Rb. Amsterdam 11 oktober 2023, IEF 21718; ECLI:NL:RBAMS:2023:6332 (Dyslexiefont tegen Gottmer). Eiser heeft een dyslexie font bedacht en gemaakt (hierna: het dyslexie font). Daarna heeft eiser Dyslexiefont B.V. opgericht (hierna samen te noemen: Dyslexie Font c.s.) en licenties daaraan verleend, zodat online via Dyslexiefont B.V. licenties kunnen worden afgenomen om het dyslexie font te gebruiken. Gottmer geeft kinderboeken uit zoals het boek ‘Blitz’. Dyslexie Font c.s. stelt dat Gottmer voor het uitgeven van het kinderboek Blitz gebruikmaakt van het dyslexie font zonder een daartoe strekkende licentie. Gottmer heeft aangegeven geen gebruik te maken van het dyslexiefont, maar van een vrij toegankelijk lettertype dat te krijgen is op het internet. Dyslexie Font c.s. vordert een inbreukverbod tegen Gottmer op grond van haar auteursrechten op het font. Zij stelt dat Gottmer van alle acht onderscheidende kenmerken van het dyslexie font gebruikmaakt. Gottmer voert verweer dat het dyslexie font geen auteursrechten toekomt, ofwel dat de beschermingsomvang zo gering is dat Dyslexie Font c.s. zich alleen kan verzetten tegen identieke kopieën. In dat geval verschilt het lettertype dat Gottmer heeft gebruikt dusdanig van het dyslexie font dat geen sprake is van een auteursrechtinbreuk.

Hof 3 oktober 2023, IEF 21716; ECLI:NL:GHDHA:2023:2103 (Holland Bolroy Markt tegen Kaagman-Schooneman). Kaagman heeft in 2011 een tulpenras ontwikkeld en ingeschreven in het register van de KAVB onder de naam ‘Strong Energy’. In 2013 heeft Holland Bolroy Markt (hierna: HBM) een kwekersrecht aangevraagd voor het tulpenras Strong Strike, dat in 2014 is verleend. Kaagman vorderde vernietiging van dit kwekersrecht. Het ras Strong Strike is volgens Kaagman niet duidelijk onderscheidbaar van het ras Strong Energy dat ten tijde van de verlening van het kwekersrecht een algemeen bekend ras was in de zin van art. 49 lid 4 van de Zaaizaad- en Plantgoedwet 2005 (hierna: ZPW). De vordering van Kaagman is eerder door de rechtbank toegewezen [zie IEF 20557]. HBM heeft hoger beroep ingesteld tegen dit vonnis en wil dat de vorderingen van Kaagman alsnog afgewezen worden. In hoger beroep is wederom aan de orde of ‘Strong Energy’ een algemeen bekend tulpenras was ten tijde van de verlening van het kwekersrecht voor Strong Strike. Daarnaast is aan de orde of de vernietiging van het kwekersrecht terugwerkende kracht heeft.

Hof Amsterdam 22 augustus 2023, IEF 21715; ECLI:NL:GHAMS:2023:2313 (Appellant tegen gedaagden). Partijen verhuren solexen op Texel en stellen over en weer dat de ander inbreuk maakt op hun handelsnaam. Appellant is in een tussenarrest [zie IEF 20913] toegelaten te bewijzen dat hij al sinds 2011 de handelsnaam ‘solextexel’ gebruikt. In dit arrest wordt bekeken of appellant daarin is geslaagd. Appellant had verschillende informatie beschikbaar gesteld waaruit blijkt dat hij deze handelsnaam inderdaad effectief heeft gevoerd. De door appellant en verweerder gevoerde namen ‘solextexel’ en ‘solex Texel’ zijn in hoge mate beschrijvend. Deze handelsnamen hebben geen onderscheidend vermogen, waardoor ze in principe vrijgehouden moeten worden. Het relevante publiek bestaat vooral uit mensen die niet op Texel wonen en zullen niet bekend zijn met de handelsnamen. Het publiek zal het verhuren van solexen niet voornamelijk met appellant associëren. Doordat geen sprake is van onderscheidend vermogen en het feit dat het relevante publiek niet bekend is met de ondernemingen, is geen sprake van verwarringsgevaar. De daadwerkelijke verwarring die plaatsvindt, heeft te maken met beschrijvende karakter van de handelsnamen. Vorderingen van zowel appellant als gedaagde kunnen hierdoor niet worden toegewezen.

Vzr. Rb. Overijssel 9 oktober 2023, IEF 21710; ECLI:NL:RBOVE:2023:3942 (X tegen Y). X houdt zich in met het beheer van een verscheidenheid aan intellectuele eigendomsrechten ten aanzien van ontwikkelde zelfsluitende vloeddeuren en is houdster van een Uniemerk. Y is in 2014 opgericht en houdt zich bezig met waterkeringen onder een merknaam. In 2018 hebben partijen een licentieovereenkomst gesloten, waardoor het Y is toegestaan om tegen betaling de zelfsluitende vloeddeuren verder te ontwikkelen. Y heeft op haar beurt sublicenties verschaft aan buitenlandse partijen. In 2022 heeft X per brief medegedeeld de overeenkomst te beëindigen. X geeft als reden voor beëindiging dat Y heeft nagelaten bepaalde informatie over de verkoop met betrekking tot het merk te verstrekken. X heeft na beëindiging van de overeenkomst alle aandelen verkocht aan een bedrijf die sublicentienemer is van Y. X vordert dat hij stopt met de productie en exploitatie van zelfsluitende vloeddeuren die onderwerp waren van de licentieovereenkomst. X legt onder andere ten grondslag aan haar vordering dat Y zich schuldig maakt aan merkinbreuk. Y betwist daarentegen dat X rechtsgeldig de licentieovereenkomst heeft opgezegd. Daarnaast voert Y aan dat X geen redelijke opzegtermijn in acht heeft genomen. Y vordert in reconventie inzage in de koopovereenkomst van de aandelen in X.

