Vzr. Rechtbank Amsterdam, 22  januari 2009, KG ZA 08-2196 WT/RV, HPG Hugenholtz Project Holding B.V. c.s. tegen Holland Property Investments B.V. (met dank aan Carja Mastenbroek, DLA Piper).

Merkenrecht. Verbod op gebruik  van het teken HPG als (onderdeel van een) merk, handelsnaam, domeinnaam etc.

“4.3.2. De vraag is of het door Holland Property c.s. geregistreerde beeldmerk, 'HPG Holland Property Group' en het gebruik daarvan, inbreuk maakt op de merken van Hugenholtz c.s. Holland Property c.s. heeft betoogd dat in haar beeldmerk het onderdeel 'Holland Property Group' het dominerende bestanddeel is en dat de afkorting HPG in het wapenschild niet zal opvallen bij het publiek. De twee beeldmerken zijn daarom niet overeenstemmend, aldus Holland Property c.s. Dit verweer wordt niet gevolgd. De plaatsing van de afkorting HPG in de top van het wapenschild legt een bepaalde nadruk op dit onderdeel van het beeldmerk, zodat niet meteen kan worden geconcludeerd dat dit onderdeel van het beeldmerk ondergeschikt is aan de andere onderdelen. Bovendien wordt door de plaatsing van de afkorting HPG aan de linkerzijde van het beeldmerk de indruk gewekt dat de letters zelfstandige betekenis hebben. De kans dat het betrokken publiek de afkorting HPG in het beeldmerk van Holland Property c.s. associeert met Hugenholtz c.s. is dan ook aanwezig. Daardoor is voldoende aannemelijk dat dat publiek een verband zal leggen tussen het beeldmerk van Holland Property c.s. en de merken, en daardoor geïdentificeerde diensten, van Hugenholtz c.s. Op grond van artikel 2.20 lid 1 onder b Beneluxverdrag inzake de Intellectuele Eigendom kan Hugenholtz C.S. het gebruik van HPG als onderdeel van een merk van Holland Property c.s. dan ook verbieden. Voorshands is voldoende aannemelijk dat de bodemrechter een vordering daartoe zal toewijzen.

4.4. De volgende vraag is of ook het gebruik van de termen 'Holland Property Group' en 'HPG Holland Property Group' in strijd is met de handelsnaamrechten van Hugenholtz C.S. Onbetwist is dat beide ondernemingen zich bezighouden met vastgoedprojecten in Nederland. Daarnaast is niet uit te sluiten dat zij zich, in ieder geval deels, op hetzelfde publiek richten. De handelsnaam 'Holland Property Group' en de domeinnaam 'hollandpropertygroup.nl' zijn als zodanig niet in strijd met de door Hugenholtz C.S. gevoerde handelsnamen. De kans op verwarring bij het publiek is niet aannemelijk omdat de gevoerde handelsnaam 'Holland Property Group', en de daarvoor gebruikte domeinnaam, te zeer verschillen van de door Hugenholtz c.s. gehanteerde handelsnaam. De door Holland Property c.s. gevoerde handelsnaam en/of de door haar gebruikte domeinnaam bevatten evenmin een door Hugenholtz C.S. gedeponeerd merk. Voorshands is daarom niet aannemelijk dat de bodemrechter de vordering tot een verbod op het gebruik van de bedoelde handelsnaam en domeinnaam zal toewijzen, zodat deze vordering in kort geding evenmin toewijsbaar is.

