Film  

De rechtbank stelt dat degene die op eigen naam een vordering ter handhaving van verkregen exclusieve rechten wil instellen, zoals Sifam kennelijk voor ogen stond, bij dagvaarding in elk geval een zevental punten moeten stellen. Sifam heeft zeker op vijf punten daarvan nagenoeg niets gesteld. Dit wordt niet goedgemaakt door overgelegde producties, aldus de rechtbank. "Later, gelet op de door de voorzieningenrechter gestelde termijn te laat, heeft Sifam een groot aantal ongespecificeerde documenten, voornamelijk contracten, in het geding gebracht. (...) Uit de contracten kan niet worden afgeleid welke entiteit en waarom als producent met betrekking tot de filmtitels kan worden aangemerkt." Sifam heeft een en ander ook niet goedgemaakt ter zitting. Niet in beeld is gekomen om welke films het nu eigenlijk gaat. Derhalve worden de vorderingen afgewezen.

Sifam stelt nog dat gedaagden de kostenopgave ex artikel 1019 Rv te laat hebben gedaan. "Als regel dient de kostenopgave en een specificatie daarvan (kort) voor de zitting ter kennis van de wederpartij te worden gebracht, zodat de wederpartij de mogelijkheid heeft hierop te reageren. Gelet op die regel hebben gedaagden te laat hun kosten opgegeven. De voorzieningenrechter acht dit verzuim in dit geval evenwel verschoonbaar omdat eiseres geen gehoor heeft gegeven aan de uitdrukkelijke aanwijzing van de voorzieningenrechter in haar dagvaarding op te nemen dat partijen hun kostenopgaven uiterlijk 15 oktober (twee dagen voor de zitting, red. IEF) zullen doen." Sifam wordt veroordeeld tot betaling van het gevorderde bedrag.

Lees het vonnis hier.

De rechtbank is van mening dat er onvoldoende is gesteld en geen duidelijke motivering wordt gegeven waarom er sprake zou zijn van vereenzelviging van vader en zoon Sing Kainth, die zich op een website onder de handelsnaam KMI Music Bank presenteerden. De vader is niet aansprakelijk voor de handelingen die de zoon worden verweten. Aangezien de vader zelf stelt geen banden te hebben met de in de brief genoemde bedrijven is die brief niet onrechtmatig jegens hem.

Gedaagde Bindra bestrijdt o.a. dat eisers rechthebbenden zijn. Eisers zullen de dvd en de bij Bindra gekochte dvd in het geding brengen. Zij krijgen de opdracht te bewijzen dat zij rechthebbenden zijn.

“De stellingen van Bindra komen er - mede gezien de door haar overgelegde verklaringen - op neer dat zij uitsluitend dvd's van de film Kaal heeft verhuurd en verkocht die met toestemming van eisers op de markt zijn gebracht. Deze dvd's hebben naar zij stelt een Engelse ondertiteling. Bindra bestrijdt dat bij haar dvd's van de film met Franse ondertiteling zijn gekocht of dat zij deze zou hebben verhuurd. De rechtbank begrijpt dat Bindra niet weerspreekt dat eisers geen toestemming hebben gegeven voor het in het verkeer brengen van dergelijke kopieën van de film.

Gezien de betwisting van Bindra dienen eisers te bewijzen dat Bindra dvd's van de film met Franse ondertiteling heeft verkocht of verhuurd.”

Zoon Singh Kainth is volgens zijn stelling niet gesommeerd en wordt niet in de dagvaarding genoemd. Daarom moeten de vorderingen volgens hem worden afgewezen. Omdat uit zijn overig gevoerde verweer duidelijk blijkt dat hij de dagvaarding zo heeft begrepen dat hem verweten wordt dat hij illegale kopieen van de film heeft verkocht of verhuurd, passeert de rechtbank dit verweer.

Eisers krijgen een bewijsopdracht.

Lees het vonnis hier. Vonnis in kort geding: IEF 852.

Desi Promotions vordert vervolgens onder meer bij wijze van voorschot tegen een behoorlijk
bewijs van kwijting aan Desi Promotions te betalen de somma van € 20.000, te vermeerderen met de wettelijke rente op grond van een vordering uit hoofde van artikel 27a van de Auteurswet, dan wel op grond van een vordering uit hoofde van onrechtmatige daad en het staken en gestaakt houden van de verkoop en verhuur van de film, op straffe van een dwangsom.

