Dossiers

Hof Amsterdam 5 maart 2019, IEF 18292 (Essential Aesthetics tegen Amsterdam Aesthetics). Contract. Essential Aesthetics houdt zich bezig met medische diensten op het gebied van plastische, reconstructieve en anti-aging behandelingen. Partners zijn persoonlijk en zakelijk uit elkaar gegaan middels aandelenoverdracht aan de een. Voorzover er geen is handelsnaaminbreuk en auteursrecht inbreuk, heeft Essential Aesthetics gesteld dat ook zonder IE-inbreuk de (niet inbreukmakende gelijkenissen) in combinatie met het inhuren op ZZP-basis van dezelfde artsen, een onrechtmatige daad opleveren jegens Essential Aesthetics. Het inhuren van (deels) dezelfde artsen en plaatsen daarvan op de website zou onrechtmatig zijn omdat het bij zou dragen aan (onrechtmatige) verwarring. De voorzieningenrechter (IEF 17610) verbiedt Amsterdam Aesthetics om gebruik te maken van e-mailadressen en andere contactgegevens van klanten van Essential Aesthetics en gedurende 2 jaar contacten te onderhouden in de zin van de vaststellingsovereenkomst. 

Het hof vindt het niet aannemelijk (...) dat de inzet van een zzp-arts bij Amsterdam Aesthetics heeft geleid tot een verminderende inzetbaarheid bij Essential Aesthetics. Er zijn klanten die zich hebben gewend tot Aesthetics maar het initiatief daarvoor is niet uitgegaan van Amsterdam Aesthetics of de zzp-arts. De omstandigheid dat de zzp-arts het gezicht was van Essential Aesthetics en nu ook van Amsterdam Aesthetics acht het hof als eerderbedoelde bijkomstigheid onvoldoende. Aesthetics voert bij het hof aan geen kopie te hebben van het klantenbestand van Essential Aesthetics en daarvan dus geen gebruik kan hebben gemaakt. Het hof acht de vordering tot veroordeling van Amsterdam Aesthetics tot het betalen van boetes wegens de emailcontacten en de aanwezigheid van verweerder op een evenement waar veel klanten van de eiser komen niet toewijsbaar. Het hof vernietigt het vonnis, en wijst de vorderingen van beide partijen af. 

Vzr. Rechtbank Amsterdam 8 maart 2019, IEF 18288 (Domek tegen Bialydomek) Handelsnaamrecht. Domek is sinds 2011 een financiële dienstverlener en makelaardij in onroerende goederen. Bialydomek is sinds 2016 een administratie- en boekhoudkantoor. Beide ondernemingen hebben een huisje en het woord domek in hun logo. Ze bieden soortgelijke diensten aan en de doelgroepen van de partijen overlappen; partijen zijn allebei (via internet) landelijk actief, maar richten zich op de Poolse doelgroep. De rechter oordeelt dat de handelsnaam DOMEK een ruime beschermingsomvang heeft omdat zij een brede bekendheid heeft verworven onder de Poolse gemeenschap in Nederland. Gezien de mate van overeenstemming tussen de handelsnamen is er gevaar voor verwarring tussen de ondernemingen bij het publiek. Staking van gebruik van het teken als handelsnaam en merk, en binnen 14 dagen na betekening van dit vonnis het Bialydomek-logo te (doen) wijzigen.

Op 13 maart a.s. worden de volgende stellingen tijdens het AIPPI-symposium te Zeist besproken:
Debat I: Octrooibeschermingsomvang
Debat II: Artificial Intelligence (Ronde Tafel) (in het Engels)
Debat III: Het auteursrecht van de opdrachtgever

Rechtbank Oost-Brabant 6 maart 2019, IEF 18290 (Roxal Nederland tegen WPS Parking Systems). Eiser Roxal houdt zich bezig met de handel in en fabricage van constructies van roestvrij staal, aluminium en staal. Verweerder WPS is actief op het gebied van ontwerp, fabricage en onderhoud van parkeersystemen en toegangscontrolesystemen. Sinds 1990 werken de partijen met elkaar samen, waarop Roxal op bestelling van WPS metalen onderdelen levert ten behoeve van parkeersystemen. Naar aanleiding van een offerte van Royal hebben partijen een overeenkomst gesloten voor de ontwikkeling door Roxal van een nieuw parkeersysteem. Daarbij zijn partijen overeengekomen dat Roxal de intellectuele eigendomsrechten op de ontwerpen zou overdragen op het moment dat álle facturen die betrekking hebben op de ontwikkelingskosten betaald zouden zijn. De eerste en tweede factuur worden betaald, over de derde factuur die gaat over het laatste deel van de ontwikkelkosten ontstaat onenigheid.

