En u dacht dat u portretrechten bezat
Is Bas Kist de Albert Verlinde van het IE recht? Of is dat zo’n smadelijke suggestie dat de zaak Kist vs. IEForum.nl prominent kan worden opgenomen in de volgende druk van Kists laatste boek “Blijf van mijn naam af! BN’ers in conflict over merk, portretten en privacy”?
Mocht dat zo zijn, dan zal de verdediging geweest zijn dat een boek als dit juist daarom zo aardig is, omdat Kist als een volleerd anekdotikus de smakelijkste pers- en portretrechtzaken over bekende Nederlanders op toegankelijke wijze en met juist geplaatste titels (“Bretels versus Befje”), illustraties en citaten (“Joling gilde het uit: tyfushoer, kankerwijf”) presenteert aan de lezer, waardoor een dergelijke vergelijking als vanzelf komt bovendrijven. En gezien de op zijn minst onfatsoenlijk afbeeldingen op het omslag zou het bovendien veel te ver gaan om te stellen dat Kist een imago of reputatie bezit waaraan een eenvoudige vergelijking met een keurige presentator nog nader afbreuk zou kunnen doen.
Het is geen proefschrift, maar dat is natuurlijk ook helemaal niet de bedoeling van het boek. “Blijf van mijn naam af! is prima entertainment voor leken (“met eenvoudiger taalgebruik worden vonnissen en arresten toegankelijk gemaakt”), maar ook voor juristen, die in aansluiting op het inmiddels al weer 4 jaar oude “Portretrecht voor iedereen” van Visser en Schuijt , een aantal zaken nog een keer overzichtelijk gepresenteerd krijgen -met dien verstande dat het in dit boek alleen gaat om bekende Nederlanders en belangrijke portretrechtzaken over niet-bekende Nederlanders dus ontbreken.
Naast een recensie-exemplaar heeft uitgeverij Podium voor de lezers van IEForum.nl vijf gratis exemplaren ter beschikking gesteld. Die vijf exemplaren worden verloot onder diegenen die het antwoord weet op een vraag die in dit boek niet ter sprake komt: Hoe lang overleeft in Nederland het portretrecht de geportretteerde? Inzendingen kunnen tot en met 1 augustus worden gemaild aan IEForum.nl
Bas Kist, Blijf van mijn naam af! Uitgeverij Podium, Amsterdam 2007, € 17,50.
Verlaag de tarieven zoveel als het kan
Korte reactie van Jerry Considine (Considine Merkengemachtigde & Advocaten): op Bas Kist (Shield Mark): Kosten EU-registratie merken niet verlagen. (zie: IEF 4225, 24 juni 2007 en FD 21 juni 2007).
Bas Kist maakt zich zorgen over een toename van onnodige conflicten als een Europees Merkendepot aanzienlijk goedkoper wordt. Ik ben van mening dat deze zorgen ongegrond zijn.
Een Europees merkendepot is nu al in verhouding tot een nationaal depot niet overdreven duur. Gemiddeld betaal je voor een Beneluxdepot rond de € 650,-- en voor een Europees Merkendepot rond de € 1.600,-- euro. Een verschil van minder dan duizend euro om een poging te wagen op bescherming in nog 26 landen. Wanneer een Europees Merkendepot de toetsing op absolute gronden en de oppositiefase overleeft, dan kan men tot inschrijving overgaan. Een kostenpost van gemiddeld nog zo'n € 1.600,--. Daarmee kost een Europese inschrijving in totaal rond de € 3.200,-- euro. Uiteraard veel duurder dan een Beneluxinschrijving, maar gelet op wat je meer krijgt beslist niet duur. Zeer goedkoop, zelfs. (Nu in de praktijk ook nog blijkt dat enigszins zwakkere merken in Alicante veelal veel milder worden behandeld dan in de Benelux [en dus eerder worden geaccepteerd], is de Europese weg ook om andere redenen verhoudingsgewijs zeer aantrekkelijk!)
