Auteursrecht  

Hof Arnhem-Leeuwarden 10 december 2019, IEF 18888, IT 2966; ECLI:NL:GHARL:2019:10564 (Haerst tegen Lizard Apps) Partijen twisten over de vraag of op de proceskostenveroordeling in eerste instantie artikel 1019h Rv (Haerst) of artikel 237 e.v. Rv (Lizard Apps) van toepassing is. Lizard Apps heeft aan haar vordering een inbreuk op het haar toekomende auteursrecht op de door Haerst gebruikte software ten grondslag gelegd. Zij heeft een verbod ten laste van Haerst gevorderd verdere inbreuken op haar auteursrecht te maken. Daarmee is sprake van een vordering tot handhaving van een auteursrecht, wat betekent dat de artikelen 1019-1019i Rv van toepassing zijn. Dat Haerst als verweer heeft gevoerd dat zij op grond van een licentieovereenkomst gerechtigd was de auteursrechtelijk beschermde software te gebruiken, verandert niet het karakter van de handhavingsvordering. Voor de toewijsbaarheid van de vordering was weliswaar beslissend of de licentieovereenkomst al of niet kon worden opgezegd, een vraag uit het algemene verbintenissenrecht, maar die omstandigheid doet er niet aan af dat de grondslag van de vordering handhaving van het aan Lizard Apps toekomende auteursrecht was. Dat betekent dat de proceskostenveroordeling moet worden vastgesteld op grond van artikel 1019h Rv. Het daarop ziende verweer van Lizard Apps wordt verworpen.

Gerechtshof Amsterdam 15 oktober 2019, IEF 18874; ECLI:NL:GHAMS:2019:3746 (Sembono tegen Performance Impressions) Performance Impressions verkoopt de foto’s van de Amerikaanse fotograaf X via internet. X heeft de auteursrechten op zijn foto’s, waaronder een luchtfoto van landgoed, aan Performance Impressions overgedragen. Sembono is een reisorganisatie. Het geschil is ontstaan naar aanleiding van de, zonder toestemming van Performance Impressions en zonder naamsvermelding van X, gepubliceerde luchtfoto van landgoed op de website van Sembono. Performance Impressions eiste in eerste aanleg onder andere staking van de inbreuk en schadevergoeding. Sembono werd toen in het ongelijk gesteld. In de onderhavige procedure tracht Sembono alsnog gelijk te krijgen, stellende dat de luchtfoto slechts een kopie van de werkelijkheid is en geen werk dat auteursrechtelijke bescherming geniet. Sembono steunt dit mede op het feit dat andere fotografen het landgoed ook al op een soortgelijke manier hebben gefotografeerd. Echter Sembono wordt opnieuw in het ongelijk gesteld. De maatstaven die door de kantonrechter ter beoordeling van de vraag of de foto een werk is in de zin van de auteursrecht werden gehanteerd, waren juist. De luchtfoto wordt als auteursrechtelijk werk aangemerkt. Ook de geschatte schadevergoeding is redelijk.

Rechtbank Den Haag 16 oktober 2019, IEF 18871, IT 2962; ECLI:NL:RBDHA:2019:10905 (Cardiac Output tegen X) Cardiac Output heeft een fotograaf ingeschakeld voor het maken van foto’s op een dansproject. Zij zijn overeengekomen dat Cardiac Output de exclusieve licentierechten krijgt voor het gebruik van de foto’s en dat de auteursrechten bij de fotograaf blijven. Met instemming van Cardiac Output heeft de fotograaf een van de foto’s op zijn Instagram-account geplaatst. De twee gedaagden hebben deze vervolgens gerepost op hun eigen Instagram-account. Cardiac Output meent dat er sprake is van inbreuk en schade door deze publicatie.