De rechtbank stelt allereerst de vraag wat partijen met betrekking tot de overdracht van de intellectuele eigendomsrechten zijn overeengekomen. Partijen wijzen beiden op de overeenkomst maar leggen die verschillend uit. Hoe de verhouding tussen partijen is blijkt niet alleen uit de zuiver taalkundige uitleg van het contract.

Ook dit jaar organiseert deLex de Jurisprudentielunch privacyrecht, op dinsdag 14 mei, onder leiding van prof. mr. Peter Blok. Volgens beproefd concept, met een compleet overzicht van de relevante rechtspraak op het gebied van privacyrecht en de bescherming van persoonsgegevens. Tijdens de lunch in slechts twee uur tijd weer volledig op de hoogte!

Voorbeelden van te behandelen uitspraken:

- HvJ EU, 5 juni 2018; Facebook 'fanpagina' (met o.a. wie is verwerker, jurisdictie toezichthouder), IT 2576
- HvJ EU, 10 juli 2018; gegevensverzameling door Jehova getuigen, IT 2477
- Uitspraak EHRM over de inlichtingendiensten

Prof. mr. Peter Blok is hoogleraar Octrooirecht en privacy en verbonden aan het Centrum voor Intellectueel Eigendomsrecht (CIER) van de Universiteit Utrecht. Daarnaast is hij raadsheer in het gerechtshof Den Haag. Hij is gespecialiseerd in het intellectueel eigendomsrecht, het privacyrecht en de bescherming van persoonsgegevens.

Accreditatie:     2 opleidingspunten in het kader van de Verordening op de vakbekwaamheid
Tijd:                  12:00 – 14:00 uur
Locatie:            Amsterdam

Houd voor meer informatie de website in de gaten: https://www.delex.nl/shop/opleidingen

Prejudiceel gestelde vraag aan HVJ EU 14 november 2018, IEF 18287; IEFbe 2837; C-785/18 (GAEC). Via MinBuza: Het besluit van de Franse minister van Landbouw en Voedselvoorziening en de Franse minister van Economische Zaken en Financiën (hierna: verweerders) strekt tot goedkeuring van de wijziging van het productdossier van de beschermde oorsprongsbenaming 'Comté', met het oog op de indiening ervan bij de Commissie. De hoogste bestuursrechter heeft een verzoek tot gedeeltelijke nietigverklaring wegens rechtsmachtsoverschrijding van dat besluit ontvangen van verzoeker (GAEC Jeanningros). De eis van verzoeker beoogt slechts de nietigverklaring van artikel 5.1.18 van dat productdossier, voor zover is bepaald dat “melkrobots verboden [zijn]”. De Commissie heeft de aanvraag voor een minimale wijziging van het productdossier van de beschermde oorsprongsbenaming “Comté” goedgekeurd.

Overweging:
De prejudiciële vraag betreft een ingewikkelde loophole. Aan de ene kant mag de Commissie een aanvraag alleen dan registreren wanneer de betrokken lidstaat heeft gecontroleerd of de aanvraag gerechtvaardigd is (C-269/99 en C-343/07). Indien een registratieaanvraag voor een benaming wordt ingediend bij de Commissie terwijl de nationale procedures nog aanhangig zijn, is de Commissie niet verplicht de registratieprocedure aan te vatten (T-43/15). Anders zou de Commissie het risico lopen i) een handeling van de Unie aan te nemen die op ongeldige nationale handelingen is gebaseerd en, ii) het nuttig effect te ontnemen aan de juridische toetsing op nationaal niveau.

