Dossiers

Rechtbank Amsterdam 14 april 2021, IEF 19933; C/13/683552 / HA ZA 20-479 (ARRS tegen gedaagde) Geschil over de nakoming van een bewaar- en onderhoudsovereenkomst van een drietal portretschilderijen. ARRS vordert betaling van twee facturen die aan gedaagde zijn verstuurd. Gedaagde betwist dat hij opslagkosten is verschuldigd en voert aan dat met het afronden van de onderzoeks- en restauratiewerkzaamheden in 2008 ook een einde kwam aan de overeenkomst. Daardoor ontbreekt de juridische grondslag voor het in rekening brengen van opslagkosten. De rechtbank is het met gedaagde eens dat de overeenkomst niet als grondslag kan dienen. Wel oordeelt de rechtbank dat er sprake was van een bewaarnemingsovereenkomst (7:601 BW), nu de drie portretschilderijen elf jaar bij ARRS in bewaring zijn geweest. De rechtbank Amsterdam heeft gedaagde veroordeeld tot betaling van de bewaarnemingskosten.

HR Conclusie A-G 26 maart 2021, IEF 19932; ECLI:NL:PHR:2021:433 (Eiser tegen Spinnin' Records en MAS) In juli 2012 kwam eiser als veelbelovende DJ, net 16 jaar oud, onder contract bij het platenlabel Spinnin’ Records. Het aan Spinnin’ Records gelieerde MusicAIIStars werd zijn manager. Eiser werd gaandeweg zijn carrière steeds minder tevreden met de manier waarop zijn belangen werden behartigd. Als gevolg hiervan heeft eiser de contracten met Spinnin' Records en MAS op vrijwel alle mogelijke manieren laten ontbinden, wat uitmondde in een zaak die doorging tot het hof Arnhem-Leeuwarden. Zij heeft o.a. geoordeeld dat eiser de contracten onterecht heeft vernietigd. A-G Drijber stelt het hof in gelijk en verwerpt zowel het principale als het incidentele cassatieberoep.

Gerecht EU 5 mei 2021, IEF 19931, IEFbe 3209; ECLI:EU:T:2021:237 (Grangé en Van Strydonck tegen EUIPO en Nema) Modeontwerpers Grangé en Van Strydonck hebben in 2018 het woordmerk 'âme' laten registreren bij het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO). Nema, houder van het merk 'AMEN', heeft tegen deze registratie bezwaar aangetekend. Het EUIPO heeft vervolgens de registratie voor âme alsnog afgewezen op de grond van dat er anders sprake zou zijn van verwarringsgevaar. Grangé en Van Strydonck eisen van het Gerecht dat deze de afwijzing van het EUIPO nietig verklaart. Het Gerecht stelt de modeontwerpers hierbij in het gelijk en oordeelt o.a. dat EUIPO te weinig onderzoek heeft verricht voor het maken van zijn beslissing.

Vzr. Rechtbank Gelderland 15 maart 2021, IEF 19930, ECLI:NL:RBGEL:2021:2218 (Slaap Totaal Nederland tegen gedaagden) Slaap Totaal Nederland exploiteert een onderneming in de verkoop van onder meer allerhande dekbedden, kussens en bedtextiel. Gedaagden exploiteren eveneens ondernemingen in de verkoop van onder meer dekbedden, mede handelend onder de namen ‘Slaapoutlet’ en ‘Klaas Vaak Bedtextiel’. Slaap Totaal Nederland brengt sinds 1995 een zomerdekbed onder de naam ‘Cool Cotton’ op de markt. In de lente/zomer van 2020 hebben gedaagden dekbedden verkocht via onder meer bol.com met gebruikmaking van de naam Cool Cotton. Een actie die door Slaap Totaal Nederland wordt gezien als inbreukmakend op hun merknaam. De voorzieningenrechter gaat hier echter niet in mee, o.a. omdat er niet kan worden vastgesteld dat gedaagden een namaakdekbed op de markt hebben gebracht met gebruikmaking van de merknaam en een inlegvel van Slaap Totaal Nederland.

Vzr. Rechtbank Oost-Brabant 26 april 2021, IEF 19926; C/01/368852 / KG ZA 21-166 (SKRRS tegen TDSL) Kort geding. In dit vonnis heeft de voorzieningenrechter geoordeeld dat TDSL inbreuk maakt op het certificeringsmerk KEURMERK RITREGISTRATIESYSTEMEN van de Stichting Keurmerk Ritregistratiesystemen, door op haar website de tekens “keurmerk ritregistratiesystemen” en “keurmerk rittenregistratie” te gebruiken zonder toestemming van de merkhouder Stichting Keurmerk Ritregistratiesystemen. TDSL dient ieder gebruik van het certificeringsmerk KEURMERK RITREGISTRATIESYSTEMEN of een daarmee overeenstemmend teken te staken, en ook gedurende drie maanden een rectificatie op haar website te plaatsen.