Rechtbank Amsterdam 15 oktober 2019, IEF 18869, IT 2961; ECLI:NL:RBAMS:2019:8643 (Fotografe tegen gedaagde) Eiseres is professioneel fotografe en heeft omstreeks september 2011 een foto gemaakt van een persoon. Deze foto stond in 2017 op de website van eiseres. Over de lengte van de rechterzijde van de foto staat in witte letters de naam van haar bedrijf gedrukt. Op 23 maart 2017 heeft gedaagde een oude column uit het NRC van de gefotografeerde persoon geplaatst op zijn weblog. Bij deze column stond de hiervoor genoemde foto afgebeeld. Gedaagde heeft geen toestemming verkregen voor het gebruik van de foto. Gevorderd wordt schadevergoeding wegens inbreuk op auteursrechten en  persoonlijkheidsrechten, en wegens materiële en immateriële schade door uitlatingen van gedaagde. Er is sprake van inbreuk op het auteursrecht van eiseres, waarvoor gedaagde schadeplichtig is. De eer en goede naam van eiseres worden niet zodanig aangetast door de teksten van gedaagde dat daarvoor het recht van vrijheid van meningsuiting van gedaagde dient te wijken.

Hof Amsterdam 29 oktober 2019, IEF 18854; ECLI:NL:GHAMS:2019:3889 (Auteur tegen uitgever) Appellante is kunsthistorica en gespecialiseerd in (het werk van) Piet Mondriaan. Geïntimeerde geeft kunstboeken uit. Appellante en geïntimeerde zijn een overeenkomst aangegaan op grond waarvan appellante verplicht is tegen vergoeding een bijdrage te leveren aan enkele boeken over Mondriaan. In de overeenkomst is een boetebeding opgenomen, op grond waarvan geïntimeerde voor elke schending van de overeengekomen regelingen omtrent het auteursrecht van appellante en de naamsvermelding een gefixeerde boete is verschuldigd van 10.000 euro onverminderd het recht op schadevergoeding. Appellante heeft een essay geschreven, waarvan onder andere een Duitse en Engelse editie verschenen, zonder dat geïntimeerde de vertaalde versies voorafgaand aan de publicatie aan appellante heeft voorgelegd. Appellante tracht de boetes op grond van haar leveringsvoorwaarden af te dwingen en geïntimeerde aansprakelijk te stellen op grond van diverse schendingen van haar auteursrecht. In de onderhavige uitspraak wordt de vordering uit hoofde van het boetebeding toegewezen, terwijl de schadevergoedingsvordering wordt afgewezen. Dit omdat het publiceren van vertalingen ook onder het verveelvoudigen van het werk valt waarmee appellante niet heeft ingestemd.

Rechtbank Amsterdam 10 april 2019, IEF 18845; (Y tegen X) Zie ook [IEF 18843]. Eiser is als zanger en tekstdichter actief onder een artiestennaam.  X drijft een onderneming die muziekvideo’s vervaardigt en exploiteert. X heeft met Z als hoofdartiest een muziekvideoclip van een Nederlandstalig muziekwerk vervaardigd. Het intro van het liedje is in het Berbers geschreven en gezongen door eiser, terwijl de Nederlandse coupletten en de refreinen zijn geschreven door Z. Tussen eiser en X is een geschil ontstaan met betrekking tot de exploitatie van het muziekwerk en de voorwaarden die eiser had gesteld aan zijn toestemming tot exploitatie van het werk. Eiser betoogt dat X inbreuk heeft gemaakt op auteursrechten en naburige rechten.

Rechtbank Midden-Nederland 8 november 2019, IEF 18841, IT 2951 (BREIN tegen Van S.) BREIN is een stichting met als doel de collectieve bestrijding van auteursrechtinbreuken. Van S. is een uploader van grote hoeveelheden films en tv-series op usenet en bittorrent, die tevens beheerder was van de websites Place2home.org (bittorrent) en Place2home.net (usenet). Het verweer van Van S dat hij niet wist dat hij auteursrechtelijk beschermde werken heeft geüpload wordt verworpen. Uit een overgelegde WhatsApp-chat wordt niet alleen duidelijk dat hij in zeer korte tijd ruim 500 gigabyte aan series en films heeft geüpload, maar ook dat hij wel degelijk wist dat het om auteursrechteljk beschermde films en series ging.

