenis voor de ontwikkeling van het auteursrecht in Nederland.

Parket bij de Hoge Raad 16 februari 2024, IEF 21947; ECLI:NL:PHR:2024:176 (Tinnus tegen verweerster). Deze zaak gaat over de vraag of de waterballonvullers van Tinnus Enterprises (hierna: Tinnus) auteursrechtelijk beschermd zijn. De techniek houdt, kort gezegd, in dat door gebruik van slangetjes meerdere waterballonnen tegelijk gevuld kunnen worden. Tinnus vordert een inbreukverbod jegens verweerster ter bescherming van haar beweerde auteursrechten (en modellenrechten). Op 1 maart 2024 heeft de Hoge Raad al arrest gewezen over de octrooirechtelijke bescherming van deze waterballonvullers [zie IEF 21912]. Het Gerechtshof Den Haag (hierna: het hof) had eerder in deze zaak geoordeeld dat geen sprake was van een auteursrechtelijk beschermd werk wegens techniekexceptie [zie IEF 21511].  

&Co advocaten, net zo verbindend als de naam
Dominique Geerts en Kriek Wille kennen elkaar van Van Doorne en startten in januari hun eigen kantoor: &Co advocaten, gespecialiseerd in intellectueel eigendom, reclame, media en commerciële contracten. Claudia Zuidema van IE-Forum ging op de Prinsengracht met Dominique en Kriek om tafel.

Hof Den Haag 12 maart 2024, IEF 21945; ECLI:NL:GHDHA:2024:361 (Puma tegen Brooks). Puma is licentiehoudster van het Uniewoordmerk NITRO en gebruikt dit merk voor hardloopschoenen. Kenmerkend voor deze lijn is dat stikstof (nitrogen) wordt geïnjecteerd in de tussenzool van de schoen. Brooks gebruikt dezelfde techniek en prijst haar producten aan met bewoordingen als “Nitro-infused Softness” en “Run on Nitro”. Puma heeft in kort geding een verbodsvordering ingesteld wegens merkinbreuk. De voorzieningenrechter heeft het beroep afgewezen, omdat het merk geen onderscheidend vermogen zou hebben [IEF 21034]. Hiertegen is Puma in beroep bij het Gerechtshof Den Haag (hierna: hof) gegaan met dezelfde vorderingen.

Op 5 maart 2024 heeft het Europese Hof van Justitie beslist dat normalisatienormen waarnaar in EU-wetgeving wordt verwezen door de Europese Unie (hierna: EU) openbaar gemaakt moeten worden (ECLI:EU:C:2024:201).

Daarmee is er eindelijk duidelijkheid gekomen over een onderwerp waarop Mirjam Elferink 26 jaar geleden is gepromoveerd. Op 10 december 1998 verdedigde zij haar proefschrift waarbij zij bepleitte dat normalisatienormen (NEN/CEN/ISO) waarnaar in wetgeving wordt verwezen voor iedereen vrij toegankelijk zouden moeten zijn, omdat deze normen door verwijzing onderdeel van die wetgeving worden. Daarmee vallen ze onder artikel 11 Auteurswet dat bepaalt dat er op wetgeving geen auteursrecht bestáát. Op grond van haar proefschrift werden er destijds Kamervragen over dit onderwerp gesteld. Later volgde een principiële procedure over deze materie tussen bouwbedrijf Knooble en de Staat. Die zaak werd nog (deels) gewonnen door de Staat. Ten onrechte, zo blijkt nu uit het arrest van het Europese Hof van Justitie.