Vzr. Rb. Den Haag 18 juli 2024, IEF 22147 (Secrid tegen Chwiłowicz). Eiser in deze kort geding procedure is Secrid, een Nederlandse familieonderneming die zich bezighoudt met het ontwikkelen, produceren en verkopen van portemonnees. Zij brengt de portemonnees onder het woordmerk SECRID op de markt in meer dan 80 landen, waaronder België, Nederland en Luxemburg. Sinds 2010 biedt zij in het bijzonder de Miniwallet en Slimwallet aan, die zich kenmerken door een harde massieve kaarthouder met ruimte voor zes kaarten, welke met een knop aan de onderzijde trapsgewijs naar boven kunnen worden geschoven. Secrid is in dat kader de houdster van een tweetal modelregistraties. Verweerder in deze zaak is Chwiłowicz, de eigenaar van de Poolse eenmanszaak Jaguar. Onder de (handels)namen Jaguar en Pularys brengt Chwiłowicz leren producten, waaronder portemonnees, op de markt. Secrid is van mening dat de portemonnees van Chwiłowicz, evenals de promotie daarvan middels 'secrid' hashtags, inbreuk maken op haar intellectuele eigendomsrechten.

Hof Amsterdam, 16 juli 2024, IEF 22145, IT 3841, RB 4585 (Digital Revolution tegen Media Concept en Google). De hier onderhavige zaak betreft een hoger beroep tegen het oordeel van de rechtbank Amsterdam [zie IEF 20756]: daaruit bleek dat Media Concept, een Duits bedrijf dat zich bezighoudt met de verkoop van onder meer printerbenodigdheden en kantoorartikelen, zich niet schuldig heeft gemaakt aan misleidende reclame, misleidende vergelijkende reclame en misleidende (oneerlijke) handelspraktijken. Zowel de procedure in eerste aanleg als het hoger beroep zijn ingesteld door Digital Revolution, een internetbedrijf dat zich, handelend onder de naam 123inkt, eveneens bezighoudt met de verkoop van printerbenodigdheden en kantoorartikelen. Het betreft hier de bodemprocedure van een eerder ingestelde kort geding procedure, waar Digital Revolution zowel in eerste aanleg, als in hoger beroep [zie IEF 19027] en in cassatie bij de Hoge Raad [zie IEF 20061] in het ongelijk is gesteld.

Vzr. Rb. Den Haag 18 juli 2024, IEF 22146 (Loendersloot tegen MHCS c.s.). Dit is een executiegeschil volgend op het vonnis van 14 juni 2023 van de Rechtbank Den Haag in een zaak tussen Loendersloot en MHCS c.s. [ zie IEF 21518]. Als gevolg van laatstgenoemd vonnis diende Loendersloot uiterlijk op 6 januari 2024 aan een opgavebevel te voldoen. Dat heeft zij gedaan, waarna MHCS c.s. zich op het standpunt stelde dat de opgave onvolledig en/of onjuist zou zijn, en dat Loendersloot om die reden dwangsommen heeft verbeurd. MHCS c.s. heeft daarop aangekondigd dat zij over zal gaan tot (het treffen van executiemaatregelen ten behoeve van de) inning van deze dwangsommen. Loendersloot heeft vervolgens het executiegeschil ingeleid.

Rb. Midden-Nederland 17 juli 2024, IEF 22143 (X tegen VPRO). Deze zaak draait om de vraag of er sprake is van onrechtmatige uiting in de door de VPRO gepubliceerde aflevering ‘Wappiebestrijders’ van het programma Danny’s wereld. In deze aflevering is een vlog opgenomen van ongeveer 20 seconden waarin eiser (hierna: X) herkenbaar te zien is, terwijl zij over het regime van Oekraïne spreekt. Na dit fragment geeft een van de zogeheten ‘wappiebestrijders’ commentaar, waarbij de naam van X genoemd wordt. Na publicatie van de aflevering op YouTube heeft X verzocht om deze aan te passen zodat zij niet langer herkenbaar in beeld komt en haar naam niet wordt vermeld. Hier is geen gehoor aan gegeven. Nadat X een klacht bij de Raad van Journalistiek heeft ingediend en de daaropvolgende hoorzitting heeft de VPRO de afbeelding en naam van X alsnog geanonimiseerd. In deze bodemprocedure vordert X een verklaring voor recht dat de VPRO jegens haar onrechtmatig heeft gehandeld door het publiceren van de aflevering. Verder vordert zij een schadevergoeding. X stelt dat er uitlatingen in de afleveringen opgenomen zijn die onjuist zijn, bijvoorbeeld dat zij tegen Oekraïne is. Verder verwijt zij de redactie van Danny’s Wereld dat zij geen kans heeft gehad om te reageren, dat de vertaling bij het fragment niet geverifieerd is en dat zij herkenbaar in beeld is gebracht en haar naam genoemd wordt. Hiermee zou haar recht op privacy geschonden zijn, waar zij nu de gevolgen van ondervindt. De VPRO bestrijdt deze beschuldigingen en stelt dat de aflevering journalistiek zorgvuldig, rechtmatig en van belang is voor het publieke debat.

