Eerst even voor jezelf lezen
- Rechtbank ’s-Gravenhage, 13 juli 2007., KG ZA 07-586. Applera Corporation tegen Stratagene Corporation c.s.
De voorzieningenrechter verbiedt Strategen c.s. met onmiddellijke ingang na betekening van dit vonnis iedere inbreuk op EP 562 in Nederland, met name door de verkoop of andere verhandeling van real-time thermocyclers en met name door de verkoop of andere verhandeling van de thermocycler Mx3000P System en/of Mx3005P System en/of Mx4000P System. Plus toewijzing nevenvorderingen plus betaling aan Applera van de kosten van de procedure tot heden begroot op € 133.553,32.
Lees het vonnis hier.
- Gerechtshof ’s-Gravenhage, 12 juli 2007, KG ZA 05/925. Stichting De Thuiskopie tegen Opus Supplies B.V.
Hof Den Haag bevestigt bekrachtigt het vonnis van de voorzieningenrechter van de Rechtbank Den Haag. Opus GmbH, een onderneming die vanuit Duitsland op basis van bestellingen via internet blanco CD’s en DVD’s levert aan afnemers in Nederland kan niet worden aangemerkt als importeur in de zin van artikel 16c lid 2 Aw en is derhalve geen thuiskopie-vergoeding verschuldigd.
Lees het vonnis hier. Vonnis Rechtbank Den Haag: IEF 920 (16 september 2005).
Geen patent intocht Sinterklaas
Voorzieningenrechter Rechtbank Alkmaar, 5 juli 2007, LJN: BA8844. Stichting Sint Nicolaas Centrale Nederland en Eiser sub 2 tegen Gedaagde.
Wel gemeld, nog niet samengevat. Geschil over de Stichting Sint Nicolaas Centrale Nederland (SNC), die zich bezighoudt met “het vertegenwoordigen en ondersteunen van Sint Nicolaas in de drukke periode in november en december.”
Gedaagde is oprichter van SNC en heeft de stichting en de gehele inboedel daarvan eind 2006 overgedragen aan Eiser sub 2 en een tweede betrokkene. De NPS was jarenlang een van de belangrijkste klanten van SNC en huurde SNC in voor het verzorgen van figuratie bij de televisieregistratie van de landelijke intocht van Sinterklaas.
SNC vreest dat Gedaagde NPS afpakt als klant en vorderen onder meer dat Gedaagde wordt bevolen om NPS kenbaar te maken dat hij niet meer betrokken is bij SNC en dat NPS zich voortaan tot SNC dient te wenden. Deze vordering van SNC wordt afgewezen. De rechter overweegt: “Naar het oordeel van de voorzieningenrechter bestaat er geen recht op het houden van de intocht [van Sinterklaas]. Enig patent kan hierop niet worden aangevraagd, want het Sinterklaasfeest is van ons allemaal. Reeds hierop strandt de door SNC gevorderde mededeling van Gedaagde aan de NPS.”
Lees het vonnis hier.
Voldoende bescherming
Calimero´s op de barricade. Opinie van Allon Kijl (Bousie) op BroadcastMagazine.nl. Een betoog over de lobby die makers en producenten zijn gestart voor een verbetering van het onderhandelingsklimaat over auteursrechten en naburige rechten met de NPO.
“De Dutch Directors Guild en het Netwerk Scenarioschrijvers hebben zich beklaagd bij minister Plasterk en minister Hirsch Ballin per brief over het schamele bedrag aan inkomsten dat regisseurs en scenarioschrijvers verdienen met de exploitatie van hun werken.
De Calimero´s van de Nederlandse film- en televisie-industrie beklagen zich over het beleid terzake van de Nederlandse Publieke Omroep (NPO). Volgens de makers hebben vooral de voortdurende bezuinigingen in Hilversum en de komst van platformen als Uitzendinggemist en digitale themakanalen gezorgd voor een oneerlijk onderhandelingsklimaat. (…) Maar wat ik totaal niet begrijp, is het feit dat niemand eventjes terugschreeuwt dat de huidige wet voldoende bescherming biedt aan alle makers van filmwerken.”
Lees het volledige stuk hier.
In een vergelijkbaar ontwerp
De Telegraaf bericht dat “Reisorganisatie D-Reizen de landelijke modeketen Henk ten Hoor heeft gesommeerd T-shirts met de tekst 'Costa del Snol' uit de handel te nemen. Dat zei de directeur van de reisorganisatie donderdag. Op de gele T-shirts is aan de voorzijde de tekst DD-reizen gedrukt, in een vergelijkbaar ontwerp als het logo van de reisorganisatie. De tekst op de achterkant is een parodie op de reclamecampagne van D-Reizen.”
