Popster Britney Spears wordt aangeklaagd wegens plagiaat. Liedjesschrijver Steve Wallace stelt dat Spears het nummer Sometimes ten onrechte onder haar naam zou hebben uitgebracht. Volgens Wallace maakte hij het nummer reeds 15 jaren gelden. Wallace zegt bovendien dat hij over een e-mail beschikt waarin de popdiva toegeeft dat Wallace het lied heeft geschreven. Platenmaatschappij Sony/BMG van La Spears weigert ieder commentaar. Lees meer.
Voorzieningenrechter Rechtbank Utrecht, 12 mei 2005, LJN: AT5424, 193275/KGZA 05-357/EV. Kort geding tussen J.M.N. en Marxman Advocaten/ Uitgeverij Inmerc.
Advocaat schrijft onder werktijd en in dienstverband een boek over medische aansprakelijkheid, neemt ontslag en vindt dat zijn bijdrage in het eindresultaat wordt gebagatelliseerd. De vraag die in dit kort geding voorligt is of advocaat N. zich primair op grond van auteursrecht en/of persoonlijkheidsrechten, subsidiair op grond van een tussen partijen gesloten overeenkomst kan verzetten tegen openbaarmaking en/of verveelvoudiging van het boek.
Voor de beantwoording van voormelde vraag dient allereerst te worden geoordeeld bij wie het auteursrecht op het boek ligt. N. stelt dat het auteursrecht op het boek bij hem (en bij H.) ligt, Marxman heeft daartegenover aangevoerd dat zij, als werkgever van N., op grond van artikel 7 Auteurswet 1912 (Aw) het auteursrecht op het boek heeft. Artikel 7 Aw bepaalt, kort gezegd, dat als een werk wordt vervaardigd in dienst van de werkgever, deze werkgever als maker van het werk wordt aangemerkt, tenzij partijen anders zijn overeengekomen. Ook Inmerc stelt zich op het standpunt dat het auteursrecht op het boek bij Marxman ligt.
In dit kort geding is onbetwist dat N. zijn deel voor het boek heeft geschreven op verzoek van Marxman en dat N. - op het moment van het verzoek - in dienst was bij Marxman. Voorts is voldoende aannemelijk geworden dat Marxman aan H. en N. ten behoeve van de totstandkoming van het boek de nodige faciliteiten heeft geboden; N. en H. mochten kantooruren besteden aan het boek en ook stond hen een student-stagiare ter beschikking. Of N. het boek binnen de kantooruren van het dienstverband heeft geschreven, dan wel in zijn eigen tijd, is voor de beoordeling van de vraag bij wie het auteursrecht ligt niet relevant. N. was immers vrij in de keuze van de uren waarop hij aan het boek wilde werken (binnen dan wel buiten kantooruren). Voldoende aannemelijk is derhalve dat H. en N. het boek binnen hun dienstverband met Marxman hebben geschreven. Daar komt nog bij dat Inmerc een overeenkomst van opdracht heeft gesloten met Marxman en dat de auteursrechten op het werk (het boek) volgens die overeenkomst toekomen aan Marxman. N. was van deze overeenkomst, ook voordat deze door Marxman is ondertekend, op de hoogte. Voor zover N. heeft betoogd dat N. en Marxman ten aanzien van aan N. toekomende (auteurs)rechten een afwijkende (stilzwijgende) overeenkomst hebben gesloten kan zulks in het kader van dit kort geding niet worden vastgesteld. Voorshands is echter niet aannemelijk geworden dat op grond van een afwijkende overeenkomst tussen Marxman en N. de auteursrechten op het boek aan N. toekomen. Er moet derhalve van worden uitgegaan dat Marxman auteursrechthebbende is op het boek.