4.5. Dit is anders voor het gebruik door Holland Property C.S. van de afkorting HPG ter aanduiding van haar activiteiten en/of ondernemingen. Allereerst is dit in strijd met het merkenrecht van Hugenholtz C.S. die (oneigenlijk) gebruik van zijn geregistreerd merk niet hoeft te dulden. Daarnaast is voldoende aannemelijk dat Hugenholtz C.S. de afkorting HPG al sinds lange tijd heeft gevoerd als handelsnaam van dochterondernemingen en ook heeft gebruikt ter onderscheiding van door haar aangeboden diensten. Als Holland Property c.s. dezelfde afkorting voert in een handelsnaam, of anderszins gebruikt ter aanduiding van haar activiteiten, is de kans aanwezig dat dit bij het publiek zal leiden tot verwarring tussen de ondernemingen van Holland Property C.S. en Hugenholtz c.s. Bovendien is op grond van artikel 5a Handelsnaamwet het gebruikmaken van het door Hugenholtz C.S. geregistreerde merk HPG in de handelsnaam van Holland Property C.S. verboden. Het gebruik van een domeinnaam kan ook worden beschouwd als het "voeren van een handelsnaam" in de zin van artikel 5 van de Handelsnaamwet. Het voorgaande geldt dus ook met betrekking tot het gebruik van HPG in een domeinnaam geregistreerd door of namens Hugenholtz C.S. Voorshands is voldoende aannemelijk dat de bodemrechter dit onderdeel van de vordering, het gebruik van de afkorting HPG te staken, zal toewijzen. Dit is kort geding dan ook toewijsbaar, waarbij, gelet op hetgeen onder 4.3.2 is overwogen, mede wordt inbegrepen het gebruik van de letters 'HPG' in het beeldmerk van Holland Property c.s.

4.5.1. Hugenholtz c.s. heeft nog gesteld dat het gebruik van de handelsnaam 'Holland Property Group' onvermijdelijk zal leiden tot toepassing van de afkorting HPG voor activiteiten en/of ondernemingen van Holland Property C.S. Dit geeft echter onvoldoende grond om de handelsnaam 'Holland Property Group' als zodanig te verbieden, het is immers aan Holland Property c.s. om het gebruik van de afkorting 'HPG' te vermijden.

4.6. Het onderdeel van de vorderingen van Hugenholtz C.S. om ook het gebruik van met HPG overeenstemmende tekens te staken is te algemeen om toegewezen te kunnen worden”

Lees het vonnis hier.

Vzr. Rechtbank Amsterdam, 9 januari 2009, KG ZA 09-25 SP/EB, Telfort B.V. tegen XB Managed Services B.V. (met dank aan Thomas Conijn, De Brauw Blackstone Westbroek)

Databankenrecht, althans recht op een databank. Stukgelopen samenwerking. Na het opzeggen van een migratieovereenkomst stelt XB een belangrijk deel van de klantenadministratie van een dochteronderneming van eiser Telfort ‘op te schonen’, indien Telfort geen gebruik zou maken van een offerte voor de export van deze gegevens naar Telfort. Daarnaast weigert XB mee te werken aan de verhuizing van een domeinnaam. De voorzieningenrechter wijst de vorderingen van Telfort toen en oordeelt dat de databank niet mag worden vernietigd. Uitwerking van een kop-staart vonnis van 9 januari jl.

“5.2. Blijkens het bepaalde in artikel 12.1 van de Overeenkomst is Telfort eigenaar van de Databank. Vernietiging van deze Databank zou een onrechtmatige daad opleveren. XB heeft ter zitting aangevoerd dat een veroordeling niet nodig is, omdat zij niet voornemens is de Databank te vernietigen. De enkele omstandigheid dat de aangesprokene toezegt een bepaalde handeling niet (meer) te zullen plegen, behoeft de rechter echter niet te beletten een verbod tot het plegen van zodanige handeling op te leggen.

Lees het vonnis hier.

Gerechtshof ’s-Hertogenbosch, 20 januari 2009, HD 103.006.061, Sport Direct Holding B.V. c.s tegen Sports Direct International B.V. (dank aan Remco van Leeuwen, Van Doorne).

Handelsnaamrecht. Hoger beroep van vzr. Rechtbank Breda, 18 december 2007 (IEF 5342), waarin werd geoordeeld dat 'Sport Direct' noch als merk, noch als handelsnaam gemonopoliseerd kan worden.”. Het Hof Den Bosch is het daar niet mee eens en vernietigt het vonnis waarvan beroep op handelsnaamrechtelijke gronden. 1019h proceskosten (eerste aanleg en hoger beroep): €40.710,-.

“De voorzieningenrechter heeft deze maatstaf niet toegepast, maar heeft bij zijn oordeel omtrent deze handelsnaamrechtelijke grondslag de merkenrechtspraak van het Hof van Justitie van de EG tot uitgangspunt genomen en het daarin verwoorde algemene belang tot vrijhouding van beschrijvende aanduidingen. Handelsnamen daarentegen mogen, zoals gezegd, nu juist wel beschrijvend zijn en ontberen dan niet zonder meer bescherming.”