Lees hier meer.
Modelcontracten
Kamerstuk 2060720480, 2e Kamer. Vragen van het lid Vos (PvdA) aan de ministers van Economische Zaken en van Justitie over prijsafspraken in modelcontracten voor schrijvers en vertalers. (Ingezonden 10 juli 2007)
1 Uit uw brief van 3 juli 2007 (Niet-dossierstuk EZ000343, vergaderjaar 2006–2007) aan de Vaste Commissie voor Economische Zaken schrijft u dat er een oplossing tussen de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa), de Groep Algemene Uitgevers en de Vereniging van Schrijvers en Vertalers (VSenV) is gevonden voor de problematiek rond de prijsafspraken in de tussen partijen overeengekomen modelcontracten voor literaire schrijvers en vertalers. Bent u er van op de hoogte dat deze regeling door de betrokken partijen niet als structurele oplossing wordt beschouwd?
2 Vindt u het wenselijk dat er een wettelijke regeling wordt getroffen in de Auteurswet zodat auteurs zonder inbreuk te maken op de Mededingingswet (minimum)tarieven en royalties mogen afspreken? Zo ja, kunt u de Kamer informeren over het proces van totstandkoming van deze wettelijke regeling? Zo neen, waarom niet?
De zogenaamde volvlak methodiek
Rechtbank Assen, 11 juli 2007, KG ZA 07-101. Interieurverzorging Van Tellingen B.V. tegen Jan Luppes Interieurs (met dank aan Aron Das Gupta, Van Mens & Wisselink).
Auteursrecht op huisstijl. Totaalindruk van meubelbrochures vertonen een zodanige gelijkenis dat er sprake is van een verveelvoudiging.
Geschil tussen twee interieurwinkels. Beide ondernemingen brengen een brochure uit met hun laatste meubelcollectie. Eiser Van Tellingen stelt i.c. dat Gedaagde Luppes met de vormgeving van haar brochure inbreuk maakt op het auteursrecht van Van Tellingen. De voorzieningenrechter deelt deze mening.
“4.3. De voorzieningenrechter (…) is voorshands van oordeel dat de brochures van Van Tellingen auteursrechtelijk zijn beschermd. Het navolgende wordt overwogen. De brochures van Van Tellingen kenmerken zich door een aantal opvallende elementen. Op de rechterzijde van de omslag van de brochures is een gedeelte van een meubelstuk afgebeeld. Voorts wordt steeds op een pagina een produkt afgebeeld met daarnaast een pagina in een monoklour, de zogenaamde volvlak methodiek. De monokleurige pagina correspondeert vrijwel steeds met de kleur die is geplaatst in of rond het gefotografeerde meubelstuk. De monokleurige pagina’s en de fotografische pagina’s waarop de diverse meubelstukken staan afgebeeld volgen elkaar steeds op een bepaalde wijze op, waarbij eerst een monokleurige pagina links met rechts een fotografische pagina is afgebeeld en vervolgens op de volgende pagina links een fotografische pagina en rechts een monokleurige pagina. In het midden van de monokleurige pagina is vrijwel steeds in het wit de naam van de producent aangebracht. Onderaan de monokleurige pagina wordt hoofdzakelijk in het zwart meer informatie verschaft over het afgebeelde meubelstuk. Tenslotte is de vorm van de brochure van Van Tellingen vierkant, Luppes hebben aangevoerd dat de diverse elementen uit de brochure van Van Tellingen op zichzelf reeds bekend waren. Luppes hebben ook een aantal brochures in het geding gebracht waarin de afzonderlijke elementen dan wel de door Van Tellingen toegepaste technieken zijn terug te vinden.
Het feit dat Van Tellingen gebruik heeft gemaakt van elementen die reeds bekend waren betekent echter nog niet dat er geen sprake kan zijn van een oorspronkelijk werk in de zin van de auteurswet. Het gaat immers om de combinatie van de door Van Tellingen toegepaste elementen en de diverse keuzes die zij daarbij heeft gemaakt. Uit de door Luppes in het geding gebrachte brochures kan niet worden afgeleid dat eenzelfde combinatie van elementen reeds eerder is toegepast. De voorzieningenrechter is voorshands dan ook van oordeel dat juist deze combinatie van elementen maakt dat de brochure een oorspronkelijk karakter bezit en het persoonlijk karakter van de maker draagt.
