Meer koffie
BBIE beslissingen inzake oppositie, 6 september 2007, nrs. 2000392 en 2000394, Continental Holding B.V. tegen Albron B.V. (MORE tegen Coffee & More ( fig.))
Continental Holding, houder van Benelux woordmerk MORE, opponeert in 2 parallelle procedures tegen Benelux beeldmerkdepots Coffee & More van Albron op grond van artikel 2.14 lid 1 sub a BVIE.
Wel gemeld, nog niet nader besproken (voor zover dat in deze zaak eigenlijk nodig is). Het Bureau komt tot de conclusie dat in beide zaken (alleen de geopponeerde beeldmerken verschillen) van verwarringsgevaar geen sprake is. De tekens stemmen op visueel en begripsmatig vlak niet overeen. Op fonetisch vlak zijn de tekens slechts in beperkte mate overeenstemmend. De diensten van het besteden teken zijn deels identiek, deel soortgelijk en voor een beperkt deel niet soortgelijk met de waren en diensten van het ingeroepen merk.
Het Bureau overweegt ten aanzien van de samengestelde tekens Coffee & More nog als volgt:
“Hoewel het ingeroepen recht geheel vervat zit in het bestreden teken, dat bovendien over een zwak onderscheidend vermogen beschikt, is deze vaststelling op zichzelf niet voldoende om te overwegen dat de twee betrokken merken, elk in hun geheel beschouwd, overeenstemmen. Immers, kan een samengesteld merk slechts worden geacht overeen te stemmen met een ander merk, dat gelijk is aan of overeenstemt met een van de bestanddelen van het samengestelde merk, indien dit het dominerende bestanddeel is in de totaalindruk die door het samengestelde merk wordt opgeroepen (zie ook overweging 25). Dit is het geval wanneer dit op zichzelf het beeld van dit merk dat bij het relevante publiek in herinnering blijft, kan domineren, zodat alle andere bestanddelen verwaarloosbaar zijn voor de totaalindruk die door het merk wordt opgeroepen (zie arrest GEA, 23 oktober 2002, Matratzen Concord, T-6/01, punt 33 e.v., bevestigd door het Hof van Justitie, 28 april 2004, C-3/03). In casu domineert geen van beide bestanddelen het beeld van dit teken in de mate zoals hierboven door het Gerecht vereist om te oordelen dat er sprake zou zijn van overeenstemming. Overigens kan worden opgemerkt dat verweerders verwijzing naar artikel 2.23 lid 1 sub b BVIE in het kader van deze procedure niet doorslaggevend is (zie in die zin arrest EHVJ, Matratzen Concord, reeds geciteerd, punt 35).”
Lees beslissing nr. 2000392 hier en beslissing 2000394 hier.
Een meezingend deuntje, een namaak
Hof van Beroep Brussel, 4 september 2007, nr. 2003/AR/163. Van Passel tegen Zombar Record Holding Holland B.V. & R. Kelly (met dank aan Joris Deene).
Belgisch auteursrecht. Arrest in de ‘You are not alone’ zaak, waarin het gelijknamige nummer van Michael Jackson wordt beschouwd als ‘een namaak’van het nummer 'If we can start all over' van gebroeders Van Passel.
“21 (…) Wanneer die melodie in haar geheel wordt beluisterd zoals ze is geschreven op de originele partituur -zonder de harmonische toevoegingen of ritmische variaties die de appellanten er nadien hebben aan toegevoegd kan alleen maar worden besloten dat het om een meezingend deuntje gaat dat helemaal niet als banaal of gekend gemeengoed kan worden beschouwd. Het heeft van de componisten zonder twijfel intellectuele muzikale inspiratie gevergd om het geheel te creëren. Hun inspiratie levert op dat hun stempel erin kan worden herkend. Het muziekwerk is dus origineel en beschermbaar als auteurswerk.”