Iets anders is dat N. (en derhalve ook H.) zich, ondanks het wettelijk auteursrecht van Marxman, naar het oordeel van de voorzieningenrechter onder omstandigheden wel kan beroepen op inbreuk op de in artikel 25 Aw genoemde persoonlijkheidsrechten. Artikel 25 lid 1 Aw bepaalt dat de maker van een werk, zelfs nadat hij zijn auteursrecht heeft overgedragen, het recht heeft om zich te verzetten tegen onder meer openbaarmaking van het werk zonder vermelding van zijn naam of aanduiding als maker, tegen de openbaarmaking onder een andere naam dan de zijne alsmede tegen het aanbrengen van wijzigingen in de benaming of aanduiding van de maker alsook tegen elke andere wijziging in het werk, een en ander tenzij de redelijkheid zich daartegen verzet.
In een geval als het onderhavige, waar de werkelijke makers, N. en H., in dienst van de wettelijke maker, Marxman, het boek hebben geschreven en waar derhalve de het werk in feite de creatieve prestatie van N. en Marxman is, brengt de tussen Marxman enerzijds en N. en H. anderzijds (voorheen) bestaande contractuele verhouding met zich mee dat N. en H. niet hoeven te dulden dat hun namen niet, althans in beduidend bescheidener mate dan aanvankelijk de bedoeling was worden vermeld. Bij persoonlijkheidsrechten gaat het immers bij uitstek om de bewaking van de bijzondere band tussen de (persoon van de) auteur en zijn werk. Onbetwist is dat N. en H. de teksten voor het boek volledig zelfstandig en zonder tussenkomst en bemoeienis van Marxman hebben geschreven. Marxman heeft weliswaar ondersteuning geboden in uren en ten behoeve van onderzoek, echter het zogenoemde geestelijke voortbrengsel is afkomstig van N. en H.. Onder deze omstandigheden mag N. (en dus ook H.) verlangen dat daarmee bij de naamsvermelding rekening wordt gehouden. Dit betekent dat het beroep van N. op handhaving van zijn persoonlijkheidsrechten in beginsel slaagt en dat het verweer van Marxman dat alle persoonlijkheidsrechten op grond van artikel 7 Aw aan Marxman toekomen, wordt verworpen (Hof Amsterdam 31 juli 2003 AMI 2004,43).
De vraag is echter of N. zich, op grond van zijn persoonlijkheidsrechten kan verzetten tegen een publicatie van het boek die afwijkt van de drukproef van 21 januari 2005. Deze vraag moet ontkennend worden beantwoord. Naast het belang van N. bij handhaving van zijn persoonlijkheidsrechten staat het belang van Marxman bij handhaving van haar exploitatierechten en het gebruik van het boek als marketingtool. Daarbij moet worden opgemerkt dat zowel het voorwoord als de omslag van het boek de exploitatierechten van Marxman raken. Marxman heeft derhalve belang bij (de wijze van) vermelding van haar naam en N. kan, op grond van zijn persoonlijkheidsrechten, de rol van Marxman in het voorwoord en op de omslag niet beperken. Een dergelijke beperking doet geen recht aan de positie van Marxman als auteursrechthebbende.
Hoewel de vorderingen van N. worden afgewezen, is daarmee niet komen vast te staan op welke wijze het boek kan worden gepubliceerd, zonder schending van het persoonlijkheidsrecht van N. (en H.). Van een dergelijke schending zal in ieder geval naar voorlopig oordeel geen sprake zijn, indien voor het voorwoord wordt uitgegaan van het voorstel van Inmerc (haar productie 2), waarbij de positie van N. en H. als auteurs prominenter tot uitdrukking wordt gebracht en waarbij de rol van D. wordt beperkt tot zijn bijdrage aan literatuur- en jurisprudentie-onderzoek. Met betrekking tot het colofon zou eveneens kunnen worden aangesloten bij het voorstel van Inmerc, met dien verstande dat N. geen recht kan doen gelden op het daarbij plaatsen van een foto. Tenslotte wordt opgemerkt dat inachtneming van de naamsvermeldingen als hiervoor weergegeven (in het voorwoord en in het colofon) het achterwege laten van naamsvermelding op de voor-, achter- en/of zijkant van het boek geen schending van de persoonlijkheidsrechten van N. en H. oplevert. Het staat Marxman jegens N. en H. in dat geval vrij om haar naam op de voor-, achter- en zijkant te vermelden. Lees vonnis.