Hof Den Haag 20 april 2021, IEF 19925, LS&R 1941; ECLI:NL:GHDHA:2021:2056 (Curator tegen Bayer Pharma) Vervolg op [IEF 17018] en [IEF 18087]. De zaak draait in de kern om een License, Research, and Development Agreement die is gesloten tussen de (toenmalige) Leidse start-up Leadd B.V. en Schering AG (nu: Bayer Pharma AG) in 1998. Uit hoofde van deze overeenkomst krijgt Schering onder meer exclusieve toegang tot bepaalde technologie met betrekking tot het eiwit Apoptin waarvan de Leadd-wetenschappers hadden ontdekt dat deze celdood induceert in menselijke tumorcellen. In ruil voor de toegang tot deze technologie is Schering verplicht betalingen te doen, onder meer bij het behalen van bepaalde klinische mijlpalen. Na het faillissement van Leadd B.V. dagvaardt haar curator Bayer Pharma AG wegens niet-nakoming van de betalingsverplichtingen. Na een integrale afwijzing in eerste aanleg wijst het Hof Den Haag in appel de vordering (gedeeltelijk) toe ten bedrage van EUR 511.291,88 (DM 1.000.0000) plus wettelijke rente. Voor het overige worden de vorderingen van de curator afgewezen vanwege verjaring.

Hogan Lovells behoort tot de grootste internationale advocatenkantoren en heeft meer dan 47 kantoren in Afrika, Azië, Europa, Latijns Amerika, het Midden Oosten en de Verenigde Staten. Wereldwijd werken meer dan 2600 juristen bij Hogan Lovells, waarvan circa 50 advocaten, (kandidaat-) notarissen en fiscalisten (op kantoor) in Amsterdam.    

Voor onze Life Sciences EU Regulatory praktijk zoeken wij een advocaat. Het internationale Life Sciences Regulatory team staat wederom in 2021 bovenaan in de rankings van Chambers & Partners. De unit houdt zich bezig met Europese en Nederlandse regulering van de Life Sciences sector (geneesmiddelen, biotechnologie, medische hulpmiddelen en levensmiddelen).

Vzr. Rechtbank Amsterdam 26 april 2021, IEF 19923, IT 3497; C/13/697737 / KG ZA 21-146 (Stichting React tegen ContextLogic) De Stichting React behartigt de belangen van haar leden bij het handhaven van IE (merk)rechten, waaronder het bestrijden van de verhandeling van namaakproducten valt. ContextLogic is een onderneming die o.a. het e-commerceplatform Wish.com beheert. Op het Wish-platform wordt geadverteerd voor artikelen (onder meer kleding en elektronica) met bekende merknamen, waaronder B&O, Jabra, Puma, Stone Island, en afbeeldingen van bijv. een door Lacoste als merk gedeponeerd krokodilletje. Stichting React heeft vervolgens aan ContextLogic gevraagd om benodigde identificerende gegevens van enkele adverteerders. Zodoende heeft ContextLogic gegevens aan Stichting React verstrekt, maar deze hebben niet tot identificeerbare personen geleid. Stichting React vordert daarom van ContextLogic dat zij meer gegevens aan haar moet verstrekken. De voorzieningenrechter wijst deze vorderingen toe. Een interessant punt uit deze uitspraak voor de rechtsontwikkeling in de IE-handhavingspraktijk is het feit dat de inbreukmakende aanbiedingen niet meer online staan en Stichting React bewust geen gebruik heeft gemaakt van de notice and takedown optie, geen afbreuk doet aan het (spoedeisend) belang van de stichting.

Gerecht EU 21 april 2021, IEF 19922, IEFbe 3208; ECLI:EU:T:2021:211 (Hasbro tegen EUIPO) Hasbro heeft meerdere keren het merk Monopoly laten registreren in de Europese Unie. Daarbij is steeds een iets andere warenlijst gebruikt. De oudere registraties zijn steeds vernieuwd. In 2019 heeft het EUIPO het litigieuze merk gedeeltelijk nietig verklaard omdat deze ontdekte dat Hasbro te kwader trouw was bij de indiening van de aanvraag tot inschrijving van het merk. Hasbro heeft het Gerecht verzocht deze beslissing te vernietigen. Deze wijst echter het beroep van Hasbro af wegens ongegrondheid.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 21 januari 2021, IEF 19921, IT 3496; ECLI:NL:RBAMS:2021:174 (Eiser tegen Hoist Finance) Eiser heeft op enig moment een krediet afgesloten bij (een rechtsvoorganger van) Hoist Finance. Vanwege een daarop ontstane betalingsachterstand heeft Hoist Finance op 5 juli 2006 het krediet opgeëist en is er een BKR-registratie van eiser gemaakt. Later is eiser een betalingsregeling overeengekomen met een incassobureau dat dit ten behoeve van Hoist Finance deed. Op een gegeven moment lost eiser de vordering af en verzoekt hij aan Hoist Finance om de BKR-registratie te laten verwijderen. Eerst zegt zij dit toe, maar vervolgens weigert zij dit te doen. Eiser vordert van de voorzieningenrechter dat zij Hoist Finance beveelt om de BKR-registratie te wijzigen. De voorzieningenrechter haalt enige arresten van gerechtshoven aan om te bepalen hoe zij in deze zaak tot een oordeel moet komen, maar hieruit kan zij geen eenduidige lijn trekken. Zij besluit daarom over te gaan tot het stellen van een aantal prejudiciële vragen aan de Hoge Raad.