“23 (…) Overigens volstaat voor schending van het auteursrecht dat de reproductie slechts een deel van het werk betreft, als dit deel originaliteit doet blijken,”
“28. De vastgestelde overeenstemming, afgeleid uit het zuiver melodisch verloop, wordt bevestigd door auditieve proeven, die geen verschil van betekenis opleveren. Dit laatste gegeven komt doorslaggevend voor aangezien de partituur niet wezenlijk bestemd is om te worden geanalyseerd door musicologen, maar om verklanking mogelijk te maken en dus te worden gehoord. De overeenstemming blijkt verder treffend uit de auditieve proeven waarbij een door appellanten harmonisch gearrangeerde versie van hun werk wordt beluisterd na de compositie van Kelly. Het lijdt geen enkele twijfel dat mocht het werk niet eerst zijn ontstaan, het arrangement ervan als een namaak van de compositie van Kelly zou worden beschouwd.
29. Die vaststelling wordt in wezen ook bevestigd door de partituur die het college van deskundigen heeft aangemaakt van de compositie van Kelly, waarbij deze helemaal en chronologisch melodisch wordt weergegeven en daarin de melodisch gelijkende passages met het refrein van de gebroeders Van Passel worden aangekruist. Uit die nevenschikking blijkt dat de tijdsduur van de melodisch overeenstemmende fragmenten 43,46 % van de totale geluidsduur (5 minuten en 43 seconden) bedraagt. De gelijkenis in beluisterduur is evenwel bepaald relatief en de appellanten merken met reden op dat in termen van schriftuur van de partituur, die gelijkluidende passages zowat 80% van de partituur van Kelly beslaan.
30. Uit dit alles besluit het hof dat er tussen de beschouwde dragende melodieën nauwelijks verschillen bestaan en dat de enige verschillen geen draagwijdte van betekenis hebben.”
38. Het algemeen besluit luidt dan dat de compositie 'You are not alone' moet beschouwd worden als een namaak van 'If we can start al1 over'. Eerste en tweede geïntimeerden plegen inbreuk op de morele en vermogensrechtelijke auteursrechten van de appellanten door hun werk zonder hun instemming mee te delen aan het publiek, het te wijzigen en te reproduceren.
Osporing verzocht (zaak opgelost)
Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 14 augustus 2007, LJN: BB3151 Montis en Montis Design tegen Jess Meubeldesign (met dank aan Ruby Nefkens en Michiel Rijsdijk van Van der Steenhoven Advocaten).
Zaak opgelost. Dankzij vele tips is de zaak van het zwaar geanonimiseerde mysterieuze stoelenarrest van vorige week vrijdag (zie IEF 4626) inmiddels tot een goed einde gebracht. De meeste dank gaat uit naar Ruby Nefkens, maar ook alle andere tipgevers worden bedankt voor hun waardevolle informatie.
Auteursrecht op stoelen; het Hof volgt het oordeel van de rechtbank dat de stoelen Poker, Sting, Charly en Chaplin van Montis auteursrechtelijke bescherming genieten. De stoelen Jacky en Lloyd maken inbreuk op de Charly en Chaplin. Het Hof oordeelt anders dan de rechtbank dat de modellen Manta, Noa en Spider voldoende afstand nemen van de modellen van Montis.
Het geschil betreft een beoordeling van de Charly, Chaplin, Poker, Windy en Sting van Montis ten opzichte van de Jacky, Lloyd, Manta, Poker en Noa van Jess. Het Hof bevestigd dat alle 5 hiervoor genoemde meubelmodellen van Montis auteursrechtelijke bescherming genieten.
Op de rechtsvraag of de 5 hiervoor genoemde meubelmodellen van Jess inbreuk maken op de meubelmodellen van Montis oordeelt het Hof dat de kenmerken van de Jacky en Lloyd van Jess onvoldoende verschillen met die van de Charly en Chaplin en dat er derhalve sprake is van inbreuk.