Kevin Maney, technologie-columnist van USA Today, denkt dat de toename van piraterij niet het einde van de muziekindustrie hoeft te betekenen. Hij kreeg dit inzicht tijdens een reis door China, waar hij voor een paar dollar een illegale kopie kocht van een CD van Yu Quan, de Chinese 'Justin Timberlake' :
"So artists have to regard CDs as essentially promotional tools, not as end products. Yu Quan makes money by performing concerts, getting endorsement deals and appearing in commercials. If people hear and like Yu Quan's songs on pirated CDs, at least they'll be more likely to come to the concerts and buy what the duo endorses. It's possible that this is the future of the global music industry. And even though that sounds dire for music and musicians, surprisingly it might not be."
Lees hier de column van Kevin Maney in USA Today.
Stichting BREIN gaat door met de strijd tegen het illegale aanbod van muziek op internet. Momenteel wil BREIN 42 mensen vervolgen die op grote schaal illegaal muziek aanbieden op internet. De betreffende providers - Planet Internet, Het Net, @Home, Wanadoo en Tiscali - hebben een dagvaarding ontvangen om de naam- en adresgegevens te verschaffen die zij momenteel weigeren te af te staan aan BREIN om privacyredenen. De zaak dient op 16 juni in Utrecht.
In adformatie: "Kuik is overtuigd van zijn gelijk. ‘Er is duidelijk sprake van inbreuk op het auteursrecht. Deze mensen hebben de kans gehad om met ons te schikken. In een civiele procedure hebben wij recht op die gegevens.’ In april kondigde Brein de acties aan. Zeven internetters hadden hun zaak op dat moment al geschikt voor gemiddeld 2100 euro. "
Geenstijl.nl bericht dat BREIN zelf strafbaar is.
In Quote: Het bedrijf Crisolv neemt vorderingen en claims over tegen baar geld. Ook Intellectuele Eigendom-claims, heel nuttig voor wie procesmoe is: "zoals die van Creative Concepts jegens Henny Huisman. Creative Concepts stelt dat Huisman het idee voor het televisiepriogramma Paradijs op paarden heeft gejat en eist vijf miljoen euro. Althans, de eis is inmiddels afkomstig van Crisolv, want dat heeft de claim gekocht. Wat hij ervoor betaald heeft, wil Engelhart niet zeggen. Wel dat het bedrag zijn budget overschreed. 'Gelukkig zijn er altijd mensen met oren naar een lucratieve deal, dus investeerders waren snel gevonden.'"
Zie hier voor eerder berichtgeving, een vonnis waarin Crisolv even ter sprake komt en waarin gedaagde Nieuwe Revu gedwongen werd te rectificeren. In de woorden van de rechter: 'Kortom: Huisman heeft geen programma-format “gejat” en is daarop ook nooit aangesproken'...'Huisman (was) geen partij in de gerechtelijke procedure. Hij heeft die dus ook niet verloren en hem hangt geen claim boven het hoofd.' Wellicht dat Crisolv dus binnenkort ook een claim van Huisman tegen Quote kan overnemen. Iets anders, wat zou er precies in zo'n overnamecontract staan?
Vandaag verschenen op webwereld twee berichten over het aanboren van nieuwe markten in DRM land. De eerste betreft Napster. Napster gaat ringtones verkopen voor 2 dollar per ringtone. Ter illustratie vermeld het artikel tevens dat de omzet in Nederland op de ringtone markt tussen de tussen de 20 en 30 miljoen bedraagt...Ook Apple doet aan uitbreiding van haar diensten. Zij heeft haar I-tunes software aangepast zodat het nu ook mogelijk is om videoclips te kopen.