“4.5.2. Niettemin mag een handelsnaam niet de taal monopoliseren, zodat in een handelsnaam voorkomende beschrijvende aanduidingen in beginsel ook door anderen kunnen worden gevoerd. Daarbij moet echter worden bezien of de handelsnaam, in zijn geheel, geen verwarring wekt. Toegespitst op de onderhavige casus dient de vraag te worden beantwoord of de handelsnamen Sport Direct en SportDirect.com enerzijds en SPORTSDIRECT.com anderzijds, in hun geheel beschouwd, zo'n grote gelijkenis vertonen dat verwarringsgevaar is te duchten.

4.5.3. Het hof beantwoordt die vraag bevestigend. Hoewel aan SDI kan worden toegegeven dat de term "sport" in het onderhavige geval als beschrijvende term kan worden gezien en dat dat, als het gaat om rechtstreekse verkoop aan consumenten, mogelijk ook voor de term "direct” geldt, is voor de beoordeling van de vordering op deze grondslag doorslaggevend of van het gebruik van de combinatie van deze twee temen als handelsnamen verwarringsgevaar is te duchten. De voorzieningenrechter heeft deze maatstaf niet toegepast, maar heeft bij zijn oordeel omtrent deze handelsnaamrechtelijke grondslag de merkenrechtspraak van het Hof van Justitie van de EG tot uitgangspunt genomen en het daarin verwoorde algemene belang tot vrijhouding van beschrijvende aanduidingen. Handelsnamen daarentegen mogen, zoals gezegd, nu juist wel beschrijvend zijn en ontberen dan niet zonder meer bescherming.

4.5.4. Tussen partijen staat vast dat zij de enige twee ondernemingen zijn in Nederland, die de woorden "sport” en "direct" gecombineerd als handelsnaam gebruiken voor  soortgelijke activiteiten en dat zij - mede via internet - door heel Nederland actief zijn. Op de letter "s' na 'sportn na, zijn de gebruikte namen en de gebruikte combinatie identiek. Voor het op normale wijze oplettend en onderscheidend publiek kan dit verwarrend zijn. Anders gezegd: er is sprake van verwarringsgevaar. SDI heeft nog aangevoerd dat een enkel incident waarbij van verwarring is gebleken niet zonder meer verwarringsgevaar oplevert. Dat is juist, maar of verwarring is opgetreden is niet doorslaggevend. zoals gezegd is bepalend of verwarring is te duchten. En dat is in casu naar het oordeel van het hof het geval.

4.5.5. Veronderstellenderwijs aannemende dat de woorden "sport” en 'direct" louter beschrijvende temen zijn, zou aan het aannemen van handelsnaamrechtelijke bescherming in de weg staan een monopolisering door SD van die temen in die zin dat een andere onderneming daardoor ongerechtvaardigd wordt belemmerd in het kunnen gebruiken van een handelsnaam die bij haar bedrijfsactiviteiten past. Van een zodanige monopolisering is echter geen sprake. Het staat SDI immers vrij om een handelsnaam te kiezen waarin het woord “sport’ voorkomt. SDI mag evenzeer kiezen voor een handelsnaam waarin de term "direct" is verwerkt. Echter het gebruik van beide termen gelijktijdig op de onderhavige wijze, waardoor haar handelsnaam vrijwel identiek is aan de handelsnaam van SD, is aan SDL niet toegestaan. Hierdoor wordt SDI niet in voldoende relevante mate beperkt in haar mogelijkheden om een passende handelsnaam te kiezen. Dit blijkt reeds uit het feit dat enkel partijen bedoelde combinatie van temen gebruiken voor hun bedrijfsactiviteiten terwijl er in Nederland vele ondernemingen met andere namen zijn die sportartikelen al dan niet via internet verkopen. 

(…) 4.7. Voorzover SD haar vordering baseert op deze (merkenrechtelijke) grondslag behoeft deze grondslag geen bespreking nu de vordering reeds op de hiervoor aangegeven grondslag toewijsbaar is.”

Lees het arrest hier.

GvEA, 22 januari 2009, T-316/07, Commercy AG tegen OHIM / easyGroup IP Licensing Ltd (Nederlandse vertaling wel beschikbaar!)