4.4. Vervolgens dient de vraag beantwoord te worden of Luppes ook daadwerkelijk inbreuk hebben gemaakt op het auteursrecht van Van Tellingen. Daarbij is van belang te beoordelen of de brochures van Luppes zijn te beschouwen als een verveelvoudiging in de zin van artikel 13 Auteurswet van de brochures van Van Tellingen. Daarvan is sprake indien er auteursrechtelijk relevante elementen in de brochure van Luppes zijn overgenomen oftewel ontleend. Daartoe dienen de twee brochures met elkaar te worden vergeleken. Daarbij valt op dat Luppes evenals Van Tellingen een monokleurige pagina combineren met een fotografische pagina, waarbij een kleur van de fotopagina correspondeert met de monokleurige pagina. Luppes passen bij deze zogenaamde volvlak methodiek dezelfde volgorde toe als Van Tellingen. Ook centreren Luppes de naam van de producent in het wit in de monokleurige pagina en gebruiken zij daarbij dezelfde lettergrootte als Van Tellingen. Voorts hebben Luppes evenals Van Tellingen op de omslag van de brochure aan de rechterkant een gedeelte van een meubelstuk afgebeeld. Tenslotte hebben Luppes evenals Van Tellingen gekozen voor dezelfde vorm, namelijk vierkant en heeft de brochure van Luppes nagenoeg dezelfde afmetingen.
Van de zijde van Luppes is ter zitting ook erkend dat bij het maken van de brochure ‘Design, designed for you” de brochure van Van Tellingen als voorbeeld is gebruikt. Luppes stellen zich echter op het standpunt dat de brochures desondanks toch voldoende van elkaar verschillen. De voorzieningenrechter kan Luppes hierin echter niet volgen. Weliswaar zijn er ook verschillen tussen de beide brochures waar te nemen, echter van belang zijn de totaal indrukken van beide brochures en deze vertonen een zodanige gelijkenis dat voorshands dient te worden aangenomen dat er sprake is van een verveelvoudiging.
Het verbod op schending van haar auteursrecht wordt toegewezen. Kosten worden gecompenseerd, omdat eiser weliswaar in haar hoofdvordering in het gelijk wordt gesteld, maar de eveneens substantiële nevenvorderingen (afgifte, rectificatie etc.) alle worden afgewezen.
Lees het vonnis hier.
Ex tunc
Rechtbank Haarlem, 29 juni 2007, KG ZA 07-201. Life Safety Products B.V. tegen Autovision B.V. (met dank aan Evert van Gelderen en Michael Gerrits, De Gier & Stam).
Wel gemeld, nog niet samengevat. Wellicht nootwaardig vonnis over auteursrechtelijk beschermde veiligheidshamer. Beroep op verwatering van auteursrecht afgewezen. Grensoverschrijdend verbod (EER) bij auteursrechtinbreuk.
Partijen brengen op elkaar gelijkende veiligheidshamers op de markt. De hamertjes zijn bedoeld voor gebruik in de auto om na een ongeluk een raam in te slaan en met een ingebouwd mes de autogordel door te snijden. Eiseres Life Safety Products (LSP) heeft de rechten, waaronder het auteursrecht, verkregen op de LIFEHAMMER. Dit hamertje is in 1983 is ontwikkeld door de heer H. Lechner. Gedaagde Autovision verkoopt onder meer de SOSHAMMER, die wordt geleverd door Faltool GmbH, welke onderneming is opgericht door de zoon van H. Lechner.
De voorzieningenrechter is van oordeel dat het ontwerp van de LIFEHAMMER auteursrechtelijk is beschermd. “4.4. (…) Aangenomen moet worden dat bij het ontwerp van de LIFEHAMMER een aantal persoonlijke en niet objectief bepaalde keuzes zijn gemaakt die uiteindelijk hebben geresulteerd in een veiligheidshamer met een eigen oorspronkelijk karakter die het stempel van de maker draagt. Uit de door beide partijen overgelegde afbeeldingen van andere in de markt verkrijgbare veiligheidshamers blijkt dat een veiligheidshamer niet (noodzakelijkerwijs) het uiterlijk hoeft te hebben van de LIFEHAMMER om aan de (gebruiks)functies van een dergelijk product (…) te kunnen voldoen.”
Autovision stelt dat de vormgeving van de LIFEHAMMER is verworden tot een onbeschermde stijl, met andere woorden: verwatering van auteursrechtelijk werk. De rechter gaat hier niet in mee en oordeelt: “4.5. (…) Nog daargelaten dat naar aanleiding van het arrest HR 8 september 2006, LJN AV3384 [Benetton/G-Star - IEF], allerminst communis opinio bestaat over de conclusie dat in genoemd arrest de verwatering van werken in het auteursrecht door de Hoge Raad is erkend, gaat de stelling van Autovision ten onrechte voorbij aan het uitgangspunt dat oorspronkelijkheid aan de hand van omstandigheden op het tijdstip van schepping van het werk, en niet ex nunc dient te worden beoordeeld. Het feit dat allerlei veiligheidshamers tegenwoordig elementen zouden vertonen die gelijken op de elementen van de LIFEHAMMER betekent immers niet dat het ontwerp ten tijde van de schepping niet origineel kon zijn.”
