Muziek  

Rechtbank Zutphen 23 mei 2012, IEF 15999; ECLI:NL:RBZUT:2012:4434 (Buma tegen Fun Village)
Auteursrecht. Naburige rechten. [door red. opgevraagd vanwege IEF 15969]. BUMA vordert terecht betaling van betaling van niet (volledig betaalde) facturen voor het ten gehore brengen van BUMA-repertoire. De recthbank verbiedt Fun Village om zonder voorafgaande toestemming van Buma evenementen te organiseren waarbij enig muziekwerk ten gehore wordt gebracht, op verbeurte van een direct opeisbare dwangsom van € 3.000,00 voor iedere keer dat Fun Village aan het opgelegde verbod geen gehoor mocht geven én verplicht tot het doen van een gecertificeerde opgave van de behaalde gerealiseerde recettes tijdens de evenementen.

Hof Amsterdam 22 december 2015, IEF 15989; ECLI:NL:GHAMS:2015:5382 (bandlid The Cats tegen EMI Music)
Auteursrechten. Inkomsten in het buitenland van een muziekstuk. Geschil over verdeling van die inkomsten conform eigen verdelingsschaal tussen componist/tekstdichter en muziekuitgeefster. Het hof is van oordeel dat, in de verhouding tussen partijen, het ontbreken van historische gegevens omtrent de gedane uitkeringen door de buitenlandse auteursrechtenorganisaties dan wel onduidelijkheden daarin in beginsel voor risico van EMI komt/komen. Los daarvan brengt de omstandigheid dat inmiddels beide partijen uitgaan van ontbinding per 1 juni 2005. Het hof ziet in een en ander aanleiding om een comparitie te gelasten, waarbij de schade(berekening) met partijen nader kan worden besproken. Tenminste twee weken daarvoor wordt van partijen een (zo mogelijk eenstemmig) voorstel verwacht voor een aan te wijzen deskundige en de te stellen vragen. Vordering deels verjaard. Comparitie voor o.m. schadeberekening.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 24 mei 2016, IEF 15970 (BUMA-SENA tegen SCOEZH en R)
Auteursrecht. Naburige rechten. De radiozender Fresh FM wordt sinds 1996 uitgezonden via de ether en fresh.fm door SCOEZH. Zij heeft vergunningen van CvdM en Agentschap Telecom. BUMA en SENA hebben meerdere keren via de rechter betaling van licentievergoeding afgedwongen (zie IEF 15031, IEF 12912, IEF 9156, IEF 8058). Het gevorderde verbod wordt uitgebreid van 'openbaarmaking via de ether' naar iedere vorm van openbaarmaking. Er volgt een inbreukverbod voor het zonder betaling van billijke vergoeding (ex 7 WNR) op straffe van een dwangsom en tegen R, in persoon, op straffe van lijfsdwang per muziekwerk van hooguit 10 dagen per kalendermaand. Alle dwangsomveroordelingen uit het verleden hebben - omdat nimmer vermogensbestanddelen werden aangetroffen - niet tot executie geleid; vanwege de ernst de duur van de inbreuk en de onwaarschijnlijkheid dat een dwangsomveroordeling dit keer wel effect zal hebben, is lijfsdwang op zijn plaats.

Rechtbank Gelderland 27 januari 2016, IEF 15969; ECLI:NL:RBGEL:2016:2739 (SENA-BUMA tegen Fun Village)
Auteursrecht. Naburige rechten. In het door Fun Village geëxploiteerde partycenter 'Harders Plaza' wordt muziek ten gehore gebracht zonder licentievergoeding daarvoor te betalen. De rechtbank verbiedt om in haar lokalitieten en/of bedrijfs/praktijkruimten geen fonogram of muziekwerk te gebruiken voordat de billijke vergoeding is voldaan, op straffe van een dwangsom. De verschuldigde billijke vergoeding is €71.785,99 aan SENA en € 27.699,77 aan BUMA. Fun Village moet behaalde recettes/gages van de evenementen opgeven en de daarover verschuldigde vergoeding conform het Algemeen Tarief (5% of 7%) betalen aan BUMA.

