Vzr. Rechtbank Noord-Holland 29 april 2016, IEF 15927 (Bio World Merchandising tegen Sunset-Bioworld Europe)
Procesrecht. TRIPS-termijn 1019i Rv. Een verzoekschrift strekkende tot verkrijgen van een verlenging van de TRIPS-termijn voor het instellen van de eis in de hoofdzaak (dat eerder was bepaald op zes maanden na betekening). Vanwege spoedappel en de beslissingen van het hof zijn de verhoudingen tussen partijen drastisch gewijzigd dat er wellicht aanleiding was om alsnog tot een minnelijke regeling te komen. Daarom is er belang bij verlenging van de termijn, die nu staat op 2 mei, voor instellen van de eis in de hoofdzaak. In de Beslagsyllabus is opgenomen dat er geen wettelijke regeling, maar er is ook geen regeling die zich tegen verlenging verzet. Gelet op de aard van het verzoek, wordt de termijn verlengt met twee maanden.

Hof Amsterdam 26 april 2016, IEF 15926; IEFbe 1789 (Bio World Merchandising tegen Sunset-Bioworld Europe)
Merkenrecht. Handelsnaamrecht. Onrechtmatige daad. De voorzieningenrechter [IEF 15367] verbood gebruik van de door Merchandising ontwikkelde ontwerpen en de indruk te wekken nog steeds deel uit te maken van de distributieorganisatie van Merchandising. Of er een winnaar uit de juridische strijd om de Benelux en Europese merken op het teken BIOWORLD komt, is onzeker. Het BBIE heeft de inschrijving geweigerd en het Amerikaanse woordmerk is mogelijk te kwader trouw gedaan. Gezien de onduidelijkheid omtrent de merkenrechtelijke aanspraken, is een voorlopige voorziening die partijen belet van gebruikmaking van de naam/het teken niet gepast. Het hof vernietigt het vonnis waarvan beroep en wijst de vorderingen alsnog geheel af.

[red: De titel verwijst naar het taalgebruik van het Britt Dekker]. De conclusie van A-G Wathelet brengt mij enigszins in een tweestrijd. Het is natuurlijk prettig dat we ongegeneerd hyperlinks mogen plaatsen naar werken waarvan we eigenlijk wel weten dat het waarschijnlijk onrechtmatig is openbaar gemaakt. Tot nu toe werd echter het gebruik van een hyperlink die niemand kent, gebruikt als ‘bescherming’ voor de werken en informatie die via die hyperlink beschikbaar werd gemaakt. Deze conclusie helpt de internetgebruiker, maar belemmert hem tegelijkertijd.

Geen mededeling aan het publiek
Kort gezegd is de vraag of het publiceren en delen van een hyperlink, een mededeling aan het publiek is. Een verrassend antwoord van de A-G is het niet geworden. Na Svensson weten we immers dat een link weliswaar een mededeling is, maar niet aan een (nieuw) publiek. Van een nieuw publiek is slechts sprake wanneer er een publiek bereikt wordt dat niet in aanmerking werd genomen toen de oorspronkelijke mededeling aan het publiek gedaan werd. Het Hof heeft in Svensson bepaalt dat dit publiek, ten aanzien van openbare websites, het gehele internetpubliek is en dat die groep slechts kleiner is wanneer de toegang tot de website beperkt is. Werken die op een vrij toegankelijke plaats op het internet staan, worden dus niet aan een nieuw publiek beschikbaar gesteld, door het gebruik van een link.

Voorwaarden
Er is alleen dan geen sprake van een mededeling aan het publiek volgens A-G Wathelet als er aan een aantal voorwaarden is voldaan:
-    Het werk moest al vrij toegankelijk zijn voor internetgebruikers. Er mag met de hyperlink geen technische voorziening omzeild worden.
-    De hyperlink mag geen ‘onontbeerlijke interventie’ zijn. Ook zonder de hyperlink moet het werk toegankelijk zijn voor het internetpubliek. De interventie mag de kring van personen die al toegang hadden niet oprekken.

Technische voorziening
Artikel 6 van richtlijn 2001/29 verbiedt het omzeilen van doeltreffende technische voorzieningen. Deze technische voorzieningen zijn technologie, inrichtingen of onderdelen die handelingen voorkomen of beperken die niet zijn toegestaan. Ze zijn doeltreffend wanneer ze het gebruik van beschermd materiaal controleren door controle op de toegang of een beschermingsprocedé zoals encryptie, versluiering of een andere transformatie van het materiaal of een kopieerbeveiliging. Maar wat betekent dat precies? Ik zou zeggen dat content die ergens op het internet staat, bijvoorbeeld in een Dropbox map, niet toegankelijk is. Ook niet als ik voor de toegang daartoe een link heb aangemaakt die ik met een beperkt aantal mensen deel. Is dat geen versluiering? Die map is tenslotte alleen toegankelijk voor mensen die die specifieke link kennen. Voor het overige is het onvindbaar. Als we de conclusie van de A-G volgen, zou ook die map met documenten openbaar zijn. Het is misschien lastig te vinden, maar het is te vinden.