Nietigheidsprocedure  tegen gemeenschapswoordmerk easyHotel op grond van ouder nationaal woordmerk EASYHOTEL. Geen soortgelijke waren en diensten, ander publiek. Verzoek curator van failliete eiser om rechtsbijstand wordt afgewezen.

“46  (…) Zij heeft vastgesteld dat de door het oudere merk aangeduide waren en diensten de bestanddelen van een internetsite zijn of bestemd zijn om op een dergelijke site een systeem voor het reserveren, boeken en betalen van hotelkamers tot stand te brengen en een onderneming in staat te stellen, een dergelijk systeem op internet te installeren. Zij verschillen volgens de kamer van beroep van de door het litigieuze merk aangeduide diensten, waarbij het in wezen gaat om informatie- en reserveringsdiensten en diensten voor het boeken van reizen en hotelkamers, die het grote publiek de mogelijkheid moeten bieden om voor beroeps-, vrijetijds- of andere doeleinden een hotelkamer of een reis te boeken.

(…) 51. Deze overwegingen moeten worden bevestigd. Zij tonen rechtens genoegzaam aan dat de betrokken waren en diensten verschillen qua aard, bestemming en gebruik, en niet concurrerend of complementair zijn. Om te beginnen moet immers worden vastgesteld dat de door het oudere merk aangeduide waren en diensten informaticatechnisch zijn, terwijl de informatie-, boekings- en reserveringsdiensten waarop het litigieuze merk betrekking heeft van andere aard zijn en van de informatica enkel gebruik maken voor het doorgeven van informatie of voor het boeken van hotelkamers of reizen.

52. Tevens zij opgemerkt dat de door het oudere merk aangeduide waren en diensten specifiek voor ondernemingen uit de hotel- en reissector bestemd zijn en dat de informatie-, boekings- en reserveringsdiensten waarop het litigieuze merk betrekking heeft, tot het grote publiek zijn gericht.”

Lees het arrest hier.

GvEA, 21 januari 2009, T-296/07, Korsch AG tegen OHIM (Nederlandse vertaling nog niet beschikbaar)

Terechte weigering inschrijving beschrijvend gemeenschapswoordmerk PharmaCheck (medische apparatuur).

„41. Was das Argument der Klägerin, dass es sich bei der Anmeldemarke um eine Neuschöpfung handele, anbelangt, so erscheint die Kombination „pharmacheck“ nicht in ihrer Struktur ungewöhnlich, da sie nicht gegen die englischen und deutschen Grammatikregeln verstößt. Vielmehr ist festzustellen, dass die Aneinanderreihung der Begriffe „pharma“ und „check“ in beiden Sprachen unmittelbar im Sinne von „Arzneimittelkontrolle“ oder „Arzneimittelprüfung“ verstanden wird. Damit bewirkt, worauf die Beschwerdekammer zu Recht hinweist, das Wort „pharmacheck“ bei den maßgeblichen Verkehrskreisen keinen Eindruck, der von dem, den die bloße Aneinanderreihung der Wörter vermittelt, so stark abwiche, dass sich der Sinn oder die Bedeutung ändern würde. Daraus folgt, dass das Wort von den angesprochenen Verkehrskreisen nicht als ungewöhnlich aufgefasst wird.“

Lees het arrest hier.

GvEA, 21 januari 2009, zaak T-307/07, Hansgrohe AG tegen OHIM  (Nederlandse vertaling nog niet beschikbaar).

Terechte weigering inschrijving beschrijvend gemeenschapswoordmerk AIRSHOWER (douches).  „Vernünftigerweise zu erwarten ist, dass die angesprochenen Verkehrskreise das Wort „air“ im Zusammenhang mit den  beanspruchten Waren in der Zukunft als Bezeichnung des technischen Merkmals, mit Luft gemischtes Wasser versprühen zu können, verstehen.“

