Gerecht EU 5 juli 2017, IEF 16921; IEFbe 2238;  ECLI:EU:T:2017:466; T‑306/16 (Gamet tegen EUIPO) Modelrecht. Gamet heeft een registratie verkregen voor het model van een deurklink. Metal-Bud II heeft verzocht dit model nietig te verklaren wegens een eerder model genaamd 'DORA'. Dit werd afgewezen door de nietigheidsafdeling omdat eerdergenoemd model voldeed aan de vereisten van nieuwheid en individueel karakter. Het beroep bij de Derde Kamer van Beroep van EUIPO werd in stand gehouden en de uitspraak van de nietigheidsafdeling werd vernietigd. Gamet stelt dat de uitspraak van EUIPO moet worden vernietigd. Het Gerecht stelt dat er een grote mate van ontwerpvrijheid is bij het maken van deurklinken nu deze alle soorten kleuren, patronen, vormen en materialen kunnen bevatten. Daarnaast bestaat de verticale groef uit een fijne lijn die maar een klein gebied omvat en is het nogal een eenvoudige vorm van decoratie waarvan het onwaarschijnlijk is dat de geïnformeerde gebruiker dit zal opmerken. De algehele indruk is daarom identiek. Het beroep wordt verworpen.

Hof van beroep Brussel 25 november 2015, IEF 16913; IEFbe 2237 (Atos Worldline tegen BBIE) Merkenrecht. Atos heeft het woordmerk 'Resto Box' gedeponeerd. BBIE weigert het depot omdat het teken beschrijvend is. Het is samengesteld uit de gebruikelijke aanwijzing Resto (voor restaurant) en Box (Engels woord voor apparaat, mechanisme). Eiseres vordert een verklaring BBIE te bevelen om het woordmerk in te schrijven. Atos heeft tijdens de procedure niet voorgesteld om de waren en diensten waarvoor het teken beschrijvend is uit haar aanvraag te weren. Om deze reden heeft het BBIE de inschrijving terecht geweigerd.

Rechtbank Den Haag 5 juli 2017, IEF 16925; ECLI:NL:RBDHA:2017:7153 (Stichting De Thuiskopie tegen Imation Europe B.V.) Zie eerder IEF 13010, IEF 14984 en IEF 16637. Tussenvonnis. Imation betwist het gevorderde bedrag van €1.484.157,49 euro. Het bedrag dat Imation aan Stichting de Thuiskopie voor leveringen via het Consumer en het Commercial Channel gezamenlijk aan thuiskopievergoeding verschuldigd is, wordt vastgesteld op in totaal €406.932,48 euro, nu door Stichting de Thuiskopie onvoldoende is aangetoond dat uiteindelijk is geleverd aan privégebruikers. Of de vordering van Stichting de Thuiskopie toewijsbaar is tot dit bedrag, hangt af van de beoordeling van de overige verweren van Imation. De rechtbank houdt iedere beslissing aan in afwachting van de beantwoording door de Hoge Raad van de prejudiciële vragen die zijn gesteld.

Rechtbank Den Haag 5 juli 2017, IEF 16924; ECLI:NL:RBDHA:2017:7178 (G-Star c.s. tegen Topstreetwear c.s.) Merkenrecht. G-star roept Uniewoordmerk RAW in tegen het gebruik van RAW BLUE, een merk van kledingstukken die via de website van Topstreetwear verhandeld worden. RAW heeft als gevolg van intensief gebruik sterk onderscheidend vermogen verkregen. Nu er grote mate van overeenstemming bestaat tussen de gebruikte tekens en het feit dat ze gebruikt worden voor soortgelijke waren, wordt verwarringsgevaar vastgesteld door de rechtbank.

Gerecht EU 4 juli 2017, IEF 16922; IEFBE 2240; zaak T-90/16; ECLI:EU:T:2017:464 (Murphy tegen EUIPO) Gemeenschapsmodelrecht. Nietigheidsprocedure. Nike Innovate CV is houdster van het gemeenschapsmodel van een elektronische polsband. Volgens appellant staat dit model haaks op [model], en start een nietigheidsprocedure. Het beroep wordt afgewezen; het model van Nike Innovate CV ontbeert geen eigen karakter en wekt een andere algemene indruk. Het prior-art argument wordt verworpen.

