Auteursrecht  

Ktr. Rechtbank Den Haag 13 november 2017, IEF 17279 (Fotograaf tegen Vereniging Liberté Egalité Fraternité c.s.). Auteursrecht. Fotograaf heeft in opdracht van Stichting Folia Civitatis (Folia) portretfoto's van P. gemaakt, waarvan enkele foto's bedoeld waren om gepubliceerd te worden bij een artikel in Folia. De foto's zijn ook aan P. toegezonden, bestemd voor privé-gebruik. De foto's zijn op de website en facebookpagina van de Vereniging Liberté Egalité Fraternité (LEF) gebruikt zonder naamsvermelding van de fotograaf. Met de toezending van de foto's aan P. heeft de fotograaf geen toestemming gegeven voor verveelvoudiging en openbaar making. Dat P. met Folia een overeenkomst zou hebben voor het vrije gebruik van de foto's uit de Folia kan niet worden tegengeworpen tegen de fotograaf, nu Folia is niet de rechthebbende is. In reconventie vordert P. een vergoeding van de fotograaf voor zijn medewerking aan de portretfoto's. De foto's zijn echter gemaakt in opdracht van Folia, dus dient P. zich te richten tot Folia voor een vergoeding. De fotograaf vordert met succes €2.100 en haakt aan bij de voorwaarden van Vereniging Dutch Photographers. Weliswaar zijn deze niet van toepassing, maar zijn wel een rechtens aanvaardbaar en geaccepteerd uitgangspunt voor schadebegroting.

Rechtbank Den Haag 15 november 2017, IEF 17281; ECLI:NL:RBDHA:2017:13386 (Cashman tegen Marc Cain GmbH). Modellenrecht. Auteursrecht. Schadeberekening. Cashman ontwerpt bloemendessins voor papier- en kledingsindustrie, waaronder het behang Dark Floral II. Fotograaf voor de reclamecampagne van Marc Cain heeft behang gekocht en verzocht om een factuur, in reactie daarop is geantwoord dat Cashman uitkijkt naar het gebruik van het behangdessin 'in any of your work'. Op de kaft van de catalogus, op foto's, in de tv-commercial en op Facebook en de website is het dessin terug te zien. Partijen onderhandelen en Marc Cain heeft bij elke afbeelding een link naar de ontwerpster geplaatst. Dat het behangdessin aansluit bij een klassiek motief dat reeds door schilders in de Gouden Eeuw werden gebruikt, leidt niet tot een ander oordeel dat er geen auteursrecht op zou gelden. Uit de mail blijkt dat Cashman rekening hield met gebruik voor professionele doeleinden, maar niet wat de aard en omvang daarvan zou zijn, laat staan dat zij daarmee afstand deed van enig door haar in te roepen recht. Over betaling van vergoeding is geen akkoord bereikt. Van de 207 winkel wereldwijd zijn er 11 winkels (5,3%) in Nederland. Over een bedrag van €35.000 dat gevraagd zou worden voor de gehele reclamecampagne is dat €1.860,00. En wegens het ontbreken van de naamsvermelding gedurende een periode: €650 euro, in totaal €2.510,00.

Rechtbank Noord-Holland 29 maart 2017, IEF 17275; ECLI:NL:RBNHO:2017:1736 (Zense tegen Leskracht). Auteursrecht. Vanuit Leskracht zijn de lesmethodes 'Regenboog Wereldkist' en 'Spectrumbox' ontwikkeld voor het basisonderwijs. In deze lesmethodes bevinden zich verschillende video's, gemaakt door Zense naar aanleiding van ideeën van Leskracht. Zense kreeg voor deze werkzaamheden geen honorarium. Uiteindelijk willen partijen uit elkaar. Zense doet o.a. een beroep op auteursrechten om geldelijke tegemoetkoming te zien. De video's gemaakt voor de Spectrumbox zijn in nauwe samenwerking tussen Zense en Leskracht tot stand gebracht. Leskracht kan niet als producent worden gezien, nu zij bijvoorbeeld niet het kapitaal verschafte. De werken worden aangemerkt als gemaakt onder gezamenlijk makerschap. Ook andere werken met betrekking tot de Spectrumbox worden gezien als gemaakt onder gezamenlijk makerschap. Leskracht is gehouden tot een billijke vergoeding voor de overdracht van de rechten en de exploitatie van deze materialen. T.a.v. de Regenboog Wereldkist wordt geoordeeld dat Zense geen auteursrecht toekomt, nu dit werk al tot stand was gekomen voor het contact van Leskracht met Zense. 