Vzr. Rechtbank Den Bosch 18 november 2019, IEF 18832; ECLI:NL:RBOBR:2019:6686 (Satelliet tegen De Arend) Satelliet en De Arend zijn bedrijven die zich bezighouden met meubilair in de hospitalitysector. In opdracht van Satelliet is in 2013 een stoel ontworpen, de '25.25'. In 2019 heeft De Arend de stoel 'Iwan 2.19' in Nederland op de markt gebracht. Satelliet stelt dat De Arendt inbreuk maakt op de intellectuele eigendomsrechten van Satelliet. De vorderingen van Satelliet worden afgewezen. Er wordt waarde gehecht aan het feit dat beide stoelen tot dezelfde stijlfamilie behoren. De individuele elementen die onderdeel uit maken van de 25.25 zijn op zichzelf niet auteursrechtelijk beschermd. De verschillen springen dermate in het oog dat er geen sprake is van een overeenstemmende totaalindruk.

Hof Amsterdam 12 november 2019, IEF 18829; ECLI:NL:GHAMS:2019:4091 (X tegen AMC) Gedeeltelijke vernietiging van vonnis in eerste aanleg van 21 maart 2019 [IEF 18384]. De vraag was aan wie auteursrecht toekomt voor publicaties die berusten op onderzoek dat in teamverband is uitgevoerd. In eerste aanleg werd geoordeeld dat X onvoldoende gronden heeft om erkend te worden als co-auteur. Omtrent de veroordeling tot het staken van bepaalde mededelingen over onder meer auteursrechtelijke aanspraak en wetenschappelijke integriteit, wordt gesteld dat de onbepaalde tijdsduur van deze maatregel in strijd is met de vrijheid van meningsuiting. Er is een gerechtvaardigd belang dat zij buiten de context van deze procedure met derden over haar opvattingen ter zake kan spreken. De overige beslissingen worden bekrachtigd.

Vzr. Rechtbank Gelderland 14 november 2019, IEF 18822; ECLI:NL:RBGEL:2019:5227 (Krakatau tegen The Sting) Krakatau is een onderneming uit Hong Kong, met een dochteronderneming in Nederland. De onderneming ontwikkelt modeartikelen die worden gekenmerkt door een architectonische benadering, zoals de Qw183, een vrouwenmodel van de parka, waarover een geschil is onstaan. De Qw 183 is voorzien van een binnenjas die op meerdere manieren kan worden gedragen: als voering geritst in de buitenjas dan wel op zichzelf als jas al dan niet onder de parka. Krakatau houdt een exclusieve licentie op de wereldwijde verhandeling van de Krakatau collectie, met uitzondering van Rusland en China. In 2017 is een bijeenkomst in de showroom van Krakatau in Amsterdam georganiseerd, waarbij de Qw 183 voor het eerst aan het publiek in Nederland is getoond. Vervolgens is de Qw 183 in het najaar van 2018 in de winkels en online beschikbaar gekomen. Een jaar later heeft The Sting, een Nederlandse modeketen, de zogenaamde Distrikt Foxy op de markt gebracht. De Distrikt Foxy is tevens voorzien van een binnenjas, die evenals de Qw 183 als voering in de buitenjas kan worden geritst en op zichzelf als jas kan worden gedragen. Krakatau beweert dat hier sprake is van een inbreuk op haar auteursrecht door The Sting. Geoordeeld wordt dat The Sting erop uit was een jas op de markt te brengen die in belangrijke mate overeenstemt met de jas van Krakatau en dat aldus sprake is van een inbreuk op het auteursrecht dat op de Qw 183 rust.