“De kenmerken van de stoelen Charly en Chaplin zijn gelegen in het omsloten zitgedeelte, strak met lichte welvingen, op een contrasterend licht potenstel met vier metalen poten op de hoekpunten, met een rugleuning die van opzij gezien een lichte S-vorm heeft, met van opzij gezien vrijwel rechthoekige vlakken als armleggers, waarbij randen en hoeken een specifieke spitsheid vertonen, terwijl de combinatie van deze kenmerken alsmede de verhoudingen tussen het omsloten zitgedeelte en het ranke onderstel opvallend en karakteristiek is te noemen. Uit de overgelegde producties en uit het tonen van de stoelen bij het pleidooi in hoger beroep blijkt naar het oordeel van het hof duidelijk dat deze kenmerken zijn overgenomen.”
Het Hof oordeelt dat dit anders is bij de 3 overige meubelmodellen. In het kort komen de overwegingen van het Hof er op neer, dat door de plompere uitvoering van de Manta deze niet voldoende lijkt op de Windy. De Spider en de Noa acht het Hof op alle onderdelen, behalve de ver doorgevoerde gesloten vormgeving, op meer dan ondergeschikte wijze afwijkend van de Poker en Sting.
“Het meest kenmerkende aspect van de Windy van Montis is de afgeronde vorm van de zijkant en achterzijde, beide doorlopend in de pootjes die tot een sierlijk geheel leidt.(…) Dit lijnenspel leidt tot een indruk als van zich schrap zetten tegen de wind. Deze indruk wordt tot op zekere hoogte ook gewekt bij de Manta van Jess, maar wordt tegelijkertijd voor een belangrijk deel weer tenietgedaan door de verdere uitvoering van deze stoel die zich vooral als plomp laat omschrijven.”
“De Spider en Noa van Jess vertonen eveneens de ver doorgevoerde gesloten vormgeving, maar wijken op vrijwel alle onderdelen op meer dan ondergeschikte wijze daarvan af.”
Op basis van afbeeldingen uit het registratiebewijs komt het Hof tot de conclusie dat de Manta, Spider en Noa van Jess zo zeer daarvan afwijken dat niet gesproken kan worden van inbreuk op modelrechten.
Volgens het Hof is niet aannemelijk gemaakt dat gevaar voor verwarring bij het publiek ontstaat mede gezien de in de voorgaande punten door het Hof gemaakte vergelijking.
Voor wat betreft de Manta, Noa en Spider van Jess vernietigt het Hof het vonnis van de Rechtbank van 14 juni 2006. Voor wat betreft de Jacky en Lloyd wijst het Hof de vorderingen volledig toe, waarbij het Hof de motivering inzake de bepaling van de schade overneemt.
Lees het arrest hier of hier, eerder bericht en het vonnis van de rechtbank hier (IEF 2309). Grotere afbeeldingen hier. Ander Chaplin-vonnis Rechtbank Amsterdam) hier.
Eerst even voor jezelf lezen (nog twee)
HvJ EG, 13 september 2007, C-234/06, Il Ponte Finanziaria SpA tegen OHIM / F.M.G. Textiles Srl.
OHIM-oppositie tegen BAINBRIDGE door houder van oudere nationale merken die bestanddeel ‚Bridge’ gemeen hebben.
“64 Zoals de advocaat-generaal in punt 101 van haar conclusie heeft opgemerkt, kan bij gebreke van gebruik van een voldoende aantal merken die een familie of serie kunnen vormen, geen enkele consument worden geacht een gemeenschappelijk element in die familie of serie van merken waar te nemen en/of met die familie of serie een ander merk in verband te brengen dat hetzelfde gemeenschappelijke element bevat. Voor het bestaan van het gevaar dat het publiek verkeerdelijk denkt dat het aangevraagde merk behoort tot een „familie” of „serie”, is dus vereist dat de oudere merken die deel uitmaken van die „familie” of „serie”, op de markt aanwezig zijn.”
Lees het arrest hier.
HvJ EG , 13 september 2007, Conclusie A-G Mengozzi in zaak C-328/06, Alfredo Nieto Nuño tegen Leonci Monlleó Franquet (niet beschikbaar in het Nederlands).