Last but not least: met nog drie maanden te gaan in 2023 staan we bij deLex klaar voor de najaarscongressen, jurisprudentielunches in de laatste drie maanden van het jaar.

Hof Den Haag 2 mei 2023, IEF 21713; ECLI:NL:GHDHA:2023:1785 (Appellante tegen octrooigemachtigden). Drie octrooigemachtigden zijn samen kantoorgenoten. Een van de octrooigemachtigden heeft in opdracht van appellant een octrooi en een PCT-vervolgaanvraag voor een octrooi met een methode voor een sluis met onder andere een bruisinstallatie en een bepaald type deursamenstel ingediend. Op alleen het deursamenstel had appellant geen octrooi. Vervolgens heeft appellant tegen die octrooigemachtigde een tuchtklacht ingediend, omdat deze volgens hem tekort is geschoten in zijn zorgplicht tussen de Nederlandse octrooiaanvraag en PCT-vervolgaanvraag toen was gebleken dat de Nederlandse aanvraag onvoldoende bescherming bood. Appellant heeft vervolgens ook twee tuchtklachten ingediend tegen de andere octrooigemachtigden van zijn kantoor, omdat zij zich onvoldoende hebben ingespannen om de octrooigemachtigde te corrigeren. Het hof oordeelt dat de klachten ongegrond zijn en vernietigt de waarschuwing die aan de octrooigemachtigde is opgelegd.

Nationaal Mediarechtcongres 2023 – De Nederlandse media en de Europese reguleringsgolf

Binnenkort, op donderdag 23 november is het tijd voor een nieuwe editie van het Nationaal Mediarechtcongres. Ook in 2023 staat er een gevarieerd programma over actuele ontwikkelingen in rechtspraak, regelgeving en mediatoezicht.

Rb. Amsterdam 4 oktober 2023, IEF 21708; ECLI:NL:RBAMS:2023:6169 (Just Another Media Company tegen Lusus Media). Just Another Media Company (hierna: JAMC) en Lusus Media (Hierna: Lusus) zijn bedrijven werkzaam in de media industrie. JAMC en Lusus zijn betrokken bij een productieovereenkomst om een voetbalprogramma te maken dat gefinancierd wordt door Toto en geproduceerd wordt door 40Beats. Lusus en JAMC waren aan het onderhandelen over contractvoorwaarden. De belangrijkste punten van het contract omvatten de intellectuele eigendomsrechten, die bij JAMC en 40Beats komen te liggen en ontbindende voorwaarden in het geval van teleurstellende resultaten of beëindiging door Toto. Na enkele discussies en aanpassingen heeft JAMC een bedrag van aan Lusus betaald als vooruitbetaling voor de productie. Later heeft Lusus enkele kostenposten gespecificeerd, waaronder een eindredacteur en andere uitgaven. Er ontstaat onenigheid nadat enkele namen zich terugtrekken uit het programma, waardoor JAMC een terugbetaling wil van het vooruitbetaalde bedrag. Lusus heeft hiertegen bezwaar gemaakt zonder een gedetailleerde kostenbeschrijving op te nemen.

Tijdens de najaarsbijeenkomst van BMM in Luxemburg hebben Willem Leppink en Michelle Roosma de Wim Mak Award gewonnen voor hun artikel 'Domeinnaamgeschillen: een praktische handleiding'. Dit artikel biedt zowel een overzicht van de werking van domeinnaamgeschillenbeslechtingsprocedures als praktische tips en tricks voor het effectief toepassen van deze procedures in de praktijk. De Wim Mak Award is een jaarlijkse onderscheiding die door de BMM wordt toegekend voor de meest opvallende bijdrage van dat jaar.

Lees het artikel van Willem Leppink en Michelle Roosma via de website van BMM Bulletin.

Rb. Amsterdam 27 september 2023, IEF 21709; ECLI:NL:RBAMS:2023:5923 (PayingIT c.s. tegen gedaagden). Workrate is een bedrijf dat de software ‘Workmate’ in 2008 heeft ontwikkeld (later: Usemate). Uiteindelijk werd een koopovereenkomst gesloten waarbij aandelen in Usemate B.V. en auteursrechten op de software werden verkocht aan PayingIP. In de voorwaarden van de overeenkomst stond opgenomen dat Workrate de auteursrechten van de Usemate-software over moest dragen aan PayingIP zonder beperkingen. Daarnaast behield Workrate het recht om de software te blijven gebruiken voor de uitoefening van haar bedrijf en zijn non-concurrentieclausules opgenomen waarbij partijen geen vergelijkbare software mochten ontwikkelen. Partijen, waaronder PayingIP. gaven uitvoering aan de afspraken door de aandelen in Usemate B.V. te leveren, waarna zij werd hernoemd tot PayingIT. Na de overeenkomst ontstonden conflicten over wie welke software mocht ontwikkelen. In een kort geding vonnis [zie IEF 21423] werd Workrate veroordeeld tot de overdracht van auteursrechten van de Usemate-software aan PayingIT. De rechtbank deed dit met de toezegging dat Workrate de beveiligingssoftware Workstate mag gebruiken, ook al zijn deze applicaties onderdeel van het beschermde softwarepakket. Zowel PayingIT als Workrate hebben appel ingesteld tegen de uitspraak van de voorzieningenrechter.