Dossiers

Rechtbank Den Haag 6 mei 2020, IEF 19205; ECLI:NL:RBDHA:2020:4236 (Oriental Europe en Sin Wah Foods) Vonnis in incident. Oriental Europe en Sin Wah Foods vorderen dat de rechtbank de behandeling van de hoofdzaak schorst op grond van artikel 132 lid 1 UMVo, totdat de nietigheidsafdeling van het Bureau uitspraak heeft gedaan in de procedures over bestreden Uniemerken en de Kamer van Beroep uitspraak heeft gedaan in de procedure over het vernietigde Uniemerk. Op grond van artikel 132 lid 1 UMVo vorderen Oriental Europe en Sin Wah Foods dan ook schorsing van de hoofdzaken, die later zijn ingesteld. Deze schorsing dient ook de overige door Multi Access Limited ingeroepen Uniemerken te betreffen, omdat deze merken identiek aan althans sterk overeenkomstig zijn met de Uniemerken waartegen reeds nietigheidsprocedures lopen. Om onverenigbare beslissingen te vermijden en ten behoeve van een efficiënte rechtsgang is gelijktijdige behandeling en berechting aangewezen.
De procedure wordt gedeeltelijk geschorst op grond van artikel 132 lid 1 UMVo. De procedure in de hoofdzaak voor zover deze betrekking heeft op inbreuk en/of onrechtmatig handelen (door inbreuk) op de bestreden Uniemerken en het vernietigde Uniemerk wordt geschorst, totdat de nietigheidsafdeling van het Bureau definitief uitspraak heeft gedaan in de procedures over de bestreden Uniemerken en de Kamer van Beroep definitief uitspraak heeft gedaan in de procedure over het vernietigde Uniemerk.

Rechtbank Den Haag 13 mei 2020, IEF 19203; ECLI:NL:RBDHA:2020:4264 (DTS tegen Samsung) DTS legt zich – onder meer – toe op het technisch en commercieel exploiteren van de intellectuele eigendomsrechten die zij overgedragen heeft gekregen van Ward Participations bv. Samsung c.s. is actief op het gebied van computers, software, elektronische en telecommunicatieapparatuur. DTS is houdster van Europees octrooi EP 099 en EP 140. DTS stelt dat Samsung inbreuk maakt op EP 099 en EP 140 in Nederland en de overige gedesigneerde landen. Er wordt geoordeeld dat het Nederlandse deel van de octrooien nietig is vanwege de toegevoegde materie. Er is dus geen inbreuk gemaakt en daardoor hoeft Samsung geen producten van de Nederlandse markt te halen. De procedure wordt geschorst in afwachting van het oordeel over nietigheid van bevoegde rechters over de buitenlandse delen.

Op 11 juni staat het Benelux Merkencongres 2020 gepland. Natuurlijk gaat dat gewoon door. Maar we pakken het dit jaar iets anders aan.
We verdelen het programma over 2 dagen: op 11 juni organiseren we een online sessie. Op 6 oktober volgt deel 2, hopelijk offline, op een locatie in Amsterdam.
Dagvoorzitters Martin Senftleben en Tobias Cohen Jehoram staan garant voor boeiende en inspirerende dagen met experts uit binnen- en buitenland. De sessies zijn interactief. We zorgen voor pauzes en natuurlijk krijgt u ruimte om vragen te stellen. U bent na afloop weer helemaal bij. 

Ktr. Rechtbank Rotterdam 1 mei 2020, IEF 19199, IT 3132; ECLI:NL:RBROT:2020:4296 (Boudoir fotoshoot) Gedaagde is bruidsfotograaf en beheert, onder andere, de website. Op 4 september 2017 heeft eiseres deelgenomen aan een in opdracht van eiseres door gedaagde uitgevoerde boudoir fotoshoot, op de website van gedaagde omschreven als ‘een romantische fotoshoot met een sexy randje’. Eiseres stelt dat gedaagde meervoudig inbreuk heeft gemaakt op het portretrecht van eiseres door het verveelvoudigen c.q. publiceren en/of openbaar maken. Gedaagde publiceerde namelijk in totaal 9 in opdracht van eiseres vervaardigde foto’s, zonder nadrukkelijke toestemming van eiseres. Daarnaast maakte gedaagde de foto’s openbaar door middel van plaatsing op de website en/of op social media platforms. Ook stelt ze dat gedaagde aansprakelijk is voor de door eiseres gelden en nog te leiden (immateriële) schade als gevolg van de meervoudige inbreuk op het portretrecht.

