Onrechtmatige publicaties  

Hof Amsterdam 17 november 2020, IEF 19585, IT 3325; C/14/251636 HA ZA 16-763 (Gemeente Alkmaar c.s. tegen Zorgvervoercentrale Nederland c.s.) Privacyrecht. Onrechtmatige publicatie. In eerste aanleg [IEF 17096] is beslist dat de gemeenten aansprakelijk zijn voor de schade die door ZCN c.s. is geleden als gevolg van het onrechtmatig publiceren van een bestand van ZCN c.s. In dit bestand stonden persoonsgegevens van klanten van ZCN c.s. In hoger beroep wordt bevestigd dat ZCN c.s. niet rechtstreeks rechten kunnen ontlenen aan de Wbp met betrekking tot de persoonsgegevens van hun klanten. Wel kwalificeert schending van de Wbp als een schending van een ongeschreven zorgvuldigheidsnorm in de zin van art. 6:162 BW.

Rechtbank Noord-Holland 4 oktober 2017, IEF 19523, IT 3286; ECLI:NL:RBNHO:2017:11722 (Ambachtzorg tegen gedaagden) Onrechtmatige uitlatingen. Ambachtzorg, een kleine thuiszorginstelling, had bij de voorzieningenrechter een kort geding aanhangig gemaakt tegen gedaagden omdat gedaagden stelselmatig en publiekelijk onjuiste, negatieve, smadelijke en lasterlijke informatie zouden hebben gepubliceerd over Ambachtzorg. Omdat de uitlatingen dateerden vlak na het overlijden van de vader van gedaagden, werden de uitingen niet als onrechtmatig beschouwd. Na het vonnis van de voorzieningenrechter hebben gedaagden wederom meerdere uitlatingen gedaan over Ambachtzorg. Daarin suggereerden gedaagden onder meer dat Ambachtzorg een streng verpleegregime heeft tegen de wil van de vader en zich schuldig zou maken aan dwangverpleging en ouderenmishandeling. Geoordeeld wordt dat gedaagden zich meermalen op onrechtmatige wijze hebben uitgelaten over Ambachtzorg. Het is voldoende aannemelijk geworden dat gedaagden hiermee de eer en goede naam van Ambachtzorg hebben aangetast. Gedaagden moeten de onrechtmatige uitlatingen op internet over Ambachtzorg staken, op straffe van een dwangsom.

Rechtbank Midden-Nederland 3 juli 2020, IEF 19359; ECLI:NL:RBMNE:2020:2703 (eisers tegen gedaagden) Onrechtmatige uitingen. Eisers en gedaagden zijn actief in de energiemarkt en richten zich op zakelijke energieverbruikers. Gedaagde bemiddelt eveneens tussen verbruikers en leveranciers. Gedaagden hebben zich negatief uitgelaten over de handelswijze van eisers om zo klanten te winnen. Eiser vordert in conventie dat alle uitlatingen van haar website en LinkedIn-account te verwijderen, waarin wordt gesteld of de suggestie wordt gewekt dat hij zich schuldig maakt aan oneerlijke dan wel onrechtmatige handelsprakrijken. Gedaagde vordert in reconventie dat het eiser verboden wordt om bij hun telefonische verkoopactiviteiten voor energiebedrijven de indruk te wekken dat gebeld wordt door of namens gedaagde. De voorzieningenrechter wijst de vorderingen in conventie af en in reconventie toe. Er is voldoende feitelijke onderbouwing dat bemiddelaar zich in telefoongesprek met potentiële klant voordeed als de vaste energie-adviseur van de klant.

Hof Arnhem-Leeuwarden 4 augustus 2020, IEF 19357, IT 3204; ECLI:NL:GHARL:2020:6085 (Jehova’s Getuigen tegen Universiteit Utrecht en de Nederlandse Staat) Publicatieverbod. Rectificatie. De Universiteit heeft op verzoek van de Minister en het WODC een onderzoeksrapport opgesteld met als titel “Seksueel misbruik en aangiftebereidheid binnen de gemeenschap van de Jehova’s Getuigen”. De Jehovah’s Getuigen hebben een publicatieverbod gevorderd van de Universiteit en de Staat. De vorderingen werden afgewezen door de kortgedingrechter. De Minister heeft het onderzoeksrapport daarna aan de Tweede Kamer gestuurd en het rapport is gepubliceerd op www.rijksoverheid.nl en op www.wodc.nl. In hoger beroep vorderen de Jehovah’s Getuigen, na vernietiging van de uitspraak van de kortgedingrechter, van de Staat en de Universiteit verwijdering van het rapport van deze websites en van de Staat het plaatsen van een rectificatie op deze sites. Daarnaast wordt gevorderd de Minister te gelasten een brief te sturen aan de Tweede Kamer met rectificerende mededelingen over het onderzoeksrapport. De vorderingen worden door het hof afgewezen.

Hof Amsterdam 10 december 2019, IEF 18977; ECLI:NL:GHAMS:2019:4418 (Gemeente Tilburg tegen KAV) Sinds 2017 werkt de gemeente Tilburg met een vergunningensyteem voor bepaalde bedrijfsmatige activiteiten, waaronder autoverhuur. Nadat autoverhuurder KAV geen vergunning heeft aangevraagd, is de gemeente overgegaan tot het opleggen van een dwangsom. Daartegen is KAV in bezwaar gegaan. De burgemeester heeft bij beslissing op bezwaar het besluit gehandhaafd. Eind 2018 heeft de burgemeester in een interview met het Financieel Dagblad het volgende gezegd: “Van de 31 bedrijven namen er 23 niet eens de moeite om een vergunning aan te vragen. Dan kunt u zich voorstellen dat de politie zegt: bingo, ze hadden dus iets te verbergen.”. KEV heeft bij kort geding schorsing van de tenuitvoerlegging van het dwangbevel gevorderd. Daarnaast vorderden zij ook een veroordeling van de gemeente om zich te onthouden van uitlatingen die de suggestie wekken dat personen die geen vergunning hebben aangevraagd crimineel bezig zijn. 

