Alle rechtspraak  

Rechtbank maakt nog even duidelijk dat zij dit soort zaken liever geschikt ziet: "Codemasters heeft een poging gedaan Tellegen op andere wijze een genoegdoening te verschaffen die hem meer naamsbekendheid als auteur had kunnen opleveren. Deze oplossing heeft Tellegen niet willen aanvaarden(…). Voorkomen moet evenwel worden dat de ontwikkeling van het maatschappelijk verkeer, innovatie en kunst worden afgeremd als gevolg van blokkades uit hoofde van auteursrecht die geen wezenlijke bijdrage leveren aan het gebruiksdoel van het product en waarvoor de auteur reeds met een redelijke tegenprestatie is beloond. De aanspraken van Tellegen moeten worden afgewezen als zijnde van te minimaal belang en als disproportioneel ten opzichte van de belangen van Codemasters."

Lees vonnis hier. Screenshot hier.

XS4ALL en Spaink zijn zeer verheugd dat de Hoge Raad alsnog haar mening over de zaak kan geven. XS4ALL heeft de afgelopen tien jaar hoge kosten moeten maken om zich - mede namens alle andere providers - te verweren tegen het juridische offensief van Scientology. XS4ALL en Spaink hebben deze procedures volgehouden juist om de vrijheid van meningsuiting tot op het hoogste niveau te verdedigen. De AG legt uit dat procespartijen niet zomaar de vrijheid hebben om op ieder gewenst moment procedures in te trekken "alsof er geen belangen van anderen spelen". "Wie zijn wederpartij ongevraagd met een cassatieprocedure heeft geconfronteerd en wie die wederpartij daarmee (...) ook op kosten heeft gejaagd (...) komt m.i. moraliter en ook rechtens die absolute vrijheid niet toe." Ook ten opzichte van de maatschappij betaamt zo'n intrekking niet, schrijft de AG, omdat ook de Staat kosten heeft gemaakt.

Scientology heeft er een handje van om zich op het laatste moment terug te trekken uit door haar aangespannen rechtszaken. Ook in Nederland is dat twee keer voorgekomen. Het eerste kort geding in het najaar van 1995 werd twee dagen voor de zitting door Scientology ingetrokken en in 1998 bij het door Scientology aangespannen hoger beroep. Ook dat werd enkele dagen voor pleidooi (dat toen al helemaal was voorbereid) ingetrokken. Dit patroon heeft zich ook in vele buitenlandse procedures voorgedaan.

De zaak loopt al sinds 1995, toen Karin Spaink voor het eerst stukken uit de leer van Scientology uit een Amerikaanse rechtszaak op haar website plaatste. Bij XS4ALL werd beslag gelegd op de computers. Spaink, XS4ALL en twintig andere providers van wie de abonnees stukken van Scientology op hun website hadden geplaatst werden in kort geding gedagvaard. De president van de rechtbank wees de vorderingen van Scientology af. Er volgde een slepende rechtsgang, steeds in het voordeel van Spaink en XS4ALL. In september 2004 besliste het Haagse Hof dat het recht op vrije meningsuiting van Spaink om de dubieuze leer van Scientology aan de kaak te stellen, zwaarder woog dan het auteursrecht van de 'kerk'."

Conclusie AG Verkade

Persbericht XS4ALL 

Miggiels vordert nu een verbod op inbreuk op zijn auteursrechten, in het bijzonder zijn tekeningen te verveelvuldigen of openbaar te maken door het (laten) bouwen van een woningen overeenkomstig die tekeningen. Gedaagden betwisten het auteursrecht op de tekeningen: uitsluitend een uitgewerkt ontwerp en niet een voorlopige schets kan auteursrechtelijke bescherming genieten. Bovendien is er sprake van een ontwerp in dezelfde landhuisstijl. Een stijl is niet auteursrechtelijk beschermd.

Allereerst overweegt de rechtbank dat het enkele feit dat een ontwerp zich nog in de schetsfase bevindt, op zichzelf niet aan auteursrechtelijke bescherming in de weg staat. Dit blijkt immers uit art. 10 lid 1 onder 8 van de Auteurswet. De rechtbank oordeelt dat het werk een eigen, oorspronkelijk karakter bezit en het persoonlijk stempel van de maker draagt. "De instructies zijn immers niet van dien aard dat daarmee elke creatieve inbreng van de architect is uitgesloten. [...] Daarmee is voldoende gebleken dat het schetsontwerp van Miggiels auteursrechtelijke beschermde elementen bevat."