Wanneer de taksen worden verlaagd, dan zal dit niet gelden voor het component van het honorarium van de merkengemachtigde, die in de bovengenoemde voorbeelden is opgenomen. Dus als de taksen voor een aanvraag (inschrijving) van € 750,-- naar, bijvoorbeeld, € 400,-- worden verlaagd, dan kost een Europese inschrijving via een gemachtigde toch nog zo'n 2 x € 1.250,-- . Na 30 jaar in het vak weet ik dat de prijselasticiteit van een merkendepot niet bepaald een steile curve vertoont. Prijsstunters zijn er dan ook nauwelijks, of ze richten zich tot een zeer arm publiek!
Maar er is nog een reden. Bas Kist meent dat vele bedrijven, die slechts een nationale interesse hebben, toch een Europees merk zullen aanvragen en daarmee onnodige obstakels in andere landen zullen opwerpen. Als zij dat in de praktijk ook doen, dan ben ik het met hem eens dat de situatie moeilijker zal worden. Maar ik verwacht niet dat er een toename van dat soort aanvragen zal zijn. Immers, wie slechts een nationaal belang heeft doet er niet verstandig aan om een Europees merk aan te vragen, omdat men dan zelf mogelijk met obstakels in 26 landen wordt geconfronteerd waar men eigenlijk geen daadwerkelijk belang bij heeft. Dan pas wordt het duur – een geweigerde Europese aanvrage, die men eventueel tegen het volle nationale tarief kan converteren naar een nationale aanvraag. Dat is dubbel betalen!
Dus doe maar, OHIM: verlaag de tarieven zoveel als het kan! Het bedrijfsleven is er naar mijn mening wel degelijk bij gebaat.
Jerry Considine
Geen stap verder
College van Beroep RCC, Stichting Alcoholpreventie (STAP) tegen Stichting Amstel Gold Race (met dank aan Ebba Hoogenraad, Steinhauser Hoogenraad)
Opgekomen wordt tegen het eerdere oordeel van de RCC dat, gelet op het feit dat de Stichting Amstel Gold Race een zelfstandige organisatie met een eigen naamsbekendheid en met een eigen logo is dat op een aantal belangrijke punten afwijkt van dat van Amstel Bier, er geen sprake is van verwarringsgevaar met reclame voor alcoholhoudende drank.
STAP stelt dat de reclame-uiting, waarop een sporter is te zien met een tenue met het logo van de Stichting Amstel Gold Race, in strijd is met art. 28 RvA, welke bepaling reclame voor alcoholhoudende drank op een individuele sporter verbiedt. Het College acht dat hier geen sprake is van reclame voor alcoholhoudende drank.
Volgens het College van Beroep is voldoende aannemelijk gemaakt dat het gemiddelde in aanmerking komende publiek de onderhavige reclame-uiting zal opvatten als aanprijzing van de Amstel Gold Race. Daarbij is niet van belang of ten aanzien van de beide logo's "gevaar voor verwarring" bestaat. Ook al heeft het Amstel Gold Race logo duidelijke overeenkomsten met het biermerk Amstel, en ook al zijn er in zoverre associaties, toch wil dat nog niet zeggen dat op het wielershirt bierreclame wordt gemaakt. Het College bevestigt de beslissing van de Commissie.
Lees de beslissing hier.
De flesvormige interieurs
Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 12 juni 2007 LJN: BA7814. Appellante Sub 1, Emkapak Verpakkingen BV, Keku-Kist BV, Appellant Sub 4 tegen Present International BV
Geen auteursrecht op het interieur van wijnkisten. Geen sprake van slaafse nabootsing wegens gebrek aan onderscheidend vermogen.
Appellant sub 1 houdt zich bezig met de im- en export van geschenkverpakkingen, waaronder wijnkisten en heeft een ‘interieur’ ontworpen dat in een houten wijnkist kan worden aangebracht om daarin flessen wijn (voor één, twee of drie flessen) te leggen. De flesvormige interieurs zijn gemaakt uit bordeauxrood kunststof met een fluweeleffect en zijn voorzien van een kliksysteem om de fles(sen) op de plaats te houden. Present International BV, die zich onder meer bezighoudt met de verkoop van wijnverpakkingen, heeft eenzelfde serie interieurs voor wijnkisten op de markt gebracht.