„31. In diesem Zusammenhang ist festzustellen, dass die australische Pressemitteilung als Beleg für die Existenz einer Technologie betrachtet werden kann, die sich in der Zukunft auf das Verständnis der angesprochenen Verkehrskreise auswirken kann. Bei der Beurteilung der Auswirkung einer Technologie, die sich verbreiten kann, auf das Verständnis der maßgeblichen Verkehrskreise darf es nämlich nicht ausgeschlossen sein, dass das HABM sowohl innergemeinschaftliche als auch außergemeinschaftliche wissenschaftliche Veröffentlichungen berücksichtigt. Denn es ist in Anbetracht wirtschaftlicher Trends und der voraussichtlichen Entwicklung des Verhaltens der angesprochenen Verkehrskreise vernünftigerweise zu erwarten, dass sich eine außerhalb des Gebiets der Gemeinschaft entwickelte neue Technologie in naher Zukunft in der Gemeinschaft verbreitet und unmittelbar darauf auswirken kann, wie das Publikum die technischen Eigenschaften eines Erzeugnisses wahrnimmt. Würde das HABM einen solchen Beweis wegen seines außergemeinschaftlichen Ursprungs nicht berücksichtigen, bestünde die Gefahr, dass die Verwirklichung des im Allgemeininteresse liegenden Ziels des Art. 7 Abs. 1 Buchst. c der Verordnung Nr. 40/94, nämlich die freie Verwendbarkeit von Zeichen oder Angaben, die die in der Anmeldung beanspruchten Waren oder Dienstleistungen beschreiben, beeinträchtigt würde.

32. Die Beschwerdekammer hat daher bei der Beurteilung der zukünftigen Entwicklung der Wahrnehmung der angesprochenen Verkehrskreise in Bezug auf den beschreibenden Charakter des Wortes „air“ für Duschsysteme zu Recht die australische Pressemitteilung berücksichtigt.

33. Die Beschwerdekammer ist weiter zutreffend davon ausgegangen, dass infolge des allgemein gewachsenen Umweltbewusstseins eine steigende Zahl von Verbrauchern an Waren interessiert ist, die den Wasserverbrauch durch Beimischung von Luft senken, so dass vernünftigerweise zu erwarten ist, dass die angesprochenen Verkehrskreise das Wort „air“ im Zusammenhang mit den – sowohl in erster Linie wie auch hilfsweise – beanspruchten Waren in der Zukunft als Bezeichnung des technischen Merkmals, mit Luft gemischtes Wasser versprühen zu können, verstehen.

34. Daraus folgt, dass jedes der beiden Wörter „air“ und „shower“ als die streitigen Waren beschreibend anzusehen ist.“

Lees het arrest hier.

GvEA, 21 januari 2009, zaak T-399/06, giropay GmbH tegen OHIM  (Nederlandse vertaling nog niet beschikbaar).

Terechte weigering inschrijving gemeenschapswoordmerk GIROPAY (financiële diensten).

„39. Unter diesen Umständen ist festzustellen, dass die Beschwerdekammer keinen Fehler begangen hat, als sie sich auf die Wahrnehmung und das normale Verständnis des Begriffs „giropay“ durch die angesprochenen Verkehrskreise gestützt und entschieden hat, dass das Zeichen GIROPAY die maßgeblichen Verkehrskreise unmittelbar über die Beschaffenheit und die Bestimmung der betroffenen Waren und Dienstleistungen informiere.

40. Folglich weist das Zeichen GIROPAY insgesamt betrachtet einen hinreichend direkten und konkreten Bezug zu den beanspruchten Waren und Dienstleistungen der Klassen 9 und 36 auf, da es eine unmittelbar verständliche Botschaft transportiert, die dazu dienen kann, im Verkehr bestimmte Merkmale dieser Waren und Dienstleistungen, nämlich ihre Beschaffenheit und Bestimmung, zu bezeichnen.“

Lees het arrest hier.

Vandaag bereikte de redactie het droevige bericht dat afgelopen maandag André Beemsterboer is overleden. André Beemsterboer, directeur van Cedar, was een zeer bekende en markante persoonlijkheid in de wereld van het intellectuele eigendomsrecht en zal door velen zeer gemist worden. Redactie en uitgever van IEForum.nl wensen zijn nabestaanden en iedereen die hem na stond veel sterkte toe.

Via Cedar ontvingen wij de onderstaande necrologie. Deze necrologie is, samen met een condoleanceregister, eveneens gepubliceerd op de website van Cedar, bereikbaar via deze link.

