Het is een complot
Stichting Brein lijkt vooral goed in het zoeken van publiciteit. Vandaag haalt directeur Tim Kuik de media met de stelling "Het downloaden van illegaal aanbod op het internet is verreweg de meest schadelijke vorm van piraterij ooit. Dat moet strafbaar gesteld worden"
"Gebruikers van p2p-uitwisseldiensten downloaden niet alleen maar zijn zelf ook illegale aanbieders en dus strafbaar. Ze worden daarbij geholpen door service providers en andere tussenpersonen die niet mee willen helpen aan de handhaving maar ondertussen wel aan die illegale klanten verdienen, onder het mom van: downloaden mag. Onder invloed van hun sterke lobby ontstaat er een scheefgroei van aansprakelijkheid. Het moet duidelijk zijn dat je aan handhaving tegen illegaliteit behoort mee te werken."
Update: Het Zweedse parlement heeft een wet aangenomen op grond waarvan ook het downloaden van materiaal dat auteursrechterlijk beschermd illegaal. Lees hier meer.
Met de groe(n)ten van… Heinz
Het levensmiddelenconcern Heinz wil in Noord-Europa af van het merk Hak, omdat de producten van de onderneming uit het pittoreske Giessen (ZH) niet meer tot de kernactiviteiten van het bedrijf worden gerekend; de Hak-producten vallen niet in een van de drie productdivisies: ketchup, specerijen en sauzen; baby- en kindervoeding en soepen en kant-en-klaarmaaltijden.
Hak staat dus in de uitverkoop. Heinz hoopt nog voor het einde van het jaar een koper te hebben gevonden. Heinz kreeg Hak samen met Honig in zijn bezit bij de overname van de voedseldivisie van CSM in december 2000.
Hogeschool daagt zuiger
In Amerika lijkt het fenomeen 'sucksites', klaagsites over specifieke bedrijven, instellingen e.d., al weer over zijn hoogtepunt heen, niet in het minst dank zij de inmiddels in de jurisprudentie ontwikkelde richtlijnen voor wat wel en niet mag. In Nederland is er weinig over gepubliceerd en weinig over geoordeeld door de rechter.
De telegraaf bericht vandaag dat de Hogeschool Inholland blijft zich blijft opwinden over de protestsite www.injeholland.nl en gaat zich nu beroepen op haar merkrecht. Met een kort geding probeert Inholland de beheerder tot sluiting van de internetpagina te dwingen. Niet zozeer omdat de Hogeschool niet tegen kritiek kan, maar omdat in het gastenboek op de site alle normen en waarden zouden zijn overschreden. In de rechtszaak tegen een oud-student eist het bestuur daarom ook dat hij de namen afstaat van de mensen die anoniem berichten plaatsten. Volgens het bericht kon een woordvoerder van Inholland nog niet zeggen wat de school met die gegevens wil doen. Levert misschien leuke jurisprudentie op.
Geschriftenbescherming springlevend (2)
De advocaten van SBS Broadcasting draaien overuren. Na Talpa daagt SBS Broadcasting nu ook MTV Networks en Quote voor de rechter. Dit keer eens niet om het gebruik van een getal als merk, maar over programmagegevens die MTV en Quote in hun nieuwe tv-gids IN Magazine hebben afgedrukt. Ook maakt SBS bezwaar tegen het 'verminken' van haar logo's in de nieuwe TV-gids.
SBS is met name gepikeerd omdat MTV en Quote wel een vergoeding betalen aan de publieke omroep, RTL en Veronica voor het afdrukken van de programmagegevens van deze omroepen. Volgens Quote weigerde SBS echter eveneens een overeenkomst over de gegevens te sluiten om het eigen Veronica Magazine te beschermen (zie ook eerdere berichtgeving op IEForum).
Quote topman Van den Biggelaar stelt dat hij de SBS-programmagegevens heeft verkregen 'door vrije nieuwsgaring, en dat is legaal'. Het is nog niet bekend wanneer de zaak dient. Bron: AD
Bespreking volgt
Conclusie van advocaat-generaal F.G. Jacobs, 26 mei 2005, Zaak C-405/03. Class International BV tegen Unilever NV e.a.