HR 27 juni 1986, IEF 19189; ECLI:NL:HR:1986:AD7158 (Holland Nautic/Decca) Decca heeft sinds 1946 voor de zeevaart (en de luchtvaart) een omvangrijk radio-navigatiesysteem ontwikkeld, genaamd "Decca Navigator System" (hierna DNS). Het DNS bestaat uit ketens van radiozendstations enerzijds en radio-ontvangers aan boord anderzijds. Decca kan zich ter bescherming van het DNS niet beroepen op octrooirechten. Alhoewel Decca de eigendom en exploitatie van een groot aantal radiozendstations aan de diverse staten heeft overgedragen, heeft zij (binnen haar concern) een aantal radiozendstations in eigendom c.q. exploitatie behouden, die drukbevaren wateren als het Kanaal bedienen. De daaraan verbonden kosten bestrijdt zij uit de opbrengsten van de verhuur van Decca -ontvangers. Decca verhuurt in Nederland voor een huurprijs van ongeveer ƒ10.000,- per jaar Decca-ontvangers, genaamd "Mark". Holland Nautic importeert en verkoopt tegen een prijs van ongeveer ƒ10.000,- zelfstandig in Nederland radio-ontvangers van het merk RAUFF & SORENSEN, genaamd "Shipmate" type RS 4000 en RS 4000 C. Deze radio-ontvangers zijn ontwikkeld en bestemd om gebruik te maken van het DNS en zijn enkel daarvoor bruikbaar. Holland Nautic draagt niet bij in de instandhouding van de radiozendstations van Decca.

Het Hof heeft geoordeeld dat Holland Nautic door in Nederland, zonder enige redelijke vergoeding aan Decca, in het verkeer te brengen radionavigatie-ontvangers, waarin identieke gegevens als in die van Decca zijn opgeslagen, die zijn ontwikkeld en bestemd om gebruik te maken van radiosignalen van radiozendstations welke in niet onaanzienlijke mate aan Decca toebehoren en/of door haar worden geëxploiteerd, in strijd handelt met de zorgvuldigheid die Holland Nautic jegens Decca in het maatschappelijk verkeer betaamt en dat zij daarmede onrechtmatig handelt ten opzichte van Decca.

De Hoge Raad vernietigt het arrest van het Hof. Er wordt geoordeeld dat profiteren of aanhaken bij de prestaties van een ander op zichzelf niet in strijd is met de zorgvuldigheid die Holland Nautic als concurrent van Decca jegens deze in het maatschappelijk verkeer betaamt, ook niet als dit Decca nadeel toebrengt. Tot slot draagt een ieder het risico van de wijze waarop hij zijn bedrijf heeft ingericht.

Rechtbank Gelderland 13 mei 2020, IEF 19202, IT 3133; ECLI:NL:RBGEL:2020:2521 (Foto’s kleinkinderen) Eiseres is de dochter van gedaagde. Vanwege een ruzie hebben partijen al ruim een jaar geen contact meer met elkaar. Eiseres heeft drie minderjarige kinderen. Ze heeft samen met haar ex-partner het gezamenlijke ouderlijk gezag over het oudste kind en zij heeft als enige het ouderlijk gezag over de twee jongste kinderen. Het oudste kind heeft een aantal jaren bij zijn grootouders in huis gewoond. Daarna is hij bij zijn vader gaan wonen. De oma plaatste in die tijd – maar ook daarna – foto’s van haar kleinkinderen op Facebook. Eiseres stelt dat zij en haar ex-partner geen toestemming hebben gegeven en sommeerde via een advocaat haar moeder om de geplaatste foto’s van haar kinderen op Facebook te verwijderen. De vraag is dus of oma gehouden is om de foto’s van de kinderen van eiseres van social media te verwijderen.

Op last van een dwangsom is bepaald dat de foto’s van het internet moeten, omdat niet gebleken is dat de vrouw de foto’s slechts gebruikt voor een zuiver persoonlijke activiteit. Verder is het onduidelijk in hoeverre zij haar Facebook-account had afgeschermd voor derden en is onduidelijk of de foto’s via een zoekmachine te vinden zijn. Daarnaast is bij Facebook niet uit te sluiten dat geplaatste foto’s verspreid kunnen worden en in handen van derden kunnen komen. De AVG en Uavg zijn dan ook van toepassing. In de UAVG is bepaald dat voor het plaatsen van foto’s van minderjarigen, die de leeftijd van 16 jaren nog niet hebben bereikt, toestemming van hun wettelijke vertegenwoordiger(s) is vereist. Daarnaast is overwogen dat oma geen nieuwe afbeeldingen van haar kleinkinderen op social media mag plaatsen zonder toestemming. Haar emotionele band met het oudste kind leidt niet tot een ander oordeel.

Best practices for cooperation of rightholders and OCSSPs under article 17 Copyright Directive

Article 17 of the new Copyright Directive is designed to promote licensing agreements between rightholders and content platforms. To do this, the national laws must provide that online content sharing services providers (OCCSPs) perform a communication to the public and have to obtain authorization for the content uploaded to their services. Article 17(4) states the conditions under which OCSSPs are not liable in the event they do not reach an agreement with the rightholder. The European Commission is in the process of drafting guidelines for the application of Article 17 and in particular on the cooperation between rightholders and OCCSPs under Article 17(4).