Met zijn verweer stelt Roshan Video aan de orde of en in hoeverre de rechthebbende van het auteursrecht op de film de handhaving daarvan aan Desi Promotions op haar eigen naam heeft overgelaten en voorts of de exploitatierechten van de film – voor Nederland – wel op geldige wijze aan Desi Promotions zijn overgedragen. Roshan Video heeft er in dat verband op gewezen dat uit de overgelegde producties niet blijkt van enige contractuele schakel tussen de rechthebbende en Bollywoodzone. Roshan Video betwist ook de authenticiteit van de overgelegde producties.

Desi Promotions omschrijft de strekking van artikel 12 uit de voornoemde overeenkomst als een machtiging aan Desi Promotions om in Nederland op te treden ter handhaving van het auteursrecht van de film. De voorzieningenrechter stelt voorop dat indien sprake zou zijn van een machtiging, uit de dagvaarding zou moeten blijken dat Desi Promotions in dit kort geding optreedt  als gemachtigde van de rechthebbende. Voorshands gaat de voorzieningenrechter ervan uit dat Desi Promotions zich heeft laten leiden door de kromme vertaling in het Nederlands van de overeenkomst en zich daardoor ten onrechte op het standpunt stelt dat er sprake is van een machtiging.

Naar voorlopig oordeel dient artikel 12 te worden gelezen als een toestemming aan Desi Promotions om in Nederland op eigen naam de aan de film verbonden IE rechten te handhaven en met name in Nederland op te treden tegen namaak en ongeoorloofde import van de film. Artikel 12 van de overeenkomst heeft dan ook als strekking een last aan Desi Promotions zonodig op eigen naam in rechte op te treden (vergelijk artikel 27a lid 2 laatste volzin Auteurswet).

Gelet op het bepaalde in artikel 45d Auteurswet is de producent als rechthebbende aan te merken. Mede uit door Roshan Video overgelegde producties  blijkt dat Vijay Taneja/Adlabs als producent is aan te merken. Zowel de film op de dvd die door Desi Promotions is overgelegd als de film op de dvd welke door Desi Promotions bij Roshan Video is gekocht noemt Adlabs als producent.

De voorzieningenrechter heeft Desi Promotions in de gelegenheid gesteld de bedoelde overeenkomst in geding te brengen. Desi Promotions heeft daarop het Memorandum of Understanding overgelegd.

Naar voorlopig oordeel legitimeert de overeenkomst in het Memorandum of Understanding tussen Adlabs, als producent, en Bollywoodzone, als licentienemer, Bollywoodzone niet als partij die het de producent toekomende auteursrecht kan handhaven. Daaruit volgt dat Bollywoodzone dat recht niet geldig aan Desi Promotions kon overdragen. De vorderingen van Desi Promotions worden afgewezen. Desi Promotions wordt veroordeeld in de kosten van de procedure.

Lees het vonnis hier.

De curator stelt dat uit het Nebula-arrest volgt dat de curator ook bij verbintenissen waar hij niet verplicht is iets te doen, niet gehouden is de overeenkomst na te komen. Hij is dus ook niet gehouden de licentieovereenkomst nog langer na te komen. Zou hij dat wel doen, dan zou dat CNR een voordelige positie ten opzichte van de gezamenlijke crediteuren verschaffen. Zonder last van de licentie kan de curator beschikken over de auteursrechten op Flodder III, hetgeen meer geld voor de boedel zal opleveren, aldus de curator. Er hebben zich gegadigden voor de auteursrechten op de film gemeld, maar die willen de rechten alleen onbezwaard overnemen.

CNR stelt daarentegen dat de curator niet meer kan vorderen dan dat zij de exploitatie van de licentie gedurende het faillissement staakt, hetgeen zij al heeft toegezegd. Wat er na faillissement gebeurt hangt af van het al dan niet overdragen van de rechten door de curator.

De Rechtbank stelt CNR in het gelijk. “Op zichzelf kan de curator de rechten thans aan een derde overdragen. Daar heeft hij noch de medewerking van CNR Music noch een voorziening als gevorderd voor nodig.” De curator heeft aldus geen belang bij het gevorderde.

