Leuke dingen doen
Adformatie bericht dat “De ANWB de naam van haar tijdschrift Família per direct heeft veranderd in Familietijd. Vanaf nummer 3, dat op 9 maart 2006 verschijnt, ligt het blad met deze nieuwe naam in de schappen. Ook de site is aangepast. De naamsverandering was nodig na een gerechtelijke uitspraak. Volgens Marieke Haafkens, hoofdredacteur van Familietijd, past ook de nieuwe naam ‘uitstekend bij de inhoud van het blad’. Tijd nemen om samen met de familie leuke dingen te doen." Lees het bericht hier. Lees het vonnis hier.
Juridisch niets mis mee (5)
In aansluiting op deze eerdere berichten melden diverse media vandaag dat er weer interessante jurisprudentie aankomt: het kort geding tussen De Nederlandse Vereniging van Makelaars (NVM) en de website www.zoekallehuizen.nl zal dienen op 2 maart.
De Telegraaf bericht: “Volgens de NVM maakt de website zich schuldig aan oneerlijke concurrentie, onrechtmatig handelen, inbreuk op auteurs- en databankrechten en wanprestatie. Wat de makelaarsvereniging vooral irriteert is dat de website gebruikmaakt van 'deeplinken': wie op een plaatje van een woning klikt, wordt rechtstreeks doorgeleid naar de pagina die de verkopende makelaar voor de betreffende woning heeft gemaakt.
Op Zibb.nl stelt Directie-secretaris A. Drok van de NVM “dat de vereniging geen problemen heeft met zoekallehuizen.nl. 'Het gaat erom dat een makelaar aangeeft dat zijn gegevens niet gebruikt mogen worden en dat zoekallehuizen.nl dat niet respecteert. Als de rechter zegt dat dit mag, is er het risico dat gegevens over huizen op kwalitatief slechte sites geplaatst mogen worden of dat gegevens zelfs foutief ergens terecht komen.'"
Volgens NVM-makelaar Gijs den Hollander van www.zoekallehuizen.nl is de site echter niets meer dan een soort gespecialiseerde 'Google voor de huizenmarkt'. Lees hier of hier meer.
Volgrecht Aangenomen
Aanpassing Auteurswet 1912 inzake volgrecht ten behoeve van de auteur van een oorspronkelijk kunstwerk (29.912). "De Eerste Kamer heeft het voorstel op 7 februari 2006 zonder stemming aangenomen." Lees hier de laatste aantekeningen, vragen en antwoorden.
Autonoom
GvEA, 7 februari 2006, zaak T-202/03. Alecansan tegen OHIM CompUSA (COMP USA).
Oppositie ouder Spaans beeldmerk Comp USA tegen CTM aanvrage beeldmerk COMP USA. Oppositie afgewezen door OHIM, geen overeenstemmende of complementaire waren en diensten. GvEA bevestigt die beslissing en stelt, ten overvloede dat nationaal recht niet van toepassing. Nederlandse versie is nog niet beschikbaar.
Waren en diensten: Thus, it is necessary to examine whether there is similarity between the following goods and services: on the one hand, the services covered by the earlier Spanish mark COMPUSA No 2 133 202, included in Class 39, namely ‘transport; packaging and storage of goods; travel arrangement’, and on the other hand the goods and services covered by the trade mark applied for COMPUSA, included in Classes 9 and 37, namely ‘Computer hardware; computer software’ and ‘Inspection and repair of electronic circuitry and components in computer hardware’.
As regards the nature of the goods and services, the contested decision rightly considers the ‘transport services’ referred to by the applicant to mean a fleet of trucks or ships used to move goods from A to B. Equally, ‘packaging and storage services’ merely means, in reality, the service whereby a company’s merchandise is put into containers for a fee. Those services are not similar to the services or the IT products offered by the intervener.
Physically sending computer software and computers bought or rented from an undertaking offering its goods by means of the internet to both consumers and professionals is merely the execution of a distance selling contract or of a service contract which is not connected to transport services. Consequently, sales by internet and goods transportation services are by no means complementary in nature.
Toepasselijk recht: The applicant submits that, since the public targeted by the two marks consists of average Spanish consumers and the relevant market is the Spanish market, the Spanish case-law concerning the likelihood of confusion between the signs should have been taken into account by the Board of Appeal. Under that case-law the identity of the names of the two marks results in their ‘incompatibility’, even when the goods related to the signs in dispute are different, they belong to two different classes of the Nice Classification (Classes 29 and 30), and there is no relationship between them, since the likelihood of confusion on the market is evident.