Prejudiciele vraag: “Heeft de "algemene bekendheid" van een merk in een lidstaat in de zin van artikel 4 van de Merkenrichtlijn uitsluitend betrekking op de mate van bekendheid en verspreiding in een lidstaat van de Europese Unie of op een belangrijk deel van het grondgebied van deze staat, of kan de algemene bekendheid van een merk worden gekoppeld aan een territoriaal gebied dat niet overeenstemt met het grondgebied van een staat, maar met dat van een autonome gemeenschap, een regio, een arrondissement of een stad, naar gelang van de door het merk beschermde waar of dienst en van degenen voor wie het merk daadwerkelijk bedoeld is, kortom naar gelang van de markt waarop het merk wordt gebruikt?”
“52. Demgemäß schlage ich vor die vorgelegte Frage wie folgt zu beantworten:
Art. 4 Abs. 2 Buchst. d der Richtlinie 89/104/EWG des Rates vom 21. Dezember 1988 zur Angleichung der Rechtsvorschriften der Mitgliedstaaten über die Marken ist dahin auszulegen, dass es dieser Bestimmung nicht zuwiderläuft, dass das Hindernis für die Eintragung einer Marke und der Grund für ihre Ungültigkeit, die in dieser Vorschrift vorgesehen werden, auch dann anwendbar sind, wenn die in Frage stehende ältere Marke, die in einem Mitgliedstaat zwar benutzt, aber nicht eingetragen wurde, nicht im gesamten Hoheitsgebiet dieses Staates oder in einem wesentlichen Teil hiervon, sondern nur in einem engeren geografischen Bereich notorisch bekannt ist.”
Lees de conclusie hier.
Volgens normaal Antilliaans gebruik
Gemeenschappelijk Hof van Justitie van de Nederlandse Antillen en Aruba, 31 augustus 2007, A.R. 326/03-H.220/06. 7-Eleven Inc. tegen Laprior. (Met dank aan Leonie Kroon, DLA Piper)
Antilliaans Merkenrecht. Geen normaal gebruik van het merk 7-Eleven door de omstandigheid dat het Antilliaanse publiek programma’s kan ontvangen, websites kan bezoeken of films kan huren waarin reclame voor 7-Eleven wordt gemaakt. Geen geldige reden voor niet normaal gebruik. Beroep op algemeen bekendheid van het merk faalt.
Appellante 7-Eleven Inc. is een grote Amerikaanse (franchise)keten van zogenaamde ‘convenience stores’. Geïntimeerde Laprior N.V. bezit op St. Maarten een supermarkt genaamd 7-Alive (Grocery). 7-Eleven Inc. verzet zich tegen het gebruik door Laprior van de naam 7-Alive en een op het 7-Eleven gelijkend beeldmerk. De vorderingen van 7-Eleven Inc. zijn in eerste instantie door het Gerecht in eerste aanleg van de Nederlandse Antillen (GEA) afgewezen en de merkinschrijvingen van 7-Eleven Inc. bij het Bureau voor de Industriële Eigendom van de Nederlandse Antillen zijn vervallen verklaard en doorgehaald wegens niet normaal gebruik. 7-Eleven Inc. gaat in hoger beroep bij het Gemeenschappelijk Hof.
Artikel 9 lid 2 sub a Merkenlands-verordening 1995 bepaalt dat het recht op een merk vervallen wordt verklaard voorzover gedurende een onderbroken tijdvak van vijf jaren zonder geldige reden, geen normaal gebruik van het merk is gemaakt in de Nederlandse Antillen voor de waren of diensten waarvoor het merk is ingeschreven. Het hof verwerpt de grief van 7-Eleven Inc. dat het GEA ten onrechte heeft geoordeeld dat in de Nederlandse Antillen door 7-Eleven Inc. geen normaal gebruik werd gemaakt van haar merk. “Van een normaal gebruik is sprake wanneer het, overeenkomstig zijn voornaamste functie, dat wil zeggen het waarborgen van de identiteit van de oorsprong van de waren of diensten waarvoor het is ingeschreven, wordt gebruikt teneinde voor deze waren of diensten een afzet te vinden of te behouden, met uitsluiting van symbolisch gebruik dat enkel ertoe strekt de aan het merk verbonden rechten te behouden.” Het hof stelt vast dat 7-Eleven Inc. nimmer winkels of andere commerciële activiteiten in de Nederlandse Antillen heeft geëxploiteerd.