Vaste Commissie Plagiaat 9 maart 2016, IEF 15941 (Parijs)
Auteursrecht. Muziek. Klager is van mening dat het succesvolle nummer 'Parijs' gelijkenis vertoont met zijn werk 'Parler Français'. Bij het bekijken van de videoclip is klager vervolgens duidelijk geworden dat ‘Parijs’ door zijn werk ‘Parler Francais’ is geïnspireerd. De teksten van de werken lijken inhoudelijk, en soms letterlijk, op elkaar; ook de filosofie achter de teksten stemt overeen; het verhaal is nagenoeg hetzelfde. De gebruikte Franstalige uitdrukkingen als 'un petit peu', 'je t'aime', 'mademoiselle' en de thematische raakvlakken (jongen ontmoet meisje in Parijs en de rol die taal daarin speelt), zijn zeer universele thema's. Op ideeën, thema's en deze elementen op in samenhang rust geen auteursrecht. Ontlening is niet aannemelijk, er is geen sprake van plagiaat.

Ex partes Rechtbank Den Haag, Noord-Nederland en Noord-Holland 11 maart 2016, IEF 15792 (Stichting BREIN tegen 2Lions-team)
Uit het persbericht: Stichting BREIN heeft vorige week de releasegroep '2Lions Team' opgerold. Deze groep plaatste torrents op illegale websites ThePirateBay, ExtraTorrent, Demonoid, 1337x en Ahashare. Inmiddels zijn de meeste torrents door de uploaders verwijderd. Enkele uploaders werden met een ex parte bevel van de rechter aangesproken, anderen werden via hen bereikt. Het totaal aan schikkingsbedragen is 67.500 euro. Hierbij is rekening gehouden met de draagkracht van de personen in kwestie. Tot de duizenden titels waarover deze grootschalige online auteursrechtdiefstal zich uitstrekt behoren titels als de recente Oscar winnaar The Revenant met Leonardo DiCaprio en Nederlandse titels als Gooische Vrouwen 2, het nieuwe muziekalbum van Anouk Queen for A Day alsmede TV-series zoals The Walking Dead.
 

Zie eerder IEF 14126, IEF 10442. NSE verzoekt om terug te komen op het bevel om een effectieve NTD-procedure in te voeren op straffe van een dwangsom, maar motiveert dat zij deze reeds hanteerde en bleef hanteren. Het hof ziet geen aanleiding om hierop terug te komen. NSE betoogt dat er geen ruimte is voor aanvullende maatregelen (woordfilter, blokkeren van bepaalde nieuwsgroepen, informatie aan eindgebruikers en het afsluiten van herhaalde inbreukmakers) omdat zij niet meer actief is en de effectiviteit niet in de praktijk getoetst kan worden. Er wordt een (vervolg) comparatie gelast omtrent ten eerste de haalbaarheid, inspanningen, kosten, verwachtingen van counter notice en effectiviteit van omzeiling van het woordfilter, ten tweede het blokkeren van binaries en de proportionaliteit en subsidiariteit van blokkade en tot slot over het achterhalen van identiteit van uploaders en de effectiviteit van afsluiten van recidivisten.

Conclusie AG HvJ EU 23 februari 2016, IEF 15714; ECLI:EU:C:2016:109 (Reha Training tegen GEMA)
Prejudiciële vragen gesteld over mededeling aan publiek van recreatieruimte van revalidatiecentrum [IEF 14939]. Auteursrecht. Collectief beheer. Conclusie AG:

1) Het begrip ‚mededeling aan het publiek’ als bedoeld in artikel 3, lid 1, van [InfoSoc richtlijn 2001/29/EG], en in artikel 8, lid 2, van richtlijn 2006/115/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 betreffende het verhuurrecht, het uitleenrecht en bepaalde naburige rechten op het gebied van intellectuele eigendom, moet worden bepaald aan de hand van dezelfde beoordelingscriteria.

2)In een situatie als in het hoofdgeding aan de orde kan zowel artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 als artikel 8, lid 2, van richtlijn 2006/115 worden toegepast.

3)Artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 en artikel 8, lid 2, van richtlijn 2006/115 moeten aldus worden uitgelegd dat in een situatie als in het hoofdgeding aan de orde, waarin de exploitant van een revalidatiecentrum in zijn ruimtes televisietoestellen plaatst waarnaar hij een zendsignaal doorgeeft zodat zijn patiënten televisieprogramma’s kunnen bekijken, sprake is van een ‚mededeling aan het publiek’.

