Hof Amsterdam 24 januari 2017, IEF 16543 (Moszkowicz tegen VPRO Dutch Mountain Film) Kop-staartarrest. Auteursrecht. Eiser is in hoger beroep gekomen tegen uitspraak van de Vzr. Rechtbank Amsterdam [IEF 16490], waarin de gevorderde overhandiging van beelden van tv-serie De Maatschap, openbaarmakingsverbod en schadevergoeding worden afgewezen. Vanwege de spoedeisendheid van de zaak zal het hof uitspraak doen door middel van een kop staart arrest en zal de motivering van de beslissing binnen een week volgen. Het hof bekrachtigt het vonnis waarvan beroep.

European Copyright Society, 'General Opinion on the EU Copyright Reform Package', 24 januari 2017. In  the  first  part  we  make  a  number  of  overarching observations on the entire copyright reform package [Voorstel Richtlijn Digital Single Market, 14september2016, COM(2016)593 final, 2016/0280(COD)]. Thereafter, we submit specific comments on a number of substantive issues addressed by the proposals. (...) The European  Copyright  Society  does,  however,  have  a  number  of  general  concerns  about the copyright reform package.

Part 1. General observations as the lack of ambition; Private ordering; Fragmented approach; The sharing economy; Method.
Part 2. Substantive comments on Text and data mining (art. 3 DSM Directive); Neighbouring right for news publishers (art.11 DSM Directive); ‘Reprobel article’ (art. 12 DSM Directive); Platform liability (art. 13 DSM Directive); Fair remuneration in contracts of authors and performers (DSM Directive, art. 14-15)

De laatste jaren worden mensen steeds vaker geconfronteerd met audiovisuele opnamen waarvan het niet wenselijk wordt geacht dat deze op televisie of op internet openbaar worden gemaakt. Als kan worden volgehouden dat door het uitzenden van de opnamen de privacy van de betrokken personen of andere zwaarwegende belangen wordt geschonden, kan een poging worden gedaan om middels een kort geding een verbod te bewerkstelligen.

Als aan het publiek bekend wordt gemaakt dat de afgelopen jaren een school waarop pestende kinderen zitten wel met succes een beroep heeft kunnen doen op het privacy belang van pestende kinderen en met succes uitzending van opnamen heeft weten te verbieden, maar dat nabestaanden van slachtoffers van de ‘moordbroers’ dat niet is gelukt, dan roept dat natuurlijk vraagtekens op.
 

Vzr. Rechtbank Den Haag 22 november 2016, IEF 16541; ECLI:NL:RBDHA:2016:14054 (Staat der Nederlanden tegen gedaagden) Mediarecht. De documentairemakers die met medewerking van het Openbaar Ministerie (OM) een documentaire maakten over de strafzaken van de broers Marcos en Admilson R. – in de media aangeduid als ‘moordbroers’ – mogen de beelden die zij met medewerking van het OM hebben gefilmd gewoon gebruiken. Het OM probeert via een kort geding hier een stokje voor te steken. Het mediacontract met de documentairemakers geeft het OM in dit geval niet de bevoegdheid om de medewerking aan de documentaire in zijn geheel te staken.

Joost Becker, 'HR Artiestenverloningen en de bescherming van beschrijvende handels- en domeinnamen', IEF 16539, IE-Forum.nl. In de rechtspraak lijkt een tendens waarneembaar om min of meer beschrijvende handels- en domeinnamen weinig of geen bescherming te bieden. Het argument is dat dit leidt tot monopolisering van de taal. Eind 2015 heeft de Hoge Raad in zijn Artiestenverloningen-arrest [HR 11 december 2015, IEF 15523; ECLI:NL:HR:2015:3554 (Artiestenverloning.nl/Artiestenverloningen.nl). Het arrest is geannoteerd in de door D.W.F. Verkade NJ 2016/79, C.J.J.C. Van Nispen, BIE 2016/7, M. Schut, Computerrecht 2016/87 en D.J.G Visser in Ars Aequi (AA20170047, pp. 47-50). Zie ook M. Bronneman, ‘Van de brug af gezien’, IER 2016/6, voetnoot 149.] geoordeeld dat het in beginsel is toegestaan een louter beschrijvende domeinnaam te gebruiken, zelfs als er verwarring kan ontstaan met een oudere, beschrijvende domeinnaam. Zijn beschrijvende handels- en domeinnamen nu vogelvrij? Of geeft het arrest reden voor een genuanceerde conclusie? En hoe gaat de lagere rechtspraak om met het arrest?

Vaste Commissie Plagiaat 14 december 2016, IEF 16538 ('De Slag' tegen 'See you again') Auteursrecht. Muziek. Klagers zijn van mening dat het werk 'See you again' gelijkenis vertoont met het door haar gecomponeerde en uitgegeven werk 'De Slag'. De 'hook' - het meest herkenbare gedeelte van het werk dat door de luisteraar wordt onthouden - bestaat uit een melodische lijn van twee maten met een opmaat en uitgevoerd door een koor op de klinker 'O'. De belangrijkste componist van 'See you again' is juist bekend geworden met het coveren van liedjes op YouTube. Het overeenstemmende melodische motief van de werken ‘De Slag’ en ‘See you again’ is dermate eenvoudig en veel voorkomend dat de voor auteursrechtelijke bescherming vereiste oorspronkelijkheid ontbreekt. Er is geen reden om te veronderstellen dat de overeenstemming berust op ontlening aan het werk van klagers, nu vergelijkbare thema’s in vele andere werken voorkomen. De klacht is ongegrond en het werk 'See you again' is geen plagiaat van het werk 'De Slag'.