Given the unitary nature of the Community trade mark, the Community trade mark regime is an autonomous system with its own set of objectives and rules peculiar to it, and applies independently of any national system. (…) As a result, OHIM cannot be bound by a decision given in a Member State according to which where the two marks are identical in name they are ‘incompatible’ even if the goods and services covered by the signs in question are different. That is so even if such a decision was adopted under national legislation harmonised with Directive 89/104. Lees het arrest hier.
EuroBuma's
"The European Commission can confirm that it has decided to open formal proceedings against CISAC (the “International Confederation of Societies of Authors and Composers”) and the individual national collecting societies in the EEA that are members of CISAC and has sent them a Statement of Objections (SO).
The Statement of Objections concerns certain parts of the CISAC model contract and its implementation at bilateral level by CISAC members in the EEA. The traditional forms of exploitation are outside the scope of the SO. As regards these new forms of copyright exploitation, the Commission considers that certain aspects of the agreements might infringe the EC Treaty’s prohibition of restrictive business practices (Article 81). These aspects are:
(i) the membership restrictions which oblige authors to transfer their rights only to their own national collecting society (whatever the subsequent exploitations of the rights)
(ii) the territorial restrictions, which oblige commercial users to obtain a license only from the domestic collecting society and limited to the domestic territory, and
(iii) the network effects of the agreements (the effect of the network of interlocking agreements between the collecting societies is that the membership and territorial restrictions multiply and guarantee to collecting societies an absolutely exclusive position on their domestic market: the historical de facto monopoly is strengthened and potential new entrants are prevented from entering the market for the management of copyright)." Lees het volledige persbericht hier.
De glimlach van een kind
De telegraaf bericht dat Acda, De Munnik en Bløf boos zijn op het CDA. In de Zendtijd voor Politieke Partijen gebruikt het CDA ongevraagd het nummer "De glimlach van een kind" in de uitvoering van Acda en De Munnik. Paul de Munnik: "Ik vind het niet helemaal kloppen. Zoiets hoort overlegd te worden. Ik ben verontrust dat dit zomaar kan. Als wij ons aan een product of een partij liëren, dan ben je niet meer blanco op het podium, dus dat moet je niet doen. "
Bløf heeft nog niets gehoord van het CDA .“We vinden het helemaal niet leuk als onze muziek gebruikt wordt voor een CDA-campagne. We zouden er ook nooit toestemming voor geven." Ook Acda en De Munnik zouden medewerking sowieso hebben geweigerd. Het CDA is inmiddels van plan de originele versie van Willy Alberti te gebruiken en verwacht dat de erven daar wel mee akkoord gaan.
De Telegraaf stelt dat politieke partijen formeel zonder toestemming te vragen muziek mogen gebruiken in de Uitzending voor Politieke Partijen. Maar, waar staat dat? Vallen uitzendingen voor Politieke Partijen niet gewoon onder de televisie-, bioscoopfilms en commercials waarvoor Stemra voor het verkrijgen van de toestemming moet 'terugkoppelen naar de rechthebbende op de muziek'? Lees het artikel hier.
Stellingen: Echte liefde verjaart niet.
Op 13 december 2005 promoveerde mr. Rogier de Vrey aan de Universiteit Utrecht op zijn proefschrift Towards a European Unfair Competition Law: A Clash between Legal Families. A comparative study of English, German, and Dutch law in light of existing European and international legal instruments.
De stellingen bij het proefschrift luiden als volgt:
1. (Nodeloze) verwarring is een noodzakelijk vereiste voor een succesvolle vordering op basis van slaafse nabootsing onder Nederlands recht. Het is in dit licht onbegrijpelijk dat veel lagere rechters er (te) weinig belang aan hechten wanneer een nabootser, ter onderscheiding van zijn waren, een eigen handelsmerk op de nagebootste producten aanbrengt en/of een geheel andere verpakking gebruikt (zie hoofdstuk 3.5.5.2a en 6.5).