Hyperlink maakt het werk beter vindbaar
Die onontbeerlijke interventie. Daar moeten we het even over hebben. De foto’s op Filefactory.com en Imageshack.us zouden lastig te vinden zijn geweest. Google was hier niet de ‘best friend’ van de persoon die de link met GeenStijl deelde. Of de locatie van de werken lastig te vinden zijn of niet, doet er volgens de A-G niet toe. Of de hyperlink het makkelijker maakt om de werken te vinden, bijvoorbeeld omdat het een directe link betreft, waardoor een groter aantal personen, een grote publiek zo je wilt, het werk kan bereiken, is volgens de A-G ook niet relevant. ‘Openbaar is openbaar’, lijkt hij te willen zeggen. Een link is daarom geen onontbeerlijke interventie. Een sympathiek idee, met grote gevolgen.

Gemiddelde internetgebruiker weet niet of een werk rechtmatig openbaar is gemaakt
Waar ik de A-G wel in kan volgen is dat de gemiddelde internetgebruiker niet weet of de rechthebbende toestemming heeft gegeven voor de oorspronkelijke mededeling aan het publiek. Soms zal uiteraard overduidelijk zijn dat dit niet het geval is, maar om te voorkomen dat internetgebruikers geen links meer durven te delen omdat ze niet zeker weten of het werk rechtmatig openbaar is gemaakt, lijkt me dit uitganspunt correct. Een beperktere uitleg zou inderdaad de werking van het internet aanmerkelijk belemmeren.

Wat bereikbaar is, is openbaar
Ik heb meer moeite met het idee dat alles wat via een link bereikbaar is, openbaar zou zijn. Denk bijvoorbeeld aan de miljoenennota of de kersttoespraak die enkele jaren geleden ‘lekten’. Die stonden op een website met een link die voor mensen nog niet bekend was. Door eenvoudigweg in de URL naar de documenten van het jaar daarvoor de datum te wijzigen, konden de nieuwe documenten bekeken worden. Er was strikt genomen geen technische voorziening die de documenten beschermde. De documenten waren alleen ‘lastig te vinden’, omdat de link zelf nog niet openbaar was gemaakt. De URL moest ‘geraden’ worden, maar alles wat daar te vinden was, was vrij toegankelijk.
De links die gestuurd worden om een wachtwoord te kunnen resetten, verwijzen dus ook naar een openbare pagina, waar wellicht ook overige informatie van een profiel van een persoon te vinden zijn. Die links zouden we dus moeten aanmerken als een datalek, ondanks dat door het gebruik van hash codes, die pagina wel erg lastig te bereiken is. Wat te denken van YouTube filmpjes die ‘privé’ gedeeld worden. De auteursrechthebbende heeft het filmpje niet met alle internetgebruikers willen delen. De link wordt alleen verstrekt aan personen die het wel mogen zien. Het filmpje is niet eenvoudig te vinden. Als er naar dat filmpje gezocht wordt, krijgt de zoeker de mededeling dat het filmpje privé is. Maar iemand die de juiste link in handen heeft gekregen, mag deze dus met GeenStijl delen, waardoor, naar mijn idee, een veel groter publiek wordt bereikt.

Inmenging in de werking van het internet
Tot nu toe was er op het internet toch de (ongeschreven) regel dat niet alles dat zonder wachtwoord op internet stond openbaar was. We willen immers het gebruik van internet en bijvoorbeeld bijbehorende accounts makkelijk maken voor de internetgebruikers. Er zitten daarom vaak al verificatiecodes of ‘wachtwoorden’ als hash codes verstopt in links. Dat maakt het gebruik van internet laagdrempeliger. De conclusie van de A-G is kennelijk, dat ook deze links, die erg persoonlijk van aard zijn, door derden gedeeld zouden mogen worden, als alleen die link nodig is om toegang te krijgen tot de werken, materialen en informatie die via die link te bereiken is. We moeten dus een stap terug doen en alles dat we niet aan alle internetgebruikers beschikbaar willen stellen, beschermen door een extra beveiligingsstap toe te voegen, zoals een wachtwoord.  Deze conclusie is dus niet alleen maar goed nieuws voor de werking van het internet en schiet wellicht zijn doel voorbij.

EUIPO Report Executive Summary, Infringement of protected GIs for wine, spirits, agricultural products and foodstuffs in the EU, april 2016.
In the European Union (EU), Geographical Indications (GIs) for wine, spirits, agricultural products and foodstuffs are protected as sui generis intellectual property rights that act as certification that certain products possess particular qualities, characteristics or reputation essentially attributable to their geographical origin and method of production.

