Dossiers

Rechtbank Den Haag 19 juni 2019, IEF 18555, RB 3326, IT 2812; ECLI:NL:RBDHA:2019:6247 (Transocean tegen Eurotex) Uitleg vaststellingsovereenkomst. Gebruik tekens na beëindigen lidmaatschap. Metatags. Eiser Transocean is een vereniging van producenten van scheepsverf en houdster van diverse woord- en beeldmerken. Verweerder Eurotex c.s. heeft met Transocean een ‘membership agreement’ gesloten voor het exclusieve gebruik van specifieke knowhow en merken van Transocean. Eurotex heeft met metatags geen inbreuk gemaakt op de merkrechten van Transocean, er is geen sprake van reclame. De metatags zijn verwerkt in de broncode van de website, maar zijn op de website zelf niet zichtbaar. Er kan niet zonder meer worden aangenomen dat het gebruik daarvan een van de functies van het merk aantast en/of door het gebruik van de metatags bij het publiek verwarring kan ontstaan. De vorderingen worden afgewezen.

HR 28 juni 2019, IEF 18554, IT 2811; ECLI:NL:HR:2019:1044 (Pretium tegen Reporters Online) Art. 81 lid 1 RO. Onrechtmatige daad. Freelance journalist deed onderzoek naar Pretium, een aanbieder van telecommunicatie, en haar eigenaar/directeur. Hij publiceerde hierover op een website in de vorm van een 'webboek'. Vordering tot verwijdering van de gehele publicatie (webboek) is afgewezen [IEF 17466].  AG acht klachten van Pretium ongegrond en concludeert tot verwerping van het cassatieberoep [IEF 18512]. Cassatieberoep wordt verworpen. Klachten kunnen niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 81 lid 1 RO, geen nadere motivering nu de klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

BOIP 27 juni 2019, IEF 18553; 3000007 (Neverland tegen X) Doorhalingsbeslissing. Verzoeker diende een vordering in tot doorhaling, gericht tegen Benelux-inschrijving 883175, het beeldmerk 'Neverland outdoor dance festival'. Het enkele bestaan van websites, posters of flyers waarop een evenement wordt aangeprezen, toont niet aan dat het evenement ook daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Facturen van leveranciers tonen dit evenmin aan. Er is niet aangetoond dat het betwiste merk in de vijf jaar voorafgaand aan het instellen van de vordering in het Benelux-gebied normaal is gebruikt of dat er een geldige reden is voor niet-gebruik. De Benelux merkinschrijving wordt doorgehaald.

HR 28 juni 2019, IEF 18552; ECLI:NL:HR:2019:1043 (Capri sun tegen Riha Wesergold) Intellectueel eigendomsrecht. Merkenrecht. Vormmerk van sta-zakje voor vruchtensap. Capri Sun brengt stazakjes (kinder)vruchtensap op de markt en is houdster van het Benelux driedimensionaal vormmerk. De klachten van Capri Sun worden verworpen. Het oordeel van het hof [IEF 18421] blijft overeind. Vormmerk is nietig. Alle wezenlijke kenmerken van de vorm zijn noodzakelijk om een technische uitkomst te verkrijgen (art. 2.1 (oud) BVIE). Ook is geen sprake van slaafse nabootsing. Als er redelijkerwijs geen mogelijkheden zijn om op een andere wijze verwarring te voorkomen, kan het voldoende zijn dat wat betreft uiterlijke kenmerken (kleur en naamsvermelding) afstand van het nagebootste product wordt genomen.

Hof Arnhem-Leeuwarden 28 mei 2019, IEF 18551; ECLI:NL:GHARL:2019:4608 (X tegen Torenstad Verzilverd Wonen en Woonbedrijf) Appelant is econoom. Hij heeft het concept Woonpensioen uitgewerkt dat woningeigenaren met een gering inkomen in staat stelt hun inkomen te verhogen. Dit concept is gedeponeerd bij het BBIE. Hij stelde eerder, in eerste aanleg [IEF 16110] dat zijn concept zonder toestemming commercieel is geexploiteerd, maar trok als eiser ter zitting de auteursrechtelijke grondslag voor zijn vorderingen in. De rechtbank heeft eiser toen niet veroordeeld in de art. 1019h Rv proceskosten. De grieven daartegen slagen. Appellant wordt nu in hoger beroep veroordeeld om die kosten alsnog te betalen.