Gelet op het voorgaande geef ik het Hof in overweging, op de vragen van het Gerechtshof te ’s-Gravenhage te antwoorden als volgt:
1) Een merkhouder kan zich er niet tegen verzetten dat niet-communautaire goederen die voorzien zijn van zijn merk en onderworpen zijn aan de regeling extern douanevervoer of de douane-entrepotregeling zonder zijn toestemming het douanegebied van de Gemeenschap worden binnengebracht, op grond dat dit enkele binnenbrengen een „gebruik van het teken in het economisch verkeer” in de zin van artikel 5, lid 1, van de Eerste richtlijn (89/104/EEG) van de Raad van 21 december 1988 betreffende de aanpassing van het merkenrecht der lidstaten, oplevert.
2) Zolang goederen hun status van niet-communautaire goederen behouden, vormt het te koop aanbieden of verkopen ervan geen „gebruik van het teken in het economisch verkeer” in de zin van artikel 5, lid 1, van richtlijn 89/104.
3) De houder van het merk waarvan dergelijke goederen zijn voorzien kan krachtens artikel 5, lid 1, van richtlijn 89/104 verbieden dat de goederen in de Europese Economische Ruimte in het vrije verkeer worden gebracht.
4) Wanneer een merkhouder een vordering wegens merkinbreuk indient, bepaalt in de huidige stand van het gemeenschapsrecht nationaal procesrecht op welke partij de bewijslast rust, behalve wanneer het gaat om de vraag of de goederen met toestemming van de merkhouder onder dat merk in de Europese Economische Ruimte op de markt zijn gebracht.
Heet van de naald
Rechtbank Amsterdam, 26 mei 2005, LJN: AT6301, 314443/KG 05-767 Schiffmacher tegen Vara. Uitspraak in de zaak over het vermeende onrechtmatige gebruik door de Vara van tatoeages van Henk Schiffmacher in de decorstukken van Kopspijkers. Conflict blijkt al een tijdje te spelen maar loopt nu slecht af voor Schiffmacher, omdat er teveel onduidelijk is over gemaakte afspraken en vooral veel onduidelijkheid over de ware auteursrechthebbende op de afbeeldingen.
In afwachting van een mogelijk gunstiger hoger beroep kan Schiffmacher in ieder geval in zijn zak steken dat hij de vice-president van de Rechtbank Amsterdam uitgaat van het feit dat hij een “kunstenaar is met een internationale reputatie op het gebied van tattoos, schilderijen, verzamelingen en boeken.” Dat is nu dus officieel.
Vastgesteld is ook dat De Vara vanaf februari 2004 en april 2005 in het decor delen van afbeeldingen uit het door Schiffmacher geredigeerde “1000 Tattoos.” Zonder voorafgaande toestemming- De onderhandelingen na begin van gebruik zijn in onenigheid gesmoord. Vervelend conflict, maar de rechter begint gewoon bij de auteursrechtelijke basis en die blijkt er dus (nog) niet te zijn.
“Vervolgens moet de vraag worden beantwoord of aan [eiser1] c.s. het auteursrecht toekomt op de afzonderlijke afbeeldingen in het boek. [eiser2] en [eiser3] stellen dat zij als de ontwerpers van de tattoos, de “tattoo-artists” dan wel als de fotografen van de desbetreffende afbeeldingen moeten worden aangemerkt. Tegenover de gemotiveerde betwisting door de Vara hebben zij deze stelling echter niet met bewijsstukken gestaafd. Uit de desbetreffende afbeeldingen uit het boek kan dit niet worden afgeleid. Hun namen staan immers niet bij die afbeeldingen vermeld, terwijl bij sommige andere afbeeldingen wel de namen van de ontwerper en de fotograaf staan vermeld. [eiser2] en [eiser3] kunnen dan ook niet enig recht op de afbeeldingen hebben overgedragen aan [eiser1].