Van normaal gebruik is volgens het hof niet gebleken. “De omstandigheid dat inwoners van de Nederlandse Antillen programma’s kunnen ontvangen, websites kunnen bezoeken of films kunnen huren waarin reclame voor 7-Eleven wordt gemaakt, maakt niet dat van ‘normaal gebruik’ als bedoeld in voornoemd artikel kan worden gesproken, daar deze reclame niet specifiek (mede) is gericht op de consument of het zakenleven in de Nederlandse Antillen en bovendien niet tot doel heeft gehad omzet te genereren in de Nederlandse Antillen.”
Het beroep op een geldige reden voor het niet normaal gebruik faalt. “De omstandigheid dat sinds 1988 op één van de eilanden van de Nederlandse Antillen een kleine supermarkt wordt gedreven onder de naam 7-Alive (Grocery) met een op 7- Eleven gelijkend beeldmerk, kan niet worden aangemerkt als "geldige reden" om geen normaal gebruik te maken van het merk. Voor een geslaagd beroep op dit onderdeel van artikel 9 lid 2 sub a MV 1995 dient meer te worden aangevoerd dan de niet nader uitgewerkte stelling dat potentiele franchisnemers zijn afgeschrikt door voornoemde omstandigheid. De omvang en uitstraling van 7-Alive (Grocery) is hiervoor te bescheiden.”
7-Eleven Inc. kan volgens het hof geen bescherming ontlenen aan het Unieverdrag van Parijs of TRIPS; het woordmerk 7-Eleven en het bijbehorende beeldmerk kunnen niet aangemerkt worden als algemeen bekende merken.
Het hof concludeert dat 7-Eleven Inc. zonder rechtsgeldig merkdepot geen bescherming kan inroepen op grond van het merkenrecht. Een beroep van 7-Eleven Inc. op het auteursrecht mocht evenmin baten; er is onvoldoende gedocumenteerd gesteld dat 7-Eleven Inc. als rechthebbende op het werk kan worden aangemerkt.
Lees het arrest hier. Bekijk de ‘omvang en uitstraling’ van het 7-Alive (Grocery) merk hier.
Een aanmerkelijk verwijt
Rechtbank ’s-Gravenhage, 12 september 2007, KG ZA 07-785, DER-TEC B.V. tegen Bege Aandrijftechniek B.V. (met dank aan Hidde Koenraad, Steinhauser Hoogenraad).
Domeinnaamzaak met proceskostenveroordeling waarvan de overwegingen zich ook laten lezen als een meer algemene uiteenzetting van de Haagse vice-president Hensen over de uitleg van het leerstuk van de werkelijke proceskostenverdeling. “De ervaring leert dat, indicatief, voor een kort geding in een gemiddelde merk-, model-, auteursrechtzaak afhankelijk van complexiteit en belang rekening is te houden met een bedrag tussen de 15.000 tot €25.000 aan proceskosten aan de zijde van de eisende partij.”
Beide partijen in deze zaak houden zich bezig met aandrijftechniek. Eiser Der-Tec is houdster van Het Benelux woordmerk Der-Tec en voert enkele handelsnamen met het bestanddeel Der-Tec. Gedaagde Bege is heeft de domeinnaam dertec.eu laten registreren en doorlinken naar de website bege.nl. Der-tec en de voorzieningenrechter beschouwen dit als inbreuk en Bege eigenlijk ook. Het eigenlijke geschil betreft de kosten.
“4.2. Bege stelt dat de overdracht van de domeinnaam zelf nooit een struikelblok is geweest, maar dat Der-Tec bleef bij haar starre standpunt: “Wel overdracht, geen vergoeding daarvoor en wel volledige vergoeding van de advocaatkosten van Der-Tec die Bege vanaf het begin te hoog vond.”Volgens Bege gaat het geschil eigenlijk helemaal niet over inbreuken op grond van handelsnaam en merkrecht. Zij stelt dat "dit geschil gaat over het feit dat Der-ter kost wat het kost haar kosten vergoed wil zien, Bege zal en moet al haar kosten vergoeden met een beroep op de richtlijn 2004/84/EG en artikel 1019h Rv".
