Dossiers

Hof Den Haag 2 juli 2019, IEF 18562; ECLI:NL:GHDHA:2019:3613 (Koninklijke Philips tegen Wiko SAS) In het tussenarrest oordeelde het hof eerder dat de conclusies volgens het tweede hulpverzoek van het octrooi geldig moeten worden geacht en dat Wiko daarop inbreuk maakt [IEF 18415].  Wiko wordt verboden om in Nederland inbreuk te maken op de conclusies van Europees octrooi EP 1 623 511. Philips maakt geen misbruik van haar (door Wiko gestelde) machtspositie. Wiko heeft zich voorafgaand aan de procedure niet een willing licensee getoond. Het licentievoorstel van Philips is redelijk en niet-discriminatoir. Het tegenvoorstel van Wiko wordt niet FRAND geacht. Onder meer omdat de zekerheidstelling in hoge mate is gebaseerd op dat tegenvoorstel, verwerpt het Hof het argument dat Philips vanwege die zekerheidstelling geen belang zou hebben bij een verbod.

Dean Saunders en zijn ex hebben samen een kind. In april 2018 is Saunders in hoger beroep veroordeeld tot een gevangenisstraf van 18 maanden, voor mishandeling van Jamie, en brandstichting van de auto van haar vader. In het interview in de Linda vertelt Jamie over haar relatie met Saunders. Het interview wordt op de voorpagina als volgt aangekondigd: De ex van Dean Saunders – ‘Hij brak al mijn botten’. De kop van het interview luidt: Hij had me hartstikke dood kunnen slaan. Lees verder.

Vzr. Rechtbank Rotterdam 17 juni 2019, IEF 18567 (BREIN tegen X) Auteursrecht. Inbreuk. BREIN is een stichting met als doel de collectieve bestrijding van auteursrechtinbreuken en is na een anonieme tip de Facebook-groepen op het spoor gekomen. X is beheerder van deze Facebook-groepen en uploadt e-books welke door de leden van de Facebook-groepen gedownload kunnen worden. Hierbij maakt X inbreuk op de auteursrechten van de bij BREIN aangesloten partijen en haar leden. X moet alle inbreukmakende handelingen onmiddellijk staken en wordt veroordeeld tot betaling van een dwangsom van €2000 voor iedere dag dat de overtreding voortduurt.

Op 17 mei is de Richtlijn (EU) 2019/790 inzake auteursrechten en naburige rechten in de digitale eengemaakte markt en tot wijziging van Richtlijnen 96/9/EG en 2001/29/EG gepubliceerd (PbEU 2019, L 130). De uiterste datum waarop die richtlijn in Nederlands recht moet zijn omgezet is 7 juni 2021. In het kader van de omzetting van de richtlijn worden de Auteurswet, de Wet op de naburige rechten en de Databankenwet gewijzigd.

High Court (Ierland) 11 januari 2019, IEF 18561, IEFbe 2908; C-265/19 (Recorded Artists Actors Performers tegen Phonographic Performance) Via MinBuza. Licentievergoedingen muziek. Het betreft de inning en verdeling van de licentievergoedingen voor het ten gehore brengen van opgenomen muziek in het openbaar of het uitzenden van opgenomen muziek. Nationale wetgeving bepaalt dat de gebruiker één licentievergoeding betaalt aan een licentieverlenende instantie, maar dat het geïnde bedrag wordt verdeeld tussen de producent en de uitvoerende kunstenaars. Er is verschil van mening over de uitlegging en toepassing van een contractuele overeenkomst. Het Ierse recht hanteert voor producenten respectievelijk uitvoerende kunstenaars verschillende kwalificatiecriteria.