Voorshands wordt geoordeeld dat aan [eiser1] zelf evenmin het auteursrecht op de afzonderlijke afbeeldingen toekomt. Voorzover [eiser1] heeft willen stellen dat het auteursrecht op de foto’s in het boek ”1000 Tatoos” bij The Amsterdam Tattoo Museum berust, omdat in het colofon van het boek vermeld staat ““(...) ? 1996 for the illustrations: The Amsterdam Tattoo Museum, Amsterdam” en hij in feite The Amsterdam Tattoo Museum is, geldt dat de copyright-notice op zich geen bewijs oplevert voor het auteursrecht. [eiser1] dient dan ook bij betwisting door de Vara aan te tonen dat hij de rechthebbende op de afbeeldingen in het boek is. [eiser1] heeft in dit verband ter zitting aangevoerd dat hem als fotograaf van de hiervoor onder 1d5 en 1d9 genoemde afbeeldingen, het auteursrecht op die afbeeldingen toekomt. Tegenover de gemotiveerde betwisting door de Vara, heeft [eiser1] deze stelling vooralsnog echter niet met bewijsstukken gestaafd. Bij de bewuste afbeeldingen in het boek staat zijn naam niet als fotograaf vermeld, terwijl bij sommige andere afbeeldingen in het boek de naam van de fotograaf wel wordt gegeven.
Het antwoord op de vraag of [eiser1] c.s. daadwerkelijk de ontwerper dan wel de fotograaf is, vergt derhalve een nader onderzoek naar de feiten, waarvoor in dit kort geding geen plaats is. Tenslotte kan [eiser1] ook geen rechten ontlenen aan artikel 9 van de Auteurswet, nu hij in het boek niet staat vermeld als de uitgever of de drukker. De slotconclusie moet dan ook zijn dat vooralsnog niet kan worden aangenomen dat [eiser1] c.s. auteursrechten heeft op de afzonderlijke afbeeldingen, die zijn geschonden door de Vara.
Ten slotte moet de vraag worden beantwoord of aan [eiser1] het auteursrecht toekomt op de verzameling van afbeeldingen, als belichaamd in het boek.
Artikel 10 lid 2 Aw bepaalt dat verzamelingen van werken als zelfstandige werken worden beschermd. Daarbij is uitgangspunt dat een verzamelwerk moet voldoen aan het in artikel 1 Aw gestelde vereiste dat het werk een eigen, oorspronkelijk karakter heeft en het persoonlijk stempel van de maker draagt. De enkele verzameling is niet voldoende om zich op een verzamelauteursrecht te beroepen. Een verzameling als de onderhavige komt slechts dan als zodanig voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking als deze het resultaat is van een selectie, die een persoonlijke visie van de maker tot uitdrukking brengt. Voorshands is onvoldoende gebleken dat dit criterium ten aanzien van [eiser1] opgaat.
In het colofon van het boek staat immers [editor R.] vermeld als “editor and designer”. Nergens blijkt uit dat aan [eiser1] het auteursrecht op de verzameling toekomt. Voorts is niet aannemelijk dat het boek als verzamelwerk voldoet aan het oorspronkelijkheidscriterium. Naast de indeling in drie categorieën lijken de foto’s willekeurig te zijn ingedeeld. Het meest opmerkelijke is de hoeveelheid afbeeldingen, waarnaar ook de titel van het boek verwijst.