"4.3. Nu Bege behoudens de bepaling van dwangsommen overigens geen verweer voert tegen de gevorderde overdracht, begrijpt de voorzieningenrechter dat Bege zich niet verzet tegen toewijzing van de hoofdvorderingen en het debat beperkt tot de dwangsommen en de proceskosten.”
Omdat Bege aanvankelijk en herhaaldelijk heeft geweigerd aan de overdracht mee te werken, bepaalt de rechter een dwangsom van €1000,- per dag. Door deze dwangsom is het volgens de voorzieningrecht niet nodig te bepalen dat het vonnis, ex artikel 3:300 BW, dezelfde kracht heeft als een opdracht van gedaagde aan Eurid tot overdracht van de domeinnaam aan Der-tec.
Aan de proceskosten wijdt de voorzieningenrechter vervolgens ongeveer twee pagina’s van het vonnis. De overwegingen laten zich ook lezen als een meer algemene uiteenzetting over de uitleg van het leerstuk van de werkelijke proceskostenverdeling:
“4.8 (…) In beginsel voorziet deze algemene regel niet in een matiging van de toe te wijzen kosten naar de mate van verwijtbaarheid van de inbreuk op het IE recht. De mate van verwijtbaarheid kan tezamen met andere omstandigheden wel leiden tot een door de billijkheid geboden matiging”
“4.10. Bij deze stand van maken staat in elk geval wast dat Bege bewust en opzettelijk een domeinnaam heeft geregistreerd die overeenstemt met het merk en de handelsnaam van haar concurrent, Bege heeft op de koop toegenomen dat die domeinnaam vervolgens doorlinkt naar haar eigen website. Dergelijke inbreukmakende handelingen zijn naar voorlopig oordeel niet als ter goeder trouw gedaan aan te merken. Er is grond Bege terzake een aanmerkelijk verwijt te maken waarbij een volledige kostenvergoeding aangewezen is. “
“4.11 Dit wordt niet anders in het licht van het door Bege aangedragen billijkheidargument. Dit argument komt er immers op neer dat Der-tec wordt voorgehouden dat zij de inbreuk op haar IE-recht eenvoudig had kunnen afkopen (…) Met deze redenering gaat Bege eraan voorbij dat er geen rechtsgrond is voor vaststelling van een vergoeding voor overdracht van de domeinnaam.”
“4.13. De ervaring leert dat, indicatief, voor een kort geding in een gemiddelde merk-, model-, auteursrechtzaak afhankelijk van complexiteit en belang rekening is te houden met een bedrag tussen de 15.000 tot €25.000 aan proceskosten aan de zijde van de eisende partij. In dit geval heeft eiser zich, terecht, beroepen op zijn merkrecht en handelsnaamrecht. Verweerder heeft tot en met de dag van de zitting wat de hoofdzaak betreft geen serieus verweer gevoerd. Dit betekent dat eiser in zijn voorbereiding volledig dient te zijn. In het licht hiervan dient de kostenopgave van Der-Tec voor redelijk te worden gehouden en kan Bege niet volstaan met het enkel roepen dat het wel erg veel is. Bege zal dan ook worden veroordeeld in de kosten van de procedure conform de opgave van Der-tec.” (€13.635,38)
Lees het vonnis hier.
Maar het wordt nog veel vager
Dirk Visser (Klos Morel Vos & Schaap): Kort commentaar bij het Céline-arrest.
‘Samengevat lijkt het er uiteindelijk om te gaan of (een aanzienlijk deel van) het publiek denkt dat er een verband bestaat tussen de jongere handelsnaam en het oudere merk, met name wanneer dat oudere merk een zekere bekendheid geniet waardoor sprake kan zijn van voordeel trekken uit de reputatie of het onderscheidend vermogen van dat merk.