Gerecht EU 4 juli 2017, IEF 16920; IEFBE 2241; zaak T-81/16; ECLI:EU:T:2017:463 (Pirelli Tyre SpA tegen EUIPO) Merkenrecht. In 2014 doet Pirelli Tyre SpA een aanvraag tot registratie van een Uniemerk bij EUIPO. Het merk betreft twee gelijke strepen aan de zijden van een autoband. EUIPO weigert de aanvraag op grond van het ontberen van enig onderscheidend vermogen. Het hof bevestigt de beslissing en wijst het beroep af, nu niet bewezen wordt dat het merk van de aanvrager voldoende onderscheidend vermogen verworven heeft ten tijde van de aanvraag.  

Hof Den Haag 27 juni 2017, IEF 16916, ECLI:NL:GHDHA:2017:1815 (X tegen Tommy Hilfiger) Zie eerder IEF 14631 en IEF 16451. Merkinbreuk. Persoonlijke aansprakelijkheid. De vraag die in deze zaak aan de orde is, is of appellant en appellante persoonlijk aansprakelijk kunnen worden gehouden voor het handelen namens de vennootschappen. Appellant heeft heeft in hoger beroep geen enkele onderbouwing gegeven dat de kleding wel met toestemming van TH op de markt is gebracht en heeft hij onvoldoende gemotiveerd betwist dat de facturen zijn vervalst. Uit de feiten en omstandigheden blijkt dat appellant wist althans moet hebben begrepen dat hij heeft gehandeld in TH-kleding die zonder toestemming van TH op de markt is gebracht. Ondanks het (vrij willekeurige) gebruik van verschillende vennootschappen heeft appellant met zijn handelen zelfstandig inbreuk gepleegd en kan hij voor de daaruit voortvloeiende schade persoonlijk aansprakelijk worden gehouden. Wat betreft appellante acht het hof de door TH aangevoerde omstandigheden onvoldoende om tot aansprakelijkheid te concluderen.

Rechtbank Noord-Holland 29 maart 2017, ECLI:NL:RBNHO:2017:1736; IEF 16917 (Regenboog Wereldkist) Auteursrecht. Artikel 45d Aw. B heeft de Regenboog Wereldkist ontwikkeld, een lesmethode bedoeld voor kinderen in de groepen 3 t/m 5 en de Spectrumbox, bedoeld voor kinderen in de groepen 6 t/m 8 van het basisonderwijs. B heeft een overeenkomst gesloten met A om een promotiefilm te maken. A werd geen honorarium betaald, wel werden de out of pocket kosten vergoed. De samenwerking loopt vast. De vraag is wie het auteursrecht toekomt op de films en de grafische ontwerpen. Rechtbank stelt dat A mede auteursrechthebbende is op de films voor de Spectrumbox en de daarbij horende grafische ontwerpen. Sprake van gedeeld makerschap waardoor B naast A gerechtigd is tot het gebruik van de films en grafische ontwerpen. Partijen moeten het eens worden over een billijke vergoeding voor de overdracht van de rechten en de exploitatie van de genoemde werken door A aan B, analoog aan het bepaalde in artikel 45d Aw.

Leestip: r.o. 4.16, 4.20 en 4.22 t/m 4.24.

3 juli 2017: Fotocitaatrecht? Hoe een oude Inge de Bruijn-poster van Sapph zorgt voor nieuwe ophef. Column van onze specialist, jurist/kunstenaar/kunsthistorica Yvonne Vetjens.

Rond 2010 waren de lingerie-reclamefoto’s van Sapph een hot item. Met name de foto van zwemster Inge de Bruijn met daarop de stoute tekst “let’s get wet” deed veel stof opwaaien. Nu staan de posters weer even in de belangstelling wegens een rechtszaak die volgens de gedaagde “genant” te noemen was.
Raun vs. Mediamaatjes
De Sapph-foto’s zijn gemaakt door de Deense, in Nederland woonachtige fotograaf Torben Raun. 925.nl is opgericht door Mediamaatjes BV, waarvan onder andere Jort Kelder de eigenaar is. In 2014 gebruikte 925.nl de foto van Inge de Bruijn bij een artikel over Sapph. Raun was niet blij. Hij stuurde gedurende een langere periode meerdere pittige e-mails naar Mediamaatjes, waarin hij claimde dat er inbreuk werd gemaakt op zijn auteursrecht.

Fotocitaat?
Mediamaatjes was zich van geen kwaad bewust en zei toestemming te hebben gekregen van Sapph. En trouwens, de foto is een citaat in het artikel dus mag gebruikt worden. Mediamaatjes probeerde eerst nog te schikken voor een redelijk bedrag (iets dat wij als advocatenkantoor onze cliënten ook aanraden als blijkt dat ze inderdaad auteursrechtsinbreuk hebben gemaakt), maar daar ging Raun niet in mee.