Maar zelfs wanneer zou worden aangenomen dat [eiser1] het auteursrecht heeft op de verzameling, dan zou hij zich alleen kunnen verzetten tegen de openbaarmaking en verveelvoudiging van de gehele verzameling, of hoogstens van een zodanig gedeelte dat daarin zijn creatieve verzamelaarshand is aan te wijzen. Het gaat hier om negen (volgens [eiser1]) dan wel zeven (volgens de Vara) afbeeldingen uit het boek. Van die afbeeldingen kan echter niet op voorhand worden gezegd dat daarin de creatieve verzamelaarshand van [eiser1] is aan te wijzen. De voorlopige conclusie is dan ook dat aan [eiser1] geen auteursrecht op de verzameling van de afbeeldingen toekomt. Lees vonnis
Lees hier meer over tatoeages en auteursrecht: The Tattoo Copyright Controversy (source of picture)
Onderzoek
In het kader van het Indicare project (Informed Dialogue about Consumer acceptability) is onder 4852 internet-gebruikers uit Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Frankrijk, Spanje, Zweden en Hongarije onderzoek verricht naar de voorkeuren en het gedrag van Europese consumenten ten aanzien van digitale muziek en de acceptatie van Digital Rights Management.
Uit de conclusies van de survey:
1. A large share of internet users has experience with digital music;
2. Information about DRM and Copyright is urgently needed;
3. Online music stores have to enhance their information policy and customer care;
4. Consumers are not willing to give up flexibility;
5. The internet is an excellent tool to promote new music;
6. Older usage groups offer potential for inline music stores;
7.Opinion on subscription services differs between countries and usage groups;
8. Frequent P2P users are also paying consumers for the music industry;
9. Highest share of frequent digital music users in Sweden.
Kwekers hebben ook rechten
Na toetreding tot Madrid maakt de EU zich nu ook klaar voor toetreding tot het UPOV. Lees hier de COUNCIL DECISION approving the accession of the European Community to the International Convention for the Protection of New Varieties of Plants, as revised at Geneva on 19 March 1991.
Knuffels & Klappen
"Bij een controle op het uitdelen van knuffels op de Geleense kermis hebben dinsdagavond enkele agenten rake klappen gekregen. Na een melding over het verspreiden van nep-knuffels, die zouden lijken op het merk Diddl, gingen politie en een controleur van de landelijke Stichting Namaakbestrijding poolshoogte nemen. Eén exploitant besloot vrijwillig afstand te doen van de knuffels, die hij uitdeelt als prijs bij zijn grijpkraan-attractie. Een collega verzette zich tegen de inbeslagname. ,,Om dat te voorkomen werden de knuffels zelfs het publiek in gegooid'', zegt een politiewoordvoerder. In het tumult keerden zowel medewerkers als bezoekers van de kermis zich tegen de politie. ,,Er ontstond een grimmige sfeer. Er waren inmiddels meerdere patrouilles aanwezig, die de situatie als bedreigend ervoeren.
Kermisexploitant Hinzen reageert verbaasd op de ontstane commotie. ,,Er is niks aan de hand. De zaak is inmiddels opgelost'', verklaart hij. ,,Er is helemaal geen sprake van namaak, een medewerker zag hier op de kermis Diddl-beertjes en dacht: nu heb ik beet. De leverancier verkoopt inderdaad niet aan kermisexploitanten. Maar we hebben ze gewoon in de winkel gekocht, mijn dochter heeft de rekeningen." Lees meer in De Limburger.
Octrooien in het FD
Hugo Everaerd en Bas van Houts (manager bij Deloitte) pleiten in het FD voor invoering van een fiscale 'octrooibox'. Inkomsten uit de exploitatie van een octrooi zouden in deze box tegen een lager tarief worden belast dan regulier inkomen. Ook zou er een eind gemaakt moeten worden aan een aantal tekortkomingen in de huidige wetgeving met betrekking tot de belastingheffing van licentie-inkomsten. Beide zouden bijdragen aan het verbeteren van het vestigingsklimaat in Nederland.
Staatsecretaris Wijn geeft in zijn nota 'Werken aan winst' welliswaar aan dat een octrooibox met een laag tarief het aantrekkelijk zou maken om in Nederland octrooien te exploiteren, maar twijfelt echter om een aantal redenen aan het invoeren van een dergelijk systeem. Hij verwacht het innovatieve bedrijven zal aantrekken of dat dergelijke bedrijven Nederland anders juist zullen ontvluchten. De auteurs van het stuk komen met argumenten uit de praktijk om aan te tonen dat het omgekeerde waar is.
