Hof Den Haag 12 april 2016, IEF 15856; ECLI:NL:GHDHA:2016:870 (De Doofpotgeneraal)
Persbericht. Mediarecht. Vrijheid van meningsuiting. De voorzieningenrechter gaf een verbod op verdere verspreiding, herdruk en promotie van het boek "De Doofpotgeneraal" [IEF 15566]. Het Hof vernietigt het vonnis en wijst het verbod (met dwangsom) alsnog af. Bekrachtiging van het verbod zou een ernstige beperking van de vrijheid van meningsuiting zijn. Het belang van het verbod is beperkt, omdat de eerste druk al volledig is verspreid en namen al zijn verwijderd uit de uitingen en deze worden niet in de nieuwe druk gebruikt. De misstanden richten zich tegen de Nederlandse Staat en een oud-generaal, niet tegen geïntimeerde. Dat geïntimeerde een veiligheidsrisico loopt omdat een (ex)militair met een Srebrenica-verleden en post-traumatische stoornis zich zou kunnen ergeren aan de in het boek gestelde loslippigheid van hem over het fotorolletje, kan evenmin leiden tot een andere uitkomst. Verbod wordt afgewezen.

Beschikking Vzr. Rechtbank Den Haag 14 september 2015, IEF 15855; IT 2037; ECLI:NL:RBDHA:2015:16039 (Deurwaarderstoegang)
Binnentredingsrecht van de deurwaarder 444 Rv.Verzoek tot opleggen van dwangsom bij weigering medewerking aan het leggen van conservatoir bewijsbeslag en verhaalsbeslag afgewezen. Ondanks het ontbreken van een wettelijke basis daarvoor heeft de Hoge Raad een medewerkingsplicht aangenomen, omdat medewerking van de gerekwestreerde dan wel derde de enige mogelijkheid is om digitale bestanden die ‘in the cloud’ worden bewaard in beslag te kunnen nemen. Dat in dit geval het opleggen van een medewerkingsplicht een praktische oplossing zou zijn om toegang te bewerkstelligen, is voorshands oordelend onvoldoende grond om buiten het wettelijk stelsel van artikel 444 Rv te treden.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 31 maart 2016, IEF 15854; IEFbe 1760; ECLI:NL:RBAMS:2016:1834 (Media Donuts tegen Donut Media)
Handelsnaamrecht. Eiseres voert sinds 2010 de handelsnaam Media Donuts en is actief als aanbieder van online advertentieruimte en marketingdiensten. Gedaagde produceert en verkoopt sinds 2015 branded content en mediareclamediensten. De activiteiten overlappen elkaar gedeeltelijk en het woord 'Donut' zou gebruikelijk zijn in de branches. Weliswaar wordt bij een IE-inbreuk snel spoedeisend belang aangenomen, maar eiseres heeft niet aannemelijk gemaakt dat zich in Nederland reeds concrete gevallen van verwarring waren. Het kort geding wordt afgewezen. De bodemprocedure dient om te onderzoeken of Media Donuts, die is gevestigd te België, in Nederland handelsnaamrechtelijk beschermenswaardige bekendheid geniet.

Hof Den Haag 6 april 2016, IEF 15853; ECLI:NL:GHDHA:2016:929 (TSS c.s. tegen Recom)
Merkenrecht. Procesrecht. Bevoegdheid. Afstemmingsregel. De rechtbank oordeelde dat er geen merkinbreuk is door fabricage zonnepalen met instemming [IEF 15468]. TSS c.s. vordert met succes om Recom te bevelen tot opheffing douanebeslag. De vorderingen tot verwijdering van de merken en betaling aan derde gaat buiten de bevoegdheid van de Nederlandse voorzieningenrechter ex 31 EVEX-verdrag. Deze zijn niet aan de bodemrechter voorgelegd én er geen sprake is van een voorlopige of bewarende maatregel. Een zodanig bevel heeft een definitief karakter.

Anti-copyright activists, who advocate for their particular vision of a totally free and open internet, often argue that certain court decisions, which they consider limit the freedom to hyperlink, mark the end of internet as they know it. On this occasion, such activists may well rejoice. If the CJEU follows the opinion of the Advocate-General of 7 April 2016 in the GS Media case (C-160/15) the anti-copyright movement can celebrate a serious impairment of copyright protection online, which will have extremely negative consequences for the legal distribution and protection of content online.

It might sound harmless and reasonable enough: “The posting on a website of a hyperlink to another website on which works protected by copyright are freely accessible to the public without the authorisation of the copyright holder does not constitute an act of communication to the public”.

