Dossiers

Hof Amsterdam 28 januari 2025 IEF 22495, IT 4765; ECLI:NL:GHAMS:2025:167 (gedaagde tegen Submarine B.V.). Het Gerechtshof oordeelt in hoger beroep dat de aangepaste versie van aflevering 5 van de Submarine-documentaire nog steeds onder het eerdere verbod valt. Dit betekent dat de aflevering niet mag worden uitgezonden en dat appellant de mogelijkheid behoudt om dwangsommen te innen. Appellant gaat in hoger beroep tegen de uitspraak van de voorzieningenrechter, die eerder oordeelde dat de aflevering voldoende was aangepast om alsnog te mogen worden uitgezonden [zie IEF 22456]. Hij stelt dat Submarine nog steeds onvoldoende rekening houdt met zijn recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer. Het hof overweegt dat hoewel Submarine de aflevering heeft aangepast door tendentieuze beweringen te schrappen en wederhoor aan te bieden, deze aanpassingen niet voldoende zijn om het verbod op te heffen. De aflevering blijft grotendeels gericht op beschuldigingen van seksueel misbruik tegen appellant, zonder dat hij een reële kans heeft gekregen om hierop te reageren. Door zijn detentieomstandigheden kan hij de aflevering niet bekijken en is inhoudelijk reageren praktisch onmogelijk. Het hof acht het aannemelijk dat deze beperkingen in de praktijk betekenen dat het wederhoor, hoewel formeel geboden, nauwelijks effect heeft.

Voor Clairfort is het jaar goed begonnen, want per 1 januari 2025 is Tjibbe Fokkens  toegetreden als partner-aandeelhouder bij Clairfort Advocaten. Tjibbe sloot zich in 2021 aan bij Clairfort. Het gestaag groeiende team Intellectueel Eigendom IT & Privacy van het kantoor wordt mede geleid door partners Evert van Gelderen en Elise Menkhorst.

Rb. Midden-Nederland 20 december 2024, IEF 22493, IT 4762; ECLI:NL:RBMNE:2024:7070 (eiser sub 1 c.s. tegen KRO-NCRV). De Rechtbank heeft in een kort geding uitspraak gedaan tussen eiser sub 1 c.s., voormalig bestuurders van de gefailleerde zorginstelling onderneming 1, en de publieke omroep KRO-NCRV. Het geschil betreft een uitzending van een programma waarin misstanden bij onderneming 1 aan de kaak worden gesteld. Eisers vorderen rectificatie, verwijdering van de uitzending en het bijbehorende artikel. Zij stellen dat de publicaties onrechtmatig zijn omdat deze hun reputatie hebben aangetast en hun privacy hebben geschonden. 

HvJ EU 11 november 1997, IEF 22500; ECLI:EU:C:1997:528 (Puma/Sabel)

Onderwerp:
Verwarringsgevaar.

Feiten:
Puma maakte op grond van haar beeldmerk bezwaar tegen de merkinschrijving door Sabel van een springende roofkat als merk.

Rechtsregel (dictum):
Het doorslaggevende criterium in artikel 4 en 5 lid 1 sub b Merkenrichtlijn is verwarringsgevaar. Het verwarringsgevaar moet worden beoordeeld met inachtneming van alle relevante omstandigheden van het geval.

Heeft u zich nog niet aangemeld voor het IE-diner? Dit kan nog tot vandaag 16:00.

Het jaarlijkse IE-diner markeert traditiegetrouw de feestelijke start van het nieuwe jaar in de wereld van het intellectueel eigendomsrecht. Op donderdag 30 januari 2025 nodigen wij u van harte uit voor een avond vol inspiratie, connecties en culinaire hoogtepunten in Hotel Arena, Amsterdam.

Onder leiding van ceremoniemeester Bernt Hugenholtz, professor IE-recht en een vertrouwd gezicht binnen de IE-gemeenschap, belooft deze 17de editie opnieuw een memorabele ervaring te worden.

Met drie prominente sprekers, een stijlvol driegangendiner en volop gelegenheid om te netwerken, bieden we u een avond die u niet wilt missen. Benieuwd naar wie er nog meer spreken? Lees dan verder!

HvJ EU 22 januari 2025, IEF 22492; IEFbe 3855; ECLI:EU:T:2025:54 (Fly Persia IKE tegen EUIPO) Het geschil betreft een oppositieprocedure aangespannen door Dubai Aviation Corp. tegen de registratie van het EU-beeldmerk FlyPersia. Dubai Aviation Corp. stelde dat het aangevraagde merk verwarring zou kunnen veroorzaken met hun eerder geregistreerde beeldmerk flydubai, dat ook betrekking heeft op diensten in transport en reizen. Het EUIPO oordeelde dat er sprake was van verwarringsgevaar. Het stelde vast dat het relevante publiek bestond uit zowel gewone consumenten als professionals in niet-Engelstalige landen zoals Slowakije, Slovenië, Hongarije en Tsjechië, met een gemiddeld tot hoog aandachtsniveau. Het EUIPO concludeerde dat de diensten van beide merken deels identiek en deels vergelijkbaar waren. Daarnaast vond het EUIPO dat de conflicterende merken visueel in gemiddelde mate en fonetisch in hoge mate overeenkwamen. Verder beschouwde het EUIPO het oudere merk flydubai als normaal onderscheidend en oordeelde dat de structurele gelijkenissen tussen de merken het verwarringsgevaar versterkten.

