Alle rechtspraak  

Hof Amsterdam 7 juli 2005, IEF 676; 441/04KG (Ernens beheer tegen tekenaars) In kort geding is eerder bepaald dat de naam van het tijdschrift S1ngle inbreuk maakte op, let wel, het auteursrecht van de Hanco Kolk en Peter de Wit, de makers van de krantenstrip S1ngle. "De symboliek waarmee aldus de betekenis van het woord in de schrijfwijze tot uitdrukking is gebracht, moet naar voorlopig oordeel van de (Utrechtse) rechter voldoende origineel worden geacht...S1ngle is een vondst van de eisers en draagt aldus hun persoonlijk stempel." De noot van Kolk en De Wit bij dit vonnis mag overigens tot voorbeeld dienen voor andere annotatoren.

Het Hof Amsterdam is van oordeel dat deze schrijfwijze van het woord single helemaal geen auteursrechtelijke bescherming geniet. "Het bedenken van deze schrijfwijze kan niet als zodanige vondts/schepping van letterkundige of (anderszins) kunstzinnige aard worden aangemerkt dat deze schrijfwijze als een werk kan worden aangemerkt...Dat de schrijfwijze en de symboliek daarachter de vereiste mate van originaliteit mist vindt bevestiging in de overgelegde gegvens m.b.t. tot het internet zoekprogramma Google."

Het hof acht het op verwarrende wijze aanhaken en op onrechtmatige wijze van de bekendheid van de naam gebruik maken 'niet zodanig aannnemelijk' dat dit de gevraagde voorziening kan rechtvaardigen. Hoewel het Hof verder bevestigt dat het woordmerk 'Single Magazine' louter beschrijvend van aard is, wil het zich in het kader van dit kort geding niet uitlaten over de verdere merkrechtelijke claims van beide partijen. 

Nog even het vonnis in een iets oudere zaak: Rechtbank Rotterdam, 23 juni 2005, LJN: AT8820. 05/2289. Bestuursrechtelijke procedure tussen  I.D.&T. Radio B.V. en de minister van Economische Zaken.

Leuk onderwerp voor tentamenvragen: het auteursrecht wordt in deze zaak gebruikt, of misbruikt, om een vast te stellen of er sprake is van hitmuziek en dus van een overtreding van voorschriften verbonden aan de verleende vergunning voor het gebruik van de frequentieruimte, in het bijzonder van die clausules die betrekking hebben op het percentage muziek dat genoteerd staat of heeft gestaan op één van de gangbare hitlijsten voor popmuziek in Nederland.

In de Volkskrant van dinsdag 19 juli jl wordt op pagina 15  bericht over een 'rare claim' ten aanzien van de muziek van de opera Motezuma (inderdaad, zonder n) van Vivaldi, waarvan de partituur in 2003 is ontdekt in de collectie van de Sing-Akademie van Berlijn. In het bericht wordt gesteld dat het 'raar' is dat de Sing-Akademie met succes een uitvoering van het werk, die zonder  haar toestemming zou plaatsvinden, via een Duitse rechter heeft laten verbieden. Er staat een aantal onjuistheden in.

In Duitsland bestaat, evenals in Nederland, los van het auteursrecht, een exclusief recht voor de eerste 'rechtmatige openbaarmaker' van een 'gevonden' onbekend oud werk. De tekst van de Nederlandse wetsbepaling (artikel 45o Auteurswet) luidt als volgt: "Hij die een niet eerder uitgegeven werk voor de eerste maal rechtmatig openbaar maakt na het verstrijken van de duur van het auteursrecht, geniet het [uitsluitende recht om het werk openbaar te maken en te verveelvoudigen]". Dit recht duurt 25 jaar. Aangezien de betreffende opera wel al in 1733 is uitgevoerd, maar volgens de rechtbank kennelijk nooit is uitgegeven, is het artikel van toepassing (Uitgeven betekent in dit verband: voldoende exemplaren in druk laten verschijnen). Kennelijk is volgens de rechtbank de Sing-Akademie degene die het werk voor de eerste maal rechtmatig openbaar heeft gemaakt of zich het daarmee verbonden recht heeft laten overdragen.

Eén en ander is dus niet 'raar' of onjuist. Het is wel opmerkelijk, omdat er zelden een beroep op de bewuste wetsbepaling wordt gedaan. In Nederland is er voor zover bekend nog nooit een rechtszaak over geweest. Het vonnis is te vinden op operatoday (op deze site staat ook een aanvullend artikel). De persverklaring van de Sing-Akademie van Berlijn staat hier.  (Dirk Visser).