But the Advocate-General goes on to say:

Vzr. Rechtbank Rotterdam 18 maart 2016, IEF 15852; ECLI:NL:RBROT:2016:2424 (Instelling beschermd wonen)
Mediarecht. Eisers bedrijf is/was een instelling voor beschermd wonen voor jongeren vanaf 18 jaar met cognitieve en/of psychische problematiek. Het zorgaanbod bestond uit een combinatie van wonen, begeleiding en dagbesteding. Gedaagden waren in dienst of vrijwilliger. Op last van de IGZ werd overdracht aan andere zorginstelling bevolen. Gedaagden zijn daarop geïnterviewd, waarin beschuldigingen van fraude en diefstal werden gedaan die eisers graag gerectificeerd zien. Uit de overlegde stukken kan worden afgeleid dat verleende zorg is gefactureerd aan cliënt én bij de SVB, dat is een dubbele declaratie die niet is teruggestort. De mededeling dat bankpassen en dergelijke worden ingenomen en in kluis lagen, is niet zonder grond. Bankafschriften logenstraft de uitlating dat er niet zou zijn betaald of geïnd. De uitlatingen vinden steun in het beschikbare feitenmateriaal. Vorderingen worden afgewezen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 10 maart 2016, IEF 15851; ECLI:NL:RBAMS:2016:1653 (Sektarische psychogroep)
Mediarecht. Domeinnaamrecht. Eiseres is erkend psycholoog en psychotherapeut (BIG en en lid van NIP en andere beroepsorganisaties) en verzorgt trainingen voor persoonlijke ontwikkeling, waaronder de Gestalt Opleidings Training. Gedaagde heeft (naar ontevredenheid) trainingen gevolgd, begint een website om "mensen bewust te maken van de gevaren van de therapeutische gemeenschap rondom eiseres" en om haar persoonlijke ervaringen te delen. De uitingen zijn heel kritisch, evenals de vergelijking met een sekte. In het huidige digitale tijdperk kunnen eiseres en haar organisatie voorts verwachten dat er informatie over haar in de vorm van goede en slechte ervaringen van derden via internet wordt verspreid. Van een enkele wraakactie met als doel eiseres te beschadigen lijkt geen sprake. De vorderingen tot verwijdering, rectificatie en overdracht domeinnamen worden afgewezen. Eiseres heeft geen alleenrecht op gebruik van haar voornaam, ook niet in de domeinnaam.

Vzr. Rechtbank Noord-Nederland 8 april 2016, IEF 15850; IEFbe 1759; ECLI:NL:RBNNE:2016:1715 (Bodewes cs. tegen Thecla Bodewes)
Merkenrecht. Handelsnaamrecht. Twee takken van gerenommeerde scheepsbouwfamilie strijden over gebruik van familienaam als handelsnaam door de Overijsselse tak, die haar scheepsbouwmogelijkheden - in het bijzonder op het terrein van de bouw van zeeschepen - heeft uitgebreid door aankoop van drie werven. De voorzieningenrechter acht het gebruik van de familienaam Bodewes in combinatie met de voornaam Thecla van de eigenaresse van de Overijsselse tak toelaatbaar, omdat daarvan geen gevaar voor verwarring is te duchten. Ten aanzien van het gebruik van de familienaam zonder voornaam wordt het gevraagde verbod toegewezen. Geen verbod voor de al door gedaagden sinds jaar en dag gevoerde handelsnamen Scheepswerven G&H Bodewes en Scheepswerven Bodewes.

Hof Den Haag 22 maart 2016, IEF 15847; LS&R 1295; ECLI:NL:GHDHA:2016:765 (Mylan tegen MSD)
MSD is houdster van EP 0 724 444 voor een werkwijze voor de behandeling van klassieke mannelijke kaalheid met 5-alfareductaseremmers. Mylan heeft handelsvergunningen verkregen voor finasteride 1 mg. Het gegeven dat EP 444 over enkele maanden expireert, is geen grond om de voortzetting van de inbreuk de komende maanden toe te laten, aldus de Rechtbank IEF 13782. De enige openbaarmaking van orale toediening van de werkzame stof was in WO 225 aan een groep kortstaartmakaken; de geclaimde doseringsbereik is geen sub-range van een reeds eerder geopenbaarde bredere range. Het hof bekrachtigt het bestreden vonnis.

naar: Carice van Houten als Rachel in de film Zwartboek, 2006, Paul Verhoeven. Waarom het Hof Amsterdam het vonnis in de zaak Lira/UPC (IEF 14143, ECLI:NL:RBAMS:2014:5397) moet vernietigen en moet beslissen conform de conclusie van advocaat-generaal Verkade in de zaak Norma/NL Kabel (IEF 13052; ECLI:NL:PHR:2013:1093).

Het is best te begrijpen dat de Amsterdamse rechtbank het ‘zielig’ of zelfs ‘onrechtvaardig’ vond dat Lira plotseling geen geld meer kreeg van de kabelexploitanten, omdat de meeste kabeldoorgiftes geen secundaire, maar primaire kabeldoorgiftes bleken te zijn. In dat licht valt ook haar beslissing te begrijpen dat een overdracht bij voorbaat aan Lira kon prevaleren boven het vermoeden van overdracht aan de filmproducent. Dat was op dat moment de enige manier om de kabelexploitanten te dwingen weer te gaan betalen.