UPC CoA 2 mei 2024, IEF 22033; UPC_CoA_177/2024 (Progress Maschinen & Automation tegen AWM Srl en Schnell S.p.A.). Partijen in dit geschil zijn Progress Maschinen & Automation, AWM Srl en Schnell S.p.A.. Eerder heeft het gerecht in eerste aanleg in Milaan geoordeeld dat bewijsmateriaal dat bij verweerder is verzameld moet worden teruggegeven aan verweerder. Hiertegen heeft appellant hoger beroep ingesteld. Daarnaast verzoekt appellant in deze zaak dat dit hoger beroep schorsende werking heeft. Uit artikel 74 (1) UPCA volgt dat hoger beroep geen schorsende werking heeft, tenzij het Hof anders beslist op een gemotiveerd verzoek van een van de partijen. Hiervan is in casu sprake. Het Hof oordeelt dat tenuitvoerlegging van de beschikking, namelijk de teruggave van het bewijsmateriaal, het hoger beroep grotendeels ineffectief maakt, aangezien de gelaste teruggave van het bewijsmateriaal moeilijk zou kunnen worden teruggedraaid als het beroep voor appellant succesvol blijkt te zijn.

Het panel voor deze boeiende en actuele middag is inmiddels compleet, en naast rechtbank- en juridisch verslaggever Saskia Belleman (De Telegraaf) en misdaadverslaggever Wouter Laumans (Het Parool) zal ook Frits van Exter in het hierin plaatsnemen. Hij is voorzitter van de Raad voor de journalistiek en van het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek, en tevens oud-hoofdredacteur van zowel Trouw als van Vrij Nederland.

Daarnaast zullen advocaten Jens van den Brink (Kennedy Van der Laan), Lotte Oranje (Kennedy Van der Laan), Matthijs Kaaks (Boekx) en Lotte van Schuylenburch (Boekx) hun juridische expertise met u delen.

Rb. Midden-Nederland 24 april 2024, IEF 22030, IT 4545; C/16/5610158 / HA ZA 23-508 (Eiser tegen gedaagde). Eiser is een schildersbedrijf. Het televisieprogramma ‘Radar’ van AVROTROS heeft een reportage gewijd aan eiser. Gedaagde heeft meegewerkt aan de reportage. De strekking van deze reportage is dat eiser bij gedaagde (en anderen) met opzet te weinig zou offreren om vervolgens meerwerk in rekening te brengen. De opmerkingen die gedaagde heeft gemaakt in de uitzending zijn volgens eiser onrechtmatig. Ook zou gedaagde onrechtmatig gehandeld hebben door de journalisten van Radar niet volledig geïnformeerd te hebben. Eiser stelt schade te hebben geleden en klanten te hebben verloren door het handelen van gedaagde. Zij vordert schadevergoeding.

Rb. Midden-Nederland 17 april 2024, IEF 22026; ECLI:NL:RBMNE:2024:2349 (Verzoekster tegen belanghebbende). Bij brief van 10 oktober 2023 heeft de gemachtigde van verzoekster aan belanghebbende medegedeeld dat die in strijd met artikel 5 Hnw handelt door het voeren van dezelfde handelsnaam als die van verzoekster. Aan de hand hiervan heeft verzoekster belanghebbende gesommeerd het gebruik van betreffende woordcombinatie te staken en gestaakt te houden. Bij de rechtbank verzoekt verzoekster belanghebbende te veroordelen de handelsnaam zodanig te veranderen dat overeenstemmingen verdwijnen en onrechtmatigheid opgeheven wordt. Zij stelt dat bij het publiek mogelijk verwarring veroorzaakt kan worden. Volgens belanghebbende is de naam door veel organisaties als handelsnaam gebruikt en is er geen sprake van verwarring bij het publiek. De kantonrechter is van oordeel dat de handelsnamen inderdaad overeenstemmen. De aard van de ondernemingen en doelgroepen verschillen echter zodanig, dat verwarring bij het publiek niet aannemelijk is. Daarbij is ook van belang dat het relevante publiek van beide ondernemingen meer oplettend zal zijn dan het brede, normaal oplettende publiek, onder meer, omdat het om specifieke diensten en grote geldbedragen gaat.

