Rechtbank Den Haag 6 december 2017, IEF 17332; IT 2431; ECLI:NL:RBDHA:2017:14285 (Atari tegen Media Sales en Licensing) Contractenrecht. Licenties. Atari is speluitgever van onder meer RollerCoaster Tycoon. MSL houdt zich bezig met lease van niet-financiële immateriële activa en in- en verkoop van licenties en mediarechten; zij heeft met Atari Europe en opvolger Atari Benelux en Namco een overeenkomst. Namco is ontbonden en MSL wordt aangesproken wegens ongeoorloofd verhandelen, er is overleg over de te betalen vergoeding. In het addendum is overeengekomen dat de royalty-afspraken zijn geëindigd op 22 december 2010. Uit de (enige) drie op de overeenkomst betrekking hebbende ingebrachte documenten blijkt dat de licentievoorwaarden steeds opnieuw overeengekomen werden voor een bepaalde periode. Een geruisloze voortzetting valt daarmee niet te rijmen. MSL was niet gerechtigd was om de RollerCoaster Tycoon Games te (laten) produceren en in- of verkopen na 22 december 2010. Gederfde winst door de KDG leveranties: €566.912. Atari heeft belang bij het gevorderde bericht en de recall, ondanks dat MSL haar professionele klanten al heeft bericht over de "onduidelijkheid over de rechten en retourverzoek".

Vzr. Rechtbank Den Haag 5 december 2017, IEF 17330; LS&R 1544; ECLI:NL:RBDHA:2017:14319 (Icos tegen Teva; Sandoz en Mylan). Octrooirecht. Provisionele voorziening. Icos vordert zonder succes provisionele voorziening tot staking van inbreuk op EP 1 173 181 B3 voor de duur van de onderhavige kort gedingen ex 223 Rv. In het VK en Duitsland hebben generieke producenten van tadalafil 'clear the way' procedures gevoerd, het Engelse en Duitse deel van EP 181 zijn nietig bevonden. Gelet op deze bodembeslissingen van ervaren collega octrooi-instanties, alsmede gelet op het feit dat Daugan ook in de onderhavige kort gedingen en in de na te noemen VRO-nietigheidsprocedure ten grondslag is gelegd aan de inventiviteitsaanval, kan ten minste behoorlijk worden getwijfeld over de geldigheid van het Nederlandse deel van het octrooi zodat het opleggen van een provisioneel verbod niet opportuun is. Vorderingen worden afgewezen, aanhouding tot eindvonnis in de meervoudige bodemprocedure tegen TEVA Pharmaceuticals, waarin pleidooi gepland staat op 22 december.

HvJ EU 6 december 2017, IEF 17329; IEFbe 2430; IT 2419; ECLI:EU:C:2017:941; C-230/16 (Coty Germany tegen Parfümerie Akzente) Merkenrecht. Uit het persbericht: Een leverancier van luxeproducten mag zijn erkende wederverkopers verbieden, de producten op een internetplatform van derden zoals Amazon te verkopen. Een dergelijk verbod is geschikt en gaat niet verder dan voor het in stand houden van het luxeimago van de producten noodzakelijk is. HvJ EU:

1)      Artikel 101, lid 1, VWEU moet aldus worden uitgelegd dat een stelsel van selectieve distributie voor luxeproducten dat primair tot doel heeft, het luxe-imago van die producten in stand te houden, verenigbaar is met die bepaling, mits de wederverkopers worden gekozen op grond van objectieve criteria van kwalitatieve aard die uniform worden vastgesteld voor alle potentiële wederverkopers en zonder discriminatie worden toegepast, en de vastgestelde criteria niet verder gaan dan noodzakelijk is.

Europese Commissie 29 november 2017, Setting out the EU approach to Standard Essential Patents, COM(2017) 712 final. De Europese Commissie heeft een communicatie gepubliceerd waarin zij de basisprincipes voor licenties op standaard essentiële octrooien uiteenzet. Deze basisprincipes zijn gestoeld op twee doelstellingen: 1. het intensiveren van de ontwikkeling en omvatting van voorname technologieën in standaarden door behoud van eerlijke en adequate vergoeding voor deze bijdragen, en 2. het verzekeren van vlotte en brede verspreiding van gestandaardiseerde technologieën op basis van eerlijke toegangsvoorwaarden.

Gerecht EU 5 december 2017, IEF 17328, IEFbe 2418; ECLI:EU:T:2017:868; T-893/16 (Xiaomi tegen EUIPO) Merkenrecht. Kort, uit het persbericht: Apple slaagt in voorkoming van de registratie van 'MI PAD' als EU-merk voor elektronische apparaten en telecommunicatie diensten. Er zou te veel verwarringsgevaar zijn met iPad.

