Vzr. Rechtbank Noord-Holland 26 augustus 2016, IEF 17842; LS&R 1630; ECLI:NL:RBNHO:2016:11554 (Merck Sharp & Dohme tegen Ono Pharmaceutical) Executiegeschil. MSD en Ono ontwikkelen geneesmiddelen en brengen die op de markt. Ono is houdster van Europees octrooi EP 878 voor ‘immunopotentiating compositions’. Het octrooi is verleend op 22 september 2010 en is onder meer van kracht in Nederland. MSD stelt dat het vonnis berust op een cruciale feitelijke misslag en dat deze misslag van dien aard is dat Ono geen in redelijkheid te respecteren belang heeft bij de tenuitvoerlegging, hetgeen meebrengt dat deze geschorst dient te worden. Het is echter niet evident dat het dictum onjuist is, zodat aan de vereisten voor schorsing niet is voldaan. Ono heeft wel degelijk een te respecteren belang, omdat zij het vonnis mede wil gebruiken als drukmiddel om MSD aan de onderhandelingstafel te krijgen met het oog op het maken van afspraken omtrent een licentie. Het uitwisselen van commercieel gevoelige informatie is volgens MSD een inbreuk op het mededingingsrecht. De mogelijkheid hiervan is echter onvoldoende onderbouwd. MSD heeft wel een aanzienlijk belang om gegevens niet te delen met derden. De veroordeling van de bodemrechter moet gepreciseerd worden dat zij ook tussen partijen kan fungeren op een wijze die recht doet aan doel en stekking van de veroordeling.

Rechtbank Oost-Brabant 12 juli 2018, IEF 17843; RB 3164; ECLI:NL:RBOBR:2018:3291 (Trademark Office tegen Gedaagde) Trademark Office B.V. heeft een overeenkomst gesloten met betrekking tot het leveren van een TLD Domeinnaam. De verzochte domeinnaam is geleverd, maar het factuur is niet betaald. Gedaagde stelt dat er sprake is van een verkooptruc. Hij was door Trademark Office gebeld met het verhaal dat een andere onbekende partij de domeinnaam had geclaimd en dat ze de naam voor hem veilig wilde stellen. Gedaagde heeft toen toestemming gegeven om de domeinnaam vast te leggen voor hem. Trademark Office heeft niet weersproken dat er sprake is van een verkooptruc. Het is tegenwoordig van algemene bekendheid dat er veel fraude in het kader van telefonische acquisitie plaatsvindt. Er wordt dan naar aanleiding van een onjuiste mededeling een aanbod gedaan om een overeenkomst te sluiten. Er wordt slechts een bandopname gemaakt van het akkoord gaan door het slachtoffer met het aanbod. Dat heet bedrog. De overeenkomst wordt vernietigd. De vordering wordt afgewezen.