De Rechtbank oordeelt vervolgens: “Een voorziening voor langere duur gaat het kader van dit kort geding te buiten, aangezien nu niet met voldoende zekerheid valt te zeggen of de rechten inderdaad tijdig aan een derde zullen zijn verkocht en of CNR Music de exploitatie in dat geval desondanks weer ter hand zal gaan nemen. Mocht dat zo zijn, dan is het maar de vraag wat die derde heeft aan een veroordeling ten gunste van de curator in het dan inmiddels opgeheven faillissement. De curator lijkt een veroordelend vonnis te willen gebruiken om aan potentiële kopers te laten zien en zo een hogere koopprijs te kunnen bedingen. Daarmee wordt het echter een verkapte verklaring voor recht en die is in kort geding niet mogelijk.”

Artikel 1019h Rv, de volledige proceskostenveroordeling, is van toepassing: “Blijkens artikel 1019 Rv strekt het toepassingsgebied zich uit over handaving van (onder meer) rechten van intellectuele eigendom ingevolge de Auteurswet 1912, dus ook over licentierechten op auteursrechten, en is toepassing niet beperkt tot bodemprocedures”

Lees het vonnis hier.

De tenlastelegging van het Openbaar Ministerie beschuldigde de verdachten van het plegen en medeplegen van beroeps- en bedrijfsmatige auteursrechtinbreuken en van deelname aan een criminele organisatie ten laste gelegd.  De Rechtbank oordeelde vandaag dat medeplichtigheid aan auteursrechtinbreuk bij het beheren van dit soort sites wel kan worden aangenomen maar dat dit in het onderhavige geval niet voldoende is bewezen. Evenmin achtte de rechtbank voldoende bewezen dat er sprake was van een criminele organisatie.  Drie van de verdachten werden wel veroordeeld tot betaling van een geldboete van 250 euro voor het uploaden van enkele auteursrechtelijk beschermde werken. Dit betreft twee van de beheerders van Releases4u en de eigenaar van de hosting provider.

Het is bijzonder belangrijk dat de rechtbank in zijn vonnis uitdrukkelijk stelt dat de activiteiten van dit soort sites wel degelijk strafbaar kunnen zijn. Dat de rechter het bewijs in deze zaak vervolgens onvoldoende acht om tot een veroordeling te komen valt natuurlijk tegen maar het principe staat. Het OM kan in beroep in deze zaak of in een volgende zaak met meer bewijs komen", zegt BREIN directeur Tim Kuik. "De civiele rechter heeft al herhaaldelijk geoordeeld dat dit soort sites onrechtmatig zijn omdat zij structureel toegang organiseren tot illegale bestanden. BREIN kan de verantwoordelijken dus in elk geval civiel aansprakelijk houden. Tegelijkertijd acht BREIN het van belang dat excessen ook strafrechtelijk vervolgd kunnen worden. Dat dit in principe mogelijk is staat met deze uitspraak vast."

De Volkskrant brengt het zo: “'Internetpiraten’ grotendeels vrijgesproken. De rechtbank in Rotterdam heeft dinsdag vijf beheerders van internetsites grotendeels vrijgesproken van grootschalige piraterij. Met het handelen in illegale kopieën van films en muziek zou de, in de ogen van het Openbaar Ministerie, criminele organisatie de auteurswet meermalen hebben overtreden. De rechtbank sprak hen daarvan vrij.

(…) Op Releases4u.com en Shareconnector.com boden de verdachten codes aan die leiden naar reeds aanwezige bestanden op het uitwisselnetwerk eDonkey. Deze verwijzingen (hashlinks) naar illegale bestanden zijn volgens het OM verboden. De rechtbank acht niet bewezen dat de vijf de links op internet hebben geplaatst. De vijf zouden volgens voorzitter S. van Klaveren niet beroepsmatig inbreuk hebben gemaakt op auteursrechten van anderen. De rechtbank vond verder geen concreet bewijs voor het verspreiden van illegale bestanden.”

Lees hier meer.

In de bijlage van de uitspraak is de erekening wederrechtelijk verkregen voordeel opgenomen. Aardig om eens te zien wat inbreukmaken oplevert. Een voorbeeld:

"Q 1 Crazy Bites dvd:  De rechtbank gaat uit van 12.850 minus 1.750 is in totaal 11.100 stuks die in de handel zijn gebracht tegen een verkoopprijs van fl. 27,50 per stuk. Volgens eigen opgave kreeg [getuige X] voor de Crazy Bytes dvd fl. 2.500,= voor de eerste uitgave, fl. 5.000,= voor de tweede uitgave en voor de nummers 3, 4 en 5 telkens fl. 15.000,=. De kosten bedragen fl. 7,65 per dvd.