Vzr. Rechtbank Noord-Holland 17 november 2017, IEF 17327; ECLI:NL:RBNHO:2017:10154 (Vereniging van Etos Franchisenemers tegen Etos, Albert Heijn en Ahold). Merkenrecht. Franchise. Etos wilt, om de naamsbekendheid van Etos 'Eigen Merk' te vergroten, haar producten gaan verkopen in de supermarkten van Albert Heijn. De franchisenemers van Etos hebben hier bezwaar tegen. De directies van zowel Etos als Albert Heijn hebben in een mail van juli 2017 toegezegd om de uitrol van Etos "Eigen Merk" op te schorten. Nu exact dezelfde producten alsnog worden uitgerold onder de naam “Care” handelt niet alleen Etos, maar ook Albert Heijn in strijd met hetgeen partijen zijn overeengekomen. Etos is als merkhouder in beginsel gerechtigd is om zelf te bepalen wat zij met het Etos “Eigen Merk”. Nu zij de afspraak heeft gemaakt om vooralsnog de “Eigen Merk”-producten niet uit te rollen bij Albert Heijn, is zij aan die afspraak gebonden. Ook geen beroep op een groot belang bij Etos of Albert Heijn. Het is immers het directe gevolg van Etos en Albert Heijn, om, ondanks de toezegging om de uitrol te stoppen, toch door te gaan met de uitrol, zij het onder een andere naam. 

CvB 29 november 2017, IEF 17321; RB 3046; dossiernr. 2017/00564 - CVB (Princes Tonijn). Zie eerder [RB 2976].  Misleiding. Afwijzing. De klacht betreft de verpakking van vijf soorten visconserven (tonijn in blik) waarop verschillende mededelingen staan met betrekking tot het MSC-keurmerk/certificaat. De klacht luidt in essentie dat de verpakkingen onjuist, misleidend en in strijd met de NRC en MRC zijn, omdat voormelde mededelingen de indruk wekken dat (de betrokken visbedrijven van) Princes of de betrokken vissers MSC-gecertificeerd zijn, terwijl uitsluitend vangsten in aanmerking komen voor MSC-certificering.

EUIPO Opposition Division 1 december 2017, IEF 17326 (Aldi tegen Alda Events). Merkenrecht. Aldi heeft oppositie ingesteld tegen de aanvraag voor een EU-beeldmerk van Alda Events. De tekens stemmen visueel gematigd en auditief sterk overeen. De oppositie wordt toegewezen waar het de klassen 9 en 16 betreft, voor de klassen 35 en 41 wordt de oppositie afgewezen. Aldi heeft niet afdoende kunnen aantonen dat zij haar merken in die klassen met betrekking tot het organiseren van dansevenementen (heeft) gebruikt.

Hof Den Haag 5 december 2017, IEF 17325; ECLI:NL:GHDHA:2017:3375 (Adres Pedoseksueel). Mediarecht. In 2015 is een column getiteld: "De burgemeester tobt met een dilemma" verschenen over 4000 euro schadevergoeding te betalen aan de veroordeelde pedoseksueel, waarvan de burgemeester het adres van bekend had gemaakt. De kantonrechter oordeelde dat de column ontegenzeglijk kwetsend was, maar niet nodeloos grievend. Het Hof is het met de kantonrechter [IEF 15765] eens dat de vrijheid van meningsuiting dient te prevaleren op het privacyrecht van de veroordeelde. Hierbij wordt in aanmerking genomen dat er sprake is van een maatschappelijk relevant onderwerp en dat de uitlatingen van de columnist niet de bedoeling had om te kwetsen. Tevens was appellant voor de publicatie van de column al onderwerp geweest van zelfgekozen media-aandacht. Verschillende uitdrukkingen zijn beledigend of sarcastisch (“psychopathische provocateur”, “hij is ziek, zwak en zielig”), maar in de gegeven context niet nodeloos grievend of bedoeld om te kwetsen.

Rechtbank Noord-Holland 29 november 2017, IEF 17323 (Zense tegen Leskracht). Auteursrecht. In een tussenvonnis [IEF 17275] heeft de rechter geoordeeld dat er t.a.v. bepaalde films van de Spectrumbox, een lesmethode met video's voor het basisonderwijs, gedeeld auteursrecht bestaat bij Zense en Leskracht. Op basis hiervan oordeelde de rechtbank dat Zense een redelijke vergoeding [ex art. 45d Aw] toekomt voor het gebruik van de werken door Leskracht en overdracht van de rechten door Zense. Partijen is opgedragen in onderling overleg een wijze van berekenen van een billijke vergoeding overeen te komen, wat niet gelukt is. De rechtbank is, gezien de wijze van procederen van Leskracht, niet in staat een redelijke vergoeding vast te stellen, en ziet aanleiding terug te komen op haar beslissing dat de verbodsvorderingen van Zense worden afgewezen. Leskracht is mede-auteursrechthebbende van de filmwerken en heeft de toestemming van Zense nodig om de werken (verder) te gebruiken. Door die toestemming niet te verlenen kan Zense verder gebruik van de betrokken werken verhinderen. Zense kan aldus afdwingen dat over de omvang van de vergoeding tussen partijen op basis van redelijke uitgangspunten wordt onderhandeld. Leskracht moet zich onthouden van iedere inbreuk op de auteursrechten totdat partijen in onderling overleg overeenstemming hebben bereikt over een passende vergoeding.