Kantonrechter Rechtbank Arnhem 4 juni 2012, LJN BW7967 (eiser tegen TH&P)

Auteursrecht. Persoonlijkheidsrechten. Rectificatie.

TH&P heeft een door een onafhankelijk journalist geschreven artikel in een eigen blad voor haar relaties opgenomen. Dit artikel is door TH&P ook nog inhoudelijk gewijzigd zodat het een gunstiger effect had voor het bedrijf. Afgezien van de inbreuk op auteursrechten is hierdoor schade berokkend aan de onafhankelijke opstelling van deze journaliste. Zij heeft haar schade begroot op een door de Nederlandse Vereniging van Journalistiek voorgestane wijze. De vordering tot rectificatie wordt toegewezen.

In citaten:

4.3.  Naar het oordeel van de kantonrechter heeft [gedaagde partij] door aldus te handelen het werk van [eisende partij] aangetast en heeft zij (daardoor) schade aangebracht aan de eer en de naam van [eisende partij] als auteur als bedoeld in artikel 25, eerste lid, aanhef en onder d, van de Auteurswet. De aantasting bestaat uit het navolgende, in onderlinge samenhang bezien. [gedaagde partij] heeft zonder toestemming van [eisende partij] (a) een groot aantal gedeelten uit het artikel overgenomen, deze gedeelten heeft [gedaagde partij] (b) gewijzigd en verbonden en aangevuld met teksten van eigen hand, terwijl [gedaagde partij] (c) het geheel de vorm van een nieuw werk heeft gegeven. Door de bronvermelding onder het artikel heeft [gedaagde partij] de inhoud van het artikel vervolgens (d) ten onrechte aan [eisende partij] toegeschreven.

4.4.  Met de aantasting van het auteursrechtelijk werk heeft [gedaagde partij] onrechtmatig jegens [eisende partij] gehandeld. [gedaagde partij] is dan ook gehouden tot vergoeding van de daardoor door [eisende partij] geleden schade.

4.5.  [eisende partij] heeft aangevoerd dat haar schade met name is gelegen in de aantasting van haar persoon, althans haar professionele opstelling. Ze staat bekend als een onafhankelijk en kritisch journalist. Dat is ook, aldus [eisende partij], wat haar opdrachtgevers van haar verlangen. Door deze publicatie is de suggestie gewekt dat zij zich niet (te allen tijde) onafhankelijk en kritisch opstelt. Voor haar is het van zwaarwegend belang dat die suggestie wordt vermeden.

4.6.  [eisende partij] heeft haar schade begroot op een door de Nederlandse Vereniging van Journalistiek voorgestane wijze. [gedaagde partij] heeft daartegenover aangevoerd dat de schade volgens haar nooit meer kan bedragen dan € 250,00, het reeds door haar betaalde bedrag. Dit is een onvoldoende betwisting van de door [eisende partij] geleden schade.

De kantonrechter begroot de schade dan ook op de voet van artikel 6:97 BW op - in totaal - € 562,50, zodat door [gedaagde partij] nog een schadebedrag van € 262,50 aan [eisende partij] verschuldigd is. Nu daartegen geen afzonderlijk verweer is gevoerd, zal de gevorderde wettelijke rente eveneens worden toegewezen en wel vanaf 15 december 2011.

Wijziging mediawet, Kamerstukken I, 2011-2012, 33 019 nr. c.

Mogelijke strijdigheid met Europees recht:

De leden van de CDA-fractie vernemen graag de opvatting van de regering over de gevolgen van de recente uitspraak van het Europese Hof in de Dataco-zaak [red. IEF 10977] voor de regeling voor het vrijgeven van de programmagegevens, zoals die bij amendement in het wetsvoorstel is opgenomen. Zij zijn van mening dat het vragen van een vergoeding voor het gebruik van programmagegevens ingevolge deze uitspraak in strijd is met het Europese recht, in het bijzonder de Databankenrichtlijn. Op grond hiervan zou naar hun mening de wet aangepast moeten worden c.q. de bepalingen over de vergoeding buiten toepassing moeten blijven.

De regering deelt de opvatting van de leden van de CDA-fractie niet. Het gaat om twee verschillende zaken die uiteraard wel verband met elkaar hebben: de geschriftenbescherming van de Auteurswet en de verplichte beschikbaarstelling van de programmagegevens op grond van de Mediawet 2008. Het amendement regelt in het wetsvoorstel dat de programmagegevens tegen een marktconforme prijs verplicht beschikbaar worden gesteld. De hoogte van die prijs wordt door het Commissariaat voor de Media (hierna: Commissariaat) vastgesteld. Tevens regelt het amendement de wijze en voorwaarden van beschikbaarstelling. De uitspraak van het Hof gaat over de vraag of wedstrijdschema’s onder het beschermingsregime van de Databankrichtlijn vallen. Indien dit niet zo is, dan zou geen aanvullende auteursrechtelijke bescherming in nationale wetgeving zijn toegestaan. De Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie bestudeert nog de vraag of en zo ja welke consequenties deze uitspraak heeft voor de regeling van de geschriftenbescherming in de Auteurswet. De commissie Auteursrecht zal hierover advies gevraagd worden.

 

De programmagegevens worden inderdaad beschermd door de geschriftenbescherming. Mocht deze komen te vervallen, dan kunnen programmagegevens zonder vergoeding worden overgenomen indien zij door vrije nieuwsgaring zijn verkregen. Tenzij de programmagegevens, anders dan wedstrijdschema’s, wel in aanmerking komen voor databankbescherming. Hoe dit ook zij, het vervallen van de geschriftenbescherming verplicht de omroepen nog niet om de gegevens actief beschikbaar te stellen. De regeling van de verplichte en tijdige beschikbaarstelling in het wetsvoorstel heeft dus een zelfstandige functie, los van het al dan niet bestaan van de geschriftenbescherming. Mocht de geschriftenbescherming komen te vervallen, dan kan dat van invloed zijn op de hoogte van de marktconforme prijs van met name de programmagegevens die voor gedrukte gidsen worden gebruikt. Het Commissariaat kan hiermee rekening houden bij zijn periodieke herberekening van de markconforme waarde.