Vzr. Rechtbank Den Haag 10 november 2017, IEF 17266; ECLI:NL:RBDHA:2017:13013 (Avelon Fashion) Auteursrecht op kledingontwerpen. Geen werkgeversauteursrecht. Avelon Fashion houdt zich bezig met ontwerp en verkoop van kleding in het hogere (prijs)segment. Gedaagde is ontwerper en manager die een managementovereenkomst van Avelon uitvoert, waaronder het ontwerpen van pre- en main spring/summer collecties 2017. Onder een eigen label heeft gedaagde identieke kledingstukken aangeboden. Avelon vordert staking op grond van 8 Auteurswet en 3.29 BVIE. Bij de openbaarmaking van de collectie aan (vertegenwoordigers van) winkeliers is gedaagde als maker vermeld. Alle aanwezigen bij de presentaties wisten dat hij de maker was, dit is onderbouwd met diverse producties, waaronder perspublicaties waarin hij als ontwerper van het label Avelon wordt genoemd en het ‘Avelon company Profile’ van Avelon Fashion zelf, waarin hij als “The designer” van alle Avelon-collecties wordt gepresenteerd. Over het maken van ontwerpen is in de managementovereenkomst niets bepaald. Vorderingen worden afgewezen.

Ex parte Vzr. Rechtbank Noord-Holland 1 november 2017, IEF 17262 (Stichting Brein tegen Haarlem Mediaspelers) Auteursrecht. Van de inzender: Vorige week is bij BREIN de overgebleven handelsvoorraad afgeleverd van de handelaar die via Marktplaats en zijn eigen website mediaspelers verkocht met vooraf geïnstalleerde software waarmee illegale films en TV-series bekeken konden worden. De afgifte van de handelsvoorraad was onderdeel van een schikking die is getroffen naar aanleiding van het exparte-bevel van de Rechtbank Noord-Holland (Haarlem) van 1 november. In dit bevel werd de handelaar bevolen dat hij op straffe van een dwangsom van 2.000 euro per mediaspeler moest stoppen met zijn illegale praktijken. Die dwangsom is in de door hem getekende onthoudingsverklaring in stand gebleven, en de inbreukmakende handelaar heeft voor een niet nader te noemen bedrag en de afgifte van zijn handelswaar, geschikt met Stichting BREIN. “Dit type handelaars worden allemaal vroeg of laat door BREIN aangesproken", aldus BREIN-directeur Tim Kuik.

Brief regering 3 november 2017, Mededeling bestrijding illegale online content, Kamerstukken II, 22 112, 2420. De mededeling formuleert richtsnoeren en uitgangspunten voor online platforms (als Facebook, Twitter, Google/Youtube) om – in samenwerking met nationale autoriteiten in lidstaten en andere relevante belanghebbenden – illegale online content tegen te gaan. Wat offline illegaal is, is dat ook online. Daarbij kan gedacht worden aan het verspreiden van jihadistisch gedachtengoed en aanzetten tot radicalisering, hate speech, pedopornografisch materiaal, het schenden van auteursrechten en het online aanbieden van illegale goederen als wapens en drugs. De mededeling richt zich op het faciliteren en intensiveren van de implementatie van succesvolle werkwijzen om illegale content te voorkomen, op te sporen, te verwijderen en de toegang ertoe onmogelijk te maken; tevens moet dat zorgen voor meer transparantie en bescherming van fundamentele rechten online

[Zie het originele artikel hier]. Op 14 juni 2017 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU) uitspraak gedaan in een zaak over The Pirate Bay (TPB). Stichting BREIN eiste dat de betreffende internetproviders TPB moeten blokkeren voor hun abonnees, omdat TPB faciliteert dat illegale bestanden worden gedeeld met het publiek. Tot nog toe was onduidelijk of The Pirate Bay zelf ook inbreuk maakt op auteursrechten. Het gevolg van het arrest van het HvJ-EU is dat dit het geval is. Deze uitspraak kan ook consequenties hebben voor andere online platforms waar creaties worden gedeeld, zoals 3D-printing platforms.

Rechtbank Amsterdam 8 november 2017, IEF 17258; ECLI:NL:RBAMS:2017:7391 (Daimler tegen Bsur). Auteursrecht. Incident. Daimler hanteert in haar algemene voorwaarden een forumkeuze voor de rechtbank Stuttgart. Bsur stelt in de hoofdzaak, welke is aangebracht in Stuttgart, dat Daimler inbreuk maakt op haar auteursrecht. De rechtbank in Stuttgart heeft vastgesteld dat het forumkeuzebeding rechtsgeldig is overeengekomen en dat zij bevoegd is kennis te nemen van het geschil. Deze bevoegdheid is, gelet op het forumkeuzebeding, exclusief, dus de rechtbank Amsterdam zal zich onbevoegd verklaren.