HvJ EU 23 januari 2025, IEF 22489; IEFbe 3854; ECLI:EU:C:2025:33 (EUIPO tegen Neoperl AG) In deze zaak behandelt het Hof van Justitie een geschil tussen het EUIPO en Neoperl AG over de inschrijving van een tactiel positiemerk. Neoperl had in 2016 bij het EUIPO een aanvraag ingediend voor de registratie van een merk dat een cilindrisch sanitair inzetstuk voorstelde, gekenmerkt door voelbare, concentrische lamellen aan één uiteinde. Het merk is bedoeld voor sanitaire producten zoals straalregelaars en straalvormers. Het EUIPO had de aanvraag in 2019 afgewezen op grond van onvoldoende nauwkeurigheid, omdat het teken in de aanvraag, voor zover het een tactiel merk betrof, niet aan de vereisten voldeed. De Kamer van Beroep van het EUIPO oordeelde vervolgens dat de aanvraag niet voldeed omdat het teken onderscheidend vermogen miste. Het beroep van Neoperl werd daarmee verworpen.

Gerecht EU 22 jan 2025, IEF 22490; ECLI:EU:T:2025:53 (Tecom Masters tegen EUIPO) Op 8 april 2020 diende Michael Kors (Switzerland) International GmbH een aanvraag in bij het EUIPO voor de nietigverklaring van een EU-merk dat op 4 september 2014 was geregistreerd door de rechtsvoorganger van Tecom Master, SL. De aanvraag tot nietigverklaring was gebaseerd op een eerder EU-beeldmerk van Michael Kors, geregistreerd op 13 juli 2004, voor goederen in de klassen 18 en 25. De betwiste merk van Tecom Master betrof goederen in de klassen 18 en 25, waaronder bagage, tassen, kleding en schoeisel. Michael Kors baseerde de vordering op het argument dat er verwarringsgevaar was en dat het betwiste merk ten onrechte profiteerde van de reputatie van het oudere merk. De vordering tot nietigverklaring werd in eerste instantie toegewezen door de nietigheidsafdeling van EUIPO, waarna Tecom Master in beroep ging.

Rb. Amsterdam 15 januari 2025, IEF 22487; ECLI:NL:RBAMS:2025:235 (Modern Entertainment c.s. tegen gedaagde). De Rechtbank Amsterdam heeft in een incident geoordeeld dat zij bevoegd is om een zaak te behandelen waarin Modern Entertainment c.s. schadevergoeding vordert. De vordering is gebaseerd op een gestelde schending van hun eer en goede naam door e-mails van de gedaagde, die in Spanje woont. De rechtbank baseert haar bevoegdheid op artikel 7 lid 2 van de Brussel I bis-Verordening. Deze bepaling biedt een alternatieve grondslag voor geschillen uit onrechtmatige daad en stelt dat de rechter van de plaats waar het schadebrengende feit zich heeft voorgedaan of kan voordoen, bevoegd is. De rechtbank volgt de rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie. Volgens deze rechtspraak is de rechter bevoegd in zaken over schending van persoonlijkheidsrechten, zoals via internet, in de lidstaat waar de benadeelde woont en waar het centrum van diens belangen zich bevindt. Modern Entertainment c.s. heeft aangevoerd dat zij in Nederland gevestigd en woonachtig zijn en dat hun belangen zich daar bevinden. Dit is door de gedaagde niet betwist. De rechtbank stelt vast dat zij bevoegd is om van de zaak kennis te nemen en veroordeelt de gedaagde tot betaling van €598.

Hof Arnhem-Leeuwarden 14 januari 2025, IEF 22488; ECLI:NL:GHARL:2025:110 (appellante, appelant tegen geïntimideerde). Het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden heeft in hoger beroep uitspraak gedaan over auteursrechten op een modulair bouwsysteem en afbeeldingen daarvan. Het hof oordeelt dat de architect auteursrechthebbende is op zowel de module als de afbeeldingen die in deze zaak voorliggen. In een tussenarrest had het hof al vastgesteld dat de vrouw inbreuk heeft gemaakt op deze auteursrechten, wat leidde tot verbeurde dwangsommen van €75.000 [zie IEF 22327]. Daarnaast heeft het hof geoordeeld dat de handelsnaamrechten op "Woodstacker" gezamenlijk toekomen aan de architect en de man. Hierdoor kon de architect alleen namens de gezamenlijke rechthebbenden een handelsnaamverbod eisen, wat niet is gebeurd.