Van de Wet Auteurscontractenrecht, die ten doel heeft om de contractuele positie van auteurs en uitvoerende kunstenaars te versterken, wordt in de praktijk nog weinig gebruik gemaakt. De Wet, die in 2015 als een nieuw onderdeel van de Auteurswet werd ingevoerd, belooft auteurs en artiesten die met exploitanten in zee gaan een ‘billijke vergoeding', geeft makers de kans om contracten open te breken en verbiedt oneerlijke contractsbepalingen. Auteurs en artiesten blijken maar zelden op de bepalingen van de Wet een beroep te doen. Daarbij lijkt de angst voor verlies aan opdrachten of om op een zwarte lijst te komen een belangrijke rol te spelen. Ook blijkt de door de Wet in het leven geroepen laagdrempelige geschillenprocedure nauwelijks te functioneren. Dit zijn enkele van de conclusies van een praktijkevaluatie van de Wet Auteurscontractenrecht die door onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit Leiden in opdracht van het WODC is uitgevoerd.
Lees verder op de website van het WODC.

Bron: WODC

Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba 14 oktober 2020, IEF 19531, IT 3292; ECLI:NL:OGEAA:2020:421 (Projectleider FASE tegen gedaagde) Mediarecht. Rectificatie. Kort geding. Eiseres is projectleider bij ‘Fondo di Asistencia Social di Emergencia’ (hierna: ‘FASE’) in Aruba. Gedaagde heeft eiseres op social media meerdere malen beschuldigd van corruptie, van het stelen van FASE-gelden en van het delen van die gelden met collega’s. De vorderingen van eiseres worden toegewezen. Gedaagde moet de uitlatingen verwijderen en een rectificatieverklaring afleggen op straffe van verbeurte van dwangsommen van maximaal Afl. 50.000,-. Indien maximale verbeurte van dwangsommen niet leidt tot nakoming van dit vonnis, is eiseres gemachtigd dit vonnis ten uitvoer te leggen door middel van een lijfsdwang van maximaal 7 dagen voor iedere dag dat gedaagde in gebreke blijft.

Het Benelux Bureau voor de intellectuele eigendom lijkt een streep te hebben gezet door de merkenactiviteiten van zelfbenoemd serie-ondernemer Michael Gleissner. In haar uitspraak van 20 oktober jl. oordeelt het Bureau dat de merkaanvraag van Gleissner te kwader trouw is verricht en om die reden nietig wordt verklaard. En die uitspraak legt een bom onder alle merkinschrijvingen waar Gleissner achter zit. En dat zijn er in de Benelux al ruim 570 (!), wat ook bleek uit ons eerder gepubliceerde onderzoek.

Gleissner had via een van zijn bekendste depotondernemingen, CKL Holdings NV, een merkaanvraag ingediend (en een inschrijving gekregen) voor het merk ONEWORLD. Datzelfde merk wordt door Oneworld Alliance LLC gebruikt voor een wereldwijde vliegtuigalliantie van 13 maatschappijen waaronder British Airways en Iberia. Uit de uitspraak blijkt dat CKL eerst de bestaande merkinschrijvingen van Oneworld Alliance heeft aangevallen op basis van niet-gebruik en tegelijkertijd een eigen aanvraag heeft gedaan voor het merk, waarmee een later hersteldepot van Oneworld Alliance dus altijd later in rang zou zijn.

Hof Den Haag 27 oktober 2020, IEF 19528, LS&R 1873; ECLI:NL:GHDHA:2020:2052 (Eli Lilly tegen Fresenius) Hoger beroep van de bodemprocedure tussen Lilly en Fresenius over het pemetrexed-octrooi EP 508 waarvan Lilly houdster is. Het octrooi speelt een rol in een combinatietherapie bij de behandeling van bepaalde longkankers. Het vonnis van de rechtbank Den Haag van 19 juni 2019 [IEF 18534] is vernietigd. Het hof heeft het pemetrexed-octrooi van Lilly geldig geacht en Fresenius een permanent inbreukverbod opgelegd.

Vzr. Rechtbank Den Haag 27 oktober 2020, IEF 19526; ECLI:NL:RBDHA:2020:10708 (FKP tegen HVY en Russische Federatie) Kort geding. Opheffing van het executoriaal beslag dat de aandeelhouders van Yukos ter uitwinning van arbitrale veroordelingen tegen de Russische Federatie hebben gelegd op woord- en beeldmerken voor wodka (MOSKOVSKAYA, STOLICHNAYA, NA ZDOROVYE, SOVETSKOE, ZUBROVKA RUSSIAN VODKA, CNH, KUBANSKAYA RUSSIAN VODKA, OKHOTNICHY A en SOVIET). Het onrechtmatige beslag is niet gelegd op voor verhaal vatbaar vermogen van de Russische Federatie.

Rechtbank Midden-Nederland 15 oktober 2020, IEF 19527; ECLI:NL:RBMNE:2020:4397 (Yource tegen Fintrex)  Kort geding. Eiser Yource, voorheen genaamd Green Claim, legt zich toe op het indienen van claims bij vliegtuigmaatschappijen. Medio 2017 heeft Yource besloten om haar handelsnaam ‘Green Claim’ te wijzigen in ‘Yource’. Verweerder Fintrex houdt zich bezig met het leveren van klantcontactoplossingen aan organisaties. December 2018 heeft Fintrex Group het Benelux woordmerk ‘YOURCE’ geregistreerd. Medio 2019 heeft Fintrex besloten haar diensten te leveren onder de naam YOURCE. Hoewel beide merken visueel en auditief overeenstemmen, komt Yource toch geen beroep toe op artikel 9 lid 2 sub b Uniemerkenverordening respectievelijk artikel 2.20 lid 2 sub b BVIE. In dit kort geding kan niet worden geoordeeld dat bij Yource en Fintrex sprake is van dezelfde of gelijksoortige waren of diensten, als bedoeld in artikel 9 lid 2 sub b Uniemerkenverordening respectievelijk artikel 2.20 lid 2 sub b BVIE. Het enkele feit dat beide merken ingeschreven staan voor Klasse 35 maakt dit niet anders.