Gestelde vragen IEF 14939:

1. Wordt de vraag of er sprake is van een mededeling aan het publiek in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 en/of in de zin van artikel 8, lid 2, van richtlijn 2006/115 steeds beoordeeld volgens dezelfde criteria, namelijk dat
• een gebruiker met volledige kennis van de gevolgen van zijn gedrag handelt om derden toegang tot het beschermde werk te verlenen die deze zonder zijn tussenkomst niet hadden gehad,
• onder „publiek” een onbepaald aantal potentiële ontvangers wordt verstaan en dit verder moet bestaan uit een vrij groot aantal personen, waarbij er sprake is van „onbepaaldheid” wanneer het gaat om „personen in het algemeen” en dus niet om personen die tot een private groep behoren, en met „een vrij groot aantal personen” wordt bedoeld dat een zekere deminimisdrempel moet worden overschreden, en een te klein of zelfs onbeduidend aantal personen dus niet voldoet aan het criterium, waarbij het in dit verband niet enkel relevant is hoeveel personen tegelijk toegang hebben tot hetzelfde werk, maar ook hoeveel personen er opeenvolgend toegang toe hebben;
• het werk wordt medegedeeld aan een nieuw publiek, dit wil zeggen aan een publiek waarmee de auteur van het werk geen rekening heeft gehouden wanneer hij toestemming heeft verleend voor het gebruik ervan via de mededeling aan het publiek, tenzij de latere mededeling gebeurt volgens een specifieke technische werkwijze die verschilt van de werkwijze voor de oorspronkelijke mededeling en
• het niet onbelangrijk is of de betrokken gebruikshandeling een winstoogmerk heeft, en of het publiek ontvankelijk is voor deze mededeling en deze niet louter toevallig „opvangt”, waarbij dit geen dwingende voorwaarde is voor een mededeling aan het publiek?

2. Moet in gevallen zoals in het hoofdgeding, waarin de exploitant van een revalidatiecentrum in zijn ruimtes televisietoestellen installeert, daarnaar een zendsignaal doorgeeft en er zo voor zorgt dat de televisie-uitzendingen kunnen worden bekeken, de vraag of er sprake is van een mededeling aan het publiek worden beoordeeld op grond van het begrip „mededeling aan het publiek” van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 of van artikel 8, lid 2, van richtlijn 2006/115, wanneer met de televisie-uitzendingen die kunnen worden bekeken de auteursrechten en de naburige rechten van een groot aantal betrokkenen, in het bijzonder componisten, tekstschrijvers en muziekuitgevers, maar ook uitvoerende kunstenaars, producenten van fonogrammen en auteurs van literaire werken en hun uitgeverijen worden getroffen?

3. Is er in gevallen zoals in het hoofdgeding, waarin de exploitant van een revalidatiecentrum in zijn ruimtes televisietoestellen installeert, daarnaar een zendsignaal doorgeeft en er zo voor zorgt dat de televisie-uitzendingen kunnen worden bekeken, sprake van een „mededeling aan het publiek” overeenkomstig artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 of overeenkomstig artikel 8, lid 2, van richtlijn 2006/115?

4. Wanneer voor gevallen zoals in het hoofdgeding wordt bevestigd dat er sprake is van een mededeling aan het publiek in die zin: Handhaaft het Hof zijn rechtspraak dat er in het geval van mededeling van beschermde fonogrammen in het kader van radio-uitzendingen voor patiënten in een tandartspraktijk (zie arrest SCF van 15 maart 2012, C-135/10, EU:C:2012:140) of soortgelijke inrichtingen geen sprake is van een mededeling aan het publiek?