UPC CoA 26 april 2024, IEF 22028; UPC_CoA_500/2023 (AIM Sport Development tegen Supponor). Over de uitleg van artikel 62 UPCA in combinatie met regels 220.1 (c) en 224.1 (b) RoP is onduidelijkheid ontstaan bij AIM, appellant in dit hoger beroep. Volgens Supponor, verweerder in dit hoger beroep, is het hoger beroep niet-ontvankelijk, omdat appellant het beroepschrift te laat heeft ingediend. Bij een hoger beroep tegen een beslissing op een procedure betreffende een voorlopige maatregel geldt een indieningstermijn van vijftien dagen. Het gerecht in eerste aanleg heeft deze beslissing tegelijkertijd gewezen met de beslissing op de inbreukprocedure, waarbij de indieningstermijn van een verzoekschrift voor hoger beroep twee maanden bedraagt. In de ‘informatie over beroep’ is vervolgens geen onderscheid gemaakt tussen (de termijnen in) de afzonderlijke procedures. Hierdoor dacht appellant dat de termijn van twee maanden van toepassing was. Het Hof oordeelt dat de hogere voorziening toch niet niet-ontvankelijk is. Het vertrouwensbeginsel heeft als gevolg dat appellant mocht vertrouwen op de informatie van het gerecht in eerste aanleg.

Rb. Limburg 18 april 2024, IEF 22025; ECLI:NL:RBLIM:2024:1919 (Arriba tegen Mercurex). Mercurex vervaardigt in opdracht foto- en videomateriaal. Arriba is een onderneming op het gebied van (sport)voedingssupplementen. Mercurex heeft in opdracht van Arriba foto- en videomateriaal vervaardigd. Partijen hebben vervolgens in een akte regels omtrent de overdracht en levering van de auteursrechten vastgelegd. Nadat Mercurex content van de werken op haar social media had geplaatst, heeft Arriba haar gesommeerd om deze content te verwijderen. Mercurex heeft de content verwijderd, maar de door Arriba verstuurde onthoudingsverklaring niet ondertekend. Arriba vordert bij de voorzieningenrechter een bevel jegens Mercurex zich te onthouden van de inbreuk. De rechter komt echter tot het oordeel dat niet aannemelijk is gemaakt dat de door Arriba eenzijdig geformuleerde schadevergoedingsplicht rechtens afdwingbaar is en in een bodemprocedure een zodanige kans van slagen heeft dat deze (grotendeels) zal worden toegewezen. De vorderingen worden afgewezen bij gebreke van een voldoende spoedeisend belang. De proceskosten begroot de voorzieningenrechter op grond van 237 Rv en niet op grond van artikel 1019h Rv, omdat Mercurrex werkelijk gemaakte (IE-)kosten niet heeft onderbouwd.

Een nieuw kantoor gespecialiseerd in IE, entertainment & media: Porterfield. Een nieuwe naam, maar met vertrouwde gezichten. 15 jaar; zo lang kennen Hans Bousie en Syb Terpstra elkaar. In 2009 kwam Syb bij Bousie Advocaten stage lopen. Fast forward naar 2018: Hans had inmiddels bureau Brandeis opgericht en Syb werkte al vijf jaar bij De Brauw. Maar toen kwamen hun wegen weer samen. Datzelfde jaar kwam Tessel Bossen het team versterken. Opnieuw fast forward, nu naar het heden: op 1 mei 2024 worden Hans en Syb partners in het nieuwe kantoor Porterfield. Tessel Bossen, inmiddels ook al zes  jaar een vaste kracht in het IE-, entertainment- en mediateam, gaat met hen mee. Met Porterfield gaan Hans, Syb en Tessel terug naar de kern. Ze gaan zich weer focussen op waar zij goed in zijn: zaken in de media- & entertainmentsector en kwesties rondom intellectuele eigendom. Geen onnodige rompslomp, maar korte lijntjes, direct contact en no nonsens bijstand. En een schat aan ervaring natuurlijk. Nieuwsgierig? Bekijk de website.

