Stichting de Thuiskopie vordert in dit geding "volledige en gespecificeerde opgave van het aantal door hen sinds 1 januari 2004 in Nederland geïmporteerde blanco gegevensdragers,...betaling van een voorschot op de verschuldigde thuiskopievergoeding conform de te verschaffen opgave, alsmede een import- en verhandelverbod op, kort gezegd, blanco informatiedragers waarvan respectievelijk geen opgave is gedaan bij import en/of geen thuiskopievergoeding aan de stichting is voldaan, ook op straffe van een dwangsom, alternatief (of, zo is ter zitting verduidelijkt, subsidiair) op straffe van tenuitvoerlegging bij lijfsdwang, alsmede bepaling van een termijn in de zin van art. 260 Rv, alles kosten rechtens".

Dang's verweer dat de voorzieninggenrechter niet bevoegd is omdat de Stichting de Thuiskopie als een bestuursorgaan in de zin van de Bestuurswet aangemerkt zou moeten worden, wordt afgewezen. Op 10 januari 2005 heeft de voorzieningenrechter Haarlem reeds geoordeeld dat Stichting de Thuiskopie niet als een bestuursorgaan kan worden aangemerkt daar er geen sprake is van de uitoefeing van een overheidstaak.  De bodemrechter Haarlem heeft dit oordeel inmiddels bevestigd.

Dang voert aan dat de heffingssystematiek van de Stichting de Thusikopie in strijd is met de wet is. De rechter oordeelt dat de wet onverwijlde opgave eist van ter verkoop geimporteerde aantallen blanco gegevensdragers, dit is derhalve op het moment van invoer. Dang had liever een syteem naar analogie van de BTW afdracht gehad: opgave achteraf over gerealiseerde verkoop. De rechter oordeelt dat "dit nu eenmaal niet het systeem van de wet is". Het is waar dat de Stichting contracten kan sluiten met betrekking tot het afdragen van de thuiskopieheffing. De rechter overweegt trerzake: "Ter zitting is genoegzaam gebleken dat het minstgenomen grotendeels aan Dang cs zelf te wijten is dat een dergelijk contract niet tot stand is gekomen."

"De stelling van Dang cs dat zij zich voor wat betreft opgave van importen blanco informatiedragers, alsmede afdracht van verschuldigde thuiskopievergoeding, steeds aan de wet zouden hebben gehouden, wordt verworpen. Eén en andermaal is gebleken dat zij dat juist niet doen en blijkens de in 1.14 weergegeven door de deurwaarder opgetekende uitspraak ook niet van plan zijn in de toekomst te gaan doen." (rov 3.4 )

In dit proces verbaal was het volgende opgenomen: "De heer Dang van AC Import verleende mij medewerking bij het opschrijven van zijn prijzen, doch stond mij niet toe een foto te maken van de handelsvoorraad. Dezelfde heer Dang deelde mij ongevraagd mij (bedoeld is kennelijk: mede, Vzr.) dat hij de wettelijke verschuldigde vergoeding niet betaalt omdat "hij anders niets meer zou verkopen".

"Het heeft er naar voorlopig oordeel alle schijn van dat de bedrijfsvoering van Dang cs erop is gericht de verschuldigde thuiskopievergoeding met betrekking tot blanco informatiedragers te ontduiken – mede gelet op de door hen gehanteerde verkoopprijzen en het in vorenoverwogene besloten liggende patroon van zich trachten te onttrekken aan de wettelijke importopgave- en thuiskopievergoedingafdrachtplicht. De door Dang cs thans gehanteerde verkoopprijzen zijn naar voorlopig oordeel economisch niet levensvatbaar, indien daarover thuiskopievergoeding aan de stichting zou moeten worden afgedragen
conform de wet." (rov 3.5)

De rechter veroordeelt Dang tot  het doen van opgave van het aantal geimporteerde blaco dragers, het geven van inzage in de financiele administratie en, het verbod tot het importeren van blancio dragers waarover geen opgave is gedaan danwel waarover de thuiskopievergoeding niet betaald is.