2. Het feit dat de huidige stand van wetgeving betreffende ongeoorloofde mededinging binnen de Europese Unie een beeld geeft van een lappendeken, bestaande uit een aantal zeer specifieke Europese regels die de lidstaten volop de ruimte geeft om in eigen nationale wetgeving maatregelen op te nemen die een potentiële belemmering kunnen opleveren voor het intracommunautair handelsverkeer, gepaard met de behoefte aan een eenduidige regeling waarop het bedrijfsleven zijn Europese marketingstrategie kan baseren en de consument zijn beslissing tot het doen van een grensoverschrijdende aankoop, leiden tot de conclusie dat een (vrijwel) gehele harmonisatie van het ongeoorloofde mededingingsrecht de voorkeur geniet (zie hoofdstuk 2.3.2 en 7).
3. De introductie van consumentenbescherming in het (Europees) ongeoorloofde mededingingsrecht heeft enerzijds het rechtsgebied een noodzakelijke impuls gegeven en anderzijds ervoor gezorgd dat het rechtsgebied langzaam zijn consistentie is verloren (zie hoofdstuk 2.4, 2.6.2.2c).
4. De onderlinge verhouding tussen de richtlijn Oneerlijke Handelspraktijken en de gecastreerde richtlijn Misleidende en Vergelijkende Reclame is hogere wiskunde (zie hoofdstuk 2.6.2.2c).
5. Het ongeoorloofde mededingingsrecht is van een andere orde dan het intellectueel eigendomsrecht. Door het (te ruim) toepassen van het ongeoorloofde mededingingsrecht naar analogie van het intellectueel eigendomsrecht waarbij ‘quasi- intellectuele eigendomsrechten’ worden gecreëerd (b.v. in geval van prestatiebescherming of ‘misappropriation’), wordt afbreuk gedaan aan de grondgedachte dat bij afwezigheid van een duidelijke maatschappelijke en politieke rechtvaardiging voor het creëren van een monopolie, het beginsel van de vrijheid van handel voor moet gaan (zie hoofdstuk 7).
6. De richtlijn Oneerlijke Handelspraktijken is het ultieme voorbeeld van het gegeven dat (zeker op Europees niveau) ministeries en departementen onderhevig zijn aan onderlinge concurrentie met gevolg dat ze vrijwel geheel langs elkaar heen werken (zie hoofdstuk 2.6 en 2.6.2.2c).
7. Ondanks het feit dat de richtlijn Misleidende Reclame ruimte openlaat voor de lidstaten om strengere regels op te stellen zijn de wetten van de lidstaten, mede door de rechtspraak van het Hof van Justitie en de daarop aansluitende rechtspraak van de hoogste nationale rechters (in het bijzonder het Duitse Bundesgerichtshof), in hoge mate geconvergeerd (zie hoofdstuk 6.3).
8. Er is onvoldoende aansluiting tussen het ongeoorloofde mededingingsrecht, met name het reclamerecht, en het verbintenissenrecht in het bijzonder met betrekking tot het leerstuk van de dwaling (6:228 BW) en de conformiteitseis ex art. 7:17 BW. Indicatief in dit opzicht is artikel 3 lid 2 van de richtlijn Oneerlijke Handelspraktijken.
9. De nieuwe Duitse ongeoorloofde mededingingswet (UWG 2004) vormt een mooi uitgangspunt voor harmonisatie met zijn algemene clausule met beperkte strekking, vergezeld door een ‘bagatel-clausule’, en aangevuld met nauw omschreven specifieke handelingen die ongeoorloofde mededinging kunnen opleveren (zie hoofdstuk 6.2 en 7 ).
10. Zo op het eerste gezicht is intellectueel eigenDOM een contradictio in terminis (Evelyn de Vrey).
11. De Drank en Horecawet is een sterk staaltje van wetgeving vol met uitermate wollig taalgebruik. Wie het niet al is wordt zeker dronken, daar de definities, die staan in artikel 1 en die eerder desillusioneren dan definiëren, nopen tot overmatige alcoholconsumptie.
12. Het matriarchaat is de meest gunstige voorwaarde voor economische ontwikkeling - zeker in de derde wereld - (Gerard de Vrey).
13. Echte liefde verjaart niet.
De promotiecommissie bestond uit: prof. mr. F.W. Grosheide (promotor), prof. mr. E.H. Hondius, prof. mr. J.J. Brinkhof, prof. mr. J.J.C. Kabel, prof. dr. R.M. Hilty en prof. dr. M. Blakeney. Het proefschrift is verkrijgbaar bij Brill Academic Publishers.
