Dossiers

Vzr. Rechtbank Oost-Brabant 11 februari 2020, IEF 19022; ECLI:NL:RBOBR:2020:895 (Kledingverkopers) Kort geding. Eiseres verkoopt basic streetwear en is houdster van een Benelux woord-beeldmerk en Uniemerk voor woord/beeld voor kleding. Gedaagde is een onderneming gespecialiseerd in (online)verkoop van onder meer kleding en accessoires. In de zomer van 2019 is eiseres begonnen met ‘rebranden’, waarbij zij producten die zij voorheen aanbood onder de merknaam [D] en [E] is gaan aanbieden onder haar eigen – gedeponeerde – merk. Eiser stelt dat gedaagde inbreuk maakt op haar merkrecht; uit een proefverkoop bleek dat gedaagde de onder het merk van eiseres bestelde handschoenen uitleverde onder de merknaam [D]. De vorderingen worden afgewezen. Eiseres heeft dit inbreukmakend gebruik zelf in de hand gewerkt door de productinformatie behorende bij het aan dit product gekoppelde EAN-nummer aan te passen en vervolgens gebruikers van haar advertenties daarvan niet in kennis te stellen. Ook heeft gedaagde eenmaal geconfronteerd met de inbreukmakende advertenties al haar advertenties handmatig nagelopen.

Rechtbank Den Haag 11 december 2019, IEF 19021; ECLI:NL:RBDHA:2019:13703 (Graco tegen gedaagden) Graco is wereldwijd actief op het gebied van materiaalbehandelsystemen en -componenten. Graco houdt een aantal Graco-merken die zijn ingeschreven bij het Benelux merkenbureau. Gedaagden drijven beide een eenmanszaak die zich gezamenlijk bezighouden met verkoop van materialen en gereedschap voor wand- en plafondafwerking en verhuur en reparatie van wand- en plafondafwerkingsmachines. Graco stelt dat gedaagden inbreuk maken op haar intellectuele eigendomsrechten. De vorderingen van Graco jegens gedaagde 2 worden bij gebrek aan belang afgewezen. De vorderingen van Graco jegens gedaagde 1 worden wel toegewezen.

Ktr. Rechtbank Noord-Holland 16 januari 2020, IEF 19020, ECLI:NL:RBNHO:2020:1121 (Webcasting tegen X) Consumentenzaak. Muziekrechten Buma/Stemra. Tussen partijen is een overeenkomst tot het verrichten van diensten aangegaan, betreffende een lidmaatschap van Webcasting en het verlenen van muziekrechten voor radio- en tv-uitzendingen via internet. De overeenkomst is in april 2018 aangegaan voor zes maanden en tegen betaling van € 78,34 per maand. Gedaagde X heeft in een brief van 6 juni 2018 de overeenkomst met Webcasting herroepen. Webcasting heeft de kosten van de dienstverlening over de periode van april tot en met november 2018 in rekening gebracht. Het gaat in deze zaak om de vraag of X moet worden veroordeeld tot betaling aan Webcasting. De vordering van Webcasting wordt afgewezen. X wordt als consument beschouwd, en heeft de overeenkomst voor het gebruik van muziekrechten tijdig en geldig ontbonden. De termijn daarvoor wordt verlengd van 14 dagen naar 12 maanden, omdat consument niet is geïnformeerd over het recht van ontbinding.

Gerecht in eerste aanleg van Curaçao 14 februari 2020, IEF 19019, IT 3036; ECLI:NL:OGEAC:2020:26 (Eiser tegen Amigoe) Kort geding. Eiser is journalist. Hij doet via zijn Facebook-account verslag van actuele ontwikkelingen in de Curaçaose samenleving. Amigoe geeft een dagblad uit. In december 2019 heeft Amigoe in haar krant een commentaar geplaatst, eiser heeft dit commentaar op zijn Facebookpagina geplaatst. Amigoe heeft eiser verzocht het bericht te verwijderen en bij Facebook een klacht ingediend over schending van haar auteursrecht, waarna Facebook het account van eiser heeft geblokkeerd. Eiser heeft met het zonder toestemming overnemen van het commentaar inbreuk gemaakt op het auteursrecht van Amigoe. Amigoe heeft daarom niet zonder goede grond bij Facebook geklaagd. Amigoe wordt veroordeeld om binnen twee weken een bericht naar Facebook te sturen met het verzoek tot deblokkering van het account. Eiser dient het commentaar van zijn Facebook-pagina te verwijderen onmiddellijk nadat hij weer toegang heeft tot zijn account.