Omzet:
fl. 305.250,= (11.100 stuks x fl. 27,50 =)

Kosten: -/-  
fl. 52.500,= (loon [getuige X]: fl. 2.500,= + fl. 5.000,= + 3 x fl. 15.000,=)
fl. 84.915,= (11.100 stuks x fl. 7,65)

________________
Winst: fl. 167.835,="

Lees het vonnis hier.

“4.6. Artikel 15a Auteurswet ziet op het citeren in onder meer een aankondiging die aandacht besteedt aan het werk of een gebeurtenis die ermee samenhangt. In dit geval betreft het item van Eenvandaag de aankondiging dat China Blue in première gaat in de bioscopen zodat het citeren is toegestaan mits ook aan de andere in artikel 1 5a Auteurswet genoemde voorwaarden is voldaan (…). 

4.7. De rechtbank is na het zien van de documentaire en het programma Eenvandaag, van oordeel dat het gebruik van de fragmenten uit China Blue in het item in Eenvandaag wel in overeenstemming is met hetgeen naar de regels van het maatschappelijk verkeer redelijkerwijs geoorloofd is en aantal en omvang van de geciteerde gedeelten door het te bereiken doel zijn gerechtvaardigd. Het is met name de regisseur Peled die vertelt over de film, waardoor een beeld van de film ontstaat. De fragmenten van China Blue maken dit niet anders of zodanig dat daardoor sprake is van de door Stichting Nederlands Fonds Voor de Film gestelde ‘overexposure’. De film wordt in het item dan ook niet ‘weggegeven’ door de weergave van de fragmenten. In de documentaire zit veel meer dan hetgeen in het item is vertoond. (…) Het item heeft dan ook naar het oordeel van de rechtbank geen afbreuk gedaan aan de exploitatiemogelijkheden van de documentaire.

4.8. Ook zijn er niet onnodig veel fragmenten gebruikt. Het enkele feit dat het wellicht ook mogelijk was geweest om de film aan te kondigen door middel van twee of drie fragmenten, zoals Stichting Nederlands Fonds Voor de Film stelt, maakt niet zonder meer dat er sprake is van disproportioneel gebruik nu er meer filmfragmenten zijn gebruikt. De gebruikte fragmenten zijn zeer kort en sluiten aan bij het interview met Peled.  Wat betreft de lengte van de fragmenten, is het inderdaad mogelijk dat meerdere kortte fragmenten meer ‘weggeven’ dan twee of drie langere fragmenten. Dat neemt niet weg dat van een dergelijk ‘weggeven’ van de film in het onderhavige geval geen sprake is.

4.9. Artikel 15 Auteurswet bepaalt voorts niet dat het moet gaan om citaten uit een voor ieder beschikbaar werk. Het moet gaan om een werk dat rechtmatig openbaar is gemaakt. Vaststaat dat China Blue reeds eerder openbaar is gemaakt, zodat ook aan dit vereiste is voldaan.
4.10. Nu de Tros geen inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten op China Blue, komt de vraag aan de orde of het werk zoals Stichting Nederlands Fonds Voor de Film stelt - onder voorwaarden (slechts twee fragmenten, waarbij onder een fragment wordt verstaan een aaneengesloten stuk uit een film van maximaal 1 minuut) ter beschikking is gesteld aan de Tros. Partijen schetsen dienaangaande ieder een ander beeld van de feiten.”

Nu er geen sprake van inbreuk is, rest volgens de rechtbank nog de vraag of het werk onder voorwaarden ter beschikking is gesteld door het Fonds, of er een afspraak was tussen partijen. Gezien tegenstrijdige verklaringen staat het echter niet vast dat namens het Fonds de restrictie van twee fragmenten van maximaal 1 minuut per fragment is gesteld en, zo ja, op welk(e) moment(en). Aangezien het Fonds zich beroept op de rechtsgevolgen van deze restrictie, namelijk dat de Tros geen toestemming had om het item uit te zenden) is het aan haar om dit te bewijzen.

De rechtbank houdt iedere verdere beslissing aan en laat de Stichting Nederlands Fonds Voor de Film toe tot het bewijs.

Lees het vonnis hier.