Stellingen: Het merkdepot te kwader trouw
Op 1 december 2005 promoveerde mr. Alexander Tsoutsanis aan de Universiteit Leiden op zijn proefschrift Het merkdepot te kwader trouw.
De stellingen bij het proefschrift luiden als volgt:
1. Weten van eerder conflicterend merkgebruik en toch dat merk op eigen naam deponeren, is de kern van de merkenrechtelijke maatstaf van kwade trouw.
(Zie nrs. 526-532)
2. Het willens en wetens afkijken en deponeren van andermans eerder in het buitenland gebruikte merkteken, kan niet via § 3-2D MRL worden verboden, en geldt krachtens die bepaling niet als ‘te kwader trouw’. Andersluidende opvattingen in de Benelux, Duitsland, Italië, het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Spanje en Oostenrijk zijn daarom onjuist, en in strijd met hun implementatiekeuze om alleen het territoriaal bepaalde § 3-2D MRL en niet het extraterritoriale § 4-4G MRL te implementeren.
(Zie m.n. nrs. 25-30, 225-226, 258-260, 555-559)
3. Andersluidende nationale bepalingen die feitelijk overeenkomen met het beoordelingskader en de ratio van § 3-2D en § 4-4G MRL zijn ontoelaatbaar. Dergelijke nationale normconcurrenten zijn in strijd met de (beoogde) limitatieve opsomming in de Merkenrichtlijn en moeten worden afgeschaft; onder meer in Duitsland, Frankrijk, Griekenland, Spanje, Finland en Zweden.
(Zie m.n. nrs. 503, 590)
4. De Benelux moet § 4-6A en B BMW vervangen door een letterlijke implementatie van § 3-2D en § 4-4G MRL.
(Zie nrs. 591-597)
5. De typische Benelux opvatting in § 4-6A en B BMW om alleen ‘normaal voorgebruik te goeder trouw’ in aanmerking te nemen bij de beoordeling van kwade trouw, is onjuist, is onnodig beperkend en past niet bij het in nr. 583 voorgestelde beoordelingskader van kwade trouw.
(Zie m.n. nrs. 532, 572, 583)
6. De in Winner Taco gewezen regel van het Benelux-Gerechtshof dat deponerende voor-voorgebruikers nooit te kwader trouw kunnen zijn, is onjuist.
(Zie nr. 126)
7. Letterlijke implementatie van richtlijnen helpt implementatiegebreken voorkomen, geeft alle betrokkenen duidelijkheid (what you see is what you get) en garandeert in beginsel richtlijnconformiteit.
(Zie nr. 500)
8. § 5 lid 5 Merkenrichtlijn verzuimt zich (ten onrechte) te beperken tot inbreukmakend gebruik in het handelsverkeer.
(Zie A. Tsoutsanis, Bijblad bij de Industriële Eigendom 2003 p. 5-10 en European Intellectual Property Review 2006/2 (te verschijnen)).
9. Nu het Tilburgse (studenten)bedrijf ‘Unigear’ de naam ‘Leiden University’ op 5 februari 2001 (te kwader trouw!?) als merk heeft gedeponeerd, moet de Universiteit Leiden (uiterlijk) voor 5 februari 2006 een gerechtelijke procedure tot nietigverklaring starten, bij gebreke waarvan haar vordering mogelijk is verjaard en Tilburgers voortaan geld (kunnen) verdienen aan de naam en faam van Leiden.
10. Waar de uitzondering de uitzondering blijft, blijft de regel als regel de regel.
De promotiecommissie bestond uit: mr. D.W.F. Verkade (promotor), prof. mr. D.J.G. Visser (referent), prof. mr. S.M. Bartman, jhr. prof. mr. J.L.R.A. Huydecoper, prof. mr. Ch.E.F.M. Gielen en prof. mr. J.H. Spoor. Het proefschrift is verkrijgbaar bij Kluwer.
Namaakbatterij in namaakverpakking
Rechtbank ’s-Gravenhage, 7 februari 2006, KG ZA 05-1655. Nokia Corporation Tegen Erhan Telecom. Namaak Nokia-batterij Gedaagde moet inbreuk op de merk- en auteursrechten Nokia staken en gestaakt te houden, geen toewijzing schadevergoeding (niet spoedeisend) en niet nader genoemde nevenvorderingen (kader van kort geding te buiten gaand).