Ook acht de rechtbank de ontwerptekeningen van Van B verveelvoudiging, te meer omdat de plattegronden vrijwel feilloos op elkaar passen. Bovendien is sprake van ontlening. Van B geeft immers aan geïnspireerd te zijn door de ontwerptekeningen van o.a. Miggiels. Conclusie: verveelvoudiging en dus inbreuk. Bovendien is het realiseren van een ontwerptekening in de vorm van het bouwen van een woning een openbaarmaking van die tekening en wordt op die manier eveneens inbreuk gemaakt op het auteursrecht van Miggiels.

Lees hier het vonnis

"Wel vindt ze (Melanie Rijkers) dat ze lang genoeg door het stof heeft gekropen. „Ik heb via de KRO Yvon gevraagd of ik een fotoserie van haar mocht maken. Daar ben ik goed in en dat heeft ze op mijn website vooraf ook gezien. Ze ging akkoord en het is een mooie serie geworden. Ze was er zelfs lyrisch over. Ik heb haar gratis een heel pak foto’s en een cd-rom gegeven. Daarnaast heb ik tegen kostprijs het geboortekaartje geleverd. We hebben duidelijk afgesproken dat mijn naam genoemd zou worden. Dat gebeurde telkens niet toen de kaartjes deze week in de publiciteit kwamen en dat klopt niet. Er zit copyright op die foto's en dan hoort men de naam van de fotografe te noemen. Daarom heb ik de volgende ochtend een mailtje naar de Telegraaf gestuurd met die foto. Daarin heb ik ook gewezen op het copyright. Maar bij de plaatsing ontbrak mijn naam opnieuw.“

Op de website van Jaspers staat dat ze de fotografe zal aanklagen omdat het privéfoto’s betreft. Rijkers vindt dat vreemd. „Ze heeft het copyright niet afgekocht of een contract gesloten dat ik er niets mee mocht doen. Net als in de kunst ben ik eigenaar van de foto’s. Ze wist ook dat ik het voor de naamsbekendheid deed. Trouwens ík heb haar gevraagd voor de reportage en dan zijn de foto’s van mij. Ik wilde ze voor mijn website gebruiken, maar heb nu besloten geen van de foto’s meer te publiceren, want in principe heb ik hun vertrouwen geschaad, dat zie ik ook wel. Anderzijds heeft zij dat ook bij mij gedaan door de naam van de fotografe niet te noemen toen de geboortekaartjes in de publiciteit kwamen. Overigens moet ze de kaartjes nog betalen. En ik ben nog steeds trots op de serie.“

„Ik heb geen batterij advocaten achter me. Als kunstenaar heb ik helaas te graag willen bewijzen dat ik de maker was van de foto en het geboortekaartje van baby Keesje en hiermee heb ik Yvons vertrouwen aangetast door haar foto te gebruiken als bewijs naar de media.“ (Bron: BN/De Stem)

Jansen zou via de fabrikant van de vermeende Armani-variant hebben gehoord dat een stylist van de Italiaanse ontwerper Jansens schoen op het Waterlooplein zou hebben gekocht en vervolgens nagemaakt. Volgens advocaat Gregor Vos van Armani is daar geen bewijs voor. Armani heeft echter wel laten weten de schoen, die slechts in een geringe oplage is vervaardigd, uit de verkoop te halen.

Jansen zou daarom ‘genoegen nemen met neemt genoegen met een rectificatie van de advertentie met zijn schoen die in de Italiaanse Vogue stond. Maar volgens Vos is "Een rectificatie een te groot middel voor een storm in een glas water.” En bovendien minder makkelijker dan het lijkt "Want het rectificatierecht in het buitenland is anders dan hier.” Ook zouden de schoenen volgens Vos nauwelijks te zien zijn geweest in de reclame die al maanden geleden is verschenen. De in de Bijenkorf uitgedeelde flyers van Armani met de litigieuze schoen zouden zijn verspreid door L'Oréal en de Italiaanse modekoning is daar dus niet verantwoordelijk voor. 

Volgens het bericht liet Vos duidelijk blijken dat Jansen met alle media-aandacht naar zijn mening wel voldoende genoegdoening zou hebben gekregen. Jansen vond dat echter niet relevant. "Mijn ontwerp is vogelvrij en iedereen kan er aan verdienen. Dat heb ik in het verleden al te vaak meegemaakt." Of er naast het ogeschijnlijk ingeroepen auteursrecht ook nog een beroep is gedaan op modellenrecht of slaafse nabootsing blijkt niet uit het bericht. Uitspraak volgt op 22 september.