EHRM 17 juli 2018, IEF 17849; IEFbe 2662; Application no. 38004/12 (Pussy Riot tegen Rusland) Vrijheid van meningsuiting. Mediarecht. Uit het persbericht: de zaak betrof een veroordeling van drie leden van de Pussy Riot-punkband omdat ze in 2012 één van hun protesliederen in de Kathedraal in Moskou uitvoerden. De rechtbanken oordeelden met name dat hun uitvoering aanstootgevend was. En verbood de toegang tot video-opnamen omdat ze 'extremistisch' waren. Het Hof oordeelde dat een schending van gedragsregels in een religieuze plaats (Kathedraal) gerechtvaardigd was maar ze veroordeelden de bandleden tot een gevangenisstraf omdat ze felgekleurde kleding aanhadden, met hun armen en benen zwaaiden en grof taalgebruik hadden. Het EHRM oordeelde dat er een overtreding van de vrijheid van meningsuiting van de bandleden. Het Hof heeft nagelaten om de tekst of de context van het lied te analyseren.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 16 juli 2018, IEF 17848; ECLI:NL:RBAMS:2018:5167 (Piet Hein Eek tegen Schijf Restoric) Auteursrecht. Slaafse nabootsing. Piet Hein Eek ontwerpt, vervaardigt en verhandelt onder meer meubels, waaronder meubels van sloophout zoals Kantinetafels (ontwerp 1 en 2). Schijf Restoric hebben een eettafel vervaardigd (Tafel A) die inbreuk maakt op het ontwerp 1 van Eek (de Kantinetafel uit 1998), alsmede een tafel die vanaf 2018 onder de benaming 'Piet Hein Eek (look) eettafel' (Tafel B) te koop werd aangeboden en inbreuk maakt op ontwerp 2 van Eek (de Kantinetafel in sloophout 2001). Eek vordert met succes de verdere inbreuk op zijn auteursrecht en slaafse nabootsing te staken en gestaakt te houden. Er wordt geoordeeld dat in de tafels van Schijf dermate veel beschermde trekken zijn overgenomen dat er sprake is van een overeenstemmende totaalindruk. Het enige waarneembare verschil is een verschil in dikte van de poten, waarbij de voeten van de poten van de tafels van hek minder schuin oplopen dan bij die van de tafels van Schijf Restoric. Dat verschil is van zodanig ondergeschikte betekenis dat het niet afdoet aan de overeenstemmende totaalindrukken van de tafels. De andere door Schijf Restoric opgevoerde verschillen (gebruik andere houtdelen, het al dan niet toepassen van de parkettechniek en het al dan niet afwerken met lak) maken, als ze al bestaan —wat hier niet kan worden vastgesteld- de totaalindrukken van de tafels evenmin anders.

Rechtbank Noord-Holland 4 juli 2018, IEF 17846; IT 2605; ECLI:NL:RBNHO:2018:5536 (Drukkerij Inktvis tegen TNR Software) Contractenrecht. Dwaling. Inktvis is op enig moment op zoek gegaan naar een softwarepakket ten behoeve van haar financiële en boekhoudkundige processen. Op 30 juni 2016 is een overeenkomst tussen partijen met betrekking tot het softwarepakket Multipress tot stand gekomen tussen Inktvis en TNR. Later blijkt dat Multipress niet voldoet aan de eisen van Inktvis en is daardoor onbruikbaar. Inktvis vordert dat de overeenkomst tussen partijen primair vernietigd en subsidiair ontbonden wordt, omdat het tot stand is gekomen onder invloed van dwaling. De kantonrechter oordeelt dat TNR tekort is geschoten in de nakoming. Er is geen sprake van dwaling, omdat niet vastgesteld kan worden dat er geen koppeling mogelijk is tussen de softwaresystemen. De vordering wordt afgewezen, omdat Inktvis destijds al rechtsgeldig het contract heeft ontbonden.

Rechtbank Noord-Nederland 16 juli 2018, IEF 17845; ECLI:NL:RBNNE:2018:2779 (cardsharing) Strafrecht. Cardsharing. De verdachte wordt verdacht van het opzetten van een illegaal cardsharingsysteem. De rechtbank heeft ook zogenoemde dreamboxen (gemodificeerde apparatuur) inbeslaggenomen. Dit zijn voorwerpen waarmee het strafbare feit is begaan dan wel die tot het begaan van het feit zijn bestemd en deze toebehoren aan verdachte. Deze voorwerpen zijn op zichzelf legaal. Indien de dreamboxen worden voorzien van gemodificeerde software waarmee cardsharing wordt gepleegd, is het wel illegaal. De rechtbank veroordeelt de verdachte tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 2 maanden en legt een taakstraf van 240 uur op. [vgl. met medeplichtigheid in deze zaak IEF 17844]

Rechtbank Noord-Nederland 16 juli 2018, IEF 17844; ECLI:NL:RBNNE:2018:2763 (medeplichtigheid cardsharing) Strafrecht. Medeplichtig aan cardsharing. De verdachte wordt verdacht van het medeplegen van het aanbrengen van illegale cardsharingsystemen. Het oordeel van de rechtbank is dat hij bij in ieder geval 22 abonnees door middel van cardsharing op illegale wijze een televisiesignaal heeft aangebracht. Zijn rol daarbij was sterk ondergeschikt aan de rol van de medeverdachte, die het systeem heeft opgezet en uitgedacht (zie ECLI:NL:RBNNE:2018:2779). De rechtbank veroordeelt de verdachte voor medeplichtigheid en legt een taakstraf van 150 uur op. [vgl. met de hoofdverdachte in deze zaak IEF 17845]