De Stichting Namaakbestrijding heeft bij gedaagde Erhan een batterij gekocht, verpakt in een blisterverpakking van blauw karton (met delen groen) waarop watervallen of stroomversnellingen staan afgebeeld. Zowel de verpakking, de batterij zelf als het op de batterij bevestigde etiket waren voorzien van het merk “NOKIA” en de aanduiding “BPS-2”. Erhan betwist dat deze batterij daadwerkelijk een namaakbatterij zou zijn. Nokia bewijst afdoende dat dat wel zo is.
Nokia heeft zulks in het kader van dit kort geding evenwel voldoende aannemelijk gemaakt door erop te wijzen dat de in de batterij aanwezige cel niet de gehele behuizing van de batterij vult (zoals blijkt uit een intern onderzoeksrapport), de in reliëf gevormde nummers in het door karton afgedekte gedeelte van de blisterverpakking in elkaar overlopen (waardoor deze zelfs niet meer leesbaar zijn) en de inkoop/verkoopprijs van Erhan beduidend lager ligt dan hetgeen gebruikelijk is (EUR 14,50 respectievelijk EUR 20,- tegenover EUR 40,-).
Deze feiten tezamen genomen maken niet aannemelijk dat de batterij (met verpakking) toch van Nokia afkomstig zou zijn en sprake zou zijn van fabricagefouten zoals Erhan nog heeft gesteld.
Nu deze namaakbatterij verder voorzien is van het merk Nokia en voorts verpakt was in de beschreven verpakking die (afgezien van eerder genoemde in reliëf gevormde nummers in de blister) niet te onderscheiden valt van een originele Nokia batterij verpakking, is voldoende aannemelijk dat van merk- en auteursrechtinbreuk sprake is.
Een verbod daartoe kan in dit kort geding worden toegewezen aangezien Nokia – in weerwil van het betoog van Erhan – geacht moet worden een spoedeisend belang bij haar verbodsvordering te hebben, gelet op de (dreiging van) voortschrijdende inbreuk op haar intellectuele eigendomsrechten.
Anders is dit evenwel voor het gevorderde voorschot op schadevergoeding, waarvan niet is toegelicht en ook niet valt in te zien welk spoedeisend belang Nokia thans bij toewijzing zou hebben. De nevenvorderingen zullen als het kader van dit kort geding te buiten gaand worden afgewezen.
De dwangsom is vatbaar is voor matiging door de rechter. Hiermee is ook de door Erhan betoogde verstrekkendheid van het verbod omdat hij verplicht zou worden iedere batterij uit de verpakking te halen en te controleren op technische eigenschappen die bovendien slechts aan Nokia bekend zouden zijn, afdoende geredresseerd te achten. Indien Erhan immers kan aantonen voldoende maatregelen te hebben genomen om de verkoop van namaakbatterijen van Nokia te voorkomen, zal een matiging van een eventueel verbeurde dwangsom in de rede liggen. Lees het vonnis hier.
Olympische gedachte
"De Olympische Spelen in het Italiaanse Turijn beginnen pas volgende week vrijdag, maar merken en bedrijven proberen er nu al illegaal op mee te liften", aldus het Brabants Dagblad. De krant meldt dat sportkoepel NOC*NSF slijterijketen Gall & Gall oproept te stoppen met het gebruik van de reclameleus 'Olympische Prijs Pakker'. Gall & Gall toont in haar meest recente folder flessen drank met een gouden medaile om de hals met deze leus.
„Deze reclame-uiting kende ik nog niet, maar dit is inderdaad verboden. Het woord ’olympisch’ is beschermd. Dat mag je alleen in je reclames gebruiken als je ook sponsor bent van het NOC*NSF“, aldus een woordvoerster van NOC*NSF. Gall & Gall zal hierop worden aangesproken „Als ze er dan niet mee stoppen, gaan we naar de rechter.“
NOC*NSF beheert de rechten op het gebruik van bepaalde woorden en symbolen rondom de Olympische Spelen (zie onder meer hier). Slechts een beperkt aantal bedrijven mogen hier gebruik van maken (Unilever, NS, Randstad, Ernst & Young, DSM en Lotto), elk tegen betaling van zo'n 5 miljoen euro. „Iedereen in de reclamewereld weet precies wat er via het merkenrecht is beschermd. Maar bij ieder groot sportevenement kun je wachten op ’ambush’. We hebben nu ook alweer een paar gevalletjes gehad. Maar als we de betrokkenen aanspreken, stoppen ze er mee.“ Lees het volledige bericht hier.