Na jaren getouwtrek bracht de fotograaf dan toch een dagvaarding uit. Of men maar wilde betalen. De kosten zouden inclusief rente, buitengerechtelijke kosten en proceskosten oplopen tot zo’n 8.000 euro. Voor Raun pakte het helaas niet uit zoals gehoopt.

Citaatrecht
Sapph (dat in 2011 failliet ging) bezat ooit een licentie op de foto’s van Raun, maar die was al meerdere jaren verlopen toen 925 in 2014 de foto van Inge de Bruijn online zette. Raun bezit inderdaad auteursrecht op foto’s, zo concludeert de rechter in de uitspraak. Toestemming van de maker – Raun - om de foto te plaatsen heeft Mediamaatjes niet. Maar er is geen inbreuk gemaakt, want Mediamaatjes doet volgens de rechter een terecht beroep op het citaatrecht.

In het vonnis wordt precies uitgelegd waar iemand aan moet voldoen om gebruik te kunnen maken van het citaatrecht. In het artikel op 925 wordt verwezen naar de poster van Inge de Bruijn met tekst ‘let’s get wet’, die in het artikel is opgenomen. De rechter oordeelt dat de poster onderdeel uitmaakt van het artikel en dat er ook een andere afbeelding had kunnen staan zonder afbreuk te doen aan de inhoud:

“De poster maakt ook niet een zodanig overheersend onderdeel uit van het artikel, dat sprake is van zelfstandige exploitatie daarvan. Mediamaatjes had immers evengoed een andere reclame-uiting van Sapph op dezelfde plek op kunnen nemen, zonder dat de betekenis van het artikel zou zijn veranderd. Ook in omvang is de poster niet overheersend.”

Er is dus geen sprake van zelfstandige exploitatie van de poster; het is een citaat. Hoewel we citaten doorgaans associëren met tekst, kunnen dus ook afbeeldingen zo gebruikt – ‘geciteerd’ - worden.

Raun zegt dat hij niet als maker genoemd is waardoor hij PR misloopt, en geld voor de publicatie. Maar ook daar gaat Raun onderuit bij de rechter, want de naam van Raun is ook niet op de poster zelf te zien. De fotograaf overweegt hoger beroep. Mediamaatjes haalt zijn schouders op. Overigens, wat betreft naamsvermelding: volgens artikel 8 van de Auteurswet krijgt een opdrachtgever (Sapph) die een openbare instelling, vereniging, stichting of vennootschap is, auteursrecht op een werk als ze dit werk zonder de naam van de opdrachtnemer/maker naar buiten brengen. Lees meer hierover in mijn eerdere column.

Wat te doen
Als fotograaf, of kunstenaar in het algemeen, is het ontzettend vervelend om te ontdekken dat werk van jou wordt gebruikt op manieren waarop je dat liever niet hebt. Niet op alles rust auteursrecht. Maar ook als er auteursrecht op rust, mag werk van jou onder bepaalde omstandigheden toch gebruikt worden, zoals uit het bovenstaande blijkt. Is het gebruik echter onrechtmatig en mocht je je er tegen willen verzetten, dan kun je je afvragen: heeft het zin om een exorbitant hoog bedrag te eisen dat steeds vaker door de rechter ongegrond wordt verklaard?

En voor ondernemers die worden beschuldigd van inbreuk geldt: vraag je altijd eerst af of het werk origineel genoeg is om auteursrechtelijk beschermd te zijn en of het auteursrecht dan wel bij de eiser rust (wat bij de Sapph-foto’s zo is). Mocht dat het geval zijn, maar eist de rechthebbende een belachelijk hoge schadevergoeding, dan valt daar met goede argumenten zeker iets aan te doen.

Rechtbank Den Haag 28 juni 2017, IEF 16918 (NBG tegen Miro M) Zie eerder IEF 16475. Vonnis in incident. Miro vordert NBG te gebieden het gebruik van het teken "Van Ruysdael" in de Benelux te staken, iedere inbreuk op de auteursrechten van Miro te staken, iedere inbreuk op de merkrechten van Miro in Frankrijk te staken en NBG te verbieden om uitlatingen te doen met de strekking dat zij "Van Ruysdael" heeft overgenomen. Hof stelt dat Miro zich kan beroepen op een oudere handelsnaam en zich met recht kan beroepen op het arrest Eurotype. Miro is auteursrechthebbende en inbreuk door NBG moet gestaakt worden. Het gebruik van het teken Van Ruysdael in Frankrijk is inbreuk o.g.v. artikel 5 lid 1 sub a en b Merkenrichtlijn.

Leestip: r.o. 4.5, 4.6, 4.11, 4.15, 4.16 en 4.19.