Conclusie A-G HvJ EU 25 april 2024, IEF 22023; ECLI:EU:C:2024:363 (Sony tegen Datel). Verzoekster verkoopt in Europa PlayStation-spelconsoles. Verweerders Datel Design and Development Ltd. en Datel Direct Ltd. produceren en verkopen voornamelijk aanvullende software voor spelconsoles. De software van verweerders werkt uitsluitend met de originele spellen van verzoekster. Verzoekster stelt dat verweerders inbreuk maken op haar auteursrecht, omdat de gebruikers van de producten van verweerders de aan haar spellen ten grondslag liggende software hebben veranderd. Verzoekster beroept zich subsidiair op haar rechten uit hoofde van het mededingingsrecht en meer subsidiair op de onrechtmatige daad. De softwareproducten van verweerders werken zo dat enkel de uit het lopende spel gegenereerde gegevens in het werkgeheugen worden gewijzigd. Daarom is het voor de verwijzende rechter van belang om vast te stellen of de inhoud van de variabelen die door het computerprogramma in het werkgeheugen van de spelconsole worden geplaatst en gebruikt, nog steeds binnen de reikwijdte van de bescherming van het recht tot verandering van het computerprogramma valt. De verwijzende rechter twijfelt eraan of het beïnvloeden van de variabele gegevens die tijdens het spel in het werkgeheugen worden gegenereerd, op zichzelf al een inbreuk vormt op het auteursrecht op een computerprogramma.

Rb. Den Haag 24 april 2024, IEF 22018; ECLI:NL:RBDHA:2024:6178 (Hizlipara tegen Morpara). Hizlipara heeft van 2017 tot 2020 samengewerkt. Hizlipara is houder van een Uniebeeldmerk met woordelement ‘PayPorter’. Na het stuklopen van de samenwerking wil Hizlipara het gebruik van (tekens gelijk aan) het Uniemerk aan Morpara verbieden. Morpara verweert zich met een beroep op een ouder recht van plaatselijke betekenis. In reconventie vordert Morpara een verbod voor Hizlipara om het Uniemerk in Nederland te gebruiken, vernietiging van het Uniemerk en schadevergoeding. De voorzieningenrechter heeft bij kortgedingvonnis van 10 februari 2022 Hizlipara voorshands in het gelijk gesteld [zie IEF 20537]. In een tussenuitspraak heeft de rechtbank het verzoek van Morpara om de zaak te schorsen, afgewezen [zie IEF 21297]. In de huidige bodemprocedure heeft Morpara haar verweer uitgebreid.

Rb. Den Haag 13 maart 2024, IEF 22017; ECLI:NL:RBDHA:2024:4939 (Giskit tegen Medical c.s.). Giskit houdt zich bezig met het ontwikkelen, octrooieren, maken, verkopen en distribueren van medische hulpmiddelen en farmaceutische producten. Medical Swan is een afnemer van Medical Device. Giskit heeft een technologie voor schuimechoscopie ontwikkeld en is aan de hand van deze technologie houdster van de octrooien EP 1 793 860 B1 (EP 860) en EP 2 488 211 B1 (EP 211). Eind 2016 is door Giskit mogelijke inbreuk geconstateerd. De producten waren, via Medical Swan, afkomstig van Medical Device. Giskit heeft Medical Swan en Medical Device op 15 december 2016 gesommeerd de inbreuk op de octrooien te staken. Medical Device en Medical Swan hebben de gestelde inbreuk in eerste instantie betwist. Partijen hebben uiteindelijk afspraken gemaakt, die zij hebben vastgelegd in schikkingsovereenkomsten. Medical Device zou hierna middelen voor schuimechoscopie verhandeld hebben en zodoende inbreuk op de octrooien van Giskit hebben gemaakt. Giskit vordert in de zaak 20-319 dat de rechtbank Medical Device veroordeelt tot nakoming van de schikkingsovereenkomst en tot betaling van de verbeurde boetes. In de zaak 20-180 worden soortgelijke vorderingen tegen Medical Swan ingesteld.