Volgens appellanten rust er auteursrecht op de door haar ontworpen interieurs, omdat deze een aantal specifieke kenmerken vertonen die er een eigen karakter aan geven en die niet voortvloeien uit louter technische vereisten. Het hof oordeelt anders.
"4.8 Naar het voorlopig oordeel van het hof is de vormgeving van de drie interieurs, zoals deze blijkt uit de door appellanten overgelegde producties, in overwegende mate ingegeven door het technisch effect ervan en niet door de persoonlijke invulling van de maker. Bij deze interieurs gaat het er bovenal om dat de flessen eenvoudig in de kist kunnen worden geplaatst, daar zonder veel moeite weer uit kunnen worden gehaald en dat zij in de tussentijd goed op hun plaats blijven ook als de kisten worden bewogen of verplaatst. Om dat te bereiken is een flesvormig interieur nodig met een kliksysteem, zoals dit overigens ook al van andersoortige verpakkingen bekend was (zoals bij pennen), en met uitsparingen, uitstulpingen en tussenschotten (ingeval van twee of drie flessen) die een zekere hoogte dienen te hebben. Aan appellanten kan worden toegegeven dat bij die verschillende onderdelen persoonlijke keuzes van de ontwerper mogelijk zijn, maar deze betreffen naar het voorlopig oordeel van het hof op het geheel van de voor het overige in de markt reeds gebruikelijke vormgeving zodanig geringe aspecten dat niet gesproken kan worden van een eigen oorspronkelijk karakter met het persoonlijk stempel van de maker. Dit betekent dat voorshands geconcludeerd dient te worden dat het beroep van appellanten op een haar toekomend auteursrecht niet opgaat."
Met betrekking tot de eveneens gestelde slaafse nabootsing oordeelt het hof dat de vormgeving ten opzichte van de interieurs van de overige verpakkingsproducten geen eigen plaats inneemt. "4.13 De consequentie hiervan is dat reeds vanwege het ontbreken van onderscheidend vermogen van de interieurs van appellanten geen sprake kan zijn van toewijzing van haar vordering op grond van de door haar gestelde slaafse nabootsing, zodat beantwoording van de vraag of Present tekortgeschoten is in haar verplichting om alles te doen om verwarring(sgevaar) te voorkomen niet aan de orde komt (…)." Het hof bekrachtigt het vonnis van de voorzieningenrechter.
Lees het vonnis hier.
Alle rechten vallen terug aan jou
Sector kanton Rechtbank Leeuwarden, 20 juni 2007, LJN: BA8183. Foreign Media B.V. tegen Werknemer.
Arbeidsrechtzaak over o.a. een key man’s clause in een auteursrcontract, een clausule waarmee de uitgever een sterauteur, die al eerder back-catalogue problemen met een uitgever heeft gehad, weet over te halen bij zijn uitgeverij te komen.
“Werknemer is in mei 2005 een overeenkomst met auteur Carry Slee aangegaan. Bij brief van 6 mei 2005 heeft werknemer aan Slee onder meer het navolgende bericht:
‘Na jouw vervelende ervaring bij PcM Algemene Boeken, heb je gevraagd om een overkoepelende overeenkomst die extra bescherming biedt voor al jouw titels. Op jouw verzoek bevestig ik daarom hierbij dat voor alle overeenkomsten geldt dat ik persoonlijk werkzaam moet zijn bij Foreign Media Group. Met alle overeenkomsten wordt bedoeld: de contracten die FMG reeds met jou heeft afgesloten, alle toekomstige contracten die we samen nog gaan afsluiten en de contracten die wij hopen te gaan overnemen van jouw vorige uitgevers. Wanneer ik niet langer bij Foreign Media Group werkzaam zou zijn, vervallen alle rechten met onmiddellijke ingang terug aan jou. Jij kunt dan handelen alsof artikel 15.3 volgens het modelcontract voor de uitgave van oorspronkelijk Nederlandstalig literair werk van toepassing is. Kortom, alsof Foreign Media Group in staat van faillissement verkeert (...).’