De Nederlandse universiteiten kwamen in 2017 met Stichting PRO overeen dat geconstateerd meergebruik (van alle universiteiten samen) van auteursrechtelijk beschermd materiaal met een geschatte waarde van € 2 miljoen gecompenseerd zou worden doordat alle universiteiten samen gedurende de periode 2017-2020 ieder jaar 5% minder auteursrechtelijk beschermd materiaal beschikbaar zouden stellen aan hun studenten. Nu 2020 nadert is de vraag hoe reëel het is te veronderstellen dat universiteiten, meer in het bijzonder alle individuele docenten, in alle elektronische leeromgevingen daadwerkelijk jaarlijks 5% minder auteursrechtelijk beschermd materiaal beschikbaar (zijn) gaan stellen aan hun studenten. Mocht blijken dat dit niet zo reëel is (en was), dan is de vraag hoe universiteiten daar nu op moeten reageren. Lees verder.

Het gebruik van een andere kleur en een duidelijke naamsvermelding kan voldoende zijn om verwarring te voorkomen, wanneer een product wordt nagevolgd waarvan de vormgeving technisch bepaald is. Dat bevestigde de Hoge Raad in een arrest van 28 juni 2019 (ECLI:NL:HR:2019:1043, Capri Sun tegen Riha Gold) in een zaak over ‘sta-zakjes’ voor vruchtensappen [IEF 18552] .
Capri-Sun maakte bezwaar tegen qua vorm vrijwel identieke sta-zakjes van concurrent Riha. Zij beriep zich op haar vormmerk-registratie en op bescherming tegen ’slaafse nabootsing’. Lees verder.

Rechtbank Den Haag 19 juni 2019, IEF 18558; ECLI:NL:RBDHA:2019:6239 (Steca Elektronik tegen Evo-Energie) Intellectuele eigendom. Merkinbreuk. Verbod. Nevenvorderingen. Eiser Steca Elektronik is een internationaal bedrijf gespecialiseerd in zonne-energiesystemen. Gedaagde Evo-Energie verkoopt en installeert producten op het gebied van duurzame energie. Steca Elektronik vordert Evo-Energie iedere inbreuk op de merken van Steca Elektronik binnen de Europese Unie te staken. Dit wordt toegewezen. De stelling dat Evo-Energie de producten al voor de publicatie van de inschrijving van het Solsum-merk had ingekocht, is onvoldoende om een verbod op grond van artikel 9 lid 2 sub a UMVo in de weg te staan. Het argument dat Evo-Energie de merken niet zelf op de laadregelaars heeft aangebracht, betekent niet dat zij door het aanbieden en verhandelen van die waren geen gebruik maakt van de merken zoals bedoeld in artikel 9 lid 2 UMVo. Door de wijze waarop Evo-Energie de merken heeft gebruikt, aangebracht, dan wel vermeld, wordt de herkomst-functie van de merken in gevaar gebracht.

Conclusie AG HR 24 mei 2019, IEF 18557, IT 2814; ECLI:NL:PHR:2019:718 (Ryanair heeft PR Aviation) Contractenrecht. Deze databankzaak loopt inmiddels 11 jaar. Het gaat om de vraag of PR Aviation de gebruiksvoorwaarden op de site van Ryanair heeft geaccepteerd. Het Haagse hof [IEF 17459] oordeelde eerder dat de gebruiksvoorwaarden naar het toepasselijke Ierse recht niet zijn overeengekomen. Het enkel doorklikken op de website is onvoldoende voor de conclusie dat een redelijk persoon de voorwaarden wilde aanvaarden. In deze tweede cassatie betoogt Ryanair dat dit oordeel in strijd is met art. 9 van de Richtlijn elektronische handel.

Vanaf 2021 moeten alle culturele instellingen die subsidie van de rijksoverheid ontvangen voldoen aan de Fair Practice Code Cultuur. Deze richtlijn zal een grote impact hebben op de cultuursector. Peter van den Bunder is collectieve belangenbehartiger bij de Kunstenbond/Ntb en al jaren aan het lobbyen voor een fatsoenlijke beloning van podiumkunstenaars. De Kunstenbond heeft een meldpunt Unfair Practice en publiceerde onlangs een zwartboek met een overzicht van schrijnende praktijkvoorbeelden.