 

De regering ziet dus geen reden om de wet aan te passen of om de bepalingen over de vergoeding buiten toepassing te laten. De voorgestelde mediawettelijke regeling heeft, met of zonder geschriftenbescherming in de Auteurswet, zelfstandige waarde.

Conclusie A-G Langemeijer HR 8 juni 2012, in zaak 07/13259 (Stichting de Thuiskopie tegen Opus Supplies c.s.)

Conclusie ingezonden door Vivien Rörsch en Tobias Cohen Jehoram, De Brauw Blackstone Westbroek.

Auteursrecht. Thuiskopie. In dit geding, over de uitleg van art. 16c Auteurswet, wordt de procedure voortgezet na het tussenarrest van de Hoge Raad van 20 november 2009 (IEF 8367) en na het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 16 juni 2011 (IEF 9791).

Een Duitse aanbieder verkoopt vanuit Duitsland via internet blanco-gegevensdragers aan Nederlandse consumenten. De vraag is wie dan als ‘importeur’ (op wie de verplichting tot betaling van de thuiskopievergoeding rust) in de zin van art. 16c lid 2 Aw moet worden aangemerkt.

2.20. De slotsom is dat Opus GmbH voor de toepassing van art. 16c lid 2 Aw moet worden aangemerkt als de importeur van de desbetreffende goederen. Anders dan Opus GmbH in de feitelijke instanties als argument heeft aangevoerd, is niet vereist dat de importeur woont of gevestigd is in het land waarin de goederen worden ingevoerd. Grief 2 slaagt en, in het voetspoort daarvan, ook grief 5.

De conclusie strekt tot vernietiging van het bestreden arrest en, ondanks het verzoek van de Stichting dat de Hoge Raad de zaak zelf afdoet, en tot verwijzing van de zaak naar een ander gerechtshof.

Leestips: 2.25 - 2.27.

Rechtbank Breda 6 juni 2012, HA ZA 11-1374 (Oishii tegen Oishii Gastro Events BVBA)

Uitspraak ingezonden door Marieke Coumans en Elise Menkhorst, De Gier|Stam & Advocaten. Mede ingezonden door Edwin Jacobs, time.lex.

Merkenrecht. Domeinnaamrecht. AdWords en Groupon reclame-uitingen. Handelsnaamrecht. Uitgebreide bevoegdheidsoverwegingen waarna de rechtbank zich onbevoegd verklaart.

Oishii exploiteert een restaurant in Breda en is houdster van woord- en beeldmerken. OGE exploiteert een restaurant te Aken (Duitsland) en Hasselt (België) en is houdster van de domeinnaam oishii.be.

De merkinbreuk strekt zich, aldus eiser, in elk geval via Internet, mede uit tot het arrondissement van de Rechtbank Breda waarin Oishii is gevestigd. OGE vordert in een incidentele vordering de onbevoegdheidsverklaring van de Rechtbank (4.6 lid 1 BVIE), omdat er geen enkel aanknopingspunt is voor de bevoegdheid van deze rechtbank.

Als uitgangspunt geldt dat het gebruik van een teken op een website niet reeds in ieder land waarin dat merk beschermd is een onrechtmatige daad oplevert op de grond dat de website vanuit dat land raadpleegbaar is. De website moet blijkens haar inrichting mede gericht zijn op potentiële deelnemers in Nederland, dat is afhankelijk van de omstandigheden, zoals TLD, de taal of taalkeuze en verwijzingen naar bepaalde landen (met verwijzing naar Vitra/Classic Design, IEF 5925)

Aangezien oishii.be linkt naar de vestiging te Aken, oishiihasselt.be linkt naar de vestiging in Hasselt en niet alleen het woord "Hasselt", maar ook de TLD .be getuigt dat de site zich richt tot het Belgische publiek. De site is daarbij in het Engels, omdat de bestuurder de Nederlandse taal niet machtig is. De OGE-Grouponactie was gericht op het publiek in de Euregio Maas-Rijn en niet op heel Nederland. Zelfs de "Deal van de dag voor de stad Maastricht" was gericht op publiek in Limburg, maar niet gericht op heel Nederland.

De aangehaalde Kösebasi (IEF 9731) en Gaastra(IEF 10014)-zaken zijn niet toepasbaar, omdat de gedaagde partijen zich niet in het buitenland bevonden en het ging om .nl-sites. Er is geen ruimte voor analoge toepassing van het Reinwaterarrest, omdat via artikel 71 lid 1 EEX-Verordening het lidstaten onverlet laat voor bijzondere onderwerpen de bevoegdheid te regelen. De rechtbank verklaart zich onbevoegd en veroordeelt eiser in de kosten ex 1019h Rv.

5.5. Dat bij een zoekopdracht naar het woord OISHII op google.nl als resultaat eerst www.oishii.be en www.oishii.de verschijnt en daarna www.oishiirestaurant.nl is het gevolg van de inkoop door OGE van de Google Adwords "Oishii" en "Hasselt". Dit is echter niet een aanwijzing dat OGE zich specifiek op Nederland richt, aangezien beide websites linken naar de Duitse vestiging van OGE in Aken. Bovendien heeft OGE toegelicht dat zij de genoemde Adwords niet specifiek voor Nederland, maar voor geheel het Google-domein heeft gekocht. Dat zoeken op de termen OISHII en HASSELT via google.nl als eerste resultaat oplevert www.oishiihasselt.be, is niet relevant voor eventuele merkinbreuk in Nederland, aangezien door de zoekopdracht met het woord HASSELT verwarring met de vestiging van Oishii in Nederland is uitgesloten en dit zoekresultaat een website oplevert die is gericht op de Belgische markt.