Op andere blogs:
IPKat

Vzr. Rechtbank Amsterdam 17 februari 2016, IEF 15712 (Stichting LIRA, VEVAM en NORMA tegen RODAP en distributeurs en omroepen)
Contractenrecht. Auteursrecht. Overdracht. De CBO's vorderen nakoming van het convenant, meer in het bijzonder maandelijkse opgave en voorschot van betaling voor iedere abonnee en verbod om betaling van vergoeding afhankelijk te maken van de overdracht van rechten van makers aan de producent. De vorderingen zijn gebaseerd op het Convenant met RODAP c.s.. De voorzieningenrechter weigert de gevraagde voorzieningen, maar komt tot een aantal principiële overwegingen die CBO's ondersteunen bij het incasseren en doorbetalen van de met RODAP afgesproken vergoedingen. Via PAM-online: In het Convenant zijn afspraken op hoofdlijnen gemaakt die alle partijen dienen na te komen. Er is tussen partijen geen verschil van mening (meer) over de hoogte van de te betalen BMS vergoedingen: € 0,18 per abonnee per maand. In elk geval dus niet minder dan € 0,18, hooguit zou dit tot bijbetaling kunnen leiden als méér zenders zouden worden bereikt dan afgesproken in het Convenant. Het door RODAP ingenomen standpunt dat overdracht van alle rechten een voorwaarde zou zijn voor betaling van de BMS vergoedingen staat volgens de rechter op gespannen voet met de inhoud van het Convenant, waarin op diverse plaatsen en in duidelijke bewoordingen is opgenomen dat het Convenant alleen ziet op de vergoedingen die verschuldigd zijn voor BMS en EMS. Anders dan RODAP aanvoert, is de rechter van oordeel dat de voor BMS en EMS afgesproken vergoedingen niet teruggevorderd kunnen worden omdat niet alle rechten aan de producent zouden blijken te zijn overgedragen. Als filmmakers er voor gekozen hebben om andere rechten (dan BMS en EMS) aan hun CBO over te dragen, zou dit juist kunnen betekenen dat de distributeurs méér moeten betalen dan de nu reeds afgesproken vergoedingen. De rechter stelt vast dat de CBO’s er belang bij hebben dat spoedig tot betaling van de overeengekomen vergoedingen zal worden overgegaan.

Daarbij wijst de rechter expliciet op het belang van de filmmakers, die voor hun levensonderhoud, alsook om hun vak uit te kunnen oefenen, van dergelijke vergoedingen afhankelijk zijn. 3) Als de rechter het op zoveel punten met de CBO’s eens is, waarom zijn de vorderingen dan toch afgewezen? Dat heeft te maken met het karakter van een kort geding procedure, waarin de rechter in principe alleen een voorlopig oordeel kan geven, en geen definitieve uitspraak kan doen. Nu RODAP, onder druk van de kort geding dagvaarding, kort voor de zitting aan de CBO’s heeft laten weten de € 0,18 tóch onvoorwaardelijk te gaan betalen, is er volgens de rechter geen belang (meer) bij een uitspraak in kort geding. Daarbij merkt de rechter op dat zij de gedaagden in deze procedure niet kan verbieden om een voorbehoud van rechten te maken. Daarmee is er dus nog altijd geen absolute zekerheid dat de RODAP partijen nooit een poging zouden kunnen doen om betaalde vergoedingen terug te vorderen, maar zoals hierboven toegelicht gaat het argument van RODAP dat gelden teruggevorderd kunnen worden als niet alle rechten zijn overgedragen, naar het oordeel van de rechter in ieder geval niet op. Dat is een belangrijk winstpunt.

Vzr. Rechtbank Zeeland-West-Brabant 14 januari 2016, IEF 15695 (Stichting Brein tegen R)
Beschikking ingezonden door Victor den Hollander, Stichting BREIN. Ex parte-beschikking ex 1019e Rv. Uit het verzoekschrift: Onder het alias R(...) uploadt gerekwestreerde circa 105 torrents op de website KickAssTorrents die linken naar popmuziekvideo's, films en complete serie CSI Miami. Het is vaste rechtspraak dat het uploaden naar BitTorrent websites van torrents die toegang bieden tot beschermde werken en het seeden van bestanden via BitTorrent websites, een openbaarmaking van de aldus aangeboden werken oplevert in de zin van artikel 1 jo. 12 Aw, artikel 2 lid 1 sub d, 6 lid 1 sub c, 7a lid 1 sub c WNR en artikel 3 van de Auteursrechtrichtlijn. Ex parte-beschikking wordt afgegeven: staking van (faciliteren van) handelen in strijd met de Auteurswet wordt bevolen.

Inzender vermeld: Stichting BREIN heeft hierna geschikt met uploader R nadat hij de torrents van Kickass Torrents heeft afgehaald. R heeft een onthoudingsverklaring met boetebeding getekend. Het aanspreken van deze uploader is onderdeel van de strategie van BREIN om eerste en grote uploaders aan te spreken die bijvoorbeeld via torrent-bestanden auteursrechtelijk beschermd materiaal aan het aanbieden en delen zijn.