De lijfsdwang wordt vooralsnog afgewezen omdat het naar het oordeel van de rechter nog onvoldoende is gebleken dat Dang onderhavige uitspraak zal schenden. " Voor het geval zij dat niettemin zouden doen, is de eerst aangewezen weg voor de stichting om de aldus verbeurde dwangsommen te executeren in België langs de daarvoor bestaande wettelijke mogelijkheden, zoals de EEX Verordening. Mocht inderdaad blijken dat Dang cs ook het thans op te leggen rechterlijke en met dwangsommen versterkte verbod niet naleven, dan kan de stichting in dat stadium alsnog uitvoerbaarheid van dat verbod bij lijfsdwang vorderen. Afweging van der partijen belangen brengt evenwel mee, dat thans onvoldoende termen worden gevonden om dit toe te wijzen." (rov 3.11)

lees vonnis

Ewald Smits van Forward Media vindt het “ondernemertje pesten” en stelt dat beide grote uitgeverijen misbruik maken van hun machtspostie. “Je kunt het natuurlijk als een compliment zien dat de grote jongens bang voor ons zijn, maar zo zie ik het niet. Het is zeker in de opstartfase van een bedrijf bijzonder vervelend als je door twee reuzen op je nek wordt gezeten die op elke slak zout leggen. Terwijl je zou zeggen dat er weinig overeenkomsten zitten in een eenmalige groeiplanwedstrijd voor ondernemers en een tweewekelijks verschijnend blad voor managers. Ook als één stukje van de naam overeenkomt.”

Uitgever Sprout pest volgens woordvoerder Carolina Pruis geen ondernemers: “Smits is niet zo klein als hij zich voordoet. Achter zijn uitgeverij zit wel een grote partij: Springer Science & Business. Dit is bovendien de tweede keer dat ze inbreuk maken op ons merk. Onze ondernemerswedstrijd heette tot de komst van het blad van Forward Media: Fast Forward. Om verwarring te voorkomen hebben we deze half juli veranderd in Business Boost. Groot was onze verbazing toen half augustus bleek dat Forward Media opnieuw een naam koos die inbreekt op ons merkrecht. De rechtszaak is dus geen kwestie van pesten van onze kant, maar van dom ondernemerschap van Forward Media.”

"The Main Document of the Forum should become a determination to submit the draft Concept of the organization of interstate information exchange and initiation of the national data basses to prevent and suppress violations in sphere of intellectual property to the Heads of the Governments of CIS states." Lees hier meer.

De 'G' van G-Mail van IIIR staat voor 'Graphiti', de benaming voor de technologie achter de webmail. Shane Smith verklaart de mogelijk gerechtelijke stappen als volgt: “We hebben de naam als merk gedeponeerd en wij denken dat wij meer recht hebben op de naam gmail, omdat wij het eerder hebben geïntroduceerd. We geloven dat Google een goed bedrijf is met goede producten, maar we kunnen het niet verkopen aan onze aandeelhouders als wij er niks mee zouden doen." Onderhandelingen zijn op niets uitgelopen. Het Britse bedrijf eist 0,5% royalties. Of dat veel is? Op de omzet van 3,2 miljard dollar in 2004 zou dat 16 miljoen dollar zijn.

"Om te beginnen zij opgemerkt dat, zoals in de bestreden beslissing is aangenomen en door het Bureau en interveniente wordt aangevoerd, bij de beoordeling of een merk in strijd is met de openbare orde of de goede zeden, dit merk zelf dient te worden onderzocht, dit wil zeggen het teken in samenhang met de waren of diensten zoals die bij de inschrijving van het merk zijn opgegeven."   

"Dat interveniente in Duitsland de betrokken diensten niet mag aanbieden of ervoor reclame maken, kan geenszins worden beschouwd als een intrinsiek kenmerk van dit merk in de zin van hierboven aangehaalde interpretatie. Deze omstandigheid kan dus niet tot gevolg hebben dat het merk zelf in strijd is met de openbare orde en of goede zeden."

Lees arrest hier.