Op andere blogs:
De Gier|Stam advocaten (de eiser is gevestigd in Nederland en de gedaagde in België. Welke rechter is bevoegd?)

Domeinnaamrecht. We beperken ons tot een doorlopende selectie van WIPO-geschillenbeslechtingsprocedures die wellicht interessant zijn. Hier een overzicht van de in de laatste weken gepubliceerde procedures. Ditmaal over: een voormalig distributeur zonder eigen recht/legitiem belang, maar er is geen kwader trouw bij de registratie aangenomen; een (gedeeltelijk geslaagde) vordering van vijf domeinnamen van verschillende domeinnaamhouders inzake fashion-merk Isabel Marant; een niet-bewezen handelsnaam en de opmerking van het Panel dat men beter naar een regulier gerecht kan gaan; de registratie van het Franse woordenboekwoord "zut"; een gripe site en een verweerster die enkel een email met uitleg stuurt. De vorige editie: WIPO-selectie april 2012 II.

De selectie is (deels) samengevat door Sara Biersteker, Van Till advocaten.

D2012-0014
institutsoskin.com > Complaint denied

Eiser heeft het merk SOSKIN, voormalig distributeur heeft een domeinnaam geregistreerd en heeft geen eigen recht of legitiem belang:

“While there is little doubt in the Panel’s opinion that the Respondent had at least some legitimate interests to hold the disputed domain name on behalf of the Complainant while performing the licensing and distribution agreements, such was not the case after termination. Art. 11 of the licensing agreement indeed made it clear that, upon termination, the license was automatically revoked. As a result, the Panel considers that, after termination, the Respondent could not further claim any legitimate interests in holding the disputed domain name, and that such further holding of the disputed domain name was to be considered as taking place against the Complainant’s will.”

Het gaat, voor eiser, echter fout bij de kwader trouw. Er is namelijk geen kwader trouw bij registratie geweest: 

“Those are clearly two distinctive requirements whose rationale lies in the very goal the UDRP is trying to pursue. It is indeed to be kept in mind that the UDRP was enacted in order to fight against a particular set of circumstances, namely the undue and abusive registration of domain names in so-called cybersquatting cases. Under the UDRP, such cases presuppose the registration itself to occur in bad faith. While this might, and actually has been considered as a weakness from the UDRP in particular with regards to some ccTLDs alternative dispute mechanisms that have resulted in the putting in place of alternative criteria, namely registration or use in bad faith, there is no reason to depart from the interpretation given by a majority view that, under the Policy, paragraph 4(a) (iii), the conjunctive “and” indicates that there must be bad faith both at the time of registration and subsequently.”

D2012-0303
isabelmarantbasket.com; isabelmarantboots.net; isabelmarantshoes.com; isabelmarantsneaker.com; isabelmarantsneakers.com > Transfer, denied in part

De eiser wilde deze vijf domeinnamen (met allen een andere houder) middels één uitspraak verwerven. Eiser heeft echter te weinig samenhang aangetoond tussen de domeinnamen, ondanks dat ze bijvoorbeeld op dezelfde datum zijn geregistreerd.

“While the Panel finds strong inference that all five disputed domain names are connected or commonly controlled because these disputed domain names were registered on the same date and with the same registrar and comprise the same trademark element or share the same DNS name server, the Panel, however finds that additional evidence is required to show common control or connection between all 5 disputed domain names. In the present case, counsel for the Complainant failed to provide additional evidence, which would show all the five disputed domain names are connected or commonly controlled.” 

Zie verder onder B. Preliminary Issue – Consolidation of Multiple Domain Names and Respondents

De uitspraak gaat verder slechts over de twee domeinnamen die moeten worden overgedragen: isabelmarantboots.net en isabelmarantsneakers.com. Daarover wordt geoordeeld dat de domeinnaamhouders geen eigen recht of legitiem belang bij de domeinnaam hebben en dat zij de domeinnaam te kwader trouw hebben geregistreerd en gebruikt.

“In light of the Complainant’s distinctive registered trademark and the Respondents’ use of the and disputed domain names, the Panel finds that the use of the and disputed domain names, which are confusingly similar to the Complainant’s mark, creates likelihood that Internet users would be confused and identify the Respondents as either associated or affiliated with the Complainant.

Based on the evidence presented to the Panel, including the late registration of the disputed domain names, the similarity between the disputed domain names and the Complainant's trademark and the Respondents use of the disputed domain names to sell goods that are regularly sold by the Complainant and goods that are sold in connection with the Complainant’s trademark, the Panel draws the inference that the and disputed domain names were registered and used in bad faith.”

DNL2012-0011
mapublisher.nl > Complaint denied

MAPublisher, met digitale, activiteiten in Nederland heeft geen merknaam geregistreerd en baseert haar vordering op het Nederlandse handelsnaamrecht. De aanbieding van eiser om bewijs te leveren indien daarom wordt verzocht door het panel is onvoldoende, zeker nu in een Panel’s Procedural Order dit al expliciet is gevraagd. Bepaalde zaken lenen zich echter meer voor reguliere rechtzaken. Het panel geeft aan dat een regulier gerecht het onbetwiste standpunt dat de domeinnaam zonder kosten zou worden overdragen zou (kunnen) hebben aangenomen en overdracht hebben bevolen. Voor een feitenonderzoek is in deze .nl-procedure echter geen ruimte.