De rechbank oordeelt: “Wellicht dat werknemer de komst van Slee naar Foreign Media beter uit had moeten onderhandelen, in die zin dat in de overeenkomst geen key man's clause zou worden opgenomen, maar vast staat dat de komst van Slee voor Foreign Media zeer voordelig was. Daarnaast volgt uit de verklaring van Slee dat het initiatief tot de key man's clause in de overeenkomst op haar initiatief tot stand is gekomen. Tevens is verklaard dat een dergelijke clausule in de wereld waarin Foreign Media zich begeeft zeer gebruikelijk is.”
Lees het vonnis hier.
Dit is een toereikende akte
Rechtbank ’s-Gravenhage, 27 juni 2007, KG ZA 05-2906. Starform B.V. tegen Time Out Holland V.O.F. c.s.
Voor wie net bezig was een uitgebreide akte van overdracht op te stellen: “4.21 De volgende vraag die de rechtbank moet beantwoorden, is of de rechten op de strik aan Starform zijn overgedragen. Time Out betwist dat de onder 2.3. getoonde akte toereikend is om een overdracht van auteursrecht te bewerkstelligen, nu alle gegevens omtrent de ontwerper ontbreken. Dit verweer van Time Out gaat niet op. Blijkens art. 2 lid 2 Aw geschiedt de levering, vereist voor de overdracht van het auteursrecht, door een daartoe bestemde akte. De onder 2.3. getoonde akte, waarbij het ontwerp van de strik is afgebeeld, is gelet op het bepaalde in art. 2 Aw toereikend. Time Out heeft niet, althans onvoldoende gemotiveerd, betwist dat de handtekening op die akte van Tamis is. Het is derhalve duidelijk dat de akte is ondertekend door de maker, die blijkens de akte alle rechten op de strik heeft overgedragen aan Starform. Het auteursrecht op de (stickervellen met) strik(jes) komt gelet hierop Starform toe.”
Nadere bespreking volgt. Lees het vonnis alvast hier.
Rijksoctrooiwet
Kamerstukken 30975 (R 1821), nrs.7, 8 & 9, 2e Kamer. Wijziging van de Rijksoctrooiwet 1995 en enige andere wetten naar aanleiding van de evaluatie van de Rijksoctrooiwet 1995 van 2006 (Evaluatie 2006 Rijksoctrooiwet 1995);
- Tweede nota van wijziging:
“Deze nota van wijziging bevat slechts een strikt wetstechnische verbetering. Bij de wijziging van artikel 23, derde lid, als voorgesteld in de nota van wijziging, gedrukt onder nummer 6, is abusievelijk niet uitgegaan van de tekst van dat lid zoals dat in het najaar van 2007 zal gaan luiden. Dan zal namelijk artikel 23, derde lid, van de Rijksoctrooiwet 1995 worden gewijzigd door de inwerkingtreding van artikel II, onderdeel J, onder 2, van de Rijkswet van 17 november 2005 (Stb. 2006, 22). Deze nota van wijziging, die puur wetstechnisch van aard is, strekt dus uitsluitend tot rechtzetting van deze misstelling.”
- Motie van het lid Aptroot c.s. over een voorlichtingscampagne voor het mkb over octrooi:
“Verzoekt de regering het midden- en kleinbedrijf met een voorlichtingscampagne te informeren over de mogelijkheden van een octrooi.”
- Motie van de leden Aptroot en Gesthuizen over het gebruik van innovatievouchers:
"Verzoekt de regering het mogelijk te maken dat innovatievouchers ook kunnen worden gebruikt voor het aanvragen van octrooi en de Kamer daartoe voor 1 oktober 2007 een voorstel voor te leggen.”
Familieruzie
Rechtbank Roermond, 7 maart 2007, LJN: BA7784. Hoes B.V., Telstar B.V. tegen Johnny & Jacqui Hoes BVBA c.s.