Het etiket van de Videojet-fles bestaat uit een wit en een gekleurd deel, bestaande uit drie rijen in verschillende pasteltinten uitgevoerde vierkantjes met rechtsonder een groter pastelblauw gekleurd vierkantje waarop een gele druppel is afgebeeld. het etiket van de Clever-fles bestaat uit een wit en een gekleurd deel, bestaande uit één rij in verschillende tinten uit gevoerde vierkantjes waarin telkens een gele druppel is afgebeeld.

Het auteursrecht: Weliswaar zijn bepaalde trekken overgenomen, globaal beoordeeld is de totaalindruk toch een andere. Het gaat in dit geval veeleer om het overnemen van stijlen, en niet om het overnemen van concrete uitvoeringen van die stijlen.  Beide etiketten kennen veelkleurige vierkantjes, echter, die van Videojet hebben pasteltinten en die van Clever zijn feller.  De vierkantjes in het etiket van Clever c.s. zijn voorts aanzienlijk groter, hebben alle een druppel erin afgebeeld en bovendien vormen de vierkantjes slechts een enkele rij en niet drie rijen zoals bij Videojet. Mede door dit laatste is ook de oppervlakteverdeling in een hoofdzakelijk wit vlak en een vlak met gekleurde vierkantjes in beide etiketten duidelijk verschillend. Het feit dat beide etiketten een gele druppel vertonen, is onvoldoende om tot de conclusie te leiden dat van auteursrechtelijke overeenstemming sprake is. (rov 6)

Slaafse nabootsing: Van slaafse nabootsing is sprake indien door de nabootsing verwarring bij het publiekvalt te duchten en de nabootsende concurrent tekortschiet in zijn verplichting om bij dat nabootsen alles te doen wat redelijkerwijs mogelijk en nodig is om te voorkomen dat door gelijkheid van beide producten gevaar voor verwarring ontstaat.

In dit geval bleek het "omveld" (mooi woord, graag meer gebruiken) van flessen voor industriële inkten en solventen uit vele soorten flessen te bestaan. Bovendien komen er geen inktflessen met een rode dop voor en is ook de precieze vorm van de doorzichtige fles van Videojet niet gebruiikelijk in deze branche. Aan de fles kan enig onderscheidend vermogen niet ontzegd worden. Omdat tevens enkele onderscheidingsmiddelen van het etiket van Videojet zijn overgenomen (zoals de karakteristieke gele druppel, de productcodes voor de betreffende inkt, het gebruik van vierkantjes op het etiket en het opnemen van een merk in rode letters) komt de rechter tot het oordeel dat er sprake is van slaafse nabootsing (r.o.9).

Misleidende mededelingen:Saleh is een voormalig werknemer van Videojet. Zijn marketing activiteiten worden als onrechtmatig beschouwd omdat niet bestreden is dat Saleh de bewuste flessen heeft verkocht aan voornoemde klanten, terwijl hij naar voorlopig oordeel wist of minst genomen had moeten weten hoezeer deze flessen een nabootsing vormden van en verwarring zouden stichten met de flessen van zijn voormalige werkgever, zeker bij de klanten die eerder van Videojet afnamen.

lees vonnis

In eerste instantie volgt de uitspraak de lijn van de US Supreme Court Grokster uitspraak: de maker van de software schendt geen auteursrechten, maar de gebruikers wel indien zij auteursrechtelijk beschermde werken verspreiden. De software makers kunnen alsnog aansprakelijk zijn omdat zij gebruikers aanzetten tot inbreuk. De Australische rechter gaat nog een stap verder; Kazaa dient haar software te wijzigingen zodat gebruikers geen auteursrechtelijk beschermde materialen meer kunnen uitwisselen.

Kazaa voerde nog aan dat zij vanwege de structuur van het netwerk niet kan zien wat gebruikers doen. De rechter oordeelde echter dat Kazaa gebruik had moeten maken van momenteel beschikbare technologie zoals key word filters.

Kazaa heeft van de rechter twee maanden gekregen om haar software aan te passen. Tevens dient zij druk uit te oefenen op haar gebruikers om te zijner tijd de nieuwe versie te gebruiken, en niet meer de oude. Hoger beroep zal echter waarschijnlijk worden ingesteld.

Lees het vonnis