The Panel finds that the Complainant has failed to even provide prima facie evidence that it indeed has trade name rights in “MAPublisher” protected in The Netherlands. While apparently the Complainant has not registered this term as a trade name in The Netherlands, Dutch trade name law does not require such registration for protection; for this purpose it does however in any event demands the use of the trade name. In this regard the burden of proof is on the Complainant to submit verifiable evidence of the existence of trade name rights. The offer of the Complainant to do so at the request of the Panel is insufficient, especially as the Panel’s Procedural Order has already explicitly made such request.

The Panel notes that the Complainant’s failure to have registered a trade mark for “MAPublisher”, which under Benelux law is not difficult to obtain, has necessarily shifted the focus of the present case to the Complainant’s trade name position. Although the Panel must thus deny the Complaint, it adds here that it does not appear inconceivable that regular court proceedings would instead focus on the Complainant’s undisputed statement that parties have agreed in 2000 that, upon termination of the contractual relationship between parties, the Respondent would transfer the Domain Name to the Complainant free of charge.

Indeed, .nl proceedings do not lend themselves to extensive fact-finding by panels and are primarily intended to resolve relatively obvious cases of cyber squatting. With reference to the decision in NV TKS, Be Watch Ltd v. Tiflo BV, WIPO Case No. DNL2010-0062, the Panel notes that certain disputes are more fit for decision in court proceedings, which, for example, provide sufficient scope for considering such questions as whether a contract has been lawfully terminated.

D2012-0656
zut.com > Complaint denied

Eiser heeft het merk ‘Zut’. Zut betekent in het Frans zoiets als ‘damn’ en is in de jaren '40 als naam aan een parfum gegeven. Het parfum (en het merk) stopte in 1954, met een relaunch in 1998. De domeinnaamhouder heeft de domeinnaam geregistreerd in 2004.

Aangezien het een ‘woordenboekwoord’ betreft heeft degene die de domeinnaam als eerste, te goeder trouw een dergelijke domeinnaam registreert daar recht op. Er is niet voldoende bewijs echter dat de domeinnaamhouder de domeinnaam te kwader trouw heeft geregistreerd en gebruikt. Er is geen bewijs dat de domeinnaam is geregistreerd om te profiteren van de merkrechten van de eiser.

Here, the following factors are relevant:
- The Complainant has provided no evidence that the Respondent was aware of its trade mark rights at the time it registered the Disputed Domain Name.
- The Respondent is a native French speaker, and resides in France.
- “Zut” is a common French word.
- The Complainant’s Zut brand of perfume was launched in 1948, discontinued in 1954 and re-launched in 1998. Although well-known in the 1940s, the brand is not so well known today.
- There is no evidence that the Respondent was otherwise targeting the Complainant or its Trade Marks. This conclusion is supported by the fact that part of the Respondent’s business is to register dictionary words in order to take advantage of the commercial value of such words as domain names, purchased the Disputed Domain Name at an auction for a substantial sum of money, and owns many domain names.

D2012-0293
jamsarbitration.com > Complaint denied

Eiser heeft een arbitrage bureau (?) met de naam Jams. De domeinnaamhouder heeft op de domeinnaam een website waarin Jams wordt bekritiseerd: “JAMS Arbitration receives the Arbitration Hell Hole Award”. Domeinnaamhouder hoeft de domeinnaam niet over te dragen, omdat hij een eigen recht of legitiem belang bij de domeinnaam heeft. De domeinnaamhouder heeft daarnaast nog nooit geld met de domeinnaam verdiend.

“This Panel holds, under the fairly sparse record here, that Respondent is using the Domain Name as a genuine “gripe site.” Accordingly, the Panel concludes that Respondent has a legitimate interest under paragraph 4(c)(iii). In one of the early decisions in this context, Bridgestone Firestone v. Myers,WIPO Case No. D2000-0190 (July 6, 2000), the panel observed:

Although free speech is not listed as one of the Policy’s examples of a right or legitimate interest in a domain name, the list [in ¶ 4.c] is not exclusive, and the Panel concludes that the exercise of free speech for criticism and commentary also demonstrates a right or legitimate interest in the domain name under Paragraph 4(c)(iii). The Internet is above all a framework for global communication, and the right to free speech should be one of the foundations of Internet law.”

D2012-0084
accormedia.com > Complaint denied

Eiser slaagt er niet in prima facie aannemelijk te maken dat domeinnaamhouder geen recht of legitiem belang bij de domeinnaam heeft. De domeinnaamhouder stuurt enkel een mailtje met uitleg, terwijl niet op sommatiebrieven is gereageerd. Media business niks te maken met hotels. Dus er is sprake van een eigen recht / legitiem belang.  En dat terwijl de domeinnaam nog niet voor het doel gebruikt is wat men in de mail voorhoudt.

Onder B: “It is regrettable and surprising that the Respondent did not respond to the Complainant's cease and desist letter to explain his motives for registering the Domain Name and his intentions in relation to it. It is also unclear as to why the Domain Name is registered in the name of Amit Amit, Enrobit yet Rommel Rodrigues responded to the Complaint in an informal email identifying himself as the owner of the Domain Name. He did however put forward an explanation in his email for his registration of the Domain Name and his intended legitimate use of it. In the Panel's view the result is that the Complainant has failed on the balance of probabilities to establish that the Respondent has no rights or legitimate interests in respect of the Domain Name.”