Vzr. Rechtbank Gelderland 9 oktober 2017, IEF 17246; IT&R 2399; ECLI:NL:RBGEL:2017:5705 (Lizard Apps tegen Haerst en Autodidact). Lizard Apps is een IT-bedrijf dat verschillende diensten aanbiedt. Autodidact houdt zich onder andere bezig met de ontwikkeling en levering van leermiddelen aan educatieve instellingen en binnen het technisch beroepsonderwijs. De oprichters van Haerst hebben het idee opgevat om een diagnostische camera binnen de psychiatriepraktijk te introduceren en ontwikkelen. Haerst heeft in 2014 Autodidact benaderd voor de ontwikkeling van de hardware van de camera en Lizard Apps voor de ontwikkeling van de software voor de camera, waarbij Haerst zelf als projectleider zou fungeren. Medio 2017 wordt door Haerst de samenwerking met Lizard Apps beëindigd. Lizard Apps vordert schadevergoeding en het staken van het gebruik van de software door haar geleverd. Het einde van de samenwerkingsovereenkomst brengt niet mee dat de licentieovereenkomst eveneens automatisch opgezegd wordt. De licentieovereenkomst heeft te gelden als een duurovereenkomst voor onbepaalde tijd. Haerst is nimmer overgegaan tot opzegging van de licentieovereenkomst, de aard van de overeenkomst staat er aan in de weg dat Lizard Apps een rechtsgeldige opzegging van de overeenkomst kan doen. De camera functioneert enkel met de software van Lizard Apps en dus moet Haerst in de gegeven omstandigheden dan ook toegestaan worden om de software gedurende enige tijd te blijven gebruiken, zodat zij door een ander bedrijf vervangende software kan laten ontwikkelen. Haerst gebruikt de software ontwikkeld door Lizard Apps dus niet onrechtmatig en maakt daarmee geen inbreuk op de auteursrechten van laatstgenoemde.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 3 november 2017, IEF 17244; LS&R 1532; ECLI:NL:RBAMS:2017:8152 (Roxtec tegen Wallmax). Merkenrecht. Octrooirecht. Auteursrecht. Roxtec is wereldwijd actief in de kabel- en pijpafdichtingsoplossingen voor de (middel)zware industrie. Zij was houdster van een, inmiddels verlopen, octrooi betreffende verpakking voor een kabeldoorvoer. Tevens is zij houdster van verschillende Uniemerkregistraties waarin het bulls-eye ontwerp vastgelegd is. Wallmax is actief in dezelfde sector als Roxtec en brengt eveneens afdichtingsmodules op de markt. OTM richt zich met name op het ontwerpen en fabriceren van kabelklemmen en heeft bij een persbericht een foto geplaatst waarop de producten van Wallmax te zien zijn. Roxtec beroept zich op de bescherming van het grafische (figuratieve) bulls-eye ontwerp en niet op de (drie dimensionale) module als zodanig. Er is onvoldoende aannemelijk gemaakt dat OTM inbreuk maakt of dreigt te maken op de IE-rechten van Roxtec. Het verweer van Wallmax dat indien een recht van intellectuele eigendom eenmaal is geëxpireerd het eerder beschermde object in beginsel vrij mag worden gekopieerd is in zijn algemeenheid juist. Door Wallmax zijn voldoende argumenten opgeworpen dat de de technische bepaaldheid van het zogenoemde bulls-eye ontwerp technisch voorgeschreven zijn zoals in het octrooi en er dus niets creatiefs is ontworpen. Ook de merkenrechtelijke vorderingen van Roxtec dienen afgewezen te worden nu zij niet zien op identieke tekens en er geen gevaar voor verwarring bij het desbetreffende publiek aangetoond of te verwachten is. Daarnaast, als al zou zijn dan Wallmax profiteert van de bekendheid en aantrekkingskracht van de Roxtecmerken, heeft te gelden dat dit een gevolg is van het feit dat Wallmax dezelfde techniek gebruikt en mag gebruiken omdat het octrooirecht van Roxtec nu eenmaal is geëxpireerd. De auteursrechtelijke vorderingen worden evenmin gevolgd.