BGH 21 februari 2019, IEF 18550, IEFbe 2907, IT 2809; C-264/19 (Constantin Film Verleih tegen YouTube en Google) Via MinBuza. Intellectuele eigendom. Exclusieve gebruiksrechten. Uitlegging van het Unierecht, artikel 267 VWEU. Internetplatform. Verzoekster, Constantin Film Verleih, is een Duitse onderneming die stelt houdster te zijn van de exclusieve gebruiksrechten van twee films. Verzoekster eist dat het internetplatform YouTube en de moedermaatschappij Google informatie verstrekken over het e-mailadres, het telefoonnummer en het IP-adres van gebruikers die de betrokken films illegaal op YouTube hebben geüpload. Er is twijfel of de verzochte informatie valt onder het begrip “de naam en het adres” in de zin van artikel 8(2)a) van de richtlijn. Enerzijds zouden deze gegevens het enige doeltreffende middel voor de handhaving van intellectuele eigendomsrechten kunnen vormen, anderzijds zijn IP-adressen persoonsgegevens.

Voorzitter van de Nederlandstalige Ondernemingsrechtbank Brussel 27 juni 2019, IEF 1874, IEFbe 2963; A/18/02888, (JLR tegen Minerva) JLR is een Britse producent van gezin-, sport-, en terreinwagens onder de merken Jaguar en Land Rover. JLR is titularis van een groot aantal merken die zijn ingeschreven voor voertuigen. In het bijzonder hebben deze betrekking op het woord Jaguar en de afbeelding van een springende jaguar. Minerva is een Belgische groothandelaar van fietsen en fietsuitrustingen, die actief is in een vijftiental landen. Minerva heeft fietsen op de markt gebracht onder het teken Jaguar. Het teken bestaat uit het woord Jaguar én het beeld van een sluipende panter, waarvan door Minerva oorspronkelijk was toegezegd dat het niet zou worden gebruikt. Het gebruik van het gewraakte complexe teken - directe combinatie van het woord Jaguar en het beeld van een jaguar -  door Minerva vormt in het economische verkeer een schending van de merkenrechten van JLR. Dit omdat sprake is van een onderscheidend vermogen en verwarringsgevaar bij het relevante publiek.

Van alle groepen mensen die beklagenswaardig zijn – zoals afstammelingen van slaven, klimaatsceptici en mensen die een venijnig filmpje van de SP geestig vinden – is de kaste van columnisten met kop en schouders het meest beklagenswaardig. Met de regelmaat van het bioritme en briljant beargumenteerd schrijven zij de waarheid op. Dat Donald Trump er beter aan zou doen om iets anders te willen, dat Vladimir Poetin er veel beter aan zou doen om af te treden – om maar eens twee herkenbare voorbeelden te geven.
Om daarna – ondanks het onweerlegbare gelijk – nul keer serieus genomen te worden. Omdat de Donald om je schaterlacht en Vladimir inwendig op je spuugt. Vindt u het gek dat van de 11219 Nederlandse columnisten ruim 84 procent op het randje van een burn-out balanceert?

Op 19 juni bepaalde het Europese Gerecht dat de merkregistratie van adidas [IEF 18536] bestaande uit drie verticale zwarte strepen, ongeldig is. Ondanks het feit dat adidas maar liefst 1200 pagina’s aan gebruiksbewijs indiende, heeft het bedrijf niet kunnen aantonen dat zijn eenvoudige strepenmerk door gebruik in de EU onderscheidend vermogen heeft gekregen (is ingeburgerd). Wat zijn de belangrijkste lessen die je kunt trekken uit deze opvallende uitspraak?

Bijna een jaar na de pleidooien (gevolgd door een aktewisseling in juli 2018) wijst de rechtbank Den Haag op 19 juni jl. een vonnis in de pemetrexed zaak [IEF 18534] (Eli Lilly vs Fresenius).
Een paar korte opmerkingen:

1.    De rechtbank wijst de vordering van de octrooihouder af en volgt niet het vonnis in kort geding (gewezen door een ervaren senior rechter en bevestigd door een kamer met drie ervaren octrooirechters van het Hof in een zeer uitgebreid gemotiveerd arrest) (Iedereen weet ook dat de behandeling in kort geding in octrooizaken bij het Hof de facto in wezen niet afwijkt van een bodemprocedure).

2.    De rechtbank wijkt bovendien af van alle uitspraken die in de parallelle zaken in het buitenland zijn gewezen (waarbij uitspraken van de hoogste rechters in Engeland en Wales, Duitsland en Zwitserland). Aan die uitspraken wordt geen woord vuil gemaakt laat staan uitgelegd waarom die uitspraken onjuist zijn. Er wordt alleen verwezen naar het vonnis (in eerste instantie) van mr. Justice Arnold ter ondersteuning van de stelling van de rechtbank dat wanneer in de verleningsprocedure de octrooihouder zijn conclusie beperkt hij altijd aan (de letter van) die beperking gebonden is (ook dus in een situatie waarbij het voor een derde duidelijk is dat die beperking is opgenomen om aan de formele vereisten (zoals art. 123 lid 2 of 84 EOV) te voldoen en niet omdat de oorspronkelijke conclusie te breed is en derhalve (deels) nietig vanwege gebrek aan nieuwheid en/of inventiviteit). Wat de rechtbank niet vermeld is dat die opvatting van Arnold door het UK Supreme Court is verworpen!