EU Council and Parliament agreed in making publicly available orphan works - persbericht

In mei 2011 werd het voorstel ingediend voor de Richtlijn voor bepaald gebruik van verweesde werken (hier), zojuist is bekend gemaakt:

MEPs and Council reached an informal deal to make publicly available across the EU those works (such as photos, films or poems) whose right holder cannot be found. Lidia Geringer de Oedenberg, the MEP responsible for the report in the EP, welcomed the deal as a first step towards harmonisation of copyright rules in the EU. The outcome will need final approval from the Committee on Legal Affairs, Parliament as a whole and in the Council.

Meer via Euroalert.net en EU2012.dk.

Hof 's-Gravenhage 5 juni 2012, zaaknr. 200.080.342/01 (H&M Hennes & Mauritz tegen G-Star), LJN BX0979

Na het tussenarrest IEF 10206, en voorzieningenrechter IEF 9280. Alle grieven falen en het Hof bekrachtigt de uitspraak van de voorzieningenrechter in kort geding.

Het merk RAW voor kleding is geldig, naar voorlopig oordeel van het hof is het onbewerkt zijn (RAW = rauw) geen kenmerk van kleding. Dat geldt overigens ook voor onafgewerkt zijn. Er is door H&M niet aannemelijk gemaakt dat het merk een algemeen gangbare aanduiding is voor bepaalde kleding (soortnaam is geworden).

RAW wordt - aldus H&M - niet gebruikt als merk, maar als onderdeel van de zuiver beschrijvende uitdrukking ter aanduiding van een muziekstijl (RAW BEAT EXPERIENCE) en als versiering. Echter het Hof acht het aannemelijk dat door de prominente losstaande plaatsing op de kleding van RAW op borsthoogte en op ruime afstand hiervan BEAT EXPERIENCE dat het publiek dit niet als onderdeel van een samenhangende zin zal beschouwen.

Het op basis van artikel 1 lid 2 GMVo gegeven verbod voor de gehele Gemeenschap wordt niet als te ruim beoordeeld. H&M heeft niet aangetoond waarom er in casus grond zou zijn voor een uitzondering. Er valt niet in te zien dat dit verbod het gebruik van de woorden BEAT EXPERIENCE en 'het artwork' zonder het woord RAW in de weg zou staan.

15. (...)Kleding is immers juist bewerkt of afgewerkt. Dat geldt ook voor kleding die voorzien is van aangebrachte rafels of gaten. Voor het aanbrengen daarvan is overigens zelfs een extra bewerking of afwerking nodig, terwijl gaten en rafels naar het voorlopig oordeel van het hof veeleer worden geassocieerd met (afgewerkte maar) versleten kleding, althans kleding met een versleten look dan met onafgewerkte kleding. Kleding voorzien van "modische" gaten en rafels zal door het publiek dan ook niet gezien worden als onafgewerkt.

RAW is dan ook geen teken of benaming die in de handel kan dienen ter aanduiding van kleding of een kenmerk daarvan.

(...)

Dat het merk RAW DENIM door het Bureau en de rechtbank 's-Gravenhage (naar het oordeel van het hof terecht) wel beschrijvend is geoordeeld, kan niet afdoen aan het voorlopige oordeel van het hof dat RAW niet beschrijvend is voor kleding en onderscheidend vermogen heeft. Raw denim beschrijft immers, anders dan raw, een bepaald materiaal (ruwe/onbewerkte spijkerstof), waarvan kleding kan zijn gemaakt en aldus een van de mogelijke kenmerken van kleding."

Lees het arrest hier (grosse zaaknr. 200.080.342/01, LJN BX0979).

Gerecht EU 7 juni 2012, gevoegde zaken T-492/09 T-147/10 (Meda Pharma tegen OHIM/Nycomed)

Gemeenschapsmerkenrecht. Nycomed verzoekt om 'uitstrekking van de bescherming' van het woordmerk ALLERNIL voor de waren van klasse 5. In de oppositieprocedure komt zij de houdster van het Duitse woordmerk ALLERGODIL tegen (klasse 5). De oppositieafdeling wijst het verzoek af, het beroep wordt verworpen. Aangevoerde middelen: beginselen inzake verwarringsgevaar onjuist toegepast (art. 8), ontoereikende motivering (art. 75).

Het Gerecht EU wijst de klacht af. De kamer van beroep heeft het woordelement "Aller" als beschrijvend opgevat voor allergiegeneesmiddelen en niet kenmerkend, er is daarom geen verwarringsgevaar.

49      Die Beschwerdekammer befand, dass bei umfassender Beurteilung die Verwechslungsgefahr trotz Identität der betreffenden Waren ausgeschlossen sei, da das Wortelement „aller“ beschreibend und nicht kennzeichnungskräftig sei und sich die Übereinstimmungen zwischen der Widerspruchsmarke und der angemeldeten Marke auf die Endung „il“ beschränkten.

50      Die Klägerin trägt vor, bei Warenidentität sei, um jegliche Verwechslungsgefahr auszuschließen, ein größerer Unterschied zwischen den Zeichen erforderlich als bei einem großen Warenabstand. Unter den Umständen des vorliegenden Falles, in dem die Warenidentität unstreitig sei, hätte die Beschwerdekammer eine Verwechslungsgefahr bejahen müssen, wie dies auch in der Entscheidung der Ersten Beschwerdekammer des HABM vom 14. September 2009 in der Sache R 734/2008‑1 (Alleris und Allernil) geschehen sei. Mehrere Entscheidungen des HABM zeigten, dass die angefochtenen Entscheidungen von der Entscheidungspraxis des HABM abwichen, was gegen den Gleichheitsgrundsatz und das Diskriminierungsverbot verstoße.