Hoge Raad 14 februari 2020, IEF 19018, IT 3035; ECLI:NL:HR:2020:258 (High Point tegen KPN) High Point is houdster van een Europees octrooi met gelding in onder meer Nederland voor een ‘Wireless access telephone-to-telephone network interface architecture’ (hierna: het octrooi). KPN biedt onder meer mobiele telecommunicatiediensten aan in Nederland, is eigenaar van verschillende netwerken in Nederland en is verantwoordelijk voor de dienstverlening op die netwerken. KPN heeft een nietigheidsprocedure ingesteld tegen het Nederlandse deel van het octrooi. High Point heeft een inbreukprocedure ingesteld tegen de inbreuk van KPN jegens het octrooi. De rechtbank heeft de nietigheidsvordering van KPN toegewezen en de inbreukvordering van High Point afgewezen. Het hof heeft dit oordeel bekrachtigd. High Point gaat hiertegen in hoger beroep. Dit hoger beroep wordt echter afgewezen, omdat de nationale procesrechtelijke regels vóór gaan op de centrale beperking; daar kan geen beroep op worden gedaan als dat - zoals hier - in strijd is met de goede procesorde.

Duurzaamheid is niet alleen een trend maar ook gewoon noodzakelijk. Steeds meer bedrijven profileren zichzelf of hun producten via reclame en marketing als bijdragend aan duurzame ontwikkeling. Elk streven naar duurzaamheid is toe te juichen. Maar waar moet je rekening mee houden bij het doen van claims? Wanneer is een claim terecht? En wanneer misleidend?

Hierover gaat de voorjaarsvergadering van de Vereniging voor Reclamerecht op 5 maart op het kantoor van NautaDutilh in Amsterdam. Bekijk hier het programma.

Regionale rechter Riga 14 oktober 2019, IEF 19016, IT 3034, IEFbe 3039; C-762/19 (CV-Online Latvia) Verzoek om een prejudiciële beslissing. De regionale rechter in Riga onderzocht in een civiel geding de door SIA 'CV-Online Latvia' tegen SIA 'Melons' ingestelde vordering tot oplegging van een verbod om in een internetpagina links op te nemen die bij aanklikken toegang geven tot een databank. In de zaak Innoweb (C-202/12) oordeelde het Hof dat in het geval van een onderneming die een 'dedicated' metazoekmachine online op internet plaatst, sprake is van hergebruik van het geheel of een substantieel deel van de inhoud van een beschermde databank, zie ook [IT 1506].

Vzr. Rechtbank Den Haag 11 februari 2020, IEF 19015; ECLI:NL:RBDHA:2020:1088 (Jami tegen Dominidesign) Kort geding. Jami, onderdeel van het Lande concern, houdt zich bezig met project- en woningdesignmeubilair. Zij maakt gebruik van de ontwerpen van verschillende ontwerpers, waaronder een fauteuil van de inmiddels overleden ontwerper Paulin. Vanwege de visuele gelijkenis met sinaasappelschijven, heeft de fauteuil de bijnaam Orange Slice. Jami is houdster van het Uniewoordmerk Orange Slice, en exclusief licentienemer voor de vervaardiging en verkoop van de Orange Slice. Jami is gevolmachtigd om op eigen naam en zonder tussenkomst op te treden tegen inbreuken op dit auteursrecht. Dominidesign maakt met het aanbieden en verkopen van (de grote en kleine versie van) haar Dominidesign-stoel inbreuk op de auteursrechten op de Orange Slice en op het Uniemerk van Jami. Het gebod aan de bestuurder om toekomstige inbreuk te voorkomen is toewijsbaar.

VvA studiemiddag op vrijdag 14 februari 2020 om 14:00 uur in de Tolhuistuin, IJpromenade 2 te Amsterdam.

Cofemel: Haken en ogen aan het geharmoniseerde werkbegrip en de cumulatie van beschermingsregimes

In Cofemel heeft het HvJ EU het communautaire werkbegrip als enig criterium voor de auteursrechtelijke bescherming van design aangewezen en het beginsel van een mogelijke cumulatieve bescherming bevestigd. In de uitspraak van het Hof klinkt een voortdurende roep om duidelijkheid (objectiviteit en nauwkeurigheid), maar hoe duidelijk is het Hof eigenlijk zelf?

Board of Appeal EUIPO 21 januari 2020, IEF 19013, IEFbe 3038; zaak R 962/2019-5 (Chiquita Brands tegen Fyffes International) Deze zaak gaat om de bananenoorlog tussen Chiquita Brands en Fyffes International (“de EUTM eigenaar”). De EUTM eigenaar wilde bovenstaand merk registreren voor ananassen, bananen, vers fruit en groenten. Chiquita maakte bezwaar tegen registratie van dit merk. Er wordt geoordeeld dat uit alle bewijsmiddelen - waaronder het bewijs dat buiten de relevante periode is weergegeven - blijkt dat het gebruik zoals afgebeeld door de EUTM eigenaar in relatie tot “bananas, plantains and pineapples” voldoende is om een marktaandeel op een specifieke markt  in stand te houden, dan wel te creëren. Het is niet relevant of dit het resultaat is van eigenlijke commerciële successen. Er wordt daarom geconcludeerd dat het bestreden oordeel tot stand blijft, welke ook de registratie voor het teken voor “plantains’’ omvat.