Franstalige ondernemingsrechtbank Brussel 14 oktober 2020, IEF 19525, IEFbe 3139; A/20/00893; A/20/01109 (VF International tegen Carrefour Belgium) In deze zaak wordt geoordeeld dat de verdeling van de hierboven rechts afgebeelde jas, verdeeld door Carrefour en Kano, inbreuk maakt op het hierboven links afgebeelde positiemerk van kledingbedrijf VF. Het positiemerk van VF heeft een groot onderscheidend vermogen en het teken aangebracht op de jassen verdeeld door Carrefour kan aanleiding geven tot verwarring.

Een vertaling en samenvatting van de belangrijkste overwegingen uit het Franstalige vonnis:

Rechtbank Noord-Holland 4 oktober 2017, IEF 19523, IT 3286; ECLI:NL:RBNHO:2017:11722 (Ambachtzorg tegen gedaagden) Onrechtmatige uitlatingen. Ambachtzorg, een kleine thuiszorginstelling, had bij de voorzieningenrechter een kort geding aanhangig gemaakt tegen gedaagden omdat gedaagden stelselmatig en publiekelijk onjuiste, negatieve, smadelijke en lasterlijke informatie zouden hebben gepubliceerd over Ambachtzorg. Omdat de uitlatingen dateerden vlak na het overlijden van de vader van gedaagden, werden de uitingen niet als onrechtmatig beschouwd. Na het vonnis van de voorzieningenrechter hebben gedaagden wederom meerdere uitlatingen gedaan over Ambachtzorg. Daarin suggereerden gedaagden onder meer dat Ambachtzorg een streng verpleegregime heeft tegen de wil van de vader en zich schuldig zou maken aan dwangverpleging en ouderenmishandeling. Geoordeeld wordt dat gedaagden zich meermalen op onrechtmatige wijze hebben uitgelaten over Ambachtzorg. Het is voldoende aannemelijk geworden dat gedaagden hiermee de eer en goede naam van Ambachtzorg hebben aangetast. Gedaagden moeten de onrechtmatige uitlatingen op internet over Ambachtzorg staken, op straffe van een dwangsom.

Hof Den Haag 20 oktober 2020, IEF 19522, IEFbe 3137; ECLI:NL:GHDHA:2020:2050 (Stichting WOW tegen WOW Lijnbaan en Saladdin Restaurant) Merkenrecht. Handelsnaamrecht. Vervolg op [IEF 18611]. In eerste aanleg zijn de vorderingen van Stichting WOW afgewezen. Anders dan Saladdin heeft aangevoerd en door de voorzieningenrechter is aangenomen, beschikt het woordmerk van Stichting WOW over een (normaal) onderscheidend vermogen voor de waren en diensten waarvoor Stichting WOW dat heeft ingeschreven. Gelet op het onderscheidend vermogen van het WOW-woordmerk, de hoge mate van overeenstemming, de soortgelijkheid van de waren en diensten en het normale tot lage aandachtsniveau van het relevante publiek, is er sprake van reëel gevaar voor directe of indirecte verwarring. Saladdin heeft met het gebruik van het teken WOW inbreuk gemaakt op de merkrechten en handelsnaamrechten van Stichting WOW. Het bestreden vonnis wordt vernietigd. Saladdin wordt bevolen om iedere inbreuk op het Benelux-woordmerk WOW van de Stichting te staken, ieder gebruik van strijdige handelsnamen te staken en de handelsnamen ‘Wow Lijnbaan B.V.’ en ‘WOW Burgers & Chicken’ uit te laten schrijven uit het handelsregister.

Gecombineerde noot van prof. mr. P.B. Hugenholtz bij de drie arresten Funke Medien [IEF 18623], Spiegel Online [IEF 18644] en Pelham [IEF 18613] van het HvJ EU, onlangs verschenen in NJ.

Het conflict tussen auteursrecht en uitingsvrijheid is bijna zo oud als het auteursrecht zelf. Terwijl de Auteurswet de maker van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst uitsluitende rechten van verveelvoudiging en openbaarmaking belooft “behoudens de beperkingen, bij de wet gesteld”, waarborgt art. 10 EVRM het grondrecht om in vrijheid “inlichtingen of denkbeelden te ontvangen of te verstrekken”. Dit conflict wordt door het auteursrechtelijke systeem op verschillende manieren geïnternaliseerd: niet alleen door het algemene beginsel dat het auteursrecht zich niet uitstrekt tot (abstracte) ideeën, theorieën en feiten (HR 28 juni 1946, IEF12190, NJ 1946/712 (Van Gelder/Van Rijn)), maar ook door een uitgebreide catalogus van wettelijke beperkingen (Hoofdstuk I, para. 6 van de Auteurswet). Zo voorziet de wet onder meer in diverse excepties ten gunste van de  nieuwsmedia; ook het citeren en parodiëren zijn binnen zekere grenzen toegestaan.
Lees verder.