52      Die Beschwerdekammer hat aber in der vorliegenden Rechtssache die Umstände des Einzelfalls zutreffend berücksichtigt. Sie hat in diesem Zusammenhang zu Recht festgestellt, dass zwischen den im vorliegenden Fall betroffenen Waren Identität besteht, und hat ferner – wie oben aus den Randnrn. 40, 41 und 46 hervorgeht – festgestellt, dass sich die in Rede stehenden Zeichen in phonetischer und visueller Hinsicht ganz entfernt ähneln und dass ein Vergleich dieser Zeichen in begrifflicher Hinsicht unmöglich ist. Daher wird, wie das HABM zutreffend vorträgt, die Identität der gekennzeichneten Waren durch einen sehr geringen Ähnlichkeitsgrad der in Rede stehenden Zeichen ausgeglichen, so dass die Beschwerdekammer zu der Schlussfolgerung berechtigt war, dass keine Verwechslungsgefahr besteht, zumal der Aufmerksamkeitsgrad des Publikums erhöht ist und nicht dargetan wurde, dass die ältere Marke eine erhöhte Kennzeichnungskraft besitzt.

 

 

Domeinnaamrecht. We beperken ons tot een doorlopende selectie van WIPO-geschillenbeslechtingsprocedures die wellicht interessant zijn. Hier een overzicht van de in de laatste weken gepubliceerde procedures. Ditmaal over: beschrijvende merken, dat de WIPO-procedure niet bedoeld is voor uitleg van een (ingewikkelde) overeenkomst tussen partijen te oordelen, een "tussen-n"-.nl-overdracht, prodedure ook niet om te oordelen over vermeende inbreuk en uitleg van het begrip 'registration in bad faith'. De vorige editie: WIPO-selectie april 2012.

D2012-0326 (...)

petmedsnmore.com > Complaint denied

Het merk PETMEDS van de complainant is beschrijvend en Respondent geeft aan dat zij, net als veel andere retailers, pet meds gebruikt als beschrijving van de producten en diensten. Dit is ook bewezen in een eerdere procedure namens Complainant.

Onder C: “Pet meds,” referring to pet medications, appears to be widely used as a descriptive term, and it is found in numerous domain names, including (...). This suggests that many retailers of pet medications find the term useful for its descriptive value rather than its trademark value.

 

Indeed, evidence of such generic use of “pet meds” factored largely in a ruling against the same Complainant in PetMed Express Inc. v. JLB a/k/a Joseph Brinton, WIPO Case No. D2009-0179.

D2012-0257 (te ingewikkeld, een beroep op een overeenkomst)
acegamez.biz & acegamez.com > Complaint denied

De UDRP is ontworpen voor simpele gevallen en cybersquatting, in dit geval vindt het panel de zaak te ingewikkeld omdat complainant een beroep doet op een overeenkomst tussen complainant en respondent.

Onder 6: The Panel notes that pure contractual disputes are beyond the scope of the Policy, see for example Summit Industries, Inc. v. Jardine Performance Exhaust Inc., WIPO Case No. D2001-1001 in which the panel stated:

“The UDRP is designed to deal with simple cases of cybersquatting. As it was stated in The Management of Internet Names and Addresses: Intellectual Property Issues, the Final Report of the WIPO Internet Domain Name Process, dated April 30, 1999, at paragraph 169, “It is recommended that the scope of the administrative procedure be limited to the abusive registration of domain names . . . .” This is not such a case. This case involves contractual interpretation issues, and really depends on a determination of precisely which rights were conveyed in a written stock transfer agreement, and which acts were prohibited under the written transfer agreement. It is not an appropriate situation for the application of the UDRP.”

DNL2011-0075 (Over de verwarring kan worden getwist )
verloskundigepraktijkreitdiep.nl & verloskundigepraktijkzuid.nl > Transfer

Onder A. Eiseres heeft aangevoerd dat zij haar onderneming voert onder de handelsnamen “Verloskundigenpraktijk Reitdiep” en “Verloskundigenpraktijk Zuid”, hetgeen door Verweerster niet is betwist. De Domeinnamen zijn nagenoeg identiek aan deze handelsnamen omdat zij slechts één letter missen, waardoor de meervoudsvorm in de handelsnamen van Eiseres teruggebracht wordt tot enkelvoudsvorm. De Geschillenbeslechter is daarom van mening dat de Domeinnamen verwarringwekkend overeenstemmen met de handelsnamen van Eiseres.

 

Onder C. Naar mening van de Geschillenbeslechter staat uit hetgeen partijen hebben aangevoerd vast dat Verweerster de Domeinnamen heeft gekozen in de wetenschap dat zij verwarringwekkend met de handelsnamen van Eiseres overeenstemmen. Verweerster heeft bovendien het risico genomen dat internetgebruikers in verwarring gebracht worden als zij de Domeinnamen intypen in de veronderstelling dat ze zo op de website van Eiseres uitkomen, terwijl zij in werkelijkheid bij een concurrent van Eiseres uitkomen. Dat maakt de registratie en het gebruik van de Domeinnamen door Verweerster te kwader trouw.

D2012-0232 en D2012-0234 (WIPO-procedure is niet bedoeld om over inbreuk te oordelen)
buylunexor.com > Complaint denied
lunexor.com > Complaint denied

Het panel oordeelt - ondanks dat een vergelijking plaatsvindt - dat WIPO-procedure niet bedoeld is om oordeel over product- of merkinbreuk te verkrijgen. Er zijn veel overeenstemmingen met de Forest Laboratories cases (D2011-1006) (D2004-0753). Er zijn echter drie verschillen. Ten eerste is er hier geen sprake van een producent-relatie (zoals in Forest Laboraties). Ten tweede wordt er geoordeeld dat er een directe concurrentie is, waar in Forest Laboraties die verwarring slechts veroorzaakt door eenzelfde verkooplocatie. Ten derde is er een sterkere gelijkenis tussen het merk en het product dan in Forest Laboratories (Flexapro vs Lexapro).