Aan de andere kant: indien bij de verwijzende rechter een geding aanhangig is gemaakt tot betwisting van een besluit waardoor de Franse regering bij de Commissie een registratieaanvraag indient en de betreffende benaming is ingeschreven, volgt uit vaste (Franse) rechtspraak dat de tegen het bestreden besluit ingestelde vorderingen zonder voorwerp zijn. Er wordt bijgevolg geen uitspraak gedaan over de wettigheid van het bij het besluit goedgekeurde productdossier, indien dit dossier op dat tijdstip het voorwerp uitmaakt van een betwisting.

De vraag rijst dan in het specifieke geval dat de Commissie de aanvraag van een lidstaat heeft toegewezen, hoewel die aanvraag nog het voorwerp uitmaakt van een beroep voor de nationale rechterlijke instanties van die lidstaat. Kunnen de nationale rechterlijke instanties dan beslissen dat er geen reden meer is om uitspraak te doen over het voor hen aanhangige geschil? Of moeten zij, gelet op de gevolgen van een eventuele nietigverklaring van de bestreden handeling voor de geldigheid van de registratie door de Commissie, zich uitspreken over de wettigheid van die handeling van de nationale autoriteiten?

Prejudicieel gestelde vragen aan HvJ EU 31 oktober 2018, IEF 18286; IEFbe 2836; C-786/18 (Ratiopharm). Via MinBuza: Verzoekster produceert en verkoopt het geneesmiddel 'Voltaren Schmerzgel' (pijnverlichtende Voltaren-gel), dat de werkzame stof diclofenac bevat. Verweerster verkoopt het receptplichtige geneesmiddel 'Diclo-ratiopharm-Schmerzgel' (pijnverlichtende Diclo-ratiopharm-gel) tegen een verkoopprijs in apotheken van € 9,97. In 2013 hebben vertegenwoordigers van verweerster verkoopverpakkingen van dit geneesmiddel in groottecategorie N2 (100 g) kosteloos aan apotheken verstrekt. Deze verpakkingen waren voorzien van de vermelding 'voor demonstratiedoeleinden'. Verzoekster beschouwt dit als een schending van de bepaling van §47(3) van de Duitse wet inzake geneesmiddelen (hierna: AMG), krachtens welke de verstrekking van monsters van medicinale eindproducten aan apotheken verboden is. Bovendien is er volgens verzoekster sprake van een onrechtmatige toekenning van publicitaire geschenken overeenkomstig §7(1) van de wet betreffende geneesmiddelenreclame (hierna: HWG). Het is de vraag of de bepaling van §47(3) AMG een wettelijk verbod voor farmaceutische ondernemingen bevat om kosteloos verpakkingen van medicinale eindproducten aan apotheken te verstrekken.