En daarmee zijn we via een erg ingewikkeld verhaal aanbeland bij een criterium dat erg veel lijkt op art. 5 lid 5 Merkenrichtlijn (‘ons’ art. 2.20 lid 1 sub ‘sub d’): “gebruik van een teken anders dan ter onderscheiding van waren of diensten [bijvoorbeeld een handelsnaam, DV], indien door gebruik, zonder geldige reden, van dat teken ongerechtvaardigd voordeel wordt getrokken uit of afbreuk wordt gedaan aan het onderscheidend vermogen of de reputatie van het merk”.
Die uitkomst is tamelijk vaag, maar op zichzelf best acceptabel. De weg erheen is evenwel voor een gewone sterveling bijna niet te volgen.”
Eerst even voor jezelf lezen
1- GvEA, 12 september 2007, zaak T-140/06, Philip Morris Products SA tegen OHIM.
Weigering vormmerk sigarettenverpakking (alleen beschikbaar in het Frans):
“65 En l’espèce, bien que la forme de la marque demandée ne corresponde pas à celle de la forme standard des paquets de cigarettes, c’est-à-dire un parallélépipède rectangle, elle est néanmoins proche de cette dernière forme ainsi que de certaines des variations du paquet standard se trouvant habituellement dans le commerce. La seule différence entre la forme demandée et la forme standard réside dans la forme des deux faces latérales. S’agissant de la forme demandée, ces dernières sont entièrement courbées et, ainsi qu’il a été relevé au point 59 ci-dessus, il n’y a pas d’arêtes longitudinales entre ces deux faces courbées et les deux faces planes verticales. S’agissant de la forme standard, les deux faces latérales sont planes et parallèles. Il en résulte que la marque demandée ne diverge pas de manière significative de la norme ou des habitudes du secteur.”
Lees het arrest hier.
2- GvEA, 12 september 2007, zaak T-141/06, Glaverbel SA tegen OHIM.
Weigering beeldmerk relief op glas (alleen beschikbaar in Engels en Frans):
“44 In the light of all of the above, it is apparent that the Board of Appeal rightly considered that the evidence adduced by the applicant was insufficient to show the distinctive character acquired through use of the sign in question. The declarations of professionals produced by the applicant are insufficient, first, because they concern only the opinion of a professional public although the public concerned by the goods in question includes final consumers and, second, because they do not cover all the territory of the European Community. The indication of sales volumes and the production of advertising material is not sufficient to fill those gaps.”
Lees het arrest hier.
3- GvEA, 12 september 2007, zaak T-164/06, ColArt/Americas, Inctegen OHIM.
Weigering woordmerk BASICS (alleen beschikbaar in Engels en Frans):
“53 In the absence of other supplementary data or additional evidence, the Board of Appeal did not err in law in finding that the applicant had not established that the mark for which registration was sought had become distinctive through its use in the Community for the goods in question, including acrylic paints and artists’ varnishes, before the application for registration was filed.”
Lees het arrest hier.
4- GvEA, 12 september 2007, zaak T-291/03, Consorzio per la tutela del formaggio Grana Padano tegen OHIM / Biraghi SpA,
Nietigverklaringsprocedure Gemeenschapswoordmerk GRANA BIRAGHI op grond van den oorsprongsbenaming‚ grana padano’.
“89 Er dient dus te worden geconcludeerd dat het beroep gegrond is, aangezien de kamer van beroep ten onrechte heeft geoordeeld dat de benaming „grana” een soortnaam is en dat het bestaan van de BOB „grana padano” niet in de weg staat aan inschrijving van het merk GRANA BIRAGHI in de zin van artikel 14 van verordening nr. 2081/92. Derhalve dient de bestreden beslissing te worden vernietigd.”
Lees het arrest hier.
België broedplaats van wereldhits
Niet alleen het nummer 'Frozen' van Madonna, ook het nummer 'You are not alone' van Michael Jackson blijkt zijn oorsprong in België te vinden. De hit uit 1995 is altijd toegeschreven aan R. Kelly, die het nummer voor Jackson zou hebben geschreven.