In Forest Laboratories the respondent was the manufacturer of the allegedly infringing product; here that is unclear. That is a difference without a distinction, however, as Complainant here asserts that Respondent is controlled by the manufacturer.

One difference in Complainant’s favor is that Respondent’s Luxenor product competes directly with Complainant’s product that bears its mark. In Forest Laboratories the complainant acknowledged that the respondent’s product was used for a different purposes, basing its claim of confusion on the fact that both products were sold at pharmacies.

Another difference in Complainant’s favor is that, to this Panel’s ears and eyes, there is greater similarity between Complainant’s mark and that of Respondent’s competing product, which comprises the dominant feature of the disputed domain name, as opposed to the mark and disputed domain name at issue in Forest Laboratories. The respondent in Forest Laboratories advanced a reasonably convincing argument that it’s “Flexapro” product emphasized “flex” rather than parroted the complainant’s LEXAPRO mark. In this case, in contrast, the aural and visual similarity is far less likely to be coincidental, and at the least Respondent has not put forward any reason to counter the charge of imitation.

These latter two differences make this a closer case than Forest Laboratories, but cannot overcome the principal bases upon which the panel denied the complaints in those cases. For reasons that should be obvious to those familiar with the UDRP process, this proceeding is not the place – and certainly should not be the first place – for a declaration that a particular product infringes (or not) another party’s trademark. A UDRP proceeding is decided on a single pleading from each party, with no discovery or cross-examination, and is narrowly focused upon the three discrete Policy elements. An action for infringement (or contesting a trademark application in the USPTO, as was the case in Forest Laboratories) involves different legal standards and calls for a broader record, with factual and expert evidence on many topics of marginal (if that) relevance to the Policy standards. All of this evidence is subject to challenge and confrontation by the opposing party and the tribunal. Further, as many UDRP panels have noted, infringement alone does not automatically make out a claim for cybersquatting, and vice versa.

D2011-2304 (Panel is erg streng 'registration in bad faith')
mineralcare.com > Complaint denied

Het panel laat zien hoe zij het criterium 'registration in bad faith' uitlegt in het licht van een redirection naar een website waar concurrerende producten worden aangeboden (normaliter een bad faith-situatie), maar ook de acceptatie en het jarenlange gebruik van de domeinnaam in kwestie. In dit geval wordt er 'good faith' aangenomen.

The redirection of the disputed domain name to a website selling products competitive with the Complainant’s MINERAL CARE brand is plainly use in bad faith (in the absence of rights or legitimate interests). That is a necessary finding, but not sufficient in itself to establish this requirement as there must also be registration in bad faith.

On the record in this case, it appears plain that the Respondent registered the disputed domain name in good faith. Certainly, the acceptance of that registration and its use over many years by the Complainant’s predecessors in title removes any possibility for objection on that score at this stage.

What must be tested, however, is the Respondent’s motivations at the time of registration. It must also be borne in mind that the dual requirement of both registration and use in bad faith was very sharply debated in the lead up to the adoption of the Policy and an alternative proposal that only registration or use in bad faith would suffice was rejected. Accordingly, the preponderant and preferable view is that it is impermissible to use subsequent conduct to override actual intentions at the relevant time rather than providing an inference for what those intentions were. See, e.g., The Proprietors of Strata Plan No. 36, A Turks and Caicos Corporation v. Gift2Gift Corp. WIPO Case No. D2010-2180 and SPECS Surface Nano Analysis GmbH v. Rickmer Kose / Domain Name Administrator, PrivacyProtect.org, WIPO Case No. D2010-1173.

Andere .nl-domeinnaamzaken:

DNL2012-0002
mywirecard.nl > transfer (zie verder DomJur)

DNL2012-0006
adipure.nl > Transfer

DNL2012-0003
showroomprive.nl > Transfer (zie verder op DomJur)

DNL2012-0004
electroluxlaundrysystems.nl > Transfer (zie verder op DomJur)

S.F. Musungu, R.A. Ghosh, C.A. Jasserand & P.B. Hugenholtz, Part I, II and III of a study commissioned by WIPO on Using Copyright to Promote Access to Information and Creative Content, WIPO.int 25 maart 2012. - in .doc-bestand.

The Annex to this document contains a Study on Using the Copyright Framework to Promote Access to Information and Creative Content prepared under the project on Intellectual Property, Information and Communication Technologies (ICTs), the Digital Divide and Access to Knowledge (CDIP/4/5/REV).  The part one of this Study addressing the Education and Research, has been prepared by Mr. Sisule F. Musungu, President, IQsensato, Geneva, the second part on Software Development Practices has been prepared by Mr. Rishab Aiyer Ghosh, Senior Researcher, Maastricht University, UNU-Merit, Maastricht, The Netherlands, and the third part on Public sector information has been prepared by Ms. Catherine Jasserand, LL.M, Researcher, and Professor Bernt Hugenholtz, Director, Institute for Information Law (IViR), University of Amsterdam, The Netherlands.

Part I: Using the Copyright Framework to Promote Access to Information and Creative Content for E&R Resources – Case Studies
Part II: IPR regimes for software:  Copyright, Open Source and Limitations and Exceptions
Part III: Public Sector Information

Recommendations Part I, p. 22 - 23:

(...) In addition to its role as a discussion/negotiations forum, WIPO invests significantly and is an important source of E&R resources on IP and related subjects.  The relevant E&R resources range from course and training materials through to studies, such as this one, through to a journal and other publications.  Taking into account the work that has already began under the Development Agenda Project on IP, ICTs, the Digital Divide and Access to Knowledge, WIPO could, within its mandate, play a more significant role with respect to OA for E&R resources.