André Beemsterboer, directeur Cedar BV, werd 55 jaar oud. Hij werd geboren op 10 augustus 1953 in Amsterdam en overleed op 19 januari 2009 in zijn woonplaats Westzaan.

André Beemsterboer werkte meer dan 25 jaar in de wereld van het collectief beheer van auteursrecht en naburige rechten. Hij begon zijn carrière bij Buma/Stemra als commercieel medewerker Exploitatiedienst in 1975. Daar viel hij op vanwege zijn dynamische persoonlijkheid, zijn intelligentie en zijn sociale vaardigheden. Toen Buma/Stemra naast muziekrechten andere rechten (zoals het Reprorecht) ging exploiteren werd daar een aparte afdeling voor opgericht, Marketing en Ontwikkeling Bijzondere Licenties (MOBL), het latere Cedar. Als veelbelovende medewerker werd André gevraagd om deze afdeling op te zetten. Op 1 juli 1992 werd hij benoemd tot adjunct-directeur van Cedar. Per 1 januari 1996 was hij (statutair) directeur van Cedar BV.

Met zijn grote kennis van zaken, zijn enthousiasme en grote energie was hij een bijzondere steun en bron van inspiratie voor de leden van de besturen van Cedar en de aangesloten stichtingen. Zijn sterke persoonlijkheid, creativiteit en gevoel voor rechtvaardigheid leverden oplossingen voor tal van problemen. In het najaar van 2005 werd Cedar BV verzelfstandigd en werden de aandelen overgedragen aan de Stichting Cedar, waarin de bij Cedar aangesloten stichtingen zijn vertegenwoordigd.

André Beemsterboer vertegenwoordigde de bij Cedar aangesloten organisaties binnen de Stichting Auteursrechtbelangen (STARBEL) en in het dagelijks bestuur van de brancheorganisatie van auteursrechtorganisaties VOI©E.

Van 1998 tot en met 2003 was André Beemsterboer voorzitter van the International Federation of Reproduction Rights Organisations (IFRRO). Bij die organisatie zijn diverse auteursrechtenorganisaties uit meer dan 40 landen aangesloten.

André Beemsterboer begeleidde de oprichting van Stichting Lira in 1987. Namens deze stichting was hij bestuurslid van the International Confederation of Societies of Authors and Composers (CISAC). Daarnaast speelde hij een belangrijke rol in the European Grouping of Societies of Authors and Composers (GÉSAC). Verder was hij geruime tijd als voorzitter van het collectief van auteursrechthebbenden betrokken bij de onderhandelingen over en uitvoering van overeenkomsten met betrekking tot het gebruik van beschermde werken door onder meer kabelexploitanten in Nederland. Daarnaast was hij nauw betrokken bij de totstandkoming van VOI©E.

André Beemsterboer heeft bijzonder veel betekend voor de ontplooiing van de collectieve uitoefening van auteurs- en naburige rechten. Hij was hartstochtelijk pleitbezorger van onder meer het Reprorecht, het Leenrecht en de Thuiskopievergoedingen. Dankzij deze wettelijke vergoedingsaanspraken ontvangen de auteurs en andere rechthebbenden nu een vergoeding voor deze vormen van gebruik van hun werken. Daarnaast stond hij aan de wieg van diverse door verschillende auteursrechtenorganisaties ontplooide initiatieven met als doel verzekering van een reëel inkomen voor rechthebbenden. Door zijn actieve betrokkenheid bij diverse internationale auteursrechtenorganisaties zoals IFRRO en CISAC heeft hij ervoor gezorgd dat de belangen van Nederlandse rechthebbenden ook op het internationale vlak stevig op de kaart zijn gezet, zodat ook uit die bron auteurs vergoedingen kunnen ontvangen waar zij recht op hebben.

De professionele verdiensten van André Beemsterboer op het gebied van het auteursrecht moeten dan ook veel breder gezien worden dan de stichtingen waarvoor Cedar diensten verricht. Hij is steeds een warm voorvechter geweest voor de erkenning van rechten van auteurs, waarbij hij hun belang om met hun creatieve arbeid een reëel inkomen te kunnen verwerven voorop stelde. Auteurs en andere rechthebbenden worden hierdoor in staat gesteld om hun creatieve werk voort te zetten en zo bij te dragen aan ontwikkeling en verspreiding van cultuurgoederen.

