Juist nu de samenleving behoefte heeft aan efficiënte rechtspraak dreigt het Corona-virus de rechtsbedeling in IE-zaken te vertragen. Een enorme wachtlijst van zaken en schade aan IE-rechten is het gevolg. Wij pleiten er daarom voor zo spoedig mogelijk een tijdelijke regeling te treffen om de rechtbanken te openen voor virtuele zittingen in IE-zaken.* Dat kan, en er is maar weinig aanpassingsvermogen voor nodig.

Het sluiten van de rechtbanken voor onbepaalde tijd vanwege het Corona-virus, maakt dat het houden van fysieke zittingen ook voor onbepaalde tijd onmogelijk is. Dit leidt tot vertraging in reeds lopende procedures, waaronder in IE-zaken. In VRO-procedures leidt het er zelfs toe dat er nu al zaken zijn waarbij van het reeds vastgelegde processchema moet worden afgeweken. Dit terwijl de VRO-procedure in het leven is geroepen een procedure te bieden waarin met behoud van processuele waarborgen op aanvaardbare en voorzienbare termijn, een bodembeslissing kan worden verkregen. Voor octrooirechten en andere IE-rechten geldt immers dat iedere dag dat een inbreuk voortduurt het IE-recht verder wordt aangetast en de schade oploopt. Juist in deze onzekere tijden, hebben houders van IE-rechten behoefte aan zekerheid. Nu de Corona-maatregelen zijn verlengd, is het van groot belang dat de overheid zo spoedig mogelijk aanvullende middelen ter beschikking stelt aan de IE-rechtspraak om in deze moeilijke tijden te kunnen blijven functioneren. Virtuele zittingen zouden hier een grote bijdrage aan kunnen leveren. De electronische middelen zijn beschikbaar, betaalbaar en praktisch goed bruikbaar. Deze mogelijkheid ongebruikt te laten liggen, leidt tot onnodige achterstanden en het onnodig onthouden van recht aan de maatschappij.

Recently, the Remote Gambling Decree was submitted to the Dutch parliament, accompanied by two letters answering questions raised in the previous parliamentary debates relating to the plans to extend the cooling-off period by six months and to ban advertisements for (online) gambling. Lisette den Butter and Tessa van den Ende (Bird & Bird) elaborate on the regulations set out in the Remote Gambling Decree and discuss the confirmation of the extended cooling-off period and the decision not to ban advertising for online gambling.

On 3 March 2020, the Dutch Minister of Justice responsible for online gambling policy, submitted the Remote Gambling Decree (Besluit Kansspelen op afstand) (the “Decree”) to the Dutch Parliament’s lower chamber, the House of Representatives. The Decree is part of secondary legislation in which the Remote Gambling Bill (Wet Kansspelen op afstand) is further developed and completed. The Decree contains the conditions applicable to online gambling licences and lays out vital secondary regulation that applies to online gambling in the Netherlands. In addition to the Decree, the Dutch minister also published two letters answering questions which were raised in previous parliamentary debates, including relating to the cooling-off period and the decision not to ban advertising for online gambling.

Lees verder op Mediawrites.law.

Mevrouw mr. Gerrie Heevel wordt per 1 januari 2021 de nieuwe onafhankelijke voorzitter van Stichting de Thuiskopie. Zij volgt daarmee Cees Vervoord op die deze functie sinds 2010 heeft bekleed en in december van dit jaar afscheid zal nemen.

Het bestuur van Stichting de Thuiskopie is verheugd dat zij Gerrie Heevel bereid hebben gevonden Cees Vervoord op te volgen. Zij heeft een lange staat van dienst in de wereld van het intellectuele eigendom en het auteursrecht in het bijzonder. Na haar studie rechtsgeleerdheid heeft zij jarenlang in de wetenschap gewerkt als onderzoeker en als docent bij de universiteit. Ook in de praktijk van het collectief beheer heeft Gerrie ervaring opgedaan, onder meer als hoofd juridische zaken bij Sena. De afgelopen jaren was en is zij als rechter en raadsheer-plaatvervanger werkzaam bij de rechtbank Rotterdam respectievelijk het gerechtshof Amsterdam. Per 1 januari 2021 gaat zij in die functies met pensioen.

Afgelopen zondag beschuldigde Arjan Lubach het bedrijf Rumag voor het afdrukken van gejatte teksten op t-shirts en truien en de online verkoop hiervan. Mocht Lubach dit doen? Wat zijn de geldende juridische normen omtrent het afdrukken en jatten van teksten? Kortom, hoe zit het auteursrechtelijk?

Lees hier het artikel van prof. mr. D.J. G. Visser, inclusief voetnoten.

Lees hier zijn artikel op mr-online.nl.

Parket bij de Hoge Raad 14 februari 2020, IEF 19110; ECLI:NL:PHR:2020:167 (Top Logistics tegen MHCS) Zie eerder [IEF 18636]. De hoofdzaak van deze procedure betreft een geschil tussen expediteur Top Logistics en merkenhoudster MHCS c.s. Het middel van Top Logistics keert zich onder meer tegen het oordeel van het hof dat de voorzieningenrechter in eerste aanleg (i) de exhibitievordering zoals deze in appel voorlag, terecht heeft toegewezen en (ii) het stakingsbevel terecht heeft uitgevaardigd. Het gaat in dit incident tot voeging om de vraag of LB11 voldoende belang heeft om zich in dit geding in cassatie te mogen voegen aan de zijde van Top Logistics. De P-G is van mening dat zo is, zodat de voeging kan worden toegewezen.