C. Gielen en A.I.M. van Mierlo, noot onder HR 28 september 2018 (Organik tegen Dow); werd gepubliceerd in NJ 2019/70. Zie eerder IEF 7254.
Deze zaak biedt een fraai voorbeeld van de problematiek die zweeft rond de bescherming van bedrijfsgeheimen door een onderneming. Twee belangen botsen: het ene is dat de ondernemer die bescherming van geheimen inroept, de rechter er van moet kunnen overtuigen dat hij beschikt over geheimen en verder helder moet maken door welke handelingen zijn tegenpartij misbruik van die geheimen maakt; vanzelfsprekend wil hij niet teveel onthullen, want dat zou verdere bescherming in gevaar kunnen brengen. Aan de andere kant is er het belang van die tegenpartij, die wel wil kunnen zien waaruit de geheimen bestaan, maar die zelf ook niet teveel met de billen bloot wil, want aldus zou hij zelf wel eens eigen vertrouwelijke informatie kunnen onthullen. Het Hof Den Haag heeft die balanceer act, wat mij betreft, op overtuigende wijze uitgevoerd. Dow had een verzoek ingediend tot het onder Organik leggen van conservatoir bewijsbeslag op documenten en andere informatie die zien op het onrechtmatig verkrijgen en gebruiken door Organik van bedrijfsgeheimen van Dow. Dat verzoek wordt grotendeels toegewezen, alsmede werd verlof verleend tot het in gerechtelijke bewaring nemen van het beslagen materiaal en het maken van een gedetailleerde beschrijving. Aldus geschiedde. In dit kort geding verzoekt Dow onder meer volgens een door Dow voorgestelde procedure inzage te mogen nemen in de opgemaakte beschrijving en kopieën te verkrijgen van de documenten. Organik op haar beurt vordert opheffing van het beslag. Het Hof staat Dow onder meer toe inzage te nemen in en kopieën te krijgen van een deel van het materiaal en heft een deel van de maatregelen die tegen Organik waren genomen op. Van belang is nog dat Dow in een procedure tegen Organik voor de Amerikaanse US International Trade Commission concreet 52 verschillende geheimen had gespecificeerd. De resultaten van het onderzoek op basis van die bedrijfsgeheimen vallen echter onder een zogenaamde in Amerika verleende protective order en kunnen met niemand buiten die procedure worden gedeeld, dus ook niet in de Nederlandse procedure.
2. In cassatie klaagt Organik er allereerst in wezen over dat zij zich niet adequaat en voldoende heeft kunnen verweren omdat Dow de 52 genoemde bedrijfsgeheimen niet heeft gespecificeerd en geconcretiseerd (middel in het principale beroep); haar recht op hoor en wederhoor ex. art. 6 EVRM zou zijn geschonden. Dow stelt in het incidentele beroep de beslissing van het hof omtrent het bewijsbeslag aan de orde en met name de vraag wat de gevolgen van het Molenbeek-arrest van de Hoge Raad zijn voor de gedetailleerde beschrijving. Ik zal in deze noot met name aandacht geven aan het principale beroep, terwijl mijn co-annotator van Mierlo opmerkingen over het incidentele beroep zal maken.

Lees hier verder.

Ktr Rechtbank Gelderland 4 maart 2019, IEF 18282; ECLI:NL:RBGEL:2019:1091 (Binx smartility tegen Bincx). Binx Smartility is een joint-venture waarin twee bouwbedrijven deelnemen. Zij hebben het Binx Smartility dan ook als woordmerk gedeponeerd. Verweerder drijft ook een bouwbedrijf en heeft aangekondigd haar handelsnaam te gaan wijzigen in Bincx. Binx Smartility heeft Bincx gevraagd het (voorgenomen) gebruik te staken. Bincx geeft hieraan geen gehoor. Binx Smartility is hierop naar de rechter gestapt. De woordmerken Binx Smartility en Bincx verschillen vrijwel niet van elkaar op zowel auditief als visueel vlak. Er is dus sprake van een merkinbreuk op grond van artikel 2.20 lid 1 sub b BVIE. Voorts vordert Binx Smartility het staken en gestaakt houden van het voeren van de handelsnaam Bincx. Beide ondernemingen bieden hetzelfde soort diensten aan, en zijn actief in hetzelfde geografische gebied. Binx Smartility heeft ter zitting voldoende duidelijk weten te maken dat er sprake is van te duchten verwarring. De vordering strekkende tot staking zal derhalve worden toegewezen. Daarnaast vordert Binx Smartility nog dat de website van Bincx aan haar wordt overgedragen. Nu aangenomen moet worden dat Bincx niet de eigenaar is van deze domeinnaam kan geen overdracht worden toegewezen, Bincx wordt verboden deze domeinnaam nog te gebruiken. Bincx wordt veroordeelt in de proceskosten.

Voor wie mijn kennismaking met het recht gevolgd heeft... er is vonnis gewezen [red IEF 18274]. Teleurstellend. Het blijft voor mij onbegrijpelijk dat je voor zoiets onbenulligs voor de rechter gesleept kunt worden en dat rechters meegaan in de absurde bedragen die claimclubs als Permission Machine opvoeren als misgelopen licentievergoeding. Volgen rechters het nieuws niet waarin bedragen voor Hollandse Hoogte en ANP voorbijkomen van enkele tientjes voor foto's in opdracht en €0,19 voor al bestaande foto's? Weten rechters niet dat je stockfoto's kunt kopen voor een paar euro?