Vznr. Rb. 's-Gravenhage, 18 juli 2005, KG ZA 05/403. Lijkt het maar zo, of wordt er sinds de 'nieuwe modellenwet' minder geprocedeerd over tekeningen en modellen? Maandag werd er in ieder geval een zeldzaam vonnis gewezen over niet-ingeschreven Gemeenschapsmodellen (en auteursrecht en slaafse nabootsing).

Mezutec produceert bronwaterinstallaties, waaronder de 'Mezutizer'. Zij spreekt een concurrent, Remon, aan: volgens Mezutec pleegt Remon met haar Remonique inbreuk op de model- en auteursrechten op de Mezutizer.

Aan de inbreukvraag komt de rechter echter geeneens toe. Hij oordeelt onder meer dat de Remonique eerder openbaar gemaakt was dan de Mezutizer, zodat, nu beide installaties dezelfde algemene indruk wekken, de Mezutizer een eigen karakter ontbeert. Bovendien kan Mezutec niet aantonen dat Remon het ontwerp van haar Remonique had ontleent aan de Mezutizer.

Gerechtshof Leeuwarden, 13 juli 2005, LJN: AT9454, Rnr 0200197. Appelant tegen geïntimeerde in zaak over bouw van de inbreukmakende woning. Winstafdracht. Bijzondere omstandigheden daargelaten, dient bij de begroting van de winst een integrale kostprijsberekeningsmethodiek te worden gehanteerd, waarbij de vaste kosten naar rato worden toegerekend.

Het gaat bij de toepassing van art. 27a Auteurswet om afdracht van als gevolg van de inbreuk reëel genoten winst - welke winst aan de hand van objectieve maatstaven dient te worden begroot - doch niet om méér dan dat. Dit houdt in dat art. 27a Auteurswet geen grondslag biedt voor het ten voordele van de rechthebbende op het auteursrecht brengen van de inbreukmaker in een vermogensrechtelijke toestand die slechter is dan die waarin elke inbreuk achterwege zou zijn gebleven.  Lees vonnis.

Watskeburt in België? Eerst wordt Madonna aangeklaagd omdat ze in 1993 een nummer geplagieerd zou hebben (Woonde Madonna ooit in Moeskroen? Zie hier) en nu bericht de GvA dat de Oostkampse componist Johnny Delaere en de Oostendse muziekuitgever Marcel Seynaeve de Griekse componist Vangelis en platenmaatschappij EMI hebben gedagvaard. Vangelis' nummer 'Conquest of Paradise' uit 1992 zou zijn gebaseerd op het nummer 'Rien n'a changé' van Delaere uit 1982.

Auteursrechtenmaatschappij Sabam stelde enkele gelijkenissen vast, maar te weinig om van plagiaat te spreken. Componist en producent waren niet overtuigd door dit oordeel en eisen 2,5 miljoen euro schadevergoeding. Volgens het bericht moeten de eisers nog wel aantonen dat de Griekse componist hun nummer ooit hoorde. En die kans bestaat volgens Vlamingen. 'Rien n'a changé werd in de jaren '80 gedraaid in onder meer de Ancienne Belgique en de Vorst Nationaal. Vangelis was toen door Europa op reis.'

Wat is de reden en overeenkomst achter en tussen deze zaken. Is er misschien nieuwe wetgeving in België? Biedt de Sabam een nieuw vergelijkend muziekonderzoek, maar alleen nog voor nummers tot 1993? Verlopen dit jaar de termijnen voor plagiaat tot 1993?

HvJ EG, 14 juli 2005, zaak C-192/04, Lagardère Active Broadcast tegen SPRE en GVL, in de hoedanigheid van CERT. Prejudiciële beslissing betreffende een verzoek ingediend door het Franse Cour het cassation. Een HvJ IE uitspraak die geen OHIM-zaak is als een Rapunzelklokje in Amsterdam; zeldzaam maar af er toe wordt er eentje gesignaleerd. Deze gaat over auteursrecht en naburige rechten. En landsgrenzen.

Het probleem betreft de aanwezigheid van landsgrenzen bij de verder geheel technische realisatie van een televisie-uitzending via satelliet. De vennootschap Lagardère is een in Frankrijk gevestigde omroep. Haar uitzendingen worden geproduceerd in haar Parijse studio’s en naar een satelliet gezonden. De signalen lopen terug naar de aarde, waar zij worden opgevangen door grondstations in Frankrijk die de uitzendingen in frequentiemodulatie (FM) aan het publiek doorgeven.