Sinds de inwerkingtreding van de DSM-richtlijn is de juridische kwalificatie van user-generated content, waaronder memes, binnen de EU grotendeels verduidelijkt. Dergelijke content mag in beginsel geen auteursrechtelijke elementen bevatten zonder toestemming van de betrokken rechthebbende(n), hetgeen direct voortvloeit uit het auteursrecht. Echter, gelet op de door de DSM-richtlijn vastgestelde aansprakelijkheid van platforms voor de door hun gebruikers geüploade content (artikel 17), kunnen gebruikers over het algemeen ervan uitgaan dat platforms de door hen benodigde toestemming verkrijgen. Dit is slechts anders indien de gebruiker op commerciële basis handelt: in dat geval is hij zelf gehouden om toestemming te krijgen voor het gebruik van de door hem geüploade werken.

Rb. Midden-Nederland 26 juni 2024, IEF 22138; ECLI:NL:RBMNE:2024:3827 (Birkenstock tegen gedaagden). Deze zaak betreft een geschil tussen Birkenstock en gedaagden inzake de vraag of gedaagden inbreuk maken op het auteursrecht van Birkenstock. Gelijktijdig aan de zaak lopen er procedures in Duitsland waarin dezelfde vraag wordt behandeld. Incidenteel vorderen gedaagden dan ook dat de zaak in Nederland wordt aangehouden totdat in de Duitse procedures onherroepelijk is beslist. De rechter wijst dit af, aangezien de Nederlandse rechter niet gebonden is aan de interpretatie van de Duitse rechter, los van het feit dat het werkbegrip auteursrechtelijk is geharmoniseerd. Bovendien bestaat er geen risico op onverenigbare beslissingen en zou aanhouding van de zaak tot een onredelijke vertraging voor Birkenstock kunnen leiden.

Hof Amsterdam 16 juli 2024, IEF 22141 (Routevision tegen Waste Vision). Deze zaak betreft een geschil tussen Routevision en Waste Vision, beide exploitanten van hun eigen GPS tracking systeem. Beide systemen bestaan uit een combinatie van hard- en software. Het systeem van Routevision biedt verscheidene functionaliteiten voor mensen met bedrijfsauto's, terwijl het systeem van Waste Vision specifiek wordt toegepast voor afvalverwerking/recycling. Routevision is van mening dat Wastevision inbreuk maakt op het door haar ingeschreven Benelux woord- en beeldmerk. In eerste aanleg is Routevision door de rechter in het ongelijk gesteld [zie IEF 21474].

Creativiteit moet voortaan worden bewezen
‘Het gaat hierbij evenwel om een kenmerk dat uit het voortbrengsel zelf is te kennen’. Dat overwoog de Hoge Raad in 2008 over de voor auteursrechtelijke bescherming vereiste mate van creativiteit. Door het gebruik van AI-systemen is de voor auteursrechtelijke bescherming vereiste creativiteit echter niet meer uit het voortbrengsel zelf te kennen. In deze bijdrage verschenen in het Tijdschrift voor Internetrecht (nr. 3, juli 2024) wordt de stelling verdedigd dat deze overweging daarom niet langer houdbaar is en wordt onderzocht wat dat betekent.

Na de publicatie van deze bijdrage kwam Dirk Visser er achter dat Bernt Hugenholtz bijna precies hetzelfde heeft verdedigd in zijn bijdrage aan het Numann-nummer van IER in 2020.

UPC CoA 4 juni 2024, IEF 22139, IEFbe 3755; UPC_CoA_79/2024 (Neo tegen Toyota). Op grond van artikel 83 lid 3 UPCA kan een octrooihouder of -aanvrager afzien van de uitsluitende bevoegdheid van het UPC voor een Europees octrooi dat voor het einde van de overgangsperiode is verleend of aangevraagd, tenzij er al een vordering is ingesteld bij het UPC. De octrooihouder of -aanvrager dient dan een verzoek tot ‘opt-out’ in. De kern van het geschil in casu is of de houder van een of meer, maar niet alle, nationale delen van een octrooi(aanvraag) op grond van dit artikel rechtsgeldig een verzoek tot ‘opt-out’ kan indienen voor alle nationale delen van een dergelijk octrooi(aanvraag), dus met inbegrip van de nationale delen waarop hij geen recht heeft.

Cedar is de serviceorganisatie voor zeven auteursrecht-stichtingen: Reprorecht, Leenrecht, Thuiskopie, Lira, PRO, UvO en VEVAM. Cedar beheert hun volledige administratie van inning tot verdeling van vergoedingen, en ondersteunt bij de beleidsvoorbereiding op financieel, juridisch, IT, marketing en communicatiegebied.

Reprorecht zorgt ervoor dat organisaties informatie kunnen delen en dat makers daarvoor een passende vergoeding ontvangen. Dit omvat het beheren van auteursrechten en het regelen van vergoedingen voor het kopiëren en delen van teksten en afbeeldingen.

Reprorecht zorgt met een eerlijke en eenvoudige regeling dat organisaties waardevolle informatie kunnen blijven delen en dat makers hiervoor een passende vergoeding ontvangen. Nu en in de toekomst. Teksten en afbeeldingen mogen niet zomaar worden gedeeld, geprint of gekopieerd. Dit creatieve werk is beschermd door het auteursrecht. Bedrijven, overheids- en onderwijsinstellingen betalen daarvoor een vergoeding. Reprorecht zorgt dat alle gebruikers voor een passend bedrag informatie digitaal en op papier kunnen delen en dat de vergoeding terechtkomt bij de makers.

De kerntaak van Reprorecht, het ‘collectief beheer’ van auteursrechten, is administratief: factureren en verdelen. Jouw rol is het informeren en adviseren van bedrijven, overheids- en onderwijsinstellingen.