Al eerder berichtte IEForum over de voorgenomen kopieerheffing op MP3-spelers door de Stichting Thuisheffing. Deze zou ertoe leiden dat de prijzen van sommige spelers zo'n beetje zouden verdubbelen. De ophef die hierover ontstond was dan ook groot en verschillende fabrikanten van spelers (Philips, Sony, Apple, Dell) trokken in Den Haag aan de bel. Inmiddels zijn er door PvdA Kamerlid Van Dam vragen (kenmerk 2040513780) gesteld aan de Minister van Justitie over de voorgenomen heffing. Uit het antwoord van de Minister van gisteren blijkt onder andere dat niet alleen MP3-spelers zullen worden belast, maar dat DVD-recorders (die eveneens auteursrechtelijk beschermd materiaal kunnen vastleggen) waarschijnlijk eveneens niet aan de heffing ontkomen. De minister noemde al een voorgesteld bedrag van € 0,60 per uur (of 3 gb).
De Minister gaf verder aan nog geen antwoord te hebben op de vraag hoe het moet met 'legale' MP3's, waarvoor reeds bij het downloaden een vergoeding is betaald. Dat de Minister gebruik zal maken van de mogelijkheid van zijn mogelijkheid om bij AMvB (o.g.v. art. 16c lid 6 Aw) de heffing tegen te houden, acht hij onwaarschijnlijk.
Kamerstukken 29800 VIII, nr. 203, 3 mei 2005. Brief van staatssecretaris Van der Laan (OCW). Reactie op een door de Tweede Kamer aanvaarde motie, waarin de regering wordt verzocht om de publieke omroep duidelijk te maken dat de auteursrechtelijke vergoeding voor de openbaarmaking van de programma’s van de publieke omroep via de kabel en andere distributiekanalen voor rekening van de publieke omroep zijn en dat dit besloten ligt in de bedoeling van de wetgever.
Brief gaat uitvoerig in op de (geschiedenis) van de kabeldoorgifte. Heel erg kort samengevat komt het antwoord van de staatsecretaris er op neer dat het de publieke omroep op grond van het auteursrecht in beginsel wel vrij staat een vergoeding te vragen voor de “eigen rechten”. Door alle spannende Nederlandse, Europese, auteurrechtelijke en mededingingsrechtelijke haken en ogen verdient het aanbeveling om de (boeiende) brief geheel te lezen. Lees brief en antwoorden op kamervragen (hier en hier)
Na het verlies van Kopspijkers kan de Vara misschien nog een tegenvaller op haar dak krijgen. Het AD meldt dat Henk Schiffmacher, wereldberoemd tatoeagezetter, de Vara ervan beschuldigt zonder toestemming afbeeldingen van door hem ontworpen tatoeages in het decor van Kopspijkers te hebben gebruikt.
Schiffmacher beweert getracht te hebben de zaak met Jack Spijkerman rechtstreeks te schikken, maar die had waarschijnlijk andere prioriteiten dan de auteursrechtelijke problemen van zijn vorige werkgever op te lossen. Komende woensdag dient een kort geding, waarin Schiffmacher o.a. een (voorschot op) een schadevergoeding van € 80.000,- vordert.
Geen idee meer wat je moet roepen als je je om wat voor reden dan ook in je kuif gepikt voelt? Probeer eens "Auteursrechtinbreuk!" Lucht op en je haalt gegarandeerd de krant: "The San Francisco Board of Supervisors was outraged today upon hearing the news that Turin, Italy, passed a law that fined dog owners $650 for not walking their dog three times per day. Turin also passed laws forbidding owners from making their dogs look like "fluffy toys".
The result was the city of San Francisco filing a copyright infringement suit against the city of Turin. "We came up with this idea first!" cried Supervisor Chris Daly. "We have many more laws like this just waiting to be passed. Turin stole our ideas and packaged them as their own. We won't stand still for it. They're going to pay. Big time." Lees meer.