André Beemsterboer was getrouwd met Elma en trotse vader van twee zoons, Teun en Daan. In zijn vrije tijd zette hij zich belangeloos in voor twee lokale voetbalverenigingen.

Helaas liet zijn gezondheid André Beemsterboer in de steek. André bleef echter tot op het laatste moment nauw betrokken bij ‘zijn’ bedrijf Cedar. Om de continuïteit, stabiliteit en verder groei van Cedar te kunnen waarborgen benoemde hij, enkele weken voor zijn overlijden een door hem zelf geselecteerde kandidaat als adjunct-directeur. Een laatste bewijs van zijn bekwaamheid en betrokkenheid. Zijn inspirerend leiderschap, kracht, humor en charisma bleven tot op het laatste moment overeind en zullen een bron van inspiratie blijven voor een ieder die met hem samenwerkte en voor Cedar BV.

Per 1 januari 2009 is Menno Weij benoemd tot partner bij SOLV Advocaten. SOLV richt zich als nichekantoor op TMC (Technologie, Media & Communicatie). Menno heeft ruim 10 jaar ervaring als advocaat en is gespecialiseerd in ICT Recht, Outsourcing, e-Commerce, Privacy alsmede auteurs- en merkenrecht, waarbij voor wat het laatste betreft de nadruk ligt op software en op internet gerelateerde aspecten.

“Per 1 januari is Martijn Vermeulen toegetreden tot de partnergroep van Octrooi- en merkenbureau EP&C. Martijn Vermeulen (1972) is sinds 2000 werkzaam bij EP&C. Martijn studeerde werktuigbouwkunde in Delft en is in 2004 ingeschreven als Europees Octrooigemachtigde.

Martijn zet zich in voor cliënten die onder andere actief zijn in de medische technologie, kunststofproducten, off-shoretechnologie, meet- en regeltechniek en mechatronica. De laatste jaren was hij verantwoordelijk voor een van de werktuigbouwteams op de hoofdvestiging in Rijswijk en begeleidde hij octrooigemachtigden-in-opleiding."

lees hier meer.

 “Ronaldo naar Real Madrid – François mol naar merkenbureau Abcor. François Mol is als merkenjurist overgestapt naar merken- en modellenbureau Abcor. François heeft hiervoor gewerkt bij diverse merkenbureaus waaronder Arnolds & Siedsma, Merkenbureau Considine en Merkenbureau Bouma. Bij Abcor zal hij zich met name richten op de Nederlandse markt.”

Lees hier meer (nieuwsbrief Abcor). 

GvEA, 20 januari 2009, zaak T-424/07, Pioneer Hi-Bred International, Inc. tegen OHIM (Nederlandse vertaling nog niet beschikbaar). 

Terechte weigering woordmerk OPTIMUM voor klasse 1, ‘Biological material namely plant tissue genes and gene-sequences for agricultural purposes’.

“26. Lastly, although it is true, as the Board of Appeal pointed out in paragraph 21 of the contested decision, that, due to its generic meaning which tends to exalt in an unspecified manner the nature, function, quality or one of the qualities of any product, the sign OPTIMUM does not enable the consumer to imagine to what type of goods it refers, the fact nevertheless remains, as the Board of Appeal also correctly stated in the same paragraph of the contested decision, that, precisely because it is commonly used in everyday language, as well as in trade, as a generic laudatory term, that word sign cannot be regarded as appropriate for the purpose of identifying the commercial origin of the goods which it designates and, therefore, of performing the essential function of a trade mark.”

(…) 45. In the present case, first, it is apparent from the analysis carried out in the context of the first plea that the Board of Appeal established to the requisite legal standard that the mark applied for was devoid of any distinctive character within the meaning of Article 7(1)(b) of Regulation No 40/94 in relation to the goods concerned, by stating, in paragraph 23 of the contested decision, that the mark, as a laudatory expression, relates to any kind of goods including the goods applied for in Class 1 of the Nice Agreement. That statement of reasons is sufficient, first, to allow the applicant to know the justification for the measure adopted so as to enable it to protect its rights and, secondly, to enable the Court to review the legality of the contested decision.”

Lees het arrest hier.