The main objective of this study is to assess the size and value of the EU GI product market and the proportion of products in that market that infringe GIs protected in the EU. The impact of these infringements on EU consumers is also estimated.

HvJ EU 4 mei 2016, IEF 15923; IEFbe 1787; LS&R 1312; RB 2710; C-547/14; ECLI:EU:C:2016:325 (Philip Morris Brands e.a.)
Productie, presentatie en verkoop van tabaksproducten. Verdere voorschriften voor zover niet geharmoniseerd mag. Artikel 13 verbiedt dat informatie, maar ook merken, namen en symbolen op etikettering van verpakkingseenheden, op de buitenverpakking en op de tabaksproducten zelf wordt aangebracht, ook al is deze feitelijk juist. Het hof verklaart voor recht:

Conclusie AG HvJ EU 4 mei 2016, IEF 15922; IEFbe 1786; ECLI:EU:C:2016:326; C-110/15; (Nokia Italia e.a. tegen SIAE)
Thuiskopie. Auteursrecht. Zie eerder IEF 14904. Bepaling van de criteria voor vrijstelling vooraf van de heffing door middel van particuliere overeenkomsten. Vrijstelling mag niet overgelaten worden aan onderhandelingen, geen stelsel van verzoek tot terugbetaling onterecht betaalde heffing beperkt tot de eindgebruiker. Conclusie AG:

1) Artikel 5, lid 2, onder b) [InfoSocrichtlijn] verzet zich tegen een stelsel van billijke compensatie waarin een kopieerheffing zelfs is verschuldigd voor installaties, apparaten en dragers die duidelijk voor andere doelen dan het kopiëren voor privégebruik zijn aangeschaft, en waarin een eventuele vrijstelling van die heffing wordt overgelaten aan onderhandelingen tussen de organisatie die de heffing beheert en de compensatieplichtige personen.

Op grond van artikel 39 van de EU-Richtlijn Collectief Beheer dienen de lidstaten de EU-Commissie uiterlijk vóór 10 april 2016 een lijst van de op hun grondgebied gevestigde collectieve beheersorganisaties te doen toekomen. In artikel 17 van het wetsvoorstel dat de Richtlijn implementeert is deze taak neergelegd bij het CvTA. In dat kader heeft het CvTA op zijn website een oproep geplaatst, waarin collectieve beheersorganisaties die nog niet onder het toezicht van het CvTA staan, worden opgeroepen om zich bij het CvTA kenbaar te maken. Mede naar aanleiding van deze oproep en op basis van de reeds bij het CvTA aanwezige kennis over de 21 kleinere in Nederland gevestigde CBO’s heeft het CvTA de EU-Commissie per brief ingelicht.

HR 29 april 2016, IEF 15921; ECLI:NL:HR:2016:761 (AVROTROS tegen Lako Kennels)
Onrechtmatige daad. AVROSTROS wordt veroordeeld tot schadevergoeding voor een onrechtmatige tv-uitzending van Radar over malafide hondenhandelaren [IEF 14746]. Klachten leiden niet tot cassatie en wordt ex artikel 81 lid 1 RO afgedaan zonder nadere motivering. De AG wijdt uit over de disproportionele schadevergoeding  en zoekt aansluiting bij de literatuur: [Dommering] vat de hiervoor vermelde rechtspraak van het EHRM aldus samen dat hoge schadevergoedingen op zichzelf niet in strijd zijn met art. 10 EVRM, voor zover deze maar in relatie staan tot de werkelijk geleden schade. Uit de Conlusie AG:

Gerecht Eerste Aanleg van Aruba 19 april 2016, IEF 15919; ECLI:NL:OGEAA:2016:273 (Rolex tegen Polo/Lauren)
Procesrecht. Het gerecht houdt iedere beslissing aan. De griffier heeft kennisgeving van het verzoek ex 10 Mv gedaan, mededeling behandeling ex 12 lid 3 Mv en er is voldaan aan het voorschrift van artikel 15 Haags Betekeningsverdrag 1965. Rolex mag zich uitlaten over de kennisgeving bij brief dat dat die niet voldoet aan de vormen van de in de wetgeving van de staat New York voorgeschreven betekening of kennisgeving.

HR 29 april 2016, IEF 15918; ECLI:NL:HR:2016:766 (R. Moszkowicz tegen TMG Telegraaf)
Mediarecht. Rechtmatige publicatie. Zie eerder IEF 14467. Onder de koppen 'Moszkowich-telg fraudeverdachte' en 'tientiallen aangifte tegen Moszkowicz' zijn in de Telegraaf en op haar site artikelen verschenen over eiser. Het hof bevestigt de geweigerde rectificatie en schadevergoeding. Ex artikel 81 lid 1 RO is geen nadere motivering nodig nu de klachten niet tot cassatie kunnen leiden. Lees ook de Conclusie AG over de wettelijke rente over de proceskostenveroordeling.