Gem. Hof 19 juni 2018, IEF 17841; ECLI:NL:OGHACMB:2018:118 (1xcorp tegen IMG) Auteursrecht. IMG is op grond van (sub)licenties gerechtigd tot exclusieve worldwide live streaming rights for betting purposes van Snooker, Tennis, Basketbal, voetbal en badmintonwedstrijden. 1xbet.com legt zich toe op aanbieden van online sports en gambling services plaatst op haar website embedded links. Het GiEA beveelt de staking [IEF 17065]. Het is voldoende aannemelijk dat 1XCorp ook na het bestreden vonnis stelselmatig en op grote schaal inbreuk is blijven maken op de auteursrechten van IMG. Nergens blijkt uit dat 1XCorp ook maar enige inspanning heeft geleverd om de schending van de rechten van IMG te staken of terug te dringen. 1XCorp heeft er tot nu toe voor heeft gekozen om, met doelbewuste veronachtzaming van de rechten van IMG en zonder zich iets aan te trekken van het bestreden vonnis, haar eigen financiële belangen na te jagen. Staking wordt bevolen op last van een dwangsom van NAf 100.000 per overtreding met een maximum van NAf 25.000.000.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 12 juli 2018, IEF 17840; ECLI:NL:RBAMS:2018:4895 (ANBO tegen Omroep Max en Follow The Money) Mediarecht. De ANBO is een belangenorganisatie voor senioren. In de uitzending van Meldpunt! van 1 november 2017 op Oproep Max is aandacht besteed aan deze organisatie. De bestuurder van ANBO heeft een uitnodiging om in de uitzending te verschijnen niet geaccepteerd. Verder worden op de websites van Follow The Money (FTM) drie artikelen geplaatst over de ANBO. Er moet een belangenafweging plaatsvinden tussen de vrijheid van meningsuiting en het recht op bescherming van de goede naam. Een belangrijke omstandigheid die meeweegt is dat Omroep Max de ernst van de misstand en het maatschappelijk belang daarvan aan de kaak stelt. De uitzending is niet onrechtmatig. Tevens is het artikel van FTM van 1 november 2017 niet onrechtmatig, want de ANBO wordt er niet in gevolgd dat er feitelijke onjuistheden staan in het artikel. De gevraagde voorzieningen worden geweigerd. Zowel Omroep Max als FTM hoeven hun berichtgeving over ‘misstanden’ bij de ouderenbond niet te rectificeren of te verwijderen.

Hof Amsterdam 10 juli 2018, IEF 17839; ECLI:NL:GHAMS:2018:2382 (Onrechtmatig verspreid beeldmateriaal) Geïntimeerde heeft van 1999 tot en met 2008 een affectieve relatie gehad met Appellant. Partijen hebben in 2008 video-opnamen gemaakt van hun seksleven. Geïntimeerde heeft daarbij als voorwaarde gesteld dat het beeldmateriaal in haar huis blijft en strikt privé dient te blijven. Op enig moment in 2008 heeft Appellant het beeldmateriaal uit het huis van Geïntimeerde ontvreemd en op een website geplaatst, voorzien van de voor- en achternaam van Geïntimeerde, haar professie en woonplaats. Het beeldmateriaal is veelvuldig gekopieerd en gedeeld. In eerste aanleg heeft Appellant niet betwist dat hij onrechtmatig heeft gehandeld en de omvang van de immateriële schadevergoeding van € 35.000,- niet betwist. Het bestreden vonnis wordt bekrachtigd. Er wordt overwogen dat Appellant doelbewust heeft gehandeld en dat het voor hem voorzienbaar was dat het beeldmateriaal zich verder zou verspreiden op het internet. Geïntimeerde ondervindt ook na 2014 nog steeds de gevolgen van het handelen van Appellant. Er is geen grond hem voor deze gevolgen niet aansprakelijk te houden. Al met al wordt het door de rechtbank toegewezen bedrag aan immateriële schadevergoeding passend geacht. De grieven falen.