Vzr. Rechtbank Gelderland 24 juni 2019, IEF 18607; ECLI:NL:RBGEL:2019:3354 (Eisers tegen Just Publishers) Onrechtmatige publicatie. Persvrijheid. Eiser 1 had aan het einde van het huwelijk een affectieve relatie met Willem Holleeder. Eiser 2 is schrijver van het boek ‘De Holleeders’ wat is uitgegeven door Just Publishers. Het boek bevat gegevens en passages die volgens eisers kwetsend en onwaar zijn. Eisers vorderen Just Publishers het drukken en verspreiden van het boek, zowel schriftelijk als online, te staken. De kortgedingrechter wijst de vordering af. Er is geen sprake van onrechtmatig handelen door Just Publishers.

Rechtbank Amsterdam 12 juli 2019, IEF 18596; ECLI:NL:RBAMS:2019:5017 (de Staat tegen Podium) Publicatie. Vrijheid van meningsuiting. In september zou het boek “Het is oorlog maar niemand die het ziet” worden gepubliceerd door uitgeverij Podium. Het wordt de journalist verboden een aantal gegevens op te nemen in dat boek. De Staat heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat door publicatie daarvan een bron van de AIVD in levensgevaar kan komen. Onder die omstandigheden is de beperking op de vrijheid van meningsuiting gerechtvaardigd. De Staat vordert verbod op openbaarmaking door middel van publicatie van het boek op welke manier dan ook. De vordering wordt toegewezen.

Conclusie AG HR 7 september 2018, IEF 17993; ECLI:NL:PHR:2018:941 (eiser tegen Staat der Nederlanden) Onrechtmatige publicatie. Een oud-rechercheur, heeft een boek geschreven over zijn ervaringen bij de politie. Hierin wordt een aantal onderzoeken beschreven waarbij de rechercheur betrokken was en waarin eiser figureert. Eiser stelt dat sprake is van een onrechtmatige publicatie en doet daartoe een beroep op schending van ambtsgeheim en schending van het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, schending artikel 16 Wbp, verbod om strafrechtelijke gegevens te verwerken. Het hof [IEF 16906, 15800] heeft overwogen dat niet kan worden aangenomen dat oud-rechercheur gebruik heeft gemaakt van geheime informatie, dat de vrijheid van meningsuiting hier zwaarder weegt dan het recht op privacy en dat het verbod om strafrechtelijke gegevens te verwerken geen toepassing vindt omdat deze verwerking noodzakelijk is voor uitsluitend journalistieke doeleinden (art. 3 lid 2 Wbp). In cassatie wordt geklaagd dat niet op een juiste en begrijpelijke wijze toepassing is gegeven aan de regels over schending van ambtsgeheim en de journalistieke exceptie van art. 3 lid 2 Wbp. De conclusie AG strekt tot verwerping van het cassatieberoep.

Vzr. Rechtbank Rotterdam 17 juli 2018, IEF 17986; ECLI:NL:RBROT:2018:7968 (Aannemer tegen opdrachtgever) Vrijheid van meningsuiting. Aantasting goede naam. Onrechtmatige mededeling. Eiser is werkzaam als binnenhuisarchitecte. Eisers hebben gedaagde in 2015 opdracht verstrekt een veranda te bouwen. Gedaagde heeft de veranda grotendeels zelf bebouwd maar omdat het voor de zomer af moest zijn, waren eisers genoodzaakt een andere partij in te huren. Tussen partijen is een geschil ontstaan over de vraag of gedaagde nog recht heeft op een laatste deelbetaling van € 3.107,63. Gedaagde heeft een bord langs de weg gezet met daarop namen van eisers en dat zij nog moeten betalen. Later heeft de gedaagde de eisers ook oplichters genoemd. Op elektronische wijze heeft gedaagde gedreigd om de veranda af te breken. Het plaatsen van de tekstborden is niet onrechtmatig want de mededeling dat de eisers nog niet hebben betaald is feitelijk juist. De uitingen dat er sprake is van oplichting zijn wel onrechtmatig want er is geen enkel bewijs voorhanden.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 14 september 2018, IEF 17979 (Eiser tegen Noordkaap TV Producties) Onrechtmatige uitzending. Eiser biedt diensten aan via sexjobs.nl, onder de schuilnaam Taliesha. De J heeft op verzoek van Taliesha twee telefoonabonnementen afgesloten en diverse keren geld uitgeleend. In totaal gaat het om ongeveer 13.000 euro. De J heeft Alberto Stegeman van Undercover in Nederland benaderd. Op verzoek van Stegeman heeft de J een afspraak gemaakt met Taliesha. Tijdens deze ontmoeting heeft Stegeman Taliesha opgewacht met een cameraploeg en aangesproken. Eiser vordert de uitzending te verbieden. De uitlatingen vinden voldoende steun in het feitenmateriaal. Stegeman mag zelf de vorm van een uiting bepalen. Hij beschuldigt de eiser van oplichting, maar voor die beschuldiging had hij goede gronden. Eiser zal niet herkend worden in de uitzending en wordt niet bij echte naam genoemd. Alleen de familie en kennissenkring van de eiser zal haar toch herkennen, maar dat is een voorzienbaar gevolg van haar eigen handelen. De vordering wordt afgewezen.