Ktr. Rechtbank Midden-Nederland 21 september 2016, IEF 16537 (Photofresh tegen Real Time Communication) Auteursrecht. Foto. Photofresh exploiteert door hem gemaakte foto's van evenementen en personen in de actualiteit. Real Time heeft op haar site entreekaarten.nl een foto geplaatst van de artiest Waylon zonder eisers toestemming of naamsvermelding. De foto is met toestemming en naamsvermelding op NU.nl verschenen en gezien artikel 4 Aw is eiser auteursrechthebbende. Het verweer dat de website een affiliate website is en A BV de enige is die informatie 'on-line' kon zetten, slaagt niet. Real Time is verantwoordelijk als exploitant. Zij kan zelf bepalen wie informatie op de website mag plaatsen. Als licentievergoeding voor gebruik op internet vordert Photofresh €250 per jaar, met minimum van een jaar. Het ontbreken van naamsvermelding bij de verveelvoudiging van de foto van Waylon vormt een inbreuk op een persoonlijkheidsrecht en vormt een afzonderlijke grondslag voor schadevergoeding (winstderving; het mogelijk mislopen van nieuwe opdrachten). De vordering wordt toegewezen en begroot ex 6:97 BW op €500,00.

HR 20 januari 2017, IEF 16536; IT 2212; ECLI:NL:HR:2017:59 (ACI tegen Stichting Thuiskopie) Auteursrecht. Thuiskopievergoeding (art. 16c Aw). Conclusie gevolg [IEF 16358], HvJ EU (IEF 13741), Vervolg op HR [IEF 11775]. Geldt de in art. 16c Aw neergelegde beperking van het auteursrecht ook voor reproducties uit illegale bron? Is bij de bepaling van de hoogte van de ‘billijke vergoeding’ ook rekening te houden met schade door downloaden uit illegale bron? Mag een vergoedingsregeling zich uitstrekken tot kopieën uit illegale bron? Incidenteel middel/beroep ingetrokken.

De Hoge Raad verklaart voor recht dat de in art. 16c Aw bedoelde billijke vergoeding uitsluitend bedoeld is om het nadeel (te verstaan als: de voor de desbetreffende kopieerhandeling gederfde licentievergoeding) dat de rechthebbenden ondervinden van de reproductiehandelingen die binnen het toepassingsbereik van art. 16c Aw vallen, te compenseren, alsmede dat bij de bepaling van de hoogte van de thuiskopievergoeding geen rekening dient te worden gehouden met de schade die het gevolg is van illegaal kopiëren (inclusief downloaden) uit een illegale bron.

HvJ EU 18 januari 2017, IEF 16535; IEFbe 2066; C‑37/16; ECLI:EU:C:2017:22 (SAWP) Auteurs, uitvoerend kunstenaars en andere rechthebbenden verrichten geen dienst in de zin van artikel 24, lid 1, en artikel 25, aanhef en onder a), van de btw-richtlijn ten behoeve van producenten en importeurs van bandrecorders en vergelijkbare inrichtingen en van blanco dragers bij wie collectieve beheersorganisaties voor rekening van de rechthebbenden, maar in eigen naam, bij de verkoop van deze inrichtingen en dragers een heffing innen.

Vzr. Rechtbank Den Haag 20 januari 2017, IEF 16534; ECLI:NL:RBDHA:2017:454 (Scentsible (POO POURRI) tegen Reckitt Benckiser) Eiseres heeft eerder met succes inzage gevorderd [IEF 16210], daartegen loopt hoger beroep. Scentsible stelt dat er sprake is van merkinbreuk en op de auteursrechten die rusten op het 'marketing- en productformat' van POO POURRI en de video's (‘Girls Don’t Poop’ en V.I.Poo-), niet-geregistreerde gemeenschapsmodelrechten en onrechtmatig kopiëren van marketingstrategie. De vorderingen worden afgewezen. Het format, zo stelt Scentsible, is uniek en behelst een volledig nieuwe manier om toiletartikelen aan de man de brengen: een combinatie van taboedoorbrekende en directe taal, humor en frivole productvormgeving met expliciete verwijzingen naar toiletgebruik. Het format is echter te abstract omdat de meeste elementen daarvan in de kern neerkomen op het claimen van een bepaalde stijl en de elementen zijn onvoldoende concreet uitgewerkt om in combinatie gezien voor ‘format’-bescherming in aanmerking te komen. Voor de bescherming van een stijl, geldt dat de Auteurswet geen exclusief recht geeft aan een kenmerkende stijl. Ook het volgen van een stijl is geen nabootsing ex artikel 13 Aw. Een veelheid van grondslagen voor de vordering wordt afgewezen.