The Dutch copyright society Vereniging voor Auteursrecht organizes a webinar meeting on June 12 (13:30-15:40) in which representatives of the various sectors involved will give their view on best practices (registration required).

Lees meer over de webinar op 12 juni.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 24 april 2020, IEF 19197, ECLI:NL:RBAMS:2020:2410 (Holy Boat) Eiser voert sinds 1 januari 2013 een eenmanszaak onder de naam Holyboot, gericht op recreatieve activiteiten op het water. Vanaf 2 mei 2012 heeft eiser de domeinnaam ‘holyboot.nl’ in gebruik en sinds 2014 heeft eiser op Facebook ook de naam Holyboat gehanteerd. Op 23 mei 2019 is Holy Boat B.V. opgericht. Vanaf mei 2019 gebruikt Holy Boat B.V. de handelsnaam The Holyboat (of The Holy Boat) en de domeinnaam ‘theholyboat.com’. De onderneming houdt zich bezig met de exploitatie van rondvaartboten, geschikt voor maximaal 40 personen, in het bijzonder van de boot genaamd ‘Holy Boat’ op de grachten van Amsterdam. Volgens eiser is sprake van inbreuk op haar handelsnaam, omdat (The) Holy Boat identiek is aan, dan wel slechts in geringe mate afwijkt van de handelsnamen ‘Holyboat’ en ‘Holyboot’. Daarnaast zijn volgens eiser beide partijen actief in dezelfde branche en werken in eenzelfde geografische gebied.

Er wordt geoordeeld dat Holy Boat B.V. met het gebruik van de naam ‘(The) Holy Boat’ inbreuk maakt op de handelsnamen van eiser. Zij zal daarom worden verboden die naam nog te hanteren. Het is namelijk voldoende aannemelijk is dat eiser naast de handelsnaam ‘Holyboot’ ook de naam ‘Holyboat’ als handelsnaam gebruikt. Er is sprake van een grote mate van overeenstemming tussen de handelsnamen van partijen. Er is ook sprake van verwarringsgevaar, gelet op het feit dat de ondernemingen werkzaam zijn in dezelfde branche, er een gering verschil is in geografische vestiging, de doelgroepen van beide ondernemingen een substantiële overlap hebben en beide partijen diensten op het internet aanbieden.

Helmer Klingenberg heeft zich per 7 mei 2020 als partner aangesloten bij het in Amsterdam gevestigde advocatenkantoor van Godert van Rappard en Roald Minneboo dat zich specifiek richt op intellectueel eigendoms-, informatietechnologie-, privacy- en commercieel contractenrecht.
Helmer heeft als advocaat meer dan 10 jaar ervaring bij NautaDutilh, Van Doorne en in-house bij multinationals, waar hij zich heeft gespecialiseerd in het intellectueel eigendoms-, informatietechnologie- en contractenrecht.
Als gevolg van de komst van Helmer gaat het kantoor verder onder de naam VAN RAPPARD MINNEBOO KLINGENBERG. De focus op IE, IT, privacy en contractenrecht blijft ongewijzigd.

HR 27 januari 1995, IEF 19195; ECLI:NL:HR:1995:ZC1623 (Dreentegel) Zoontjens produceert sinds 1950 betonnen tegels. In 1970 is zij op de markt gekomen met de zogeheten Dreentegel. Zoontjens Beheer heeft de vorm van deze tegel op 4 december 1987 als merk gedeponeerd bij het Benelux-Merkenbureau. De gedeponeerde merken zijn ingeschreven onder de nummers 436.870 en 436.871. Zoontjens Beton die de merkrechten van Zoontjens Beheer met haar toestemming beheerde, is sinds 31 januari 1989 als licentienemer van voormeld vormmerk in het Benelux merkenregister ingeschreven. Vóór die datum was er geen sprake van een schriftelijk vastgelegde licentie. Kijlstra is eveneens producent van betonnen tegels. In 1987 is zij op de markt gekomen met een op de Dreentegel gelijkende tegel. Op 8 maart 1990 is Kijlstra veroordeeld tot staking van de door haar gepleegde inbreuk die in verband met deze tegel en met betrekking tot de eerder genoemde merken van Zoontjens werd aangenomen, en tot vergoeding van de door Zoontjens geleden schade, nader op te maken bij staat. In 1990 heeft Kijlstra deze tegel uit de handel genomen.

Er wordt overwogen dat de tegel geen auteursrechtelijk beschermd werk is, de vorm van de Dreentegel wordt bepaald technische eisen te voldoen. Bovendien is er gelijkenis tussen de Dreentegel en de tegel van Kijlstra.