Aangezien deze wijze van doorgeven niet het gehele Franse grondgebied dekt, stuurt de satelliet deze signalen tevens door naar een grondstation te Felsberg, in het Saarland (Duitsland), dat technisch is ingericht om de uitzendingen via de lange golf naar bovengenoemd grondgebied te sturen. Dit uitzenden wordt verzorgd door CERT, een dochteronderneming van Lagardère. De in het Frans uitgezonden programma’s kunnen om technische redenen tevens in Duitsland worden ontvangen, maar alleen binnen een beperkt gebied. Zij worden in Duitsland niet commercieel geëxploiteerd.

K.J. Koelman: Noot bij Rb. Amsterdam 12 januari 2005 (Buma/UPC). Verschenen in AMI 4, juli/augustus 2005, 2005, p. 135-139. "Maakt een partij die televisieprogramma’s via een satelliet zodanig gecodeerd uitzendt dat alleen grondstations ze kunnen decoderen, de programma’s openbaar in de zin van de Auteurswet? De rechtbank beantwoordt deze vraag ontkennend. Eerder oordeelden rechters daarentegen dat uitzending naar tussenstations die de rol hebben de werken vervolgens door te geven naar eindgebruikers – kijkers of luisteraars – wel degelijk een openbaarmaking inhoudt."

Gerechtshof Amsterdam, 7 juli 2005. Smiers tegen Endemol. Smiers beschuldigde Endemol van inbreuk op zijn auteursrecht, handelsnaamrecht, merkrecht en 'éénlijnsprestatie-recht' in de vorm van het programma Starmaker. Het hof wijst het hoger beroep af en bevestigt het afwijzende vonnis van de rechtbank:

"Met de rechtbank is het hof van oordeel dat in dit geding onvoldoende feiten zijn gebleken die de slotsom wettigen dat het idee dat Smiers omschrijft als "Het maken en volgen van een amateur van begin tot ster" (...) - daargelaten of dit een origineel idee is en of het Smiers is die dit idee heeft bedacht - op zodanige wijze tot een concept dan wel format of televisieprogramma is uitgewerkt dat het voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking komt".

Lees vonnis. Als advocaat voor Endemol traden op Adonna Alkema en Dirk Visser van KMVS (voor wie net zo vaak genoemd wilt worden als Klos, Morel, Vos & Schaap: mail uitspraken en berichten, dan gaat het verder vanzelf).

Vers op rechtspraak.nl: Voorzieningenrechter Rechtbank Utrecht, 12-07-2005, LJN: AT9073, KG-nr: 194741/KGZA 05-462. Kort geding Stichting Brein tegen ISP's. Eerdere berichtgeving hier.

"De voorzieningenrechter oordeelt dat ook de civiele rechter internetproviders kan bevelen om klantgegevens aan Brein bekend te maken. Maar zo'n bevel kan volgens de voorzieningenrechter niet snel gegeven worden. De voorzieningenrechter geeft in het vonnis een omschrijving van de voorwaarden waaraan moet zijn voldaan. In deze zaak oordeelt de voorzieningenrechter dat de internetproviders terecht hebben geweigerd om de klantgegevens bekend te maken. Dat komt met name omdat Brein een Amerikaans onderzoeksbureau heeft ingeschakeld. Dit onderzoeksbureau heeft de shared folders op de computers van de klanten onderzocht. Daarbij zijn mogelijk ook bestanden bekeken die een persoonlijk karakter hebben. De voorzieningenrechter acht dit alles niet juist omdat naar Nederlandse maatstaven persoonsgegevens in Amerika onvoldoende beschermd worden. Daarom is geen sprake geweest van een rechtmatige gegevensverwerking door Brein." Lees vonnis.

Update: Brein vindt het onzin en gaat door, lees reactie op nu.nl.

Eveneens nieuw op rechtspraak.nl: Rechtbank Haarlem, 11 juli 2005, LJN: AT9082 113939 / KG ZA 05-311. Kort geding KPN tegen Casema. 

"Vordering van KPN ten aanzien van door Casema opgestelde tabel waarin digitale televisie van Casema en KPN met elkaar worden vergeleken en ten aanzien van op de website van Casema opgenomen vergelijkingen, toegewezen. Dit geldt voor de onderdelen tarieven, het aantal toestellen waarop men digitaal kan kijken, vermelden publicaties van derden en claim 'storingsvrij'. Omdat voornoemde punten voor totaalindruk die tabel bij consument oproept bepalend is, wordt vergelijkingstabel in geheel ook in strijd met artikel 6:194a BW geacht. Reconventionele vordering van Casema ten aanzien van onder andere de uitdrukking van KPN 'Hét alternatief voor kabeltelevisie' wordt afgewezen." Lees vonnis.