To start with, as a significant provider of E&R resources on IP and related subjects, a first question that needs to be asked is what WIPO’s copyright management model for these E&R resources is.  To the extent that OA approaches can enhance access to E&R information and content WIPO could, as an institution adopt or, at least, pilot this approach to its E&R resources.  As noted in section 2.5 above, WIPO has already begun a process to consider the potential for OA with respect to its own materials and possible open licensing models for international organizations.  By adopting or piloting this approach at the institutional level, WIPO could achieve several objectives.  In addition to enhancing the availability of the said E&R information and content, the WIPO Secretariat could learn valuable lessons and gain experience that could be used in providing advice or assistance to those developing countries that are interested in using OA approaches.  Overtime, WIPO could also develop replicable best practices and generate useful information for assessing sustainability and effectiveness of these approaches.

There is also a clear role for awareness and education in this area.  While there is has been a significant rise in the uptake of OA as a copyright management model or practice for E&R resources, OA is still not well understood even by those who may associate with its principles.  Leveraging its mandate as a forum for discussion on copyright and related matters, WIPO should ideally continue to provide a space, in the CDIP or elsewhere, for raising awareness regarding this model and what it can and cannot do.  In the same context, WIPO provides an ideal forum and space to examine best practices in this area from different countries.

The greater interest and investment by governments and institutions in OA as a model for managing copyright in E&R resources is an important development.  As the uptake of this approach grows, it will be critical that better evidence is made available to policymakers, especially in developing countries, on the sustainability and effectiveness of this model. Taking advantage of WIPO’s increased investments in research and evidence gathering coupled with the broader interest in evidence-based IP policies and strategies, another role for WIPO in future could be evidence gathering and dissemination.  As this Study reveals, there remains limited data and evidence regarding sustainability and longer-term effectiveness of this model.  The body of evidence, particularly in developing countries, could be significantly enriched by WIPO.

 

Recommendations Part II, p. 64-65:

Recommendations are listed below with a primary focus on WIPO initiatives, and a secondary focus on member states activities:

1.    Avoid aggravating policy lag;  increase awareness of open source as a source of innovation in software.  WIPO, like many member states, has in the past not paid much positive attention to open source, although this has changed in the past few years.  The world's software industry is now, with few exceptions, run on open source software.  The global economy – the New York and London Stock Exchanges and NASDAQ – run on open source software (Linux) .  Mobile computing, the fastest growing way for ICT distribution in developing countries, is also dominated by open source software such as Linux and Google's Android .  It is important for policy makers at all levels to recognise that open source licensing is an innovation and licensing model that has been widely accepted by industry and provides a legitimate way for broadening ICT access.

2.    WIPO should include open source licensing and IPR issues in technical training.  Unlike many sectors of IPR, broadening access to software does not necessarily depend on exceptions and limitations;  open source software relies on copyright law within the boundaries set by TRIPS.  National PTOs and copyright offices often lack awareness of the IPR issues involved with open source software;  as it is an important policy option, WIPO should ensure the provision of technical training to increase knowledge and awareness among member states.  Several resources for this purpose have been created by member states themselves (especially within the EU's OSOR project)

3.    WIPO should specifically address open source in discussions on standards and IPR, specifically Standards Policy and Patent Policy, where open source software may be penalised.  Recent publications and policy statements in the EU (specifically, European Commission) are highly relevant for an appropriate approach

4.    Encourage the study of fiscal policies, such as equitable tax treatment for open source creators:  open source software contributions should be treated as charitable donations for tax purposes.  Where this is already possible, spread awareness among firms, contributors and authorities.  (Primarily an issue for member states, although perhaps also for WIPO – the ToR for this study specifically called for a discussion of fiscal issues)

5.    Avoid penalising open source in innovation and R&D incentives, public R&D funding and public software procurement that is currently often anti-competitive and favours specific proprietary brands to a far greater extent than most other sectors of procurement (member states)

6.    Avoid lifelong vendor lock-in in educational systems by teaching students skills, not specific applications;  encourage participation in open source-like communities (member states)

 

Recommendations Part III, p. 94:

1.    For any model of promoting access to and re-use of government information, having rigorous freedom of information laws in place is a sine qua non.  There are still numerous countries in the world that have yet to adopt such laws.   In those countries that already have such laws in place, public awareness thereof needs to be raised or increased.

2.    Governments should be encouraged to clear the copyright status of public sector information and other intellectual property rights that might prevent the public from accessing and re-using public sector information.  Governments might consider implementing one of three models:  (1) placing all public sector information in the public domain;  (2) excluding only official acts from copyright protection and allowing re-use of other types of public sector information under permissive (open) licenses, or (3) protecting all public sector information but allowing re-use through copyright waivers or permissive (open) licenses.  WIPO could play a dual role here by (a) drafting model laws, and (b) educating lawmakers in member states and/or providing technical assistance.  Alternatively, Governments might combine the different models to set up their own.  WIPO could also guide countries in finding the suitable model matching national copyright law and policy with public sector availability and funding options.

3.    Governments should be encouraged to set up their own national portals to facilitate the accessibility, dissemination and re-use of public sector information.  However, the decision to set up and maintain a governmental portal should be taken following an assessment of the financial sustainability of the model.

4.    In those countries where public sector information is (fully or partially) protected by copyright, this should be released under an open license, either by way of a (standard) license (such as Creative Commons) or a tailor-made license.  Here again, WIPO could possibly play a role, either by publishing best practices or by developing suitable standard license models.  Alternatively, countries might consider setting legal standards by regulatory means, such as laws or guidelines, permitting reutilization of public sector information under generous conditions.