Voor de liefhebber. Familieruzie over de rechten op de zogenaamde Oude Catalogus, een bestand van ongeveer 25.000 geluidsopnamen van muziekwerken van diverse artiesten. Geen inhoudelijk IE-vonnis, maar wel interessant uit het oogpunt van rechtenbeheer en royalties. Wat zit in welke B.V. Wie heeft recht op welke erfenis en wat moet er gebeuren met de royalty’s van de Zangeres Zonder Naam?&
Eiser Hoes sr., bekend onder de naam Johnny Hoes, heeft tijdens zijn schrijf- en zangcarrière heeft hij de liedjesteksten ondergebracht in Telstar. Telstar was eigenaar van een bestand van muziekwerken en tot 1 april 1990 gerealiseerde geluidsopnamen daarvan, vastgelegd op banden met daarop ongeveer 25.000 titels van diverse artiesten (de Oude Catalogus) De ongeveer 2.700 werken (de Nieuwe Catalogus) die na 1 april 1990 in Telstar zijn geproduceerd, zijn ondergebracht in Hoes B.V. De Oude Catalogus is vervolgens verkocht aan een derde partij en vervolgens gekocht door gedaagde Johnny en Jacqui Hoes BVBA (toen nog B.V.), waarvan de in april 2002 overleden dochter van Hoes sr. De enig aandeelhouder en bestuurder was. De gedaagden sub 2 t/m 4 zijn de erfgenamen van de dochter.
Heel erg kort gezegd oordeelt de rechtbank dat het onderbrengen van de Oude Catalogus in een aparte besloten vennootschap niet méér geweest dan een juridische constructie om die catalogus veilig te stellen tegen verhaal. Het betalen door de Hoesgroep van de royalties aan de artiesten duidt ook op de economische zeggenschap. Uit een en ander leidt de rechtbank af dat de Oude Catalogus bij overeenkomst van 7 maart 1994 rechtsgeldig is verkocht aan Johnny en Jacqui Hoes B.V., maar wel ten titel van beheer ten behoeve van Hoes. De rechtbank is eveneens van oordeel dat Hoes de economische eigendom van de Oude Catalogus heeft en dat de BVBA de Oude Catalogus en alle daarmee verband houdende rechten aan Hoes dient over te dragen.
De rechtbank veroordeelt de BVBA de Oude Catalogus en alle daarmee verband houdende rechten om niet over te dragen aan Hoes door overhandiging aan de bestuurder van Hoes in persoon van de geluidsbanden van de Oude Catalogus en het overdragen van de rechten terzake van die catalogus binnen twee dagen na betekening van dit vonnis. De BVBA wordt eveneens veroordeeld aan Telstar de verschuldigde royalty’s van de Zangeres Zonder Naam te betalen.
Lees het vonnis hier.
Voorgerecht
Kort geleden werd de website zienst.nl gelanceerd. Consumenten kunnen op deze site hun oordeel geven over Amsterdamse dienstverleners. Over de naam Zienst.nl had Iens, de bekende (online) restaurantgids, vrijwel meteen haar oordeel klaar en sommeerde te stoppen met het gebruik van de naam Zienst, omdat daarmee inbreuk zou worden gemaakt op het door haar geregistreerde woordmerk IENS. Iens geeft verder geen commentaar, de makers van Zients zien het allemaal niet zo en vinden hun eigen naam eigenlijk gewoon min of meer beschrijvend: “De naam Zienst is afgeleid van de woorden ‘zien’ en ‘dienst’, wat duidelijk maakt waar het op de site om gaat; de beoordelingen van consumenten over Amsterdamse dienstverleners.” en denken er wel uit te komen "laten we eerst om tafel gaan zitten, voordat we naar de rechter stappen."
Pure laster
Videopersbericht Koninklijk Horeca Nederland. “In deze speciale videoboodschap praten Lucas Petit (lid van het Landelijk Bestuur) en directeur Jeu Claes over SENA. De aantijgingen van SENA dat Koninklijk Horeca Nederland haar leden financieel zou hebben benadeeld is pure laster. Koninklijk Horeca Nederland heeft zich volledig gehouden aan de contractuele afspraken met SENA. Koninklijk Horeca Nederland overweegt een stap naar de rechter als SENA niet stopt met haar lastercampagne.
Bekijk het filmpje hier.