De voorzieningenrechter concludeert dat sprake is van auteursrechtinbreuk. “4.8. (…) De totaalindruk van de SOSHAMMER stemt overeen met de totaalindruk van de LIFEHAMMER, zodat dientengevolge ontlening wordt verondersteld. Autovision heeft voorts niet aannemelijk gemaakt dat van onlening geen sprake is, temeer nu de SOSHAMMER afkomstig is van een onderneming van de zoon van H.Lechner [de ontwerper van de LIFEHAMMER-IEF].”
De rechter wijst het door LSP gevraagde EER-grensoverschrijdende verbod, zonder overwegingen over het auteursrecht in andere lidstaten van de EER, toe: “4.9.(…) Nu in het algemeen een grensoverschrijdend verbod tot de mogelijkheden behoort en Autovision de vordering (...) op dit punt niet heeft weersproken zal deze in die zin worden toegewezen.”
Autovision wordt eveneens veroordeeld tot betaling van de volledige proceskosten op grond van art. 1019h Rv.
Lees het vonnis hier.
Prijsvraag
Nog even een reminder van de Bas Kist Prijsvraag: Uitgeverij Podium heeft voor de lezers van IEForum.nl vijf gratis exemplaren ter beschikking gesteld van het nieuwste boek van Bas Kist, “Blijf van mijn naam af! BN’ers in conflict over merk, portretten en privacy.” Die vijf exemplaren worden verloot onder diegenen die het antwoord weet op een vraag die in dit boek niet ter sprake komt: Hoe lang overleeft in Nederland het portretrecht de geportretteerde? Inzendingen kunnen tot en met 1 augustus worden gemaild aan IEForum.nl.
Eerder bericht hier.
Geknipt, maar niet helemaal geschoren
Rechtbank Zutphen, 10 juli 2007, KG ZA 07-140. Waxx Kappers tegen Maxx Kappers (met dank aan Alma Theunissen, JPR Advocaten).
Apeldoornse merk- en handelsnaamzaak met Zutphense variant op de proceskostenveroordeling.
Eiser exploiteert sinds 1992 een kapsalon onder de handelsnamen Waxx en Waxx Kappers en heeft in 1999 het Benelux woordmerk Waxx geregistreerd. Gedaagde exploiteert sinds begin 2006 een kapsalon met de naam Maxx Kappers.
De voorzieningenrechter oordeelt, met betrekking tot de merkenrechtelijke vordering, dat de aanduidingen visueel en auditief overeenstemmen, dat de grote bekendheid bij het publiek van het merk Waxx niet is betwist, dat partijen binnen een straal van 1,5 kilometer dezelfde diensten aanbieden en dat bovendien “het merk Waxx opvallend is en niet veel voorkomt, zodat deze een groot onderscheidend vermogen heeft.” Dat gedaagde het merk Waxx niet zou kennen is niet relevant.
Met betrekking tot de handelsnamen oordeelt de rechter dat ook hier “bij het publiek verwarring tussen die ondernemingen te duchten is.”
De vorderingen worden toegewezen, hoewel de gedaagde niet veroordeeld wordt tot betaling van de werkelijk gemaakte proceskosten. Aangezien niet gesteld of gebleken is dat gedaagde te kwader trouw handelde en bovendien een kleine onderneming is, worden de werkelijke proceskosten op grond van de billijkheid gematigd tot “de proceskosten zoals in handelszaken gebruikelijk”, dat wil zeggen de forfaitaire proceskosten.
Lees het vonnis hier.
Une complémentarité esthétique (Tosca 3)
GvEA, 11 juli 2007, zaak T-28/04, Mülhens GmbH & Co. KG tegen OHIM/ Mirco Cara. (Nog geen Nederlandse versie beschikbaar).
Oppositieprocedure. Gemeenschapsmerkaanvraag beeldmerk TOSKA LEATHER, oppositie op grond van ouder nationaal woordmerk TOSCA.
Ander geopponeerd merk, maar de conclusie van het Gerecht is dezelfde als in de hieronder besproken oppositie tegen Tosca Blu, Esthetische complementariteit leidt i.c. niet tot soortgelijkheid. Voor niet-ingeschreven bekende merken is soortgelijkheid vereist.
Lees het arrest hier.