Naar oordeel van de Brusselse rechter zijn de broers Danny en Eddy Passel echter de makers van het werk en zouden zij het nummer eerder als 'If we can start all over' hebben uitgebracht.
Hans Bousie meldt in de Volkskrant dat de uitspraak natuurlijk allerminst betekent dat de broers nu kunnen gaan rentenieren: "Binnen België krijgen ze vanaf dit moment alle rechten, maar de deze uitspraak is niet bindend voor de rest van de wereld."
Wie het arrest heeft mag het vanzelfsprekend mailen.
Lees hier en hier meer (Volkskrant, betaalde toegang). Eerdere Madonna-berichten hier.
Licht mousserend
Rechtbank Haarlem, 7 september 2007, KG ZA 07-350, Pernod Ricard Italia S.p.A en Pernod Ricard Nederland B.V. tegen Peter Herres Wein- und Sektkellerei GmbH en Sankt Richard GmbH (met dank aan Marjolein Siegenthaler en Arnout Groen, De Brauw Blackstone Westbroek).
Merkenrecht. Merk, etiket en wijnfles Canei maken geen inbreuk op de Galilei-merken van Pernod. Ook indien er geen gebruik, in de zin van 2:20 BVIE, in Nederland wordt gemaakt, kan er toch sprake zijn van een onrechtmatige daad. €20.000 proceskosten.
Pernod brengt sinds de jaren 70 een lichtmousserende witte wijn op de markt onder de naam Canei en is merkhouder van een van een vijftal woord- en/of beeld- en/of vormmerken. Herres produceert onder de naam Galilei ook zo'n soort wijn, die sinds december 2006 op de Nederlandse markt is.
Pernod stelt dat sprake is van merkinbreuk ex artikel 2.20 lid 1 sub a, b, en c BVIE en oneerlijke mededinging. Vast is komen te staan dat Herres in Duitsland produceert ten behoeve van Nederland, onder meer omdat de flessen zijn voorzien van een Nederlands etiket. De Voorzieningenrechter stelt dat het daarom niet uitmaakt of er gebruik is in de zin van 2:20 BVIE, omdat er onder die omstandigheden - bij merkinbreuk - in Nederland sprake zou zijn van een onrechtmatige daad door Herres.
“4.4. De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Herres heeft erkend te weten dat Aldi de waar in Nederland op de markt brengt. De waar is door Herres ook voorzien van een Nederlandstalig etiket. Ook als de hiervoor beschreven gang van zaken juist is en geen gebruik van Herres van de waar in Nederland zou opleveren, kan dat niet zonder meer tot afwijzing van de vorderingen van Pernod leiden. Als het product van Herres inbreuk zou maken op de merkrechten van Pernod, maar er ten gevolge van de wijze waarop het op de markt wordt gebracht geen sprake zou zijn van gebruik door Herres in Nederland, dan zou het op deze wijze inbreuk maken op de merkrechten van Pernod als onrechtmatig handelen van Herres moeten worden beschouwd, hetgeen ook tot toewijzing van één of meer van de vorderingen van Pernod zou kunnen leiden.”
Van merkinbreuk is echter geen sprake. Twee van de vijf ingeroepen merken staan door niet-gebruik bloot aan verval, zodat Pernod zich hier niet met succes op kan beroepen. Ten aanzien van het woordmerk is er geen overeenstemming, mede gezien de begripmatige lading van het woord Galilei (‘hetgeen wordt versterkt door de wereldkaart en zijn portret op het etiket’), waardoor de lettergreep -ei ook anders wordt uitgesproken dan bij Canei. Ten aanzien van het etiket en de flesvorm oordeelt de rechter dat vanwege de vele verschillen tussen merken en tekens geen sprake is van inbreuk. Tot slot oordeelt de rechter dat ook van oneerlijke mededinging geen sprake is.
Pernod wordt als de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld in de kosten van het geding aan de zijde van Herres ad. €20.000.