De Kunstenbond schrijft dat er in 2020 (en 2021) vier wetgevingstrajecten rond het auteurs- en naburig recht op de politieke agenda staan. Een aanpassing van de Wet Toezicht op Collectief Beheersorganisaties, implementatie van de veelbesproken nieuwe Auteursrecht Richtlijn, implementatie van de veel minder besproken nieuwe Omroep Richtlijn en een evaluatie van het Nederlandse Auteurscontractenrecht.

Lees verder op Kunstenbond.nl

Rechtbank Oost-Brabant 25 maart 2020, IEF 19111; ECLI:NL:RBOBR:2020:1908 (Philips tegen Lidl) Tot het assortiment van Philips-producenten behoort een elektrisch scheerapparaat met modelnummer RQ 320 (hierna: de Philips-shaver). Lidl verkoopt ook een elektrisch scheerapparaat van het merk Silvercrest (hierna: de Lidl-shaver). Philips vordert primair op basis van het auteursrecht een verbod jegens Lidl om inbreuk te maken en schadevergoeding, stellende dat de Philips-shaver en de Lidl-shaver in hoge mate overeenstemmen en dezelfde totaalindruk wekken. Philips weet onvoldoende aannemelijk te maken dat Lidl met de Lidl-shaver inbreuk maakt op het auteursrecht van Philips. Geoordeeld wordt dat de totaalindrukken van de Philips-shaver en van de Lidl-shaver in voldoende mate van elkaar verschillen. Zo is de Philips-shaver iets langer en bij het bovenste gedeelte van het handvat – onder de scheerkop – iets slanker dan de Lidl-shaver. Philips vordert subsidiair een verbod op het gebruik van de gewraakte promotionele afbeeldingen van de shaver van Lidl op de website, de verpakking en in de gebruiksaanwijzing van de Lidl-shaver. Geoordeeld wordt dat Lidl met haar promotiemateriaal van de Lidl-Shaver geen inbreuk maakt op het auteursrecht dat Philips op haar shaver heeft. De afbeelding van de Lidl-shaver in het promotiemateriaal wekt namelijk niet dezelfde totaalindruk als de Philip-shaver. Ook voor de gebruikte afbeeldingen van de Lidl-shaver geldt dat het een meer grove, robuuste en degelijke indruk wekt tegenover de meer elegante en luxere uitstraling van de Philips-Shaver. Alle vorderingen van Philips worden afgewezen.

Rechtbank Amsterdam 23 december 2019, IEF 19191, IT 3084 ; ECLI:NL:RBAMS:2019:9887 (Tandarts tegen Google) Eiser is tandarts met een praktijk in Duitsland en Nederland. Hij heeft opgetreden in twee televisieprogramma’s. In het verleden zijn aan eiser tuchtmaatregelen opgelegd. Eiser verzocht Google een aantal URL’s inzake 'tuchtrechtelijke veroordeling tandarts' te verwijderen uit haar zoekresultaten. Google heeft dit verzoek voor een paar resultaten ingewilligd. Voor de overige URL’s verzoekt eiser nu verwijdering in deze verzoekschriftprocedure. Het standpunt van Google dat enkel sprake is van verwerking persoonsgegevens bij een zoekopdracht 'die uitsluitend de volledige naam bevat' en niet bij een zoekopdracht 'met een volledige naam in combinatie met een bepaalde zoekterm' vindt geen steun in het Costeja-arrest.

Op 14 februari 2020 heeft de Hoge Raad eindarrest gewezen in de zaak High Point/KPN, [IEF 19018].  De Hoge Raad bekrachtigde het arrest van het hof van 5 juni 2018, waarin het hof het vonnis van de rechtbank Den Haag van 15 september 2010 bekrachtigde. In dat vonnis had de rechtbank het Nederlandse deel van het Europees octrooi van High Point vernietigd en de inbreukvorderingen van High Point afgewezen. Met het Hoge Raad-arrest lijkt op het eerste gezicht een einde te zijn gekomen aan een tien jaar durende inbreukprocedure. Het Hoge Raad-arrest heeft echter een verrassende, en volgens de auteur onjuiste, slotoverweging.

Af en aan lezen we berichten over de beperkte beschikbaarheid van corona-bestrijdingsmiddelen. Waar dat om fysieke beperkingen gaat zullen die moeten worden aangesproken door “extra productie”. Een beetje oorlogsindustrie kan in deze tijd geen kwaad, natuurlijk.

"Het ontbreekt momenteel echter aan de essentiële ondersteuning waarin alleen de staat kan voorzien: tijdelijke dwanglicenties op intellectueel eigendom zijn nodig om uit het keurslijf van de standaardisatie te breken. Er moet ontheffing komen van aanbestedingsregels. Er is een ‘oorlogskas’ nodig om aanbetalingen te doen. 
NRC, 25 maart 2020, Rosanne Hertzberger en Cees Dekker.

Waar het gaat om door octrooien afgeschermde producten is het inderdaad goed om te wijzen op de weg van de zgn. dwanglicentie in het algemeen belang en wegens onvoldoende toepassing